Ryan20

Stress om vier dagen weg..

Hallo allemaal,

Ik ben sinds vandaag nieuw op dit forum omdat ik al een tijd met iets rondloop. Ik zal mezelf eerst even voorstellen: Ik ben een jongen van 20 jaar die een MBO opleiding volgt, werkt in de detailhandel als bijbaan en nog gewoon bij zijn ouders woont. Ik heb een zus en mijn ouders zijn nog gewoon bij elkaar. Huisje, boompje, beestje dus....

Maar op mijn twaalfde is een gegeneraliseerde angststoornis vastgesteld wat dus inhoud dat ik me continu druk maak om van alles en nog wat.. Ik heb daar toen hulp voor gekregen en rond ongeveer mijn 13e was de therapie afgelopen. Ik maakte me in de jaren daarna nog steeds wel druk om van alles en nog wat, maar dit sprak ik nooit uit naar mijn ouders. En ook dit jaar heb ik een therapie gevolgd, nadat er een hele geschiedenis aan vooraf is gegaan. In de therapie werd vooral de nadruk gelegd op sociale vaardigheden. Deze therapie heb ik met succes afgerond en eens in de zoveel tijd heb ik nog een gesprek met een psycholoog over hoe alles reilt en zeilt.

Maar nu de reden waarom ik opnieuw in therapie ben gegaan: Ik doe een vier jarige MBO opleiding en ik zit nu op de helft. In het eerste leerjaar was er op dag één een introductie waarbij je verplicht moest overnachten. Ik zag er enorm tegenop, des te meer omdat ik niemand kende. Maar hield ik mezelf voor: niemand kent elkaar dus het is even doorzetten. Vanaf minuut één heb ik me ongelukkig gevoeld zelfs toen ik na een uur een aantal 'vrienden' had gemaakt. Het slapen was natuurlijk ook een hel: met z'n vieren op een kamer! Maar goed, het was eenmalig en ik zou het wel redden. Totdat ik hoorde op die introductie dat er in de loop van het jaar een week praktijkschool op de planning stond, voor de duidelijkheid: van maandag tot donderdag aan de andere kant van Nederland , overdag daar naar school en 's avonds daar overnachten in een aangrenzend complex. Eenmaal thuis aangekomen van de introductie was ik alleen maar blij dat het over was en probeerde niet verder aan die praktijkschool te denken. Maar de tijd vliegt en dus kwam de datum als maar dichter en dichter bij. Een maand voordat het hele gebeuren plaats zou vinden kwam er al een rekening binnen en die hebben mijn ouders keurig betaald. Mijn ouders wisten wel dat ik het niet zo leuk vond, heb vroeger ook heimwee gehad, maar niet hoe erg ik ermee in mijn maag zat. De rest van de maand was ik er continu mee bezig: wat ik mee zou nemen, bij wie ik op de kamer zou komen, of ik wel zou slapen enz, enz. Vijf dagen voor vertrek was ik er zo mee bezig dat ik besloot een rondje te gaan lopen om even te ontspannen. Dit lukte natuurlijk niet maar ik maakte wel een besluit: ik zou aan mijn ouders vertellen waar ik mee zat. Bij thuiskomst heb ik alles verteld: het piekeren van de afgelopen jaren en dan natuurlijk hoe erg ik tegen die school opzag. Mijn ouders hebben meteen een gesprek aangevraagd op mijn school en ik hoefde niet mee, hoewel het wel verplicht was. Mijn coach kon nog geen consequenties geven, want ze moest eerst in het team overleggen. Er is toen besloten dat ik een vervangende opdracht moest maken en deze heb ik in het tweede jaar met succes gemaakt en afgerond. Tegen mijn klasgenoten heb ik gezegd dat ik ziek was, griep (daar baalde ik natuurlijk erg van, want ik had maar wat graag meegewild :roll: ). Maar goed, mijn ouders vonden wel dat ik tegen dat piekeren iets moest doen, dus toen heb ik die sociale vaardigheden therapie gevolgd in combinatie met gesprekken met een psycholoog. Maar in het derde leerjaar is weer zo'n praktijkweek gepland en we staan nu aan het begin van het derde leerjaar. Vorig jaar maakte de gedachten dat het nog een jaar zou duren mij enigszins rustig, maar deze vakantie dacht ik er wel veel over na en was er best veel mee bezig. Ik weet nog niet precies wanneer het plaats vind alleen dat het gaat plaats vinden en zeer binnenkort!! Ik zie er zo tegenop... Overdag functioneer ik best goed onlangs mijn angststoornis, maar een dag school is vermoeiend en als ik thuis kom kan ik lekker uitrusten. Op zo'n praktijkschool ben je continu met elkaar opgescheept en kan ik mij nergens terug trekken als ik dat nodig heb. Ik ben dit jaar op vakantie geweest bij vrienden van mijn ouders. Dat ging prima, maar ik had wel een eigen slaapkamer en als ik 's middags even ging liggen vond niemand dat raar of vreemd. En ik weet dat ik het vreselijk ga vinden en me daar continu opgelaten voel, en dood en dood moe ben al na dag één. Dat is geen angst maar een feit! Over een paar weken heb ik een gesprek met mijn psycholoog en ga ik dit ook aangeven. En eigenlijk vind ik ook dat ik het er op school over moet hebben met een docent. Maar zelfs als ik niet mee hoef, moet ik weer een smoes verzinnen naar klasgenoten toe. Ik wil namelijk niet dat ze weten wat er echt aan de hand is. Des te meer omdat voor de rest alles goed gaat en ik niet als probleem geval wil worden gezien........ Even voor de duidelijkheid: dit heeft niets met heimwee te maken maar puur met het feit dat zo'n week heel vermoeiend voor me is en ik niet me rust kan 'pakken' die ik zo hard nodig heb....

Dat was het wel zo'n beetje (Ik wist niet dat ik zoveel kon typen over vier dagen weg :-o: ) Ik ben benieuwd wat jullie er van vinden en kijk uit naar jullie reacties.

Groetjes Ryan
Gebruikersavatar
Radius
Berichten: 827
Lid geworden op: 05 aug 2011 21:53

Re: Stress om vier dagen weg..

Nieuwe, onbekende situaties gecombineerd met weinig privacy zijn voor veel mensen een stressfactor. Je bent hier zeker niet alleen in, al gaat het bij jou misschien relatief wat ver. Het is een eigenschap die in je toekomstig leven lastig kan zijn en het lijkt me daarom verstandig dit keer mee te gaan met je klasgenoten.

Zelf heb ik een ervaring die misschien wat overeenkomsten heeft met de jouwe. Ik viel namelijk helemaal stil als ik een presentatie voor een groep mensen moest houden. Daarom heb ik op school een presentatie die voor de hele klas bedoeld was alleen voor de betreffende docent gegeven. Ik was me ervan bewust dat mijn vervelende karaktereigenschap in de toekomst voor meer problemen zou zorgen als ik er niets aan deed. Daarom heb ik mijn gedrag eens onder de loep genomen en gerelativeerd. Na mezelf de nodige moed in te spreken en goed te hebben voorbereid was de volgende presentatie redelijk succesvol. Nu vormt het geen probleem meer voor me en zal het me in de toekomst niet in de weg staan.

Zoals bij vele angsten en stressfactoren geldt, kan de juiste 'mind-set' een wereld van verschil maken. Probeer je probleem eens nuchter te analyseren. Let daarbij op wat de ergste uitkomsten zijn, en welke keuzes en gebeurtenissen daartoe leiden. Veel sterkte en succes.
Neem weg, de sluier van illusie
Neem waar, de vreugde in het absolute
Ryan20

Re: Stress om vier dagen weg..

Ik snap wat je bedoeld: soms moet je iets niet uit de weg gaan en daar ben ik me ook van bewust! Maar het punt is dat ik normaal al moe ben van stress en angst, dat kan ik redelijk vol houden door vroeg naar bed te gaan, rust te nemen wanneer ik dat nodig heb, enz. Daar kan ik niet 's middags gaan liggen om een uur of vier, vroeg naar bed gaan lukt ook niet, overdag moet je de lessen volgen en 's avonds is het lol maken met elkaar (nou ja, niet voor mij dan). Ik 'kan' het simpelweg niet volhouden hoe graag ik dat ook wil.......
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Stress om vier dagen weg..

Ryan20 schreef: Maar op mijn twaalfde is een gegeneraliseerde angststoornis vastgesteld wat dus inhoud dat ik me continu druk maak om van alles en nog wat.. Ik heb daar toen hulp voor gekregen en rond ongeveer mijn 13e was de therapie afgelopen. Ik maakte me in de jaren daarna nog steeds wel druk om van alles en nog wat, maar dit sprak ik nooit uit naar mijn ouders. En ook dit jaar heb ik een therapie gevolgd, nadat er een hele geschiedenis aan vooraf is gegaan. In de therapie werd vooral de nadruk gelegd op sociale vaardigheden. Deze therapie heb ik met succes afgerond en eens in de zoveel tijd heb ik nog een gesprek met een psycholoog over hoe alles reilt en zeilt.
Hoi Ryan,
er is niets mis met sociale vaardighedden leren, maar het is geen therapie tegen angst, terijwl dat wel heel erg goed kan..
Kwam die gegeneraliseerde angststoornis op je 13e uit de lucht vallen,;) of zijn er dingen aan vooraf gegaan...?


Wat me vooral trof is dit:
Ryan20 schreef:Overdag functioneer ik best goed onlangs mijn angststoornis, maar een dag school is vermoeiend en als ik thuis kom kan ik lekker uitrusten. Op zo'n praktijkschool ben je continu met elkaar opgescheept en kan ik mij nergens terug trekken als ik dat nodig heb.
Het is toch van de zotte, dat de hulpverlening je al jaren laat rondlopen met een lchaam, dat kennelijk de hele dag door ZO enorm in de alarmtoestand staat!!
Ryan20 schreef:dat ik dood en dood moe ben al na dag één. Dat is geen angst maar een feit! [/quote[]
Precies!! Als je bang bent, is je lichaam in de alarmtoestand: je zintuigen wagenwijd open, je hart bonkt, je spieren staan gespannen, omdat je ieder moment hard moet kunnen weghollen of vechten. (Fight of flight.) (En je spijsvertering gaat niet best, want in alarm heb je daar geen tijd voor. Helaas: jij *moet* om een of andere reden al jaren in die toestand leven....)
Ryan20 schreef:Over een paar weken heb ik een gesprek met mijn psycholoog en ga ik dit ook aangeven.
Eh, waarom niet vandaag de telefoon gepakt en gesteld, dat er eens serieus werk gemaakt moet worden van het "de nek omdraaien" van je angsten...? Anno 2012 kan dat heel goed. (Ik kan je niet garanderen, dat je er in 3 sessies vanaf bent, maar er hoort tenminste een begin gemaakte worden!!!) Zelfs als er geen praktijkweek zou zijn: ik vind het van de zotte, dat je elke dag moet gaan liggen, zo erg heeft de angst jou te pakken en dat je hulpverlener het daar maar bij laat.
Ryan20

Re: Stress om vier dagen weg..

Hoi Janneke,

Wat een lief bericht!
Maar er is niks te verwijten aan mijn hulpverlener. Ik vertel wel dingen aan hem, maar de helft weet hij niet.... Ik kan heel goed spelen dat alles goed met mij gaat. Ik kan spelen alsof ik vrolijk ben terwijl ik dat eigenlijk niet ben.... Dit deed ik omdat ik bang was dat als ik eerlijk zou zijn ik in dag therapie moest en daarmee mijn opleiding helemaal kwam te vervallen. Het is simpelweg heel lastig om die twee dingen te combineren. Ik ken namelijk mensen die dat doen en zij doen geen opleiding... Maar goed, ik heb vandaag weer uitgesproken naar me ouders waar ik mee zit, en we hebben op een korte termijn een gesprek aangevraagd op school. Over hoe en wat, en ook wat voor hulp ik ga zoeken, of eerder gezegd: aan ga vragen bij mijn huidige psycholoog....
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Stress om vier dagen weg..

Hoi Ryan,
niet om het een of ander, maar die beslissing kan een therapeut helemaal niet nemen:"U moet in dagtherapie".
(Of nu ja, als iemand het compleet niet verantwoord vindt, wordt het een ander verhaal.)
Maar gegeneraliseerde angststoornis is op zich heel erg goed ambulant aan te pakken.

Fase 1: goede info over wat angst wel en niet is. (Het is geen emotie, het is je lichaam, dat zijn overlevingsstrategie inzet.) Goede gedachten denken, sociaal vaardig zijn: van harte aanbevolen, maar dat zijn andere zaken (die erg nuttig zijn in zichzelf). (Met "beter denken" kun je geen angst stoppen, dus niet proberen.)
Technieken om spanning af te bouwen: er is een boekje van Peter Levine met tips. Je kunt op yoga gaan. Touch for health doen. Je laten masseren (of siatsu id.)
En als gezegd: bij iedere stresstoestand, acuut "hollen of kickboksen". (En maak een lijstje met triggers.)
Als je op basis hiervan in je dagelijks leven enige rust in hebt kunnen bouwen, dan kun je (fase 2) technieken gaan hanteren, die angst daadwerkelijk "de nek omdraaien".

(Het zou het leukste zijn, als je beide fasen kon afronden voor je op werkweek moet, maar als dat niet lukt, dan maar weer ewoon een extra opdract in plaats van, hoor! Jij doet het ook niet ut li.igheid, ten slotte!!)

En fase 3: alsnog allerlei dingen "inhalen", samen met je therapeut die er de afgelopen jaren bij zijn ingeschoten, omdat de angst zoveel energie vrat.
Ryan20

Re: Stress om vier dagen weg..

Hoi Janneke,

Ik heb vandaag gebeld naar mijn therapeut en we hebben morgen een afspraak waarin we alles gaan bespreken. Hij vroeg of ik een lijstje wilde maken met punten waarop staat wanneer ik de angsten ervaar en wat dan de trigger is. Dus dat heb ik gedaan en dan is het vooral morgen afwachten....


Groetjes Ryan
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Stress om vier dagen weg..

Joepie...!!!

Goed gedaan ook van jou: de telefoon gepakt en een afspraak geregeld!

"Maak er wat moois van" morgen!!

Terug naar “Stress, angsten en fobieën”