Leeuwtjuh

Oke, even een serieus probleem - bijen/hommels

Ik ben panisch voor hommels/bijen en wespen. Serieus, als er eentje op me af komt vliegen of in de buurt is, gedraag ik me ofwel als een powerranger die ass kickt, of als iemand met spasmen die wild om zich heen gaat meppen en ongecontroleerbare bewegingen gaat maken. Ik heb een aantal nare ervaringen gehad door de steekbeesten maar het belemmert mijn dagelijks functioneren niet in zoverre, dat ik er last van heb. Ik ben meer van het 'vermijden van zulk soort situaties'. Zo heb ik al ruim 20 jaar niet meer met blote voeten op het gras gestaan en weiger ik om zomers ijsjes of andere zoetigheid te eten, om de beesten niet te lokken. Mijn vrienden vinden het wel apart, geloof ik, maar zwijgen er over? Buiten eten is een crime - ik check alles negentachtigduizend keer - en doe ik liever niet. Al is het 35 graden.

Als je mij buiten in de zon ziet zitten, heb ik negen van de tien keer een sigaret vast, gewoon omdat ik weet dat die beesten er een rothekel aan hebben. Mensen betichten mij er van, dat ik 'kettingrook', en dat vind ik eigenlijk wel prima en laat me koud. Ik heb geen zin om de echte reden uit de doeken te doen. Je kunt me er natuurlijk flink om uit lachen, zoals ik zo langzamerhand wel gewend ben dat mensen doen, maar het wordt toch wel ontzettend vervelend nu.... Met name door het volgende:

De kat van Kevz neemt namelijk graag (om zijn liefde aan ons te tonen) bijen/hommels mee naar binnen. Hij vangt ze van de paarse bloemetjes in mijn tuin en neemt ze in zijn bekkie mee naar binnen door het kattenluik om ze vervolgens bij mij op de grond voor mijn voeten neer te leggen of dumpt ze in de vensterbank zodat hij tegen het raam aan kan gaan zitten vangen met zijn poezenpootjes. Hij vind het leuk om ermee te spelen. Dat is echt zijn ding. Tot groot afgrijzen van mij neemt hij het beestje regelmatig terug in zijn mond, als ik het beest af wil pakken en gaat hij rondjes rennen door het huis heen met een 'nanananana'-pestattitude terwijl er zwarte graaiende pootjes uit zijn bek blijven steken. Ik sta serieus doodsangsten uit op zo'n moment en ik kan het dus niet langer meer 'vermijden'.

Voor de grappige beeldvorming: ik sta vol afgrijzen achter een kat aan te vangen en zijn naam herhaaldelijk te roepen dat hij het beest los moet laten, en soms met gejank er aan toe. Het lijkt me verschrikkelijk als hij geprikt wordt en zijn keel opzwelt en ik ermee naar de dierenarts moet, omdat hij geen adem kan krijgen of iets. Dat wil ik graag voorkomen. Mijn Kyra is al een keer geprikt, en ik heb niet voor niets de dierenartspraktijk op speeddial zitten.

Als Kevz zelf thuis is, pak ik mijn poezen (met name nieuwsgierige Kimmy) op om hun niet bloot te stellen aan het gevaar en sluit ik mezelf in de slaapkamer op en blijf ik net zo lang wachten totdat Kevz de bij/hommel het raam uit heeft gewerkt. Het feit wil echter dat dit maar 1x heeft plaatsgevonden toen Kevz thuis was, namelijk eergisteren. Kevz werkt fulltime en JibberJabber (de dader in kwestie) doet het ruim 2x per DAG! Ik moet het beest dus ook zelf het huis nog uit zien te werken, wat me gelukkig nu goed af gaat door de ervaring, anders kan ik wel in de slaapkamer blijven totdat vent weer thuis is en dat vertik ik.

Zodra je zijn 'speelgoed' hebt afgepakt, gaat hij naar buiten om een nieuwe te vangen en los te laten in mijn aanwezigheid. :angry: Ontzettend grappig, want Kevz ligt geregeld in een deuk van het lachen en deelt deze humor met zijn collega's op zijn werk op het moment dat ik volkomen panisch aan het doen ben via email of andere soorten van contact (wat achteraf ook wel grappig is) maar ik blijf iedere keer in de paniek schieten als ik zo'n beest binnen heb. Het kattenluik dicht houden is geen optie, gezien er drie poezen rond lopen die er gretig gebruik van maken en het fantastisch vinden om buiten te spelen. Het is natuurlijk instinct dat katten jagen en hun prooi mee naar binnen nemen. Dus ik kan het hem niet kwalijk nemen. (doe ik stiekem toch, maar ik schiet er niets mee op).

Nu ben ik er al een klein beetje gewend aan geraakt dankzij alle 'overexposure' van de afgelopen weken maar ik krijg bekant nog 2x per dag een halve rolberoerte inclusief hartverzakking. Wat is er aan deze reactie te doen? Mijn adrenalinelevel is torenhoog op zo'n moment. Als ik een 'Bzzzzzzz' hoor, dan ben ik klaar om ofwel de karatekid uit te hangen ofwel roadrunner na te doen, zullen we maar zeggen. Soms schrik ik midden in de nacht wakker bij de gedachte van dikke zwarte krioelende pootjes die bij mij of mijn meisjes in de buurt komen. Ik heb op mijn werk 1x genegeerd om mijn werk te doen, omdat er een joekel van een wesp zat op een plek waar ik aan het werk moest en daar was mijn baas natuurlijk niet zo blij mee toen hij dat zelf kon gaan doen.

What to do? Hoe haal ik die 'onnodige' spanning er af? Ik probeer het continu te relativeren en te onderzoeken waar het vandaan komt, maar het werkt niet want ik blijf in de paniek schieten. Tis gewoon absurd; in verhouding tot alles wat ik heb meegemaakt. En ja, lach er gerust om, er waren je al ruim 80 mensen voor die dit gedaan hebben, get some new material. Mij deert het niet, anders dan dat ik je een megalompe zak vind, beledigd ben en hoop dat je een pijnlijke dood sterft.
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15116
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: Oke, even een serieus probleem - bijen/hommels

Het enige wat ik er op kan zeggen is dat je voor hommels het minst bang hoeft te zijn. Ze zijn traag, dik en log en kunnen je alleen steken als ze de verdedigingshouding aannemen en op hun rug liggen. Dan moet je dus al flink je best gedaan hebben om een hommel zo ver te krijgen.
Bijen en wespen zijn wendbaarder en sneller, maar ze laten zich redelijk eenvoudig met een paar handbewegingen wegjagen als ze in je buurt zijn. Misschien is het wel de grootte, het geluid en de kleur van het insect dat je het meeste vrees aan jaagt.
In dat geval blijkt maar weer dat Moeder Natuur haar werk goed voor elkaar heeft, want bijen, hommels en wespen willen niets liever dan door de mens met rust gelaten worden.

De meeste mensen zijn niet bang voor vliegen, hoewel ze talrijker, irritanter en viezer zijn. Als je een vlieg kunt verjagen zal je dat bij een bij of wesp net zo goed lukken. Het is enkel het idee dat ze kunnen steken. Maar hoe vaak ben je in je leven wel eens gestoken door een bij of wesp? De angst is erger dan de overlast die het insect je oplevert.
* Liebe Macht Frei *
Leeuwtjuh

Re: Oke, even een serieus probleem - bijen/hommels

Ja dat vermoeden van 'traag steken' van hommels had ik al, want die kat gaat gerust een half uur lang met een hommel in zijn bekkie rond rennen. I would have killed him already ofzo.
volhoudertje schreef: Maar hoe vaak ben je in je leven wel eens gestoken door een bij of wesp?
Ik zelf 1 keer, en dat werd een ontzettend groot drama en mega opgeblazen en paniekerig over gedaan. Ik denk ook wel dat het daar vandaan komt, want veel pijn deed het niet. Ik schrok me eerder rot en begon keihard te gillen alsof de wereld verging ofzo (dat deed ik vroeger nogal vaak, met al dat geweld thuis - was een normale proportionele reactie - kon je tien kilometer verder nog horen) en zo werd het daarna ook behandeld. Het was erger toen ik door een wesp/bij gestoken werd dan de keer dat er een mes in mn arm gegooid werd, want ze wisten niet zeker of ik wel/niet allergisch op de steek zou reageren en we zaten toevallig in the middle of nowhere op een camping zonder vervoer en werd van hot naar her gesleurd en kreeg onwijs op mn lazer wegens slechte timing. Ik snap nog steeds niet waarom dat moment ervoor gezorgd heeft dat ik telkens zo panisch reageer. Mijn metaalallergie is erger.

En mijn nichtje een keer recht op haar neus. En mijn kat, die dacht dat het speelgoed was (en er nu met een boog om heen gaat). That was hell times three. Mijn vader pakte ze gewoon tussen zijn vingers op en smeet ze weg. Soms google ik gewoon de creepy plaatjes op en ga ik er naar zitten staren, in de hoop dat het minder word. ;) Misschien moet ik me maar eens een keer moedwillig laten steken ofzo?
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Oke, even een serieus probleem - bijen/hommels

Ik zelf 1 keer, en dat werd een ontzettend groot drama en mega opgeblazen en paniekerig over gedaan. Ik denk ook wel dat het daar vandaan komt, want veel pijn deed het niet. Ik schrok me eerder rot en begon keihard te gillen alsof de wereld verging ofzo (dat deed ik vroeger nogal vaak, met al dat geweld thuis - was een normale proportionele reactie - kon je tien kilometer verder nog horen) en zo werd het daarna ook behandeld. Het was erger toen ik door een wesp/bij gestoken werd dan de keer dat er een mes in mn arm gegooid werd, want ze wisten niet zeker of ik wel/niet allergisch op de steek zou reageren en we zaten toevallig in the middle of nowhere op een camping zonder vervoer en werd van hot naar her gesleurd en kreeg onwijs op mn lazer wegens slechte timing. Ik snap nog steeds niet waarom dat moment ervoor gezorgd heeft dat ik telkens zo panisch reageer.
Die drie dingen hebben er voor gezorgd dat deze "aanval" in jouw Amygdala geregistreerd staat als een zeer gevaarlijke situatie. Je hersenen zijn geprogrammeerd op gevaar als er een soortgelijk insect in je buurt zit omdat er een angststoornis is ontstaan, een fobie is ontstaan. De steek op zich stelde niet zoveel voor maar de reacties van jezelf en je omgeving hebben een fobie geprogrammeerd in je hersenen. De buitenproportionele reacties hebben een buitenproportionele angst geprogrammeerd in jouw hersenen.

De meest mensvriendelijke manier om er van af te komen is systematische desentisatie. Flooding kan ook maar is wat minder vriendelijk maar kan ook werken.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Gedragstherapie
Inzicht als Uitweg..
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Oke, even een serieus probleem - bijen/hommels

Hoe bedoel je ?

Er staat in de Wikipedia link dat je dit samen met een therapeut kan doen.
Inzicht als Uitweg..
Leeuwtjuh

Re: Oke, even een serieus probleem - bijen/hommels

Wie gaat er nou naar een therapeut voor bijen/hommels? confused5

Ik wil gewoon tips om er zélf vanaf te komen :nod:
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Oke, even een serieus probleem - bijen/hommels

Je gaat niet voor bijen/hommels, je gaat om van je fobie van bijen/hommels af te komen.
Inzicht als Uitweg..
Leeuwtjuh

Re: Oke, even een serieus probleem - bijen/hommels

Nee ik ga gewoon niet. Ik zoek tips om er zelf mee om te leren gaan.
Dat getherapeut van tegenwoordig is niets meer voor mij. Ik doe het zelf wel.
Leeuwtjuh

Re: Oke, even een serieus probleem - bijen/hommels

Bedankt voor de reacties, maar het probleem is opgelost.

Ik kwam net thuis van het boodschappen doen en stond de boodschappen op te ruimen. En ik zag ineens JibberJabber met een dood vogeltje (een mus) aankomen. Hij heeft dus grotere slachtoffers gevonden om dood mee naar binnen te nemen. Ik ben niet bang voor dode vogeltjes. JibberJabber klaarblijkelijk ook niet.

All's well that ends well. Slotje :)

Terug naar “Stress, angsten en fobieën”