Shewolf

(Lang verhaal) maar hulp gevraagd aub !

Hallo iedereen,


Ik heb mezelf vandaag aangemeld omdat ik er echt achter wil komen wat er nou precies met mij scheelt.
Om alles in een juist beeld te zetten wordt dit wel een lang verhaal (ga zo goed mogelijk inkorten) maar ik hoop echt dat jullie als jullie kunnen helpen mij een hart onder de riem willen steken. Ik hoop hier zo snel mogelijk aan uit te kunnen en er een gepaste remedie op te zoeken.


Het grootste deel is relationeel gerelateerd.

Zelf was ik altijd een goed lachs kind, vol fantasie, veel humor ... Die eigenschappen bezit ik nog altijd, maar de grootste tijd van m'n leven wordt tegenwoordig vervult met het gevoel van angst (voor iets wat ik zelf niet goed kan plaatsen) en vooral veel twijfel.
Ik ben altijd al een volslank meisje geweest met geen tot weinig zelfvertrouwen, maar met een "hart van goud" als ik het zelf zo mag zeggen, want dat zegt iedereen altijd over mij "te goed" = TE NAIF ook!


Ik heb nooit een lange relatie gehad voor mijn 21st. Telkens maar 2 weken en dan liet ik de jongen gaan omdat er ALTIJD wel iets was dat niet juist was, ik wou niet bij de persoon in kwestie zijn, ik wou me niet "opgesloten" voelen, ik wou kunnen doen wat ik wilde, wanneer ik het wilde.

Toen ik in 2009 ergens ging werken, kwam een een gast tegen waarmee het super klikte. Hij was samenwonende!! Eerst kwam mijn basis instinct die ik al jaren kende boven "VLUCHTEN"!!
Weglopen van de situaties waar ik me niet op mijn gemak bij voelde. Maar langzaam maar zeker palmde hij me in en ik was hals overkop verliefd geworden op hem. (notie: ik wordt zééér zelden verliefd) slechts 3 x in mijn hele leven.
Dit maal werd mijn verliefdheid beantwoord.
We waren samen enorm verliefd en ik begon aan de fout van mijn leven. Ik werd maitresse. Eerst was alles goed en wel, ik verdroeg alles nog.
Maar toen verliefdheid "houden van" werd, kon ik de driehoeksverhouding niet meer verdragen. Hij ging zogezegd in de totale tijd van 2,5 jaar altijd weggaan. 1x had hij het degelijk uit gemaakt (dat had zij toen op facebook gezet) maar wegens geldproblemen enzv ging het niet , en ik moest maar wachten van hem , en dat deed ik... Ik zou dood gaan voor hem als het moest.
Hij was mijn held, mijn soulmate, mijn ware, mijn alles... Alles klikte, op sex gebied, zo , op werk, de humor.. ALLES ik kon echt alles tegen hem zeggen.
Hij was overigens ook mijn eerste bedpartner.
Maar ik kon het niet meer verdragen, langzaamaan werd ik depressief, ik deed niets dan huilen, kwam enorm aan door emotionele eetbuien, was altijd lichtgeraakt, stemmingswisselingen a volenté... Altijd in Angst, altijd verdriet, verloren hoop... ik sliep slecht, ik zat uren in de zetel voor dat 1 berichtje...

Vaak, .. TE VAAK heb ik gezegd "het is voorbij"!!! Maar steeds weer wist hij me te manipuleren zodat ik ook willig met open armen naar hem toe ging.

Nu na 2,5 jaar en de diepste put van mijn leven zit ik in een prille andere relatie. (momenteel een maand aan de gang).
Ik heb vaak aprazolam genomen. Enzv.

Ik heb enorm veel moeite om afscheidt te nemen van mijn Ex. We zien elkaar nog zeer zelde, maar als hij niet reageert op m'n sms'en ofzo dan barst de bom. Dan zeg ik dat ik hem nooit meer wil horen, dat hij mag doodvallen, dat ik m'n nr verander, maar een paar uur later krijg ik serieuze angst dat ik hem echt kwijt ga zijn en dat ik hem nooit meer zie of hoor, en zal ik het onmiddelijk proberen goed te maken. Maar het gebeurt ook dat als ik sterk ben , dat hij alles probeert om me terug te doen praten.

Ik heb dus énorm veel moeite om hem los te laten, maar anderszijds heb ik veel moeite om me met mijn huidige partner te binden.
Ik heb niet verliefd op hem, (maar gezien wat ik weet van mezelf: ik wordt zéér zelden verliefd) ben ik met hem begonnen, hij is me komen opzoeken, en ik hem hem die kans gegeven. Hij heeft een hart van goud, laat me lachen, doet me goed voelen... maar ik zit in een emotionele rollerbaan met hem. Hij merkt het niet, maar de ene moment wil ik graag bij hem zijn en wil ik zijn aanwezigheid bij me, ander moment wil ik zo snel mogelijk van hem weg, wil ik vluchten...

Ik ben continue aan het vergelijken en al eeuwig aan het twijfelen.... Ik wordt letterlijk gek van mezelf.
Ik ben toen gaan opzoeken en ik kom uit bij "verlating /bindings angst en vind mezelf terug in "relatieverslaving" als ik mijn omgang met m'n vorige ex bekeek.

Maar is dat zo? Veel mensen zeggen voor de fun ook tegen mij " jij hebt borderline"...
ik ben dat gaan opzoeken en soms vind ik mezelf er in terug, zeker ivm de stemmingswisselingen.
Ik kan van ubervrolijk naar zeer down gaan in een uurtje tijd.

Alleen vroeger, voor 2009 (The happy years) zoals ik dat noem had ik hier niet zoveel last van.

Ik weet niet wat ik moet doen. Ik wil niet bij mijn huidige vriend weg, maar ik kan niet stoppen met vergelijken. Mijn ex was een player 1st graad. Hij had altijd de juiste woorden, de juiste aanraking om me zo zot als een achterdeur te maken, mijn huidige vriend was nog maagd en alles moet nu langs mijn kant komen (qua gevoel). Ik begrijp dat maar ik heb het nog moeilijk met het loslaten van m'n ex, wat extra opspeelt bij zulke momenten.

Ik neem nu weer terug aprazolam als ik een angst of vlucht bui voel opkomen, maar ik wordt er ook ontzettend moe van.


Ik weet niet wat ik moet doen, wat ik eigelijk precies heb...


dus ik hoop met heel m'n hart dat jullie misschien kunnen helpen. Ik kan niet naar een psycholoog want ik heb er nu op het moment geen budget voor.



belangrijke weetjes:(?)
- Ik heb 2x in mijn leven een fase gehad waarvan ik panische angsten had voor "de dood". Ook al was er helemaal geen sprake van een sterfgeval in de familie of omstreken.
- Ik wou vroeger bv zoooo graag een tv en playstation op mijn kamer.. toen hij er stond kreeg ik er angsten van.. angsten dat ik niet de juiste beslissing had gemaakt, angst voor de verandering in mijn kamer, angst dat er iets aan gebeurde...
- Ik rij al 18 jaar paard, mijn kinderdroom was altijd een pony te hebben. Ik kreeg op mijn 12de een pony, die zelfde avond hebben we het terug weggedaan aan iemand die er ook had, omdat ik zo angstig werd om "de beslissing die ik had gemaakt".... angst voor het dier te moeten verzorgen en en en (binden?)
- Twijfel geval tot en met! vorig jaar (leeftijd 22) ik moest en zou een limegroene ford fiesta econetic hebben. Ik ben meer dan 5x langs de garage geweest. De laatste dag gingen mijn ouders mee. Mijn vader zei dat hij limegroen niet mooi vond maar wel het inktblauw, maar dat het mijn auto was en ik moest kiezen... ik rij met een inktblauwe rond, en ongeacht dat ik van de auto geniet van dag tot dag heb ik elke dag spijt dat ik geen limegroene genomen heb. met andere woorden: ik vraag continue goedkeuring aan andere mensen, en volg hun beslissingen. Dat weet ik van mezelf maar geraak er ook niet vanaf.


Hopelijk kunnen jullie hier iets mee.
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: (Lang verhaal) maar hulp gevraagd aub !

Hoi Shewolf,
wat een aparte nick heb je gekozen...! En ik denk, dat er niet zo veel met jou mis is. aar om een of ander reden, ben je terecht gekomen in de situatie van "a woman who loves too much'. Ken je dat boek...? Auteur: Robin Norwood, vertaald als 'als hij maar gelukkig is'.
En g aalsjeblieft niet denken dat je borderline hebt (dat is een heftige diagnose, dus mensne di edat voor de grap zeggen, moet je gewoon zelf maar iets anders heftigs toevoegen... Beschouw het als een rapje, met een serieus onderzoek heeft het niets van doen).
And please, blijf van verslavende middelen zoals alprazolam af!!

Dat je soulmate jou zo ongelofelijk zeer heeft gedaan, door niet fatsoenlijk voor jou te scheiden, dat is niet jouw fout. Het geeft wel littekens, en dat is jouw verantwoordelijkheid.
Je ziet in, dat ij joou manipuleert - en dat is ook erg waardevol. (En pijnlijk!!! En dus des te knapper.)
Dat de pijn, de afhankelijkheid en het gemanipuleerd worden jou anstig maken, vind ik compleet logisch. (Pillen kunne het een heel klein beetje verzachten, maar aan een verslaving heb je niets.) Je beschreef jezelf al siemand die weinig zelfvertruwen had - en dat is wellicht de oorzaak van deze hele knoop... Deze meneer heeft (door niet voor je te scheiden etc.) je zelfvertrouwen verder ondermijnd - heel pijnlijk!!!
(Dat je daarmee weinig je eigen emoties kunt sturen, maar vooral gestuurd wordt, is een logisch gevolg van de hele situatie.)
(Trouwens: op wat voor manier probeert hij jou terug te praten...? Neemt hij seieuze stappen...? respecteert hij jouw gevoel...?)

Enne: vluchte en vluchten is 2. Weglope uit een situatie die niet goed voelt: je kunt beslist stommere dingen doen!
(Je zou idd kunnen proberen om de situatie te verbeteren, maar daar heb je wel een elementaire stevigheid voor nodig: "Dit voelt niet goed - en al vind jij dat stom van mij het voelt niet goed en daar heb je mee te dealen! Ik vind dit niets en dus gaan we nadenken, over hoe het anders kan.")

Dat het lastig en pijnlijk is om deze meneer kwijt te spelen, snap ik eel geod.
Richt je aandacht vooral op je nieuwe relatie, daar zit (mogelijk, ik hoop het van ganser harte!!!) zit toekomst voor jou!!
Shewolf

Re: (Lang verhaal) maar hulp gevraagd aub !

Merci voor je raad Janneke.
Ik heb zelf het idee dat ik veel van mijn "problemen" terug vind in het onderdeel "relatieverslaving en bindingsangst".
Maar wist het niet zeker.

ivm mijn nickname: Wolven vind ik de mooiste wezens op aarde, het zijn spirituele dieren in mijn gedacht en vandaar :)
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: (Lang verhaal) maar hulp gevraagd aub !

Hoi Shewolf,
qua woorden is dat hetzelfde.
Maar mijn grote bezwaar is dit: dan doe je, alsof het allemaal aan jou ligt. Alsof jouw ex-soulmate, die jou zo verschrikkelijk zeer heeft gedaan, er compleet buiten staat. Een oude valkuil voor vrouwen: zelf alle lasten en schuld etc. op haar schouders nemen.
En: wat je ook niet heel erg terughoort in relatieverslaving en bindingsangst: wat heeft zich nou 'in jou' afgespeeld, dat hij jou kon manipuleren..?

...en het belangrijkste van al: waar zou jij je zelfzekerheid vandaan kunnen halen...?
Shewolf

Re: (Lang verhaal) maar hulp gevraagd aub !

Janneke schreef:Hoi Shewolf,
qua woorden is dat hetzelfde.
Maar mijn grote bezwaar is dit: dan doe je, alsof het allemaal aan jou ligt. Alsof jouw ex-soulmate, die jou zo verschrikkelijk zeer heeft gedaan, er compleet buiten staat. Een oude valkuil voor vrouwen: zelf alle lasten en schuld etc. op haar schouders nemen.
En: wat je ook niet heel erg terughoort in relatieverslaving en bindingsangst: wat heeft zich nou 'in jou' afgespeeld, dat hij jou kon manipuleren..?

...en het belangrijkste van al: waar zou jij je zelfzekerheid vandaan kunnen halen...?


Ik wou hem gewoon niet kwijt, ik zag in hem heel mijn toekomst, ik heb me nog nooit zo ontzetten goed en thuis gevoeld bij hem. Hij had me zover da we echt over trouwringen in de toekomst bezig waren, planne, kinderen... alles en ik leefde echt naar dat moment toe, steeds die hoop, steeds hem de voordeel van de twijfel te geven voor die uitvluchten die in mijn ogen op dat moment echt konden kloppen om achteraf achter komen dat het niet was, maar dan was het weer om een andere reden waar ik me opnieuw in kon vinden...
En gewoon ik was écht verslaafd aan hem, ik wou elke second van de dag bij hem zijn en omdat dat niet zo was werd dat alleen maar verstevigd.
Nu nog heb ik het zo moeilijk om niet aan hem te denken en af te vragen wanneer hij nog iets zou sturen.

Ik denk niet dat ik ooit "zekerheid" vindt. Ik zal altijd blijven twijfelen denk ik [crying]
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: (Lang verhaal) maar hulp gevraagd aub !

Hoi Shewolf,
twijfel kan een uitstekende eigenschap zijn...!
Maar dat gaat over een ander soort twijfel, dan hoe deze man jou telkens onderuit heeft gehaald.

Maar, aan de ander kant: je bent al een heel groot eind gevorderd. Je ziet, dat je bent gemanipuleerd. Je hebt met hem gebroken (hoe moeilijk dat ook was).
In wezen zijn dat de belangrijkste stappen.

(Maar gosh, hoe wist hij jou zover te krijgen, dat je hem toch telkens het voordeel van de twijfel gunde...?? En gosh - zoals je het formuleert, was er dus ook al twijfel - aan hem!!!)
Shewolf

Re: (Lang verhaal) maar hulp gevraagd aub !

Ik weet het niet Janneke, ik zou LETTERLIJK mijn leven voor hem gegeven hebben...

En de ondezekerheid en twijfel neem ik enorm mee naar mijn huidige relatie, gewoon om depressief van te worden :(

Terug naar “Stress, angsten en fobieën”