trek het niet meer...

[famke87]

Toch maar even een nieuw topic openen...
Ik dacht dat het goed ging met mij, maar het gaat bergafwaarts merk ik en waar het aan ligt weet ik niet..
Eerst was ik gewoon bezig om mijn angsten te overwinnen en dat ging voor mijn gevoel goed, durfde meer te gaan doen...
En opeens komt er een hele grote val... het gevoel dat ik weer terug ben bij af.. En als ik dan iets lees, dan zoek ik dat gelijk op internet en krijg de rare dingen zoals flauw vallen daar ben ik nog steeds wel een beetje bang voor..
Ik ben nu gewoon zo bang, dat ik bijna niks meer durf
Ik heb zo onwerkelijk en raar gevoel in mijn lichaam ik weet niet wat het is..
En binnenkort moet ik beginnen met mijn nieuwe werk en daar zie ik behoorlijk tegen op... Dit komt vooral omdat ik opeens heel bang ben.. durf gewoon niet meer... Heb nergens meer zin in... denk echt een hele dag na over angst... en krijg die negatieve gedachten maar niet uit mijn hoofd.... het is allemaal zo raar... ben ook iemand die gewoon overal tegen op zie, of het komt omdat ik dingen spannend vind als ze nieuw zijn voor me en daar kan ik me behoorlijk druk om maken, van zal het me wel lukken enz. Ik merk wel toen ik bezig was met solliciteren enzo en de kans dat ik werk kreeg klein was, lekkerder in me vel zat..

Maar ik trek het gewoon niet meer, die angsten, ik weet dat het maar gedachten zijn.. maar krijg ze niet weg, en het vraagt wel me, voel me gewoon slecht.. morgen naar de therapie, hoop dat ik daar over kan praten, heb er nu al geen vertoruwen in, maar zit er echt ff doorheen...

Ik heb hierdoor echt helemaal geen zin meer om dingen te doen en het liefst zou ik nu mijn ogen dicht willen doen om morgen niet meer wakker te worden..

[Minerva]

Je bent dus eigenlijk bang om nieuwe dingen te doen zoals gaan werken nu ? Het lijkt er op dat nieuwe dingen zoveel stress bij jou oproept dat je je angsten wel heel erg triggert. De stresslevels schieten dan gelijk omhoog ?

Heb je vroeger de kans gehad om nieuwe dingen vanuit jezelf te leren, dingen te onderzoeken ? Hebben je ouders je hierin vrijheid gegeven ? Mocht je fouten maken ? Of werd je heel beschermd opgevoed of juist met heel veel kritiek en dat je daarom faalangstig bent geworden ?

[famke87]

Je bent dus eigenlijk bang om nieuwe dingen te doen zoals gaan werken nu ? Het lijkt er op dat nieuwe dingen zoveel stress bij jou oproept dat je je angsten wel heel erg triggert. De stresslevels schieten dan gelijk omhoog ?

Heb je vroeger de kans gehad om nieuwe dingen vanuit jezelf te leren, dingen te onderzoeken ? Hebben je ouders je hierin vrijheid gegeven ? Mocht je fouten maken ? Of werd je heel beschermd opgevoed of juist met heel veel kritiek en dat je daarom faalangstig bent geworden ?

Ja ik zit al best een lange tijd thuis, dus het is voor mij allemaal wennen en kan niet goed met veranderingen om gaan, want dan maak ik mij er ontzettend druk om en dat veroorzaakt veel stress dat ik het niet meer zie zitten om te werken.

Ik had vroeger wel de kans gehad om nieuwe dingen uit mezelf te leren en mocht ook wel zelf bepalen wat ik wilde doen qua school en opleiding, en daar was ook wel vrij in, maar ik kreeg toch vaak commentaar en kritiek naar mijn hoofd geslingerd als ze weer eens boos waren en dat heeft veel indruk op mij gemaakt. Want als ik bijvoorbeeld een keer met een 6 thuis kwam van school, zei ik vaak ik heb een 6, ik ben al blij dat ik een voldoende heb, maar dan hoor ik vaak, maar een hoger cijfer was leuker geweest..

Maar ik vind het moeilijk om mij aan te passen aan een nieuwe situatie, ik denk dat het allemaal nog moet wennen enzo... aangezien ik al 8 maanden thuis zit ongeveer.. En dan maak ik mij daar erg druk om

[Janneke]

Hoi Famke,
wat ik me afvroeg, is of de vrije val die je helaas aan het nemen bent, samen viel met je nieuwe baan, waar je binnenkort gaat beginnen..?
(Ik kan me voorstellen, dat dat een stevige trigger of hoe zeg je dat is).

Ik ben nu gewoon zo bang, dat ik bijna niks meer durf
Ik heb zo onwerkelijk en raar gevoel in mijn lichaam ik weet niet wat het is.

Angst werkt door in je lichaam: het beste wat je kunt doen als je bang bent, is stevig gaan bewegen.

Uiteraard: elke dag sporten is hartstikke aan te bevelen, maar dat is niet wat ik bedoel: als je bang wordt, geef dan je lichaam de indruk, dat je vecht of vlucht. Dat helpt op zo'n moment.

ik heb nergens meer zin in... denk echt een hele dag na over angst... en krijg die negatieve gedachten maar niet uit mijn hoofd.... het is allemaal zo raar... ben ook iemand die gewoon overal tegen op zie (....)Maar ik trek het gewoon niet meer, die angsten, ik weet dat het maar gedachten zijn.. maar krijg ze niet weg, en het vraagt wel me, voel me gewoon slecht.. morgen naar de therapie, hoop dat ik daar over kan praten, heb er nu al geen vertrouwen in, maar zit er echt ff doorheen...

Als ik eerlijk ben, ik vind het ook weinig vertrouwenwekkend klinken:"angst, het zijn maar gedachten" - dat is totaal achterhaald en onjuist.
Gevolg: als je therapeut dit nog steeds gelooft, ga jij op een verkeerde manier "heel hard werken aan je angst" (en zit jij met de gebakken peren als dat mislukt).
Angst is de alarmbel van Moeder Natuur - die zijn geen gedachten die je met wat trucjes wel weg kunt krijgen, het zit veel dieper. (Het is goed aan te pakken, daar niet van - maar dan moet je een betere psycholoog hebben, die weet dat angst komt uit het autonome deel van je centrale zenuwstel.)
Zodat je vervolgens gaat denken, "ik ben ben ook iemand die gewoon overal tegen op ziet" - terwijl dat op zich niet waar is: je bent iemand, die NU geplaagd wordt door angst (om een of andere reden) en die helaas geen goede therapeut heeft getroffen. Dat IS balen, maar dat is wel te verhelpen. (Zowel dat getreiterd worden als deze peut.)

of het komt omdat ik dingen spannend vind als ze nieuw zijn voor me en daar kan ik me behoorlijk druk om maken

Soms is angst gewoon functioneel: een nieuwe baan, dat IS spannend. Het zou me wat moois zijn, als ej binnenkwam, op je eerste werkdag, met het gevoel van "Och, weer de zoveelste dag..." Goede angst (...dat klinkt jou denk ik compleet raar in de oren - en gelijk heb je!) geeft jou de gelegenheid, om scherp te zijn op die eerste werkdag (wat geen luxe is, en geen getreiter maar juist heel goed.)
Het probleem bij jou is, dat je centrale zenuwstel "te scherp staat afgesteld" waardoor het goede, functionele van je angst als het ware stevig overdreven wordt. Let op: het wordt overdreven - niet iets dat jij zelf doet. Het wordt met je gedaan.

En dat dit geen leven is, zo, dat ben ik roerend met je eens.
Dit is overleven - en daar is geen barst aan.
Ik zou zeggen: onderneem actie, maak dat je een goede therapeut krijgt, die je angsten ordentelijk kan aanpakken - daar heb je alleen maar plezier van!

[Minerva]

Als je vroeger veel kritiek hebt gehad dan is het begrijpelijk dat je nu erg bang bent voor veranderingen of dingen die je voor het eerst moet doen. Immers heb je geleerd dat iets wat je niet kan of nog moet leren, je kritiek of boosheid op kan leveren als je het niet meteen goed doet (of hoger dan een 6 haalt). Dat maakt je niet echt enthousiast om nieuwe dingen te gaan leren want je bent gewend om afgerekend te worden op je resultaten ook al heb je een voldoende gehaald. Wat heb jij nodig om je sterker te voelen, meer zelfvertrouwen te krijgen ? Wat zou je kunnen doen ? Thuiszitten is geen optie want dit helpt er niet aan (integendeel).