bobslee

Emotioneel uit balans hoe verder?

Hallo iedereen, sorry dat ik mij nog niet heb voorgesteld. Ik wou dit stukje graag schrijven omdat het me bezig hield. Ik ben een jongen van 18 die op het MBO zit. Mijn interesses zijn voetbal,fitness, play stationen... heb verder nog een jonger broertje waar ik veel mee op trek.

De afgelopen 3-4 jaar heb ik niets gedaan: Gewoon hele dag PC of Play station gamen.Voorral Fifa en dat soort dingen met me jongere broertje. Het is een gewoonte geworden, ik voel me er lekker bij ookal weet ik dat ik niet productief ben. Nou heb ik vaak ambitieuze buien en dan geef ik mezelf allemaal doelen op om te halen. Ik hou daar van maar ik doe het meestal nooit ( te lui ) Ik maakte allemaal sociale afspraken in Januari en besloot er uit te komen, echter dacht ik toen is dit alles? Ik voelde me er niet gemakkelijk bij. Ik praatte met mijn moeder toen, en zei in een emotionele bui: Ja ik vind het leven niet meer leuk, maar ik ga geen zelfmoord ofzo plegen ( Lekker slim, dat is totaal fout verteld ) Ik schrok zelf: Woordje zelfmoord? Hoe kan ik dat in mijn mond nemen!!! Pff...ik heb het nog steeds niet geaccepteerd eerlijk gezegd dat ik dat dacht. Hoe kan dat een optie zijn? Daarvoor zat ik er niet mee, ik was nooit met dit soort dingen bezig met ben ik gelukkig? Ik dacht gewoon ja ik win met het spel ik voel me op mijn gemak heerlijk!

De 2 maanden daarna heb ik misschien wel het slechtste wat ik zou kunnen doen gedaan: Ik ging elke dag op het internet zoeken en kijken wat er is? Ik ben van nature snel gelovig: Heb ik 5 van de 8 symptonen dan heb ik dat! Een soort hypochondrie. Ik raakte overtuigd dat ik Depressief was en zag dat die mensen aan zelfdoding dachten en dat ook doen. Ik werd doodsbang en ging steeds meer geloven dat ik het op een dag ging doen. Over mijn toekomst dacht ik niet meer na, immers was ik er van overtuigd dat ik er niet meer zou zijn. Ik dacht soms hoe zou het zijn zonder mij, hoe reageren me ouders? Deze gedachten doen en deden mij vreselijk veel pijn. Ik was bang dat ik controle ging verliezen en het ging doen. Ookal weet ik dat dat me angst is en ik wil leven. Het klinkt gek maar het gevoel is zo sterk dat ik dacht dat het waarheid was.

Verder keek ik andere forums over angststoornissen en over depressies. Ik weet alle soorten nu te noemen en ook over cognitieve gedragstherapie, mindfulness en meditatie's weet ik alles. Ook het van je afschrijven... Wat is dan mijn probleem? Ik voel me er niet prettig bij, ik wil me er niet mee bezig houden maar het is een gewoonte geworden. Ik sta er mee op en ga er mee naar bed, en vaak voel ik me gewoon goed maar soms wordt het te veel en wordt ik onrustig.

Sombere gedachtes, Onmacht ( Het is onoplosbaar deze situatie ik heb hulp nodig alleen dat redt me ), Ik hou het niet vol, Je somber voelen is vreselijk, Medelijden met mezelf en met me familie, Herinneringen van de afgelopen maanden komen op, Verveling is vreselijk wees actief!, Hele dag navelstaren en kijken hoe voel ik me? en tot slot nog niet weten hoe dit is op te lossen? Het is een gewoonte deze gedachten. Ik neem het zo serieus!!

Internet is zo tegenstrijdig, dus ik moet het jullie wel vragen:

Emoties: Voel ze en stop ze niet weg want dan komen ze dubbel zo hard terug... Andere site: Emoties, negeer ze want als het negatief is en je richt je aandacht er op dan groeit het!? Oke, dus wat moet ik doen?

negatieve gevoelens het zelfde...Let er niet op..zoek afleiding, andere zeggen weer Nee dan wordt het erger.

Gedragstherapie: Enige oplossing of niet? Alle sites zeggen van wel, eerlijk gezegd wil ik gewoon stoppen met deze onzin, me gedachte is moe. Ik ben moe er van en wil gewoon weer leven. Ik ga zeker iets van me leven maken, ik ga veranderen en veel voor school en andere dingen doen. Maar elke keer als ik me rot voel is me aandacht daar op gericht en wordt ik onrustig en is het als vreselijk ervaard.

Weet iemand wat dit kan zijn en hoe dit nu verder moet? Ik kan nog wel normaal functioneren en ben genoeg vrolijk op de dag en blij nog. alleen dit voelt als een zware last en ben bang telkens om me rot te gaan voelen. Ook graag inzichten hoe te denken bedankt!
Gebruikersavatar
JulianC
Berichten: 2225
Lid geworden op: 24 sep 2009 17:16

Re: Emotioneel uit balans hoe verder?

Tja... je bent 18 jaar man. Dat hoort misschien nog wel een beetje bij het opgroeien. Zo te lezen zijn het dingen die je jezelf aan loopt te praten nu. Als je nooit op internet had gezocht, dan ging alles misschien veel beter omdat je er dan niet zoveel mee bezig zou zijn.

Als ik het zo lees, heb je best wel veel levenslust. 3 uur per dag gamen is heus niet raar, ik heb tijden gehad dat ik er 7 uur per dag mee bezig was en ik was simpelweg gelukkig.

En tja tests op internet... Ik weet niet wat het is, maar die lijken je al heel snel richting een depressie te duwen. En als je denkt dat je iets hebt, dan gaat je lichaam zich er ook naar gedragen. Vooral als je je dan nog gaat vervelen, dan ga je nadenken natuurlijk...

Maar geloof me, als je echt depressief bent, dan denk je niet meer na over gamen, dan kun je 5 minuten gamen en dan geef je het op. Je concentratievermogen is helemaal weg en je kunt niet meer lachen. Je hebt dan geen zin meer en je wilt alleen nog maar dood, of verdwijnen.

Maar goed, afleiding helpt in mijn ogen altijd wel. Als jij niet aan die slechte gedachten denkt, denken die gedachten ook niet aan jou om het zo maar te noemen. Doelen stellen is ook goed idd, je bent nog jong zat, zet gewoon lekker flinke doelen neer. Met sociale contacten is niks mis, maar zoek je talenten, en gebruik ze :) Daar krijg je zelfvertrouwen van en dat is altijd goed.

Maar wel sterkte ermee!
You'll get over it. One day.

"Je moet het zelf doen, maar je hoeft het niet alleen te doen.."
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Emotioneel uit balans hoe verder?

bobslee schreef: Internet is zo tegenstrijdig, dus ik moet het jullie wel vragen:

Emoties: Voel ze en stop ze niet weg want dan komen ze dubbel zo hard terug... Andere site: Emoties, negeer ze want als het negatief is en je richt je aandacht er op dan groeit het!? Oke, dus wat moet ik doen?
Tja - het hangt van de situatie af, wat het beste is.
Op zich zou ik zeggen, dat je de afgelopen tijd heel veel met wegstoppen bezig bent geweest. Gedachtenexperiment: wat zou er gebeuren, als je niet zou gamen...? Jezelf 'op dieet zetten' en nul uur PS?
Voelt dat leuk of vervelend...?
Voelt het leuk: prima en houden zo.
Voelt het niet leuk, dan hebben die games een of andere functie voor jou gehad:
"als ik Fifa doe, dan hoef ik tenminste niet..... te doen!"
"Zit ik achter mijn PS, dan is dat ene .... tenminste weg!"
Etc.
En als je de zenuwen krijgt, van je dit alleen al voorstellen, dan is er bij jou waarschijnlijk geen sprake van "bij negative emoties: richt je op iets anders, zoek afleiding, dan komt het wel in orde". (Soms werkt het zo, maar als het een verslaving wordt - nee.)
bobslee schreef: Gedragstherapie: Enige oplossing of niet? Alle sites zeggen van wel, eerlijk gezegd wil ik gewoon stoppen met deze onzin, me gedachte is moe. Ik ben moe er van en wil gewoon weer leven. Ik ga zeker iets van me leven maken, ik ga veranderen en veel voor school en andere dingen doen. Maar elke keer als ik me rot voel is me aandacht daar op gericht en wordt ik onrustig en is het als vreselijk ervaard.
Hartstikke goed, dat je iets van je leven wilt maken. cheerqd5
En prima dat je inziet, dat dit zo niet gaat. cheerqd5
Enne: als jij je rot voelt (los van de vraag waarover dan, etc.)
heb jij andere manieren dan gamen om jezelf te troosten, te kalmeren, jezelf af te leiden, jezelf een prettig gevoel te bezorgen...???
Therapie heb je in allerlei soorten en maten - of gedragstherapie bij jou aanslaat, weet je nooit van te voren. (Je zou kunnen zeggen, dat jouw gedrag, "ik game te veel" het probleem is. Ja - maar "daar onder" zit ook iets.)
bobslee schreef: Ik kan nog wel normaal functioneren en ben genoeg vrolijk op de dag en blij nog. alleen dit voelt als een zware last en ben bang telkens om me rot te gaan voelen. Ook graag inzichten hoe te denken bedankt!
Een spijker op de kop geslagen: ik ben bang voor het rotgevoel. De angst voor dat rotgevoel zit zogezegd "onder" je gedrag.
Op zich: terecht - wie wil zich nou graag rot voelen... Niemand, toch?
Dus idd, ga eens na, wat je allemaal buiten de computer zou kunnen doen om vrolijk te worden, als er ellende toeslaat.
...en zodra je iets hebt - oefenen!!!

En wellicht is het ook erg goed om naar de oorzaak te kijken, ipv. het moeizaam morrelen aan symptomen/ gevolgen.
Wie weet is er *iets* "ergens" in jouw leven, dat jou heel veel stress geeft....?
Zou je weten wat dat is, en daar iets aan kunnen veranderen -
(hetzij aan de situatie, hetzij aan de stress die dat jou geeft)
dan ziet het hele plaatje er gelijk weer heel anders uit.

Sucses!!

Terug naar “Stress, angsten en fobieën”