angst voor bloedprikken

[zeeuwtje]

Hoi,

Ik moet deze week bloed laten prikken voor de longarts. Dit omdat ik de laatste tijd vaak en erg lang verkouden ben, afgelopen zomer 3 maanden lang. Nu ben ik alweer een maand verkouden.
Nu zou ik afgelopen vrijdag bloed laten prikken, maar heb het uitgesteld omdat ik misselijk was en buikpijn had. Gewoon van de angst. Nu wou ik vandaag gaan, maar voelde meer weer niet goed genoeg. En nu zou ik deze week toch moeten gaan, aangezien de uitslag een paar weken kan duren.
Ik ben ook al een paar keer flauwgevallen door de angst, een keer in de gang en een keer toen de naald er al in zat. Hierdoor is de angst alleen maar erger geworden.
Wat kan ik doen om minder bang te zijn??

[Mickey~]

Waar ben je precies bang voor, of weet je dat niet?

Je zou in ieder geval aan degene die je gaat prikken kunnen vertellen dat je bang bent.
Die kan dan helpen door je af te leiden, door over andere dingen te praten.
Het kan ook helpen niet te kijken, dus de andere kant op te kijken dan waar je geprikt wordt.
En vooral aan iets anders proberen te denken ondertussen.
Misschien kun je je proberen voor te stellen dat je ergens anders bent, op een mooie plek waar je ooit eens op vakantie bent geweest, of waar je ooit eens heen zou willen.
In ieder geval is het beter er niet vanuit te gaan dat je weer flauw zult vallen, alleen de angst daarvoor kan er juist al voor zorgen dat dit ook gebeurt. Maar ik weet, dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan.

[zeeuwtje]

Dat van de andere kant op kijken, is net het probleem. Ik MOET altijd zien wanneer de naald erin gaat, want dan weet ik dat ik me heel stil moet houden. Als ik niet zou kijken, ben ik bang dat ik van schrik mijn arm terug zal trekken. En dan is het nog pijnlijker. Ben trouwens erg gevoelig voor pijn, altijd al geweest. Mijn psycholoog denkt dat ik hoogsensitief ben.
Ik weet dat de pijn maar een paar seconden duurt, maar toch zie ik er elke keer weer tegenop.

[Mickey~]

Is het dan wel eens gebeurd dat je je arm van schrik terug trekt?
Je zou degene die je gaat prikken daarvoor kunnen waarschuwen, dan kan hij of zij vragen of er iemand komt helpen om jouw arm vast te houden, en dan kun jij gerust de andere kant op kijken.
Volgens mij is het namelijk heel eng om als je bang bent voor die prik, maar te zitten kijken tot die naald je arm raakt. Maar het kan natuurlijk dat je het juist nog enger vindt als je het niet ziet, ik weet niet....
ik denk dat er een kans is dat je het misschien niet eens voelt als je het niet ziet, omdat je je dan niet zo schrap zet. En hoe meer ontspannen je je arm houdt, hoe minder zeer het doet!

[Mickey~]

Het is in ieder geval niet raar dat je het hebt hoor, heel veel mensen hebben er last van.
Ik heb een paar jaar bloed geprikt bij mensen als mijn werk, en het heel vaak meegemaakt dat mensen zo bang zijn voor de naald als jij. Er zijn echt allerlei manieren om het die mensen een beetje gemakkelijker te maken, dus geef het echt aan! degene die je gaat helpen zal er alle begrip voor hebben en je dan nog beter kunnen steunen!

[Janneke]

Hoi Zeeuwtje,
het is wat drastisch, maar je zou van je hoge sensitiveiteit gebruik kunnen maken door onder hypnose je te laten prikken.

Kan jouw psycholoog mensen in hypnose brengen...?

Je oefent eerst een keer bij je psych in de kamer, waarbij je psych op het moment supreme even dat holletje van je arm aanraakt.
Feit is, dat ieder mens onder hypnose minder pijngevoelig is.
En feit is ook, dat je samen met je psych een "beeld" kunt zoeken, van dat je 'even' door iets, wat jij in het dagelijks leven niet griezelig vindt, wordt aangeraakt in dat holletje van je arm.
En dan raakt dus eerst je psych je daar aan.

Gaat dat goed, dan doe je hetzelfde, op een rustig plekje van het artsenlab en dan, als jij compleet ontspannen en in hypnose bent, word je
"door de verpleegkundige met naald" aangeraakt op dat plekje
..terwijl jij in hypnose dus wordt aangeraakt door dat ene ding dat je niet erg vindt.

[blemb]

Hoi,

Ik moet deze week bloed laten prikken voor de longarts. Dit omdat ik de laatste tijd vaak en erg lang verkouden ben, afgelopen zomer 3 maanden lang. Nu ben ik alweer een maand verkouden.
Nu zou ik afgelopen vrijdag bloed laten prikken, maar heb het uitgesteld omdat ik misselijk was en buikpijn had. Gewoon van de angst. Nu wou ik vandaag gaan, maar voelde meer weer niet goed genoeg. En nu zou ik deze week toch moeten gaan, aangezien de uitslag een paar weken kan duren.
Ik ben ook al een paar keer flauwgevallen door de angst, een keer in de gang en een keer toen de naald er al in zat. Hierdoor is de angst alleen maar erger geworden.
Wat kan ik doen om minder bang te zijn??

Nou zeeuwje ik heb precies hetzelfde ervaren maar ze hebben mij ook eens ´n keertje 3x misgeprikt of je er kwam geen bloed in hun naaldbuisje En ik wilde niet meer ik was zo bang ik knijp de hand meestal ook blauw en meestal erna denk ik oei zo erg was het niet en diegene heeft dan een blauwe hand en ik ben over me angst heen. (op dat moment) want elke keer wanneer ik bloed moet prikken of voor een spuit ga dan ben ik alweer echt super bang meestal krijg ik dan drinken gewoon even aangeven en iemand blauw knijpen oh en tegen jezelf zeggen ´alles komt goed´

[zeeuwtje]

Nou vanmiddag is het gebeurd hoor!
Mijn moeder had zoiets van we gaan nu, want dat angstige gevoel wordt alleen maar erger . Maar het akelige gevoel begon al in de wachtruimte en ik probeerde me groot te houden, wat niet erg goed lukte. Mijn hart bonsde in mijn keel en kreeg een droge mond. Mijn moeder zei steeds: Hou je rustig, het komt allemaal goed. Ik was al vrij snel aan de beurt. Het was een gelukkig een aardige en rustige jongen die me prikte. Hij zei steeds dat ik rustig moest blijven en mijn arm moest ontspannen. Maar toch kon ik een paar traantjes en snikken niet voorkomen net voor de prik. Ik zei dat alleen de naald erin wilde zien gaan, maar de rest niet. Er kwam nog een collega die mijn hand vasthield. De eigenlijke pijn was maar kort, net toen de naald erin ging. Eigenlijk net als een vlooienneep. Ik voelde niet eens dat hij eruit ging. Ze vroegen of het mee viel en ik zei dat het toch niet zo erg was als verwacht. Dat het gewoon de angst vooraf was. En dat gevoel had ik de vorige keren ook. Zo van: Was dat alles?
Maar iedere volgende keer heb ik weer die angst.

[Mickey~]

wat goed dat je gegaan bent en dat je hebt aangegeven dat je bang was, zodat ze je konden helpen!
knap gedaan hoor! ik ben echt trots op je!
hopelijk hoef je niet snel weer, maar als je weer moet dan herinner je je hopelijk deze keer dat het goed ging, en dan zul je zien dat het steeds een beetje beter gaat.

[Leeuwtjuh]

Ben je ooit gestoken door een wesp?

[Mickey~]

Ben je ooit gestoken door een wesp?

oei dat doet zo verrot zeer!! ik blijf altijd hopen dat ik nooit meer in mijn leven door een wesp hommel of bij gestoken wordt. door een bij ben ik trouwens nog nooit gestoken.... afkloppen!!!

[blemb]

Ben je ooit gestoken door een wesp?

oei dat doet zo verrot zeer!! ik blijf altijd hopen dat ik nooit meer in mijn leven door een wesp hommel of bij gestoken wordt. door een bij ben ik trouwens nog nooit gestoken.... afkloppen!!!

Ooooh ik wel onder me oksel in de speeltuin ik kreeg wel een lolly

[Janneke]

Hiephoi - het is achter de rug!!!
En fijn, dat ze allemaal zo vriendelijk waren, dat scheelt toch ook weer.

En als de 'voorpret' zo hevig is, heeft je moeder beslist gelijk: dan maar zo kort mogelijk.

En voor de toekomst: het is goed mogelijk, om die angst 'uit je zenuwstel' te krijgen...!!