Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Wel of niet doen?

Niek33 schreef: Ik ben naar mijn mening gewoon aan het vertellen hoe ik denk, en waarom. En verder niks.
Accoord - dit is dus zogezegd "het grondmatriaal, dat jij gaat bewerken dmv. RET."
Niek33 schreef: Ik voel en beredeneer zo dat ik dan pas (..als ik geen last meer heb van mijn lichaam) echt aan mijzelf, mijn innerlijk, mijn denken en daardoor mijn ook gevoel kan veranderen.
Hm, even plagen, wellicht is dit een mooie om uit te dagen...??
Niek33 schreef:
Met "als het al komt" bedoel ik dat ik nog steeds niet de noodzakelijke dingen kan doen doordat ik mijn lichaam niet voldoende kan belasten, en dat ook niet snel wel zo zal zijn. Daarmee zeg ik eigenlijk dat als ik mijn lichaam niet zo kan belasten als nodig is, dat het dan helemaal niet meer hoeft. Ik kijk echt alleen maar naar feiten hierin.
Feit is: een mens in een rolstoel, met constant pijn, KAN heel goed een baan hebben, goede relaties onderhouden, kinderen opvoeden en wat al niet.
Ik zeg niet, dat dat makkelijk is, maar een feit (het kan) is het wel. Al heb je er soms "een hulphond" oid. bij nodig, of hulp bij wassen een aankleden.
Denkbaar ligt het voor jou anders, maar daar hoort dan een reden bij. (Progressieve spierziekten die je ademhaling aantasten zodat je met een machine moet worden beademd, spastische spraak, etc.) Ik ken een vrouw, die gewoon op haar werk nierdialyse doet.
Dat lijken mij de feiten mbt. de noodzakelijek belastbaarheid van je lichaam.
Niek33 schreef: Ik heb straks therapie, en gaan we de 2e sessie starten met R.E.T
Sucses!!!
Gebruikersavatar
Niek33
Berichten: 397
Lid geworden op: 04 okt 2010 16:14

Re: Wel of niet doen?

Janneke schreef:
Niek33 schreef: Ik voel en beredeneer zo dat ik dan pas (..als ik geen last meer heb van mijn lichaam) echt aan mijzelf, mijn innerlijk, mijn denken en daardoor mijn ook gevoel kan veranderen.
Hm, even plagen, wellicht is dit een mooie om uit te dagen...??
Je bedoelt of ik dat ook zou kunnen zonder de voorwaarde die ik stel m.b.t goede belastbaarheid van mijn lichaam?


Niek33 schreef:
Met "als het al komt" bedoel ik dat ik nog steeds niet de noodzakelijke dingen kan doen doordat ik mijn lichaam niet voldoende kan belasten, en dat ook niet snel wel zo zal zijn. Daarmee zeg ik eigenlijk dat als ik mijn lichaam niet zo kan belasten als nodig is, dat het dan helemaal niet meer hoeft. Ik kijk echt alleen maar naar feiten hierin.
Feit is: een mens in een rolstoel, met constant pijn, KAN heel goed een baan hebben, goede relaties onderhouden, kinderen opvoeden en wat al niet.
Ik zeg niet, dat dat makkelijk is, maar een feit (het kan) is het wel. Al heb je er soms "een hulphond" oid. bij nodig, of hulp bij wassen een aankleden.
Denkbaar ligt het voor jou anders, maar daar hoort dan een reden bij. (Progressieve spierziekten die je ademhaling aantasten zodat je met een machine moet worden beademd, spastische spraak, etc.) Ik ken een vrouw, die gewoon op haar werk nierdialyse doet.
Dat lijken mij de feiten mbt. de noodzakelijke belastbaarheid van je lichaam.[/quote]
Ik heb groot respect voor die mensen!..echt waar. Het feitelijk wel of niet iets kunnen kun je lichamelijk en/of geestelijk zien. Lichamelijk zou ik het een stuk beter hebben dan zij die je in je voorbeeld hierboven noemt, ik heb het ook vaak beter dan mensen in het tv programma 'Je zal het maar hebben' Kijk, je kunt alles wel relativeren omdat een er altijd wel mensen zijn die het slechter hebben dan jij, maarja,.. wat heb je eraan? mijn situatie word er feitelijk niet beter van, hooguit tussen je oren. Maar zo denk ik niet (meer)

Even kort door de bocht zie ik een tweetal problemen zo: Ik heb mijn leven tot nu toe verprutst doordat ik nooit wist wat ik wilde qua werk. Nu is dat Wel weet, kan het niet omdat ik te oud ben, en daardoor te weinig geld voor een opleiding heb. Ik te laag belastbaar ben voor dat werk. (met het werk bedoel ik Fysiotherapeut of Personal Trainer) Wat anders zou me niet interesseren qua werk.
Een ander levensgroot punt is liefde/partner vinden. Ik weet hier vrijwel niet mee om te gaan omdat ik dat niet geleerd heb omdat ik zo lelijk was tijdens mijn pubertijd. Was daarom erg vaak depri. Nu nog vind ik mijzelf hoogst Onaantrekkelijk, en wel als persoon als uiterlijk.
Ik weet wat mij dat heeft gebracht in het verleden, en de kans dat dat zo blijft als ik er niks aan doe, is dan ook erg groot. Wat slaat op dat als ik er zo uit blijf zien zoals ik nu doe komt dat niet goed.

By the way,
Thx voor je goede bedoelingen ;-)
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Wel of niet doen?

Niek33 schreef: Ik heb groot respect voor die mensen!..echt waar. Het feitelijk wel of niet iets kunnen kun je lichamelijk en/of geestelijk zien. Lichamelijk zou ik het een stuk beter hebben dan zij die je in je voorbeeld hierboven noemt, ik heb het ook vaak beter dan mensen in het tv programma 'Je zal het maar hebben'
Niek33 schreef: Kijk, je kunt alles wel relativeren omdat een er altijd wel mensen zijn die het slechter hebben dan jij, maarja,.. wat heb je eraan? mijn situatie word er feitelijk niet beter van, hooguit tussen je oren. Maar zo denk ik niet (meer)
Eh - laten we deze 2 citaten nou even puur feitelijk en rationeel bekijken, goed? ;)
Met het eerste stuk tekst ben ik het roerend eens: ik heb bakken respect voor die mensen.
Het 2e stuk tekst gaat over relativeren en daar stel je de terechte vraag "Wat heb je er aan?" Mijn antwoord luidt:'tot op zekere hoogte: niets.'
Somigen zullen zich optrekken aan Monique Velzeboer, haar zien als inspiratie, voelen 'zoiets wil ik ook' - etc. Op zich: prima.
Maar het nuchtere feit, dat zij zo "kan omgaan met" haar dwarsleasie (gesteund door haar familie, ook dat) wil op zich niet zeggen, dat iemand anders dat 'dus' ook kan. Of: "zou moeten kunnen!!" (Bleeghhh!)
Relativeren is dus nadrukkelijk niet mijn bedoeling.

Maar waar de zaak spaak kan lopen is op dit punt: jij stelde, dat het jouw makke is, dat "ik mijn lichaam niet voldoende kan belasten".
De waarheid van deze stelling wil ik nog geeneens onderuit kegelen, trouwens.
Maar als we het over feiten hebben: dit is een psychische waarheid. Waar je dus met psychotherapie (in welke vorm dan ook) tegenaan zou kunnen gaan.
Want qua lichaam: je bent niet tevreden met het jouwe. - Join the club!
Er valt heus wel in te leven (=fysiek), maar dat is dan geen lolletje (=psychisch).
Niek33 schreef:Even kort door de bocht zie ik een tweetal problemen zo: Ik heb mijn leven tot nu toe verprutst doordat ik nooit wist wat ik wilde qua werk. Nu is dat Wel weet, kan het niet omdat ik te oud ben, en daardoor te weinig geld voor een opleiding heb. Ik te laag belastbaar ben voor dat werk. (met het werk bedoel ik Fysiotherapeut of Personal Trainer) Wat anders zou me niet interesseren qua werk.
Balen!!
Maar in elk geval voor fysiotherapeut moet je behoorlijk sterk zijn, wil je het beroep kunnen uitoefenen (de hele dag op de been, gebukt staan en werken met je spieren).
Niek33 schreef: Een ander levensgroot punt is liefde/partner vinden. Ik weet hier vrijwel niet mee om te gaan omdat ik dat niet geleerd heb omdat ik zo lelijk was tijdens mijn pubertijd. Was daarom erg vaak depri. Nu nog vind ik mijzelf hoogst Onaantrekkelijk, en wel als persoon als uiterlijk.
Ik weet wat mij dat heeft gebracht in het verleden, en de kans dat dat zo blijft als ik er niks aan doe, is dan ook erg groot.
Ook heel erg balen.
Maar je bent bezig, er iets aan te doen.
Niek33 schreef:Wat slaat op dat als ik er zo uit blijf zien zoals ik nu doe komt dat niet goed.
...en dat is dus het fysieke plaatje.
Vergelijk je jezelf qua fysiek met mr. universe, dan zul je idd geen belangstelling van het andere geslacht ervaren, want je steekt fysiek niet zo best af tegen die patsers. Dat is idd een feit.
...en je kunt kiezen voor een andere benadering. (Dat is :-) net zo goed een feit.)
Gebruikersavatar
Niek33
Berichten: 397
Lid geworden op: 04 okt 2010 16:14

Re: Wel of niet doen?

Janneke schreef: Want qua lichaam: je bent niet tevreden met het jouwe. - Join the club!
Er valt heus wel in te leven (=fysiek), maar dat is dan geen lolletje (=psychisch).
Verschrikkelijk die club! Kan ik me ook uitschrijven? :-P
Nee, zeker geen lolletje. Ik blijf namelijk (bewust en onbewust) dingen optellen tot het een keer buigen of barsten word. Ik ben -naar mijn mening- al te vaak meegebogen.

Janneke schreef: Balen!!
Maar in elk geval voor fysiotherapeut moet je behoorlijk sterk zijn, wil je het beroep kunnen uitoefenen (de hele dag op de been, gebukt staan en werken met je spieren).
Niek33 schreef:
Ja,... en?? Lijkt vaak wel alsof het normaal is dat iedereen Zit tijdens 't werk. Ik ben 14 jaar timmerman geweest, en nu 4 jaar fitness instructeur, dus dat in beweging zijn is alleen maar goed ;-) (zou voor veel meer mensen wel goed zijn trouwens :-P )

Janneke schreef: Ook heel erg balen.
Maar je bent bezig, er iets aan te doen.
Snap ik. Het punt is juist dat er niks gebeurd m.b.t progressie daarin. Feitelijk ben ik er alm'n halve leven mee bezig, en als je het zo stelt lijkt het zo goed als hopeloos... zoals ik dat vaak voel. Ik kan mezelf ook niet goed gerust stellen daarin, ...in de zin van; dat ik ermee bezig ben. Gevolg is dan dat ik depri en jaloers word op stelletjes, en leuke dames die ik tegenkomt in het dagelijks leven. Elke keer dat stemmetje in m'n hoofd "Prutser! aan een vriendin hoef jij nog niet te denken, sterker nog, jij moet eerst in therapie" En dat gaat soms meerdere keren per dag door m'n hoofd. En het klopt ook nog.

Janneke schreef: ...en dat is dus het fysieke plaatje.
Vergelijk je jezelf qua fysiek met mr. universe, dan zul je idd geen belangstelling van het andere geslacht ervaren, want je steekt fysiek niet zo best af tegen die patsers. Dat is idd een feit.
...en je kunt kiezen voor een andere benadering. (Dat is :-) net zo goed een feit.)
Dit hoor ik vaak. Je vergelijken met zulke extremen. Dat is ook niet wat ik doe, ik leg die lat wel een stukje lager (in tegenstelling wat men vaak denkt van mij)

Een "andere benadering" volgens jou zou kunnen zijn ....?
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Wel of niet doen?

Niek33 schreef:
Janneke schreef: Want qua lichaam: je bent niet tevreden met het jouwe. - Join the club!
Er valt heus wel in te leven (=fysiek), maar dat is dan geen lolletje (=psychisch).
Verschrikkelijk die club! Kan ik me ook uitschrijven? :-P
;) vast wel, maar het is wel zoeken voor jou, naar dat uitschrijfformulier.

Niek33 schreef: Feitelijk ben ik er al m'n halve leven mee bezig, en als je het zo stelt lijkt het zo goed als hopeloos... zoals ik dat vaak voel. Ik kan mezelf ook niet goed gerust stellen daarin, ...in de zin van; dat ik ermee bezig ben. Gevolg is dan dat ik depri en jaloers word op stelletjes, en leuke dames die ik tegenkomt in het dagelijks leven.
Balen!!!
Niek33 schreef:Elke keer dat stemmetje in m'n hoofd "Prutser! aan een vriendin hoef jij nog niet te denken, sterker nog, jij moet eerst in therapie" En dat gaat soms meerdere keren per dag door m'n hoofd. En het klopt ook nog.
Los van de vraag of het klopt, voor mijn gevoel komt hier iets uit de lucht vallen.

Okee - het IS balen dat die progressie uitblijft.
Maar hoezo dat dan, ben je dan een prutser...?
En hoe kan 'een therapie' jou dan "ont-prutseren"?

Niek33 schreef:
Janneke schreef: ...en dat is dus het fysieke plaatje.
Vergelijk je jezelf qua fysiek met mr. universe, dan zul je idd geen belangstelling van het andere geslacht ervaren, want je steekt fysiek niet zo best af tegen die patsers. Dat is idd een feit.
...en je kunt kiezen voor een andere benadering. (Dat is :-) net zo goed een feit.)
Dit hoor ik vaak. Je vergelijken met zulke extremen. Dat is ook niet wat ik doe, ik leg die lat wel een stukje lager (in tegenstelling wat men vaak denkt van mij)
Accoord, wellicht steek je niet alleen ongunstig af tegen mister universe, maar wellicht (...ik heb je nooit gezien...) ook tegen "mindere goden".
Maar 'dat dondert niet', dat blijft de fysieke benadering...
Niek33 schreef: Een "andere benadering" volgens jou zou kunnen zijn ....?
;) men denke aan the beauty and te beast.
Gebruikersavatar
Niek33
Berichten: 397
Lid geworden op: 04 okt 2010 16:14

Re: Wel of niet doen?

Janneke schreef: Los van de vraag of het klopt, voor mijn gevoel komt hier iets uit de lucht vallen.

Okee - het IS balen dat die progressie uitblijft.
Maar hoezo dat dan, ben je dan een prutser...?
En hoe kan 'een therapie' jou dan "ont-prutseren"?
Wat komt er uit de lucht vallen dan? Ik heb altijd al een laag zelfbeeld gehad, en dus ook de grootste moeite met vrouwen, enja wat je aandacht geeft.... Geen aandacht is ook niet echt een optie, want vind een partner vinden/hebben 1 v/d belangrijkste dingen in mijn leven.
Het is dus heel tegenstrijdig voor me, ik moet er eigenlijk juist Niet mee bezig zijn zoals je overal hoort, want dan gebeurt er juist niks (zeggen ze) En dat klopt best wel, ...aan de andere kant, wanneer ik wel wat probeer gebeurt er ook niks. Dusja..
Ik hoop met therapie toch enige inzichten te krijgen hiermee om te gaan, het vanuit een andere invalshoek te zien, mocht dat er al zijn.

Janneke schreef: Accoord, wellicht steek je niet alleen ongunstig af tegen mister universe, maar wellicht (...ik heb je nooit gezien...) ook tegen "mindere goden".
Maar 'dat dondert niet', dat blijft de fysieke benadering...
'Dat dondert niet die fysieke benadering'? hoezo niet..? vind dat juist het allerbelangrijkst.


Moet wel zeggen dat je het leuk brengt altijd! ;-) Maar hoezo zit jij ook bij de 'onaantrekkelijke mensenclub'?
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Wel of niet doen?

Nou vindt mijn lief mij reuze sexy,
maar er zijn wel een paar kilo's te veel, krakende, pijnlijke gewrichten, longen die niet altijd doen wat de bedoeling is, een maag die (sinds foute medicijnen) niet meer van ijzer is, rimpels, bril, platvoeten, littekens (ik ben ex snijster) en blessures enzo...

Enne: psychotherapie gaat er over, dat je je fysiek "niet fysiek" bekijkt.
Of dat je jezelf uberhaupt niet fysiek bekijkt.

(Zo ben ik een vrouw die graag buiten is, fietst, stallen uitmest, paard rijdt, werkt, leest, kookt - noem maar op en voor al die dingen heb je op zich wel je lichaam nodig, maar niet uitsluitend en alleen...)
Gebruikersavatar
Niek33
Berichten: 397
Lid geworden op: 04 okt 2010 16:14

Re: Wel of niet doen?

Janneke schreef:Nou vindt mijn lief mij reuze sexy,
Kijk! Da's een mooi iets! 001_rolleyes Dit geeft toch meer rust over jezelf.

Janneke schreef: maar er zijn wel een paar kilo's te veel, krakende, pijnlijke gewrichten, longen die niet altijd doen wat de bedoeling is, een maag die (sinds foute medicijnen) niet meer van ijzer is, rimpels, bril, platvoeten, littekens (ik ben ex snijster) en blessures enzo..
Pfff....dit is ook wel een heftig lijstje :confused: Wat kloten voor je zeg! Wat betreft de overtollige kilo's kan ik je misschien een beetje opweg helpen met deze link: http://www.fitnessforum.nl/forum/index. ... topic=5371


Janneke schreef: Enne: psychotherapie gaat er over, dat je je fysiek "niet fysiek" bekijkt.
Of dat je jezelf uberhaupt niet fysiek bekijkt.
Zoiets dergelijks had ik al gedacht. Er gaat natuurlijk ook iets van een leerproces mee gemoeid,.. en juist dat snap ik niet. Ik weet vaak totaal niet wat ik nou moet doen met de gesprekken. Ik sta tot nu toe steeds buiten -wanneer ik net een sessie heb gehad- met een gevoel van;..En nu? Als ik voor iemand een training schema in elkaar flans, of mensen corrigieer in hun sporten, kan ik hun onderbouwen waarom ze dingen niet goed/effectief doen. En daarmee wat ze waarom anders zouden moeten doen.
Zoiets verwacht ik ook met mijn therapie. Of is dit niet echt te manier waarop ik het moet zien?
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Wel of niet doen?

Niek33 schreef:
Janneke schreef: Enne: psychotherapie gaat er over, dat je je fysiek "niet fysiek" bekijkt.
Of dat je jezelf uberhaupt niet fysiek bekijkt.
Zoiets dergelijks had ik al gedacht. Er gaat natuurlijk ook iets van een leerproces mee gemoeid,.. en juist dat snap ik niet. Ik weet vaak totaal niet wat ik nou moet doen met de gesprekken. Ik sta tot nu toe steeds buiten -wanneer ik net een sessie heb gehad- met een gevoel van;..En nu? Als ik voor iemand een training schema in elkaar flans, of mensen corrigieer in hun sporten, kan ik hun onderbouwen waarom ze dingen niet goed/effectief doen. En daarmee wat ze waarom anders zouden moeten doen.
Zoiets verwacht ik ook met mijn therapie. Of is dit niet echt te manier waarop ik het moet zien?
Tuurlijk "moet" dat ook!
Als je niet snapt, 'wat' je precies moet 'doen' (..anders naar jezelf kijken is zogezegd iets 'doen') - dan zul je het hoogstwaarschijlijk niet doen, fout doen, te weinig doen, etc.
Dus een goed gesprek daar over (al dan niet nadat je een site over RET hebt geraadpleegd) is geen luxe!!
Gebruikersavatar
Niek33
Berichten: 397
Lid geworden op: 04 okt 2010 16:14

Re: Wel of niet doen?

Janneke schreef: Tuurlijk "moet" dat ook!
Als je niet snapt, 'wat' je precies moet 'doen' (..anders naar jezelf kijken is zogezegd iets 'doen') - dan zul je het hoogstwaarschijlijk niet doen, fout doen, te weinig doen, etc.
Dus een goed gesprek daar over (al dan niet nadat je een site over RET hebt geraadpleegd) is geen luxe!!
Ik ben nu sinds twee weken "bezig" met RET, dus bezig geweest met de oefening die ik eerder in dit topic liet zien. Maar toch loopt zoiets hartstikke vast. Nu richten we meer op "dingen proberen" dat is iets van mij dat ik al m'n hele leven heb. Ik schat zo precies mogelijk hoeveel kans ik heb om in iets te slagen wat ik wil/moet doen.
Ik moet dus nu het RET principe richten op "proberen" Geen idee of dat ook werkelijk kan, maar ga 't proberen :-P

Wat betref de eerdere therapie snapte ik er niks van wat er nou verwacht werd van me, ik vertelde gewoon over m'n problemen e.d ...meer niet. Als ik diep over m'n issue's nadenk, komt alles uiteindelijk terecht bij het hoofdstuk; Sympathie voor jezelf hebben, en vanuit daar verder. Vanaf daar is het Wel helder voor me wat ik doen moet. Maarja..... :confused:

Terug naar “Stress, angsten en fobieën”