clippertje

Stress, geluk, woede, alles door elkaar. Maar nu wat?

Beste Forumgangers,

Ik schrijf dit bericht nu in een positieve bui, maar ik heb andere buien gekend. Eerst wil ik mezelf even voorstellen, ik ben Koen en ben 17 jaar. Over 2 jaar studeer ik af, maar wil hierna graag verder. Er zitten alleen wat haken en ogen aan. Dat ga ik nu vertellen.

Ik ben altijd wel een buitenbeentje geweest,maar heb wel altijd vrienden gehad. Was wel altijd de lul binnen de groep, maar accepteerde het maar zoals het was. Thuis was ik vroeger een redelijk normale jongen, sportte zo af en toe en ging soms met vriendjes spelen. Ik was toch best spontaan, maar niet vervelend zoals andere kindjes waren. Thuis merkte ik altijd dat ik er een beetje buiten stond, mijn broer en zusje kregen meer aandacht als mij. Het werd ook met meer plezier voor hen gedaan, ik had andere interesses. Helaas woon ik in een klein dorpje met nogal simpele figuren, en verder als dat dachten mijn ouders ook niet. Ik moest precies worden zoals zij.

Op de middelbare school was ik erg gedreven het eerste jaar. Maar aan het einde streste ik nogal veel, ik was duidelijk het sukkeltje van iedereen. Nog nooit een meisje gehad, altijd afwezig, laag zelfvertrouwen. Ik denk dat ik toen mijn spontane zelf verloren ben en maar een beetje in mijzelf ben gaan leven. Op de middelbare school in het 2e jaar werd ik nog eens gepest ook. Wel kreeg ik meer aansluiting met vaste vrienden. Het derde jaar ging het beter met mij, en kon een klein beetje voor mezelf opkomen. Ik werd iets socialer en leerde weer nieuwe mensen kennen. Het vierde jaar stortte alles in en kwam ik erachter dat ik niet was wie ik wilde zijn. Ik was een zielig wanhopig dikker ventje zonder Imago en deed precies wat mijn ouders wilde dat ik deed: Bier drinken en *** roepen zoals iedereen. Sindsdien ben ik mij gaan afzetten van mijn ouders.

Toen ik naar het MBO ging zag ik kans mijn identiteit aan te passen en een nieuw persoon te worden. Dat is aardig gelukt, en ben er ook erg blij mee dat ik dat gedaan heb. Ook merkte ik dat iedereen van mijn vrienden dat accepteren en zelfs voorbeeld namen van mij. Op school was ik weer de dupe, weer het buitenbeentje. Heb er weer een jaar doorheen moeten slenteren. Dit jaar begon alles goed, leuke klas, veel mensen die ik nu ken, vrienden gaan goed en doen veel leuke dingen. Heb mijn plekje gevonden. Maar dit jaar ging het helemaal fout, ik ken mijn vader niet meer, ik wil hem niet kennen en ik praat niet meer met hem. Als ik hem zie wordt ik al misselijk, en erger ik me aan alles wat hij doet. Mijn moeder heb ik op een 1 of andere manier vergeven omdat ik het idee heb dat zij niet beter weet. En zoals een Italiaantje houdt ik van Mama en van Pasta :) Ook doe ik niets meer met mijn gezin, ik wordt depressief van ze denk ik. Ik heb enkele weken geleden een paniekaanval gehad op school, en ben er nog niet van af. Wel gaat het beter omdat ik de afgelopen weken heel veel nagedacht heb over vroeger, en kan mezelf met de mij van 3 jaar geleden weer identiviseren. Voorheen zach ik mezelf van de paar jaar terug als een ander persoon, hem was ik niet. Ik ben nu op eigen houtje zelf mijn zaakjes aan het regelen, ik doe nu wat ik denk dat goed is. Ik ben zelfs aangemeld op een dieetforum en dat gaat goed en ik vind het zelfs leuk omdat ik mezelf er goed bij voel.

Maar vaak als ik stress krijg ik hoofdpijn, wordt ik vergeetachtig en gek in mijn hoofd. Ik kan het goed onder controle houden, en het gaat wel steeds beter. Ook als ik wil gaan slapen lijkt het net of ik in een andere wereld kom, ik lijk wel gruwelijk stoned. Alles draait en vlekt, en mijn hoofd raakt overvol. Na een tijdje schrikken mijn ogen ineens open, ben ik vergeten waar ik net aan dacht en voel ik mezelf heel rustig. Alles voelt dan lekker aan en ik kan dan goed slapen. Het lijkt wel of ik in een lichte vorm van XTC of weed kom, waar ik wel ervaring mee heb. Ik ben daar wel helemaal van af, en het is maanden geleden dat ik dat gebruikt heb.

Om nog even op het begin terug te komen, ik wil graag mijn HBO gaan doen. Maar ik wil absoluut niet langer dan 2 jaar hier nog wonen. Heb zelf ook het gevoel dat ik dit nog niet kan en dat ik nog niet volwassen genoeg ben. Ik heb een hele tijd nagedacht om gewoon MBO af te maken en lekker te gaan werken. Maar ik zie nu in dat ik HBO nodig heb om een betere toekomst in te gaan, en ik kan het ook.

Heeft iemand hier ervaring met mijn problemen? Of weet iemand een goed oplossing? Een psycholoog wil ik voorlopig niet, omdat het beter gaat. Ook wil ik dat getrip de hele nacht een beetje uit mijn hoofd zetten. Alvast bedankt 3some
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Stress, geluk, woede, alles door elkaar. Maar nu wat?

Hoi Clippertje,
gosh, om met je laatste opmerking te beginenn: waarom wil je eigenlijk geen psycholoog...?(Okee, jij zegt zelf, dat dat niet hoeft, "omdat het beter gaat".
Logische vraag: 'beter dan wat? Beter dan wanneer?"

Dat getrip wat je beschrijft, is denk ik vooral extreme vermoeidheid. Je schreef:"Maar vaak als ik stress krijg ik hoofdpijn, wordt ik vergeetachtig en gek in mijn hoofd." Het woord stress kan 1001 dingen betekenen, maar het geeft vermoeidheid. Vervolgens kunje die gevolgen van de stress "goed onder controle houden". Gelukkig maar, dar gaat het niet om.
Maar: controle houden over je gedachten, dat is werk en het is behoorlijk zwaar ook.
Een vicieuze cirkel dus.
En om uit die vicieuze cirkel te stappen, is het nodig, dat je snel leert, om de stress zelf af te bouwen. (Niet wat je nu doet en op zich zinnig is: de gevolgen van de stress binnen de perken houden.)

Nu kan je op verschillende manieren stress afbouwen.
Sporten of yoga kan helpen.
Wellicht heb je ook iets aan een assertiviteitscursus: leren, om je op te stellen "Dit ben ik en daarmee basta, ik ga me niet aanpassen aan Jan en alleman."
Je zou via een decaan oid. kunnen informeren, hoe je naar het HBO kunt overstappen, stufie krijgt en op kamers kan.
...of misschien toch maar die psycholoog ;).
clippertje

Re: Stress, geluk, woede, alles door elkaar. Maar nu wat?

Allereerst bedankt voor de tips. Ik begin met sporten, kijken hoe dat loopt. Als dat niet werkt ga ik naar een psycholoog. Ben dat gestress meer dan zat.

Terug naar “Stress, angsten en fobieën”