Hmm ik vroeg mij al een tijdje af of het normaal was dat je veel ansgten heb, of dat je eerder voor veel dingen bang bent, zonder paniekaanvallen of wat dan ook te hebben.
Zo ben ik bang om te verdrinken, te verbranden, levend begraven te worden, heb ik hoogtevrees en snelheidsvrees en ben ik claustrofobisch. Maar het is allemaal niet zo heel extreem, vandaar dat ik vaak denk dat ik gewoon geen extreem-type ben. Zo ben ik op de eiffel-toren geweest en vond ik het niet eng, maar als ik bijv ga skieen (was mijn 1e en laatste keer) en van een piste naar beneden kijk of in een achtbaan zit, dat je zeg maar een stijle afdaling voor je ziet, dan word ik daar echt niet goed van. Ik denk dat ik bang ben voor het vallen-in-een-gat gevoel. Verder ben ik in mate claustrofobish, ik ben niet bang voor liften of kleine kamers, maar als iemand mij vast pakt dat ik geen kant op kan, dan kan ik daar wel panisch van worden. Ik hou er ook niet van als je met de auto snel rijdt (dan heb ik het bijv over 100 rijden in een 50zone). bungeejumpen
Nu baal ik er enorm van, want mijn vriendje en mijn beste vrienden (en eigenlijk 90% van mijn omgeving) er allemaal van extreme dingen houden, snelheid enz. Ze gaan altijd alle kermis attracties in en willen graag bungeejumpen. Ik heb wel geprobeerd mijn angst te overwinnen, zo ben ik bijv in Disney World naar the Tower of Terror geweest en ga ik toch veel achtbanen in in hoop dat ik het ooit leuk ga vinden, ik zeg ook niks als mijn vriend een keertje gaat racen, maar ik vind het echt verschrikkelijk.
Ik denk dat het komt doordat, ik het vlindersgevoel in mijn buik niet lekker vind. (want dat is toch wat je voelt als je in een achtbaan zit?) Ik vroeg het aan mijn vriend en hij zei dat hij juist die gevoel te gek vindt.
Mijn vraag is, wat kan ik er aan doen? zodat ik die gevoel lekker ga vinden, zodat ik ook van achtbanen kan genieten en van snelheid? En is dat normaal om zoveel angsten te hebben?