Angstaanvalletjes?

[Rudy1990]

Hallo iedereen,

Deze zomer heb ik een anafylactische shock gehad (allergische reactie) die mij bijna fataal werd.
Mijn keel zette op en daardoor stikte ik langzaam, waardoor ik in een soort roes raakte.
Ik wist niet wat mij overkwam, dus ik was niet in paniek.
Sinds deze gebeurtenis slaap ik slecht in (ik lig niet te woelen in bed, had eerst wel last van
een gespannen gevoel, maar dat is ook al snel weer verdwenen).
Naar mijn idee was deze ervaring niet traumatisch.
Een tijdje terug heb ik te veel alcohol gedronken (zware dranken gemixt) en in mijn dronken zijn
ook nog wiet gerookt (2 hijsjes). Mijn vader heeft mij van dit feest moeten ophalen vanwege mijn
toestand. Thuis aangekomen heb ik de boel ondergekotst, ik was in een vreselijke roes en kreeg een soort
van angstaanval, ik wilde niet gaan slapen voordat ik weer nuchter was.
En een paar weken terug kreeg ik tijdens een toetsweek een hyperventilatie aanval, waarschijnlijk mede
mogelijk gemaakt door mijn slaapgebrek in combinatie met stress. Ik heb toen 2 uur lang zitten hyperventileren, niet
extreem snel ademhalend, maar wel sneller en dieper dan gebruikelijk. In het begin van de hyperventilatie werd ik
licht in mijn hoofd en kreeg ik derealisatie symptomen (of hoe je dat ook mag noemen).

Sinds een paar weken wordt ik behandelt met EMDR, daarvoor was het redelijk rustig in mijn hoofd.
Maar ik heb het gevoel dat sinds die behandeling mijn hersenen constant aan het ratelen zijn, mijn gedachten
zijn niet stop te zetten.
Er vliegen vragen door mijn hoofd als;
''Ben ik wel hier?''
''Waarom besta ik?''
''Besta ik eigenlijk wel??''
''Is alles niet nep?''

Waarschijnlijk ben ik mezelf die vragen gaan stellen door te hebben gelezen over derealisatie.
Ik ben constant met die vragen in gedachten en als ik ook maar even het gevoel krijg dat alles nep is, krijg ik
een ''angstaanvalletje'', ik voel me dan behoorlijk rot en gestrest.
Mijn moeder heeft al jaren lang van depressie, daardoor ging ik ook soms denken dat ik depressief was, voornamelijk
omdat mijn gevoel zo schommelde, telkens goed en daarna ineens slecht, en dan weer goed.

Van een haptonoom heb ik bewustzijns oefeningen geleerd, en als ik die toepas na zo'n aanval, wordt ik wel weer rustig
en voel ik me weer beter.

Na dit lange verhaal moet ik nog wel even vermelden dat ik een jongen van 18 jaar oud ben.
Het is voor mijn leeftijd waarschijnlijk wel gezond om vragen te hebben, ik denk bijvoorbeeld ook vaak na over of het
heelal eindig is of niet. Ik ben nou eenmaal een denker.

Heeft iemand enig idee waar ik last van heb, en hoe dit is op te lossen?

Ik dank je voor het lezen van deze ellenlange tekst.

Met vriendelijke groeten,
Rudy

[Minerva]

Allereerst zou ik je willen aanraden om voortaan heel voorzichtig te zijn met verdovende middelen zoals weed en alcohol. Beide stoffen werken in op je bewustzijn en zo te zien ben je er erg gevoelig voor en brengt het ernstige schade toe bij jou.

http://www.eurostress.nl/Verslaving/Can ... nabis.html

Ik denk dat je dus daar nog wat nabrandertjes van ervaart. Daarbij is het op jouw leeftijd ook wel weer gewoon dat je je af gaat vragen wie je nou eigenlijk bent, wat je nou eigenlijk bent en of het leven wel echt is en zo. Er zijn meer mensen wat dat aangaat "denkers". Ik zou me daar verder niet zo druk om maken. Je bent het begrip leven aan het herdefinieren nu je volwassen wordt.

Wat ik je wel wil adviseren is om op tijd je rust te nemen. Je lichaam en geest niet meer bloot te stellen aan grote hoeveelheden drank en zeker geen hash of iets dergelijks. Je reageert er slecht op en je kan er alleen maar verder beschadigt van raken.

De angst en hyperventilatie ontstaat meestal door stress. Je gedachten gaan met je de op de loop en je lichaam reageert daarop door verhoogde aanmaak van adrenaline en andere stoffen. Die zorgen dan weer voor paniekgevoelens en dat kan weer leiden tot hyperventilatie. Het is belangrijk dat je voldoende rust neemt en wellicht je oefent in ademhalingstechnieken, ontspanningstechnieken..meditatie of yoga.

[Rudy1990]

Hartstikke bedankt voor je antwoord.
Roodharen (wat ik ben) reageren sowieso een stuk heftiger op alles.
Ik heb van mijn stommiteiten wel geleerd, nooit zal ik nog met een vinger wiet, of welke andere drug dan ook, aanraken. Behalve alcohol, dat zal ik nog wel blijven drinken, maar met mate.

Wat die stress betreft, momenteel zit ik ook nog eens in de eindexamenperiode.
Al denk ik meer over mijn bewustzijn dan over de eindexamens na.

En ik weet sinds kort dat mijn vader al zeker 5 jaar constant ''last'' heeft van derealisatie.
Hij is zich nooit goed bewust van dingen die hij ziet of niet, alles gebeurt op de automatische piloot, zegt hij. Hij heeft daar echter geen rot gevoel bij, maar hij vindt het ook niet fijn.
Ook een reden waarom ik over derealisatie nadenk.

[Minerva]

Heb je hierover al eens met een arts gesproken ? Het lijkt me handiger om zulk soort diagnoses aan een arts over te laten.. anders loop je het risico dat je je over van alles druk gaat maken, terwijl het misschien helemaal niet nodig is.

Je kan je beter alleen maar hoeven druk te maken over wat wel nodig is...dat scheelt een hoop gepieker.

[Rudy1990]

Hierover heb ik nog niet met mijn arts gesproken, maar al wel gedeeltelijk met de psychologe die mij EMDR geeft, binnenkort zal ik haar het hele verhaal vertellen, want dat niet kunnen stoppen met denken is volgens mij in de vakantie begonnen (afgelopen week), en sindsdien heb ik haar niet gezien.
Ik betwijfel of het nut heeft om hier met mijn arts over te spreken.
Eigenlijk ben ik er wel van overtuigd dat ik mij druk maak om niks, maar dat stopt mijn gedachten niet...

[Minerva]

Je kan het maar beter zeker weten ..

Als je leert mediteren of doet aan Mindfullness, kan je ook leren je gedachten wat te temperen.

http://www.youtube.com/watch?v=ZKvkFqUB6W0

http://www.youtube.com/watch?v=_hc8zOToNGI

[Janneke]

Hoi Rudy,
heftig hoor: midden in je examenperiode gedoe met angstaanvaletjes en wat al niet!
Het nut van een gesprek met je huis arts lijkt me: algemene informatie. (Als je niet op dat moment gederealiseerd bent, kan noch een huisarts noch een neuroloog erg veel doen.)

Wat me wel opviel was wat je over je familie vertelde. Wat Minerva ook al zei: jij reageert erg gevoelig op drugs.
Mogelijk heeft het zin, om na je examen (het kan best een paar weken wachten) je licht op te steken bij een arts voor orthomoleculaire geneeswijze.
Denkbaar zijn zowel je vader als je moeder mensen, die moeilijk vitamine B6 opnemen uit hun eten. En als dingen tegenzitten, heb je dat van hun beiden geerfd (en reageer je daaromzo gevoelig op drugs).
(Als je weet dat dat zo is, krijg je van je orth. arts gewoon een advies om bijv. zink en mangaan en B6 bij te slikken. Denkbaar behoed dat jou voor een boel ellende.)

[Rudy1990]

Bedankt Janneke, ik zal binnenkort er eens naar gaan kijken, eerst ga ik me volledig op mijn eindexamens storten, die morgen al beginnen.
Mijn lichaam maakt momenteel onnodig stresshormonen aan (ben erg trillerig), maar dat ik volgens mij volkomen normaal, een dag voor het begin van de eindexamens.
Ik denk dat er na de eindexamens iets van me afvalt.. En dan zal ik beseffen dat ik me al die tijd om niks druk maakte.
En als dat niet zo is, dan ga ik alsnog hulp zoeken.
Heel erg bedankt voor alle tips en informatie.

[Minerva]

Sterkte en veel succes !

[Janneke]

Sucses!!!