Ik heb wel vaker gehoord dat mensen kracht halen uit positieve ervaringen en mij is ook al vaker verteld dat je dat zou moeten doen (met name met slapen gaan, als je in bed ligt even alle positieve zaken afgaan), maar op de een of andere manier krijg ik dat niet voor elkaar.
Ik heb vandaag bijvoorbeeld ook wel dingen in huis gedaan en dat is klaar. Stof is weg, afwas gedaan etc. maar dat zie ik niet als positief....Is het zo dat je iedere dag iets positiefs mee moet maken voor jezelf, als je gebruik maakt van de 'positieve-denkmethode'?
Misschien een rare vraag, maar het speelt wel bij mij...
Groet,
Fred
-
Minerva
- Berichten: 17643
- Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
- Locatie: Breda
- Contacteer: Website Twitter
Hoi Fred,
Ik moest wel een beetje lachen om je definitie van de "positieve denkmethode". Ik denk eerlijk gezegd dat er niet zoiets is als een positieve denkmethode. Je kan het wel zo beschrijven en als hulpmiddel gebruiken, vooral als je erg de neiging hebt om alles wat positief is te ervaren als gewoon...of als je alles als negatief ervaart.
Volgens mij zit de sleutel van dit alles in de manier waarop je je werkelijkheid ervaart. Ik kan uit een raam kijken en denken: goh het is prachtig weer, heerlijk om naar mijn werk te fietsen, en gelukkig zit ik op het heetst van de dag in mijn airco kantoortje te werken en heb ik er geen last van...
Maar een collega van mij kan net zo goed denken: gatver het is prachtig weer en ik moet in die hitte naar kantoor fietsen en dan moet ik ook nog de hele dag daar gaan zitten werken terwijl ik er niets meer van merk, van die mooie dag. Ik had liever net als een ander op het strand gezeten...
Er zitten heel veel sleuteltjes in dit stukje. De manier waarop je iets wat je ervaart, interpreteert. De manier waarop je er vervolgens mee om gaat en de neiging die je hebt om iets te categoriseren...(als negatief, positief of neutraal).
Misschien is het een uitdaging voor je om alles wat je doet gewoon als goed te bestempelen. Om in alles wat je als negatief ervaart, iets positiefs te zoeken.
Ook is vergelijken met anderen vaak funest voor je eigen tevredenheidsgevoel. Als je ergens tevreden over bent is dat goed. Wat een ander ook doet, heeft, beter kan of wat dan ook.
Je kan jezelf hoogstens een doel stellen waarin je een plan maakt hoe jij iets wilt verbeteren of veranderen naar iets wat jij wilt..niet omdat je nu daardoor ongelukkig bent maar omdat je het leuk vindt om dat doel te behalen... Maar dat is weer een ander verhaal.
Ik moest wel een beetje lachen om je definitie van de "positieve denkmethode". Ik denk eerlijk gezegd dat er niet zoiets is als een positieve denkmethode. Je kan het wel zo beschrijven en als hulpmiddel gebruiken, vooral als je erg de neiging hebt om alles wat positief is te ervaren als gewoon...of als je alles als negatief ervaart.
Volgens mij zit de sleutel van dit alles in de manier waarop je je werkelijkheid ervaart. Ik kan uit een raam kijken en denken: goh het is prachtig weer, heerlijk om naar mijn werk te fietsen, en gelukkig zit ik op het heetst van de dag in mijn airco kantoortje te werken en heb ik er geen last van...
Maar een collega van mij kan net zo goed denken: gatver het is prachtig weer en ik moet in die hitte naar kantoor fietsen en dan moet ik ook nog de hele dag daar gaan zitten werken terwijl ik er niets meer van merk, van die mooie dag. Ik had liever net als een ander op het strand gezeten...
Er zitten heel veel sleuteltjes in dit stukje. De manier waarop je iets wat je ervaart, interpreteert. De manier waarop je er vervolgens mee om gaat en de neiging die je hebt om iets te categoriseren...(als negatief, positief of neutraal).
Misschien is het een uitdaging voor je om alles wat je doet gewoon als goed te bestempelen. Om in alles wat je als negatief ervaart, iets positiefs te zoeken.
Ook is vergelijken met anderen vaak funest voor je eigen tevredenheidsgevoel. Als je ergens tevreden over bent is dat goed. Wat een ander ook doet, heeft, beter kan of wat dan ook.
Je kan jezelf hoogstens een doel stellen waarin je een plan maakt hoe jij iets wilt verbeteren of veranderen naar iets wat jij wilt..niet omdat je nu daardoor ongelukkig bent maar omdat je het leuk vindt om dat doel te behalen... Maar dat is weer een ander verhaal.
Inzicht als Uitweg..
-
firelizzard
Dank je voor je reactie, en ik snap ook wat je bedoeld. Ik zal het eens een tijdje proberen 
En ik moest het beestje toch een naam geven en dat werd de 'positieve-denkmethode' Ik wist even niets beters 
Nou ja even zien iets positiefs van vandaag:
Ik heb het huisje opgeruimd en dat hoef ik nu morgen niet meer te doen
En ik moest het beestje toch een naam geven en dat werd de 'positieve-denkmethode' Ik wist even niets beters Nou ja even zien iets positiefs van vandaag:Ik heb het huisje opgeruimd en dat hoef ik nu morgen niet meer te doen
-
inactieve gebruiker
Kan me prima vinden in wat Mystica hierboven schrijft Fred, maar ben geneigd om te menen dat denken altijd ná voelen komt, en dat het voelen dus het denken bepaalt. Het negatieve gevoel dat iemand kan hebben zal als gevólg (en niet als oorzaak) hebben dat hij de sombere kant van de dingen vooral ziet. Het is niet zo dat iemand een negatief gevoel krijgt doordat hij de sombere kant van de dingen ziet. Maar, het is wél zo dat door je heel sterk te focussen op de sombere kant van de dingen, je je negatieve gevoel in stand houdt.
Wat helpen kan, is voor verandering te zorgen, nieuwe prikkels op te doen, jezelf aan nieuwe ervaringen, nieuwe omgevingen, nieuwe sensaties bloot te stellen.
Een boek dat voor mijzelf erg belangrijk is geweest is "de maakbaarheid van ons brein" van Margriet Sitskoorn (neuropsychologe).
Zorg ervoor dat je flink kunt bezighouden met dingen die je boeien, interesseren, en waar je nieuwe kennis, nieuwe inzichten en nieuwe vaardigheden door ontwikkelt en je hersenen zullen groeien, letterlijk groeien. En het gevolg daarvan is dat je je levendiger, helderder, energieker en prettiger gaat voelen.
In zoverre kan denken met (positiever) voelen te maken hebben.
Wat helpen kan, is voor verandering te zorgen, nieuwe prikkels op te doen, jezelf aan nieuwe ervaringen, nieuwe omgevingen, nieuwe sensaties bloot te stellen.
Een boek dat voor mijzelf erg belangrijk is geweest is "de maakbaarheid van ons brein" van Margriet Sitskoorn (neuropsychologe).
Zorg ervoor dat je flink kunt bezighouden met dingen die je boeien, interesseren, en waar je nieuwe kennis, nieuwe inzichten en nieuwe vaardigheden door ontwikkelt en je hersenen zullen groeien, letterlijk groeien. En het gevolg daarvan is dat je je levendiger, helderder, energieker en prettiger gaat voelen.
In zoverre kan denken met (positiever) voelen te maken hebben.
-
Minerva
- Berichten: 17643
- Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
- Locatie: Breda
- Contacteer: Website Twitter
Ja dat is een goeie Klaas... volgens mij zijn ze er in de psychologie zelf nog niet eens aan uit. En is het een beetje een "wie was er eerst de kip of het ei" verhaal.
Emoties (gevoel) en ratio (denken) ..naar mijn idee gaan ze hand in hand en als broertje en zusje in onze hersenen. Beiden groeien naarmate ze ervaringen op doen. En dat kan negatief, positief of neutraal zijn.
Iemand kan neutraal over de zee denken en voelen..of positief (zwemmen) of negatief (verdrinken).
Emoties (gevoel) en ratio (denken) ..naar mijn idee gaan ze hand in hand en als broertje en zusje in onze hersenen. Beiden groeien naarmate ze ervaringen op doen. En dat kan negatief, positief of neutraal zijn.
Iemand kan neutraal over de zee denken en voelen..of positief (zwemmen) of negatief (verdrinken).
Inzicht als Uitweg..
-
inactieve gebruiker
denken en voelen zijn onderling sterk verweven geloof ik ook, maar wie eenmaal depressief is geweest die weet hoe moeilijk het is, of eigenlijk hoe volkomen vergeefs het kan zijn met allerlei denken, allerlei positieve invalshoeken, allerlei positieve manieren van de dingen bekijken en beredeneren, tegen je verschrikkelijke neerslachtige gevoelens in te gaan of die te boven te komen. Het helpt je vaak alleen nog maar dieper in de put, doordat je zo sterk je machteloosheid ervaart.
En ook het omgekeerde gaat voor mij op: wanneer ik bv de slappe lach heb (en dat overkomt me nog al eens) dan kan ik aan allerlei tragische dingen gaan denken, maar dat lachen wordt daar geheid alleen nog maar erger van.
Misschien ben ik vooral een gevoelsmens, ervaar het altijd heel sterk dat mijn gevoelens altijd aan (de teneur en stemming van) mijn denken vooraf gaan, en dus wel mijn denken kunnen primeren, maar dat nooit (bij mij) het omgekeerde het geval zal zijn.
Wel is het zo dat het denken (in de vorm van een je invoelen) je kan gidsen naar je gevoelens. En in die zin kun je door te denken je gevoelens beinvloeden (bij andere gevoelens komen). Heb ik het over mijzelf dus ook.
En ook het omgekeerde gaat voor mij op: wanneer ik bv de slappe lach heb (en dat overkomt me nog al eens) dan kan ik aan allerlei tragische dingen gaan denken, maar dat lachen wordt daar geheid alleen nog maar erger van.
Misschien ben ik vooral een gevoelsmens, ervaar het altijd heel sterk dat mijn gevoelens altijd aan (de teneur en stemming van) mijn denken vooraf gaan, en dus wel mijn denken kunnen primeren, maar dat nooit (bij mij) het omgekeerde het geval zal zijn.
Wel is het zo dat het denken (in de vorm van een je invoelen) je kan gidsen naar je gevoelens. En in die zin kun je door te denken je gevoelens beinvloeden (bij andere gevoelens komen). Heb ik het over mijzelf dus ook.
-
Minerva
- Berichten: 17643
- Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
- Locatie: Breda
- Contacteer: Website Twitter
M.b.t. depressies heb ik slechts ervaring uit de tweede hand (mijn broer) en kan dan ook niet uit eigen ervaring praten.
Waar ik zelf last van heb gehad zijn angstaanvallen dus een soort paniekstoornis. Dit heb ik zelf kunnen "overwinnen" door heel sterk mijn denken onder controle te zetten. Me keer op keer min of meer toe te spreken dat het allemaal niet is zoals ik het beleefde. Dat het zo dadelijk vanzelf weer over gaat en dat ik me dadelijk weer goed zal voelen. Wat ook altijd gebeurde natuurlijk. Zo'n angstaanval gaat ook weer over...alleen je lijdt er zo onder.
Vanuit die ervaring beredenerende kon ik de paniekaanvallen beter aan en uiteindelijk gingen ze uit als een nachtkaarsje...Vanuit het denken en willen kan je zoiets goed aanpakken. Het gevoel volgt dan vanzelf, de angstgevoelens worden minder en minder en uiteindelijk sterven ze een zachte dood...zeg maar.
Ik merkte wel dat het heel erg te maken had met HOE ik tegen het leven aan keek. Hoe ik dingen ervaarde (als bedreiging of als uitdaging bijvoorbeeld) en ook had het heel erg te maken met zelfvertrouwen. Maar ook dat kan groeien als je ziet/bewust wordt van wat je allemaal eigenlijk al goed kan en doet. Maar je moet het je dan wel realiseren...
Waar ik zelf last van heb gehad zijn angstaanvallen dus een soort paniekstoornis. Dit heb ik zelf kunnen "overwinnen" door heel sterk mijn denken onder controle te zetten. Me keer op keer min of meer toe te spreken dat het allemaal niet is zoals ik het beleefde. Dat het zo dadelijk vanzelf weer over gaat en dat ik me dadelijk weer goed zal voelen. Wat ook altijd gebeurde natuurlijk. Zo'n angstaanval gaat ook weer over...alleen je lijdt er zo onder.
Vanuit die ervaring beredenerende kon ik de paniekaanvallen beter aan en uiteindelijk gingen ze uit als een nachtkaarsje...Vanuit het denken en willen kan je zoiets goed aanpakken. Het gevoel volgt dan vanzelf, de angstgevoelens worden minder en minder en uiteindelijk sterven ze een zachte dood...zeg maar.
Ik merkte wel dat het heel erg te maken had met HOE ik tegen het leven aan keek. Hoe ik dingen ervaarde (als bedreiging of als uitdaging bijvoorbeeld) en ook had het heel erg te maken met zelfvertrouwen. Maar ook dat kan groeien als je ziet/bewust wordt van wat je allemaal eigenlijk al goed kan en doet. Maar je moet het je dan wel realiseren...
Inzicht als Uitweg..
-
inactieve gebruiker
helemaal met je eens. Paniekaanvallen en fobiëen en dwanghandelingen die kun je soms heel goed met denken en redeneren de kop indrukken en precies zoals jij dat zo treffend uitdrukt een langzame dood laten sterven. Soms dus ook weer helemaal niet...iemand die psychotisch is die breng je door op hem in te praten echt niet tot bedaren. Hangt dus allemaal sterk af van de mate waarin het denken een connectie kan leggen met het gevoel in hoeverre daarmee een resultaat bereikt kan worden.
Het is een erg goed voorbeeld -dat van jouw paniekaanvallen- dát dat soms kan. Zelf heb ik veel last gehad van dwanghandelingen. Mijn peut heeft mij daar simpelweg met redeneren en mijn gevoelens en 'veronderstellingen' te leren objectiveren en analyseren daar in zeer korte tijd volledig van afgeholpen, alhoewel ze dus vele jaren lang een zware handicap hadden gevormd.
Leuk onderwerp Mystica!
Het is een erg goed voorbeeld -dat van jouw paniekaanvallen- dát dat soms kan. Zelf heb ik veel last gehad van dwanghandelingen. Mijn peut heeft mij daar simpelweg met redeneren en mijn gevoelens en 'veronderstellingen' te leren objectiveren en analyseren daar in zeer korte tijd volledig van afgeholpen, alhoewel ze dus vele jaren lang een zware handicap hadden gevormd.
Leuk onderwerp Mystica!
-
inactieve gebruiker
Ik probeer nu toch veel negativiteit uit de weg te gaan,en het positieve eruit te halen, wat ook lang duurde voor ik het kon, maar het lukt redelijk, stenen geven mij een positief gevoel , vooral kristallen 
Ik denk aan leuke dingen , als ik een dip heb of erg in het negatieve zit, en geloof me , het is ook moelijk, al die afirmaties ik ken ze , maar zoek toch mn eigen soorten energie die me een goed gevoel geven , ik vertrouw meer en meer op mn intuitie.
En afwassen en de allerdaagse klusjes, kan je positief beivloeden, met de zen-methode, (alles is liefde ook een aardappel) ga liefdevol om met de afwasborstel etc..
Ik denk aan leuke dingen , als ik een dip heb of erg in het negatieve zit, en geloof me , het is ook moelijk, al die afirmaties ik ken ze , maar zoek toch mn eigen soorten energie die me een goed gevoel geven , ik vertrouw meer en meer op mn intuitie.
En afwassen en de allerdaagse klusjes, kan je positief beivloeden, met de zen-methode, (alles is liefde ook een aardappel) ga liefdevol om met de afwasborstel etc..
-
inactieve gebruiker
de ramp, ja werkelijke ramp, van positieve denkmethodes is dat ze mensen die in een echte serieuze depressie, alweer bevestigen en grandioos versterken in het gevoel dat ze alleen maar falen. En dat ze hun depressie aan zichzelf te danken hebben, anders zou die positieve denkmethode hen zeker wel geholpen hebben. De omgeving heeft gelijk: 'ik ben een loser, op alle gebieden, en faal ook al in het leren positief te denken, kennelijk wil ik niet anders dan negatief denken' ...
rampzalig
rampzalig
-
Minerva
- Berichten: 17643
- Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
- Locatie: Breda
- Contacteer: Website Twitter
Gelukkig geldt dat dan niet voor iedereen. Mensen die niet in een zware depressie zitten maar die door negatieve denkpatronen (en dat vaak zelf niet eens door hebben) in een depressie terecht komen, kunnen wel degelijk voorkomen dat depressieve gevoelens een zware depressie tot gevolg hebben.
KlaasP als ik jou soms lees dan lijkt het net of de hele wereld aan een zware depressie lijdt en alsof dat het enige is waar je maar op een manier iets aan kan doen.
De positieve denkmethodieken kunnen wel degelijk een heel groot verschil maken bij mensen met depressieve gevoelens. Ik zeg niet dat je er zwaar depressieve patienten mee geneest maar (jonge) mensen met depressieve gevoelens kunnen er wel degelijk baat bij hebben. Er worden zelfs cursussen in gegeven via de GGZ. Grip op je dip...Ook online.
http://www.gripopjedip.nl/site/34
Het is niet allemaal rampzalig.
KlaasP als ik jou soms lees dan lijkt het net of de hele wereld aan een zware depressie lijdt en alsof dat het enige is waar je maar op een manier iets aan kan doen.
De positieve denkmethodieken kunnen wel degelijk een heel groot verschil maken bij mensen met depressieve gevoelens. Ik zeg niet dat je er zwaar depressieve patienten mee geneest maar (jonge) mensen met depressieve gevoelens kunnen er wel degelijk baat bij hebben. Er worden zelfs cursussen in gegeven via de GGZ. Grip op je dip...Ook online.
http://www.gripopjedip.nl/site/34
Het is niet allemaal rampzalig.
Inzicht als Uitweg..
-
Jasmine
Dear Firelizzard,
Ook een mate van afkeer hebben tegen het negatieve, wat bij mij het geval is, ik heb er werkelijk een hekel aan om depressief/negatief te zijn. En noem daarom ook zo vaak het woord ' vechten ' ertegen. Het is bijna alsof ik gewoon de strijd met ( zoals wij mensen het noemen)
'de duivel' wil aangaan, want ik heb echt een bloedhekel aan alles wat daarmee te maken heeft. Een bloedhekel aan hoeveel macht die negatieve kracht heeft op deze aarde. Tegelijkertijd hoop ik dat de goede kracht/ God/ positiviteit/ hoop uiteindelijk zal winnen....
In dat opzicht heb ik beide meegemaakt: zowel negativiteit als positiviteit. En het laatste voelt gewoon stukken fijner aan. Je moet er dus ook , volgens mij, een beetje liefde voor gaan voelen, het positieve, en dat is niet zo'n makkelijke opgave denk ik. Vooral niet in deze tijd, waar iedereen zich aan de ' maatschappelijke norm' moet schikken, voorgeschoteld door o.a. de media. Mijzelf helpt het gewoon om het andere, het negatieve, om dat te hekelen...Wil niet zeggen dat het me niet geregeld ' aanvalt' of dat ik al volledig ' verlost' ben.... Kan verder ook niet spreken voor mensen die ' gewend zijn aan het negatieve' of ' aandacht krijgen door het negatieve' of ' op een zeer bizarre manier ergens ook dol zijn op het negatieve' ....enz. enz... de menselijke geest kan namelijk zoooo complex zijn. ...Ben in ieder geval blij dat ik de drie laatstgenoemde zaken, dat ik dat niet heb, anders zou de strijd nog zwaarder zijn. Maar ieder die dit leest moet maar voor zichzelf uitmaken of er iets genoemd is wat voor henzelf zou kunnen gelden...om het geheel te kunnen verklaren, waarom het zo moeilijk is om ' er vanaf te komen' ...
Ik wens je veel succes en het is volgens mij al heel goed dat je hierover wil nadenken, betekent dat je er open voor staat en het ' door wil krijgen' , je bent volgens mij in ieder geval al goed bezig!
Jasmine
Het enige zinnige wat hier bij mij opkomt om je te antwoorden is:Ik heb wel vaker gehoord dat mensen kracht halen uit positieve ervaringen en mij is ook al vaker verteld dat je dat zou moeten doen (met name met slapen gaan, als je in bed ligt even alle positieve zaken afgaan), maar op de een of andere manier krijg ik dat niet voor elkaar.
Ik heb vandaag bijvoorbeeld ook wel dingen in huis gedaan en dat is klaar. Stof is weg, afwas gedaan etc. maar dat zie ik niet als positief....Is het zo dat je iedere dag iets positiefs mee moet maken voor jezelf, als je gebruik maakt van de 'positieve-denkmethode'?
Misschien een rare vraag, maar het speelt wel bij mij...
Ook een mate van afkeer hebben tegen het negatieve, wat bij mij het geval is, ik heb er werkelijk een hekel aan om depressief/negatief te zijn. En noem daarom ook zo vaak het woord ' vechten ' ertegen. Het is bijna alsof ik gewoon de strijd met ( zoals wij mensen het noemen)
'de duivel' wil aangaan, want ik heb echt een bloedhekel aan alles wat daarmee te maken heeft. Een bloedhekel aan hoeveel macht die negatieve kracht heeft op deze aarde. Tegelijkertijd hoop ik dat de goede kracht/ God/ positiviteit/ hoop uiteindelijk zal winnen....
In dat opzicht heb ik beide meegemaakt: zowel negativiteit als positiviteit. En het laatste voelt gewoon stukken fijner aan. Je moet er dus ook , volgens mij, een beetje liefde voor gaan voelen, het positieve, en dat is niet zo'n makkelijke opgave denk ik. Vooral niet in deze tijd, waar iedereen zich aan de ' maatschappelijke norm' moet schikken, voorgeschoteld door o.a. de media. Mijzelf helpt het gewoon om het andere, het negatieve, om dat te hekelen...Wil niet zeggen dat het me niet geregeld ' aanvalt' of dat ik al volledig ' verlost' ben.... Kan verder ook niet spreken voor mensen die ' gewend zijn aan het negatieve' of ' aandacht krijgen door het negatieve' of ' op een zeer bizarre manier ergens ook dol zijn op het negatieve' ....enz. enz... de menselijke geest kan namelijk zoooo complex zijn. ...Ben in ieder geval blij dat ik de drie laatstgenoemde zaken, dat ik dat niet heb, anders zou de strijd nog zwaarder zijn. Maar ieder die dit leest moet maar voor zichzelf uitmaken of er iets genoemd is wat voor henzelf zou kunnen gelden...om het geheel te kunnen verklaren, waarom het zo moeilijk is om ' er vanaf te komen' ...
Ik wens je veel succes en het is volgens mij al heel goed dat je hierover wil nadenken, betekent dat je er open voor staat en het ' door wil krijgen' , je bent volgens mij in ieder geval al goed bezig!
Jasmine
-
inactieve gebruiker
Dan lees je me soms echt helemaal verkeerd hoor Mystica, want ik heb volstrekt niet zo'n beeld van de wereld. Integendeel, buiten dit forum hoor ik zelden mensen over depressieve klachten praten, noch meen ik die bij anderen op te merken. Maar dit forum is natuurlijk wel even een ander verhaalMystica schreef:KlaasP als ik jou soms lees dan lijkt het net of de hele wereld aan een zware depressie lijdt en alsof dat het enige is waar je maar op een manier iets aan kan doen.
Wat je bedoelt met "het enige waar je maar op een manier iets aan kan doen" snap ik niet. Het punt is dat iemand die in een depressie verkeert daar helemaal niets aan kan doen, dus, indien hij van allerlei kanten door zeer goedbedoelende mensen enthousiast allerlei 'positieve denkmethodes' krijgt aangereikt, die hem er wel even bovenop zullen helpen als hij goed zijn best doet , doch die in werkelijkheid helemaal niets uithalen, raakt hij alleen nog maar ernstiger gedeprimeerd. Ook daarin voelt hij zich dan falen, plus, wat ook geregeld voorkomt is at die goedbedoelende mensen dan gevolgelijk concluderen dat hij gewoon teveel in de slachtofferrol blijft hangen, zo sterk is vaak hun geloof in de 'kracht' van die zogenaamde positieve denkmethodes.
Dat was gewoon een kanttekeningetje dat ik wilde maken, zonder daarmee te willen impliceren dat iedereen in de wereld in een depressie verkeert. Nochthans, veel mensen die op dit forum komen hebben daar wel mee van doen zoals je zult weten, dus zo erg irrelevant lijkt me die kanttekening nu ook weer niet
Het is gewoon even de andere kant van het verhaal, die kanttekening, een aanvullinkje dus.
En, natúurlijk kunnen 'positieve denkmethodes' het levensgeluk bevorderen van mensen die normaal flexibel zijn en die niet alle vat op hun denken, hun psychische toestand verloren zijn (tijdelijk, want hoedankook, een depressie is tijdelijk) . Dat is prachtig natuurlijk. Zie je mij beslist niet ontkennen.
-
Eleandra
Naar mijn ervaring en mening geef je het zgn. 'negatieve' alleen maar méér macht/kracht door het als 'duivels' te zien, door er zo'n hekel aan te hebben, door het te vuur en te zwaard te bestrijden.Jasmine schreef:Ook een mate van afkeer hebben tegen het negatieve, wat bij mij het geval is, ik heb er werkelijk een hekel aan om depressief/negatief te zijn. En noem daarom ook zo vaak het woord ' vechten ' ertegen. Het is bijna alsof ik gewoon de strijd met ( zoals wij mensen het noemen)
'de duivel' wil aangaan, want ik heb echt een bloedhekel aan alles wat daarmee te maken heeft. Een bloedhekel aan hoeveel macht die negatieve kracht heeft op deze aarde. Tegelijkertijd hoop ik dat de goede kracht/ God/ positiviteit/ hoop uiteindelijk zal winnen....
Het zgn. 'negatieve' onderdrukken werkt imo alleen maar averechts.
Wat mijn grootste bezwaar tegen het zgn. 'postief denken' is.
-
Jasmine
Flowerchild,
Bedankt voor het meedenken. Verschillende mensen, verschillende meningen. Dat kan. Ik ben het dus niet met je eens, als ik zou vinden dat het voor mij ook zo geldt, zou ik het heus eerlijk durven toegeven , hoor..
Maar ik geef je even een voorbeeld, mijn meest praktische probleem is mijn eetprobleem. Ik voel me duidelijk anders als ik weer eens een 'volvreet' dag heb gehad, emo-dag, of hoe je het ook wil noemen. Bleehhh...vreselijk voel ik me dan, ongezond, vol, rotzooi in mijn buik etc.
Maar als ik dan de volgende dag weer fris begin. Gezond heb gegeten, gesport, is mijn lichaam weer 'clean, rein, klaar voor de dag, kan er weer tegenaan' etc. etc.
Hier zie ik een duidelijke - en + , als ik ergens een afkeer van heb, wil ik er zover mogelijk vandaan blijven...ik dacht dat dit people's nature was...maar goed iedereen is anders...
Dus je bedoeld als ik er minder aandacht aan zou geven, zou het minder effect op me hebben? Nou , nee als ik me volvreet voel ik dat wel degelijk en staat er met neonlicht op:
Ik voel me KL... !! en dat gevoel laat me echt niet los, ook al zou ik het 'minder aandacht geven', het zit gewoon in mijn buik, geeft me soms letterlijk buikpijn en het was een geestelijke , vervormde gedachte dat ik me beter zou voelen als ik rotgevoelens zou willen wegeten. (En zo duizenden , vooral, Westerse vrouwen met mij denk ik...) Wat dus van kwaad tot erger werd, want door het volvreten voel je je alleen maar nog rotter. Het is net drugs, roken, alcohol en andere verslavingen. Schijnt dat vraatzucht een van de moeilijkste zaken is om vanaf te komen, maar goed heb ik het al eens over gehad. Ben gezegend dat ik niet meer 'zo ver heen' ben, maar heeft me echt wel een partij vechtlust gekost hoor !
En voor het gemak heb ik dat soort gedachtes maar ' duivels' genoemd. Het is zeg maar net een 'verkeerde vriend' , eentje die je op het verkeerde been zet, die doet alsof ie het goed met je meent, maar ondertussen... Heb er anders ook geen passend woord voor, begrijp je?
En o ja, positief denken , is naar mijn mening niet alleen positief denken, maar ook gewoon het negatieve vermijden. Dus het kan ook een soort 'neutraal denken' inhouden. Het hoeft niet allemaal vreselijk holadie jeeh, jippie , hoi hoi te zijn , zeg maar...het kan ook zijn...ok, even niets...even pauze,...even rust...even mediterend...even boedhistisch (bij wijze van spreken)....even kalm blijven... begrjip je wat ik bedoel?
Maar zeer waardevol dat iemand met me meedenkt, dank je wel!
Jasmine
Bedankt voor het meedenken. Verschillende mensen, verschillende meningen. Dat kan. Ik ben het dus niet met je eens, als ik zou vinden dat het voor mij ook zo geldt, zou ik het heus eerlijk durven toegeven , hoor..
Maar ik geef je even een voorbeeld, mijn meest praktische probleem is mijn eetprobleem. Ik voel me duidelijk anders als ik weer eens een 'volvreet' dag heb gehad, emo-dag, of hoe je het ook wil noemen. Bleehhh...vreselijk voel ik me dan, ongezond, vol, rotzooi in mijn buik etc.
Maar als ik dan de volgende dag weer fris begin. Gezond heb gegeten, gesport, is mijn lichaam weer 'clean, rein, klaar voor de dag, kan er weer tegenaan' etc. etc.
Hier zie ik een duidelijke - en + , als ik ergens een afkeer van heb, wil ik er zover mogelijk vandaan blijven...ik dacht dat dit people's nature was...maar goed iedereen is anders...
Dus je bedoeld als ik er minder aandacht aan zou geven, zou het minder effect op me hebben? Nou , nee als ik me volvreet voel ik dat wel degelijk en staat er met neonlicht op:
Ik voel me KL... !!
en dat gevoel laat me echt niet los, ook al zou ik het 'minder aandacht geven', het zit gewoon in mijn buik, geeft me soms letterlijk buikpijn en het was een geestelijke , vervormde gedachte dat ik me beter zou voelen als ik rotgevoelens zou willen wegeten. (En zo duizenden , vooral, Westerse vrouwen met mij denk ik...) Wat dus van kwaad tot erger werd, want door het volvreten voel je je alleen maar nog rotter. Het is net drugs, roken, alcohol en andere verslavingen. Schijnt dat vraatzucht een van de moeilijkste zaken is om vanaf te komen, maar goed heb ik het al eens over gehad. Ben gezegend dat ik niet meer 'zo ver heen' ben, maar heeft me echt wel een partij vechtlust gekost hoor ! En voor het gemak heb ik dat soort gedachtes maar ' duivels' genoemd. Het is zeg maar net een 'verkeerde vriend' , eentje die je op het verkeerde been zet, die doet alsof ie het goed met je meent, maar ondertussen... Heb er anders ook geen passend woord voor, begrijp je?
En o ja, positief denken , is naar mijn mening niet alleen positief denken, maar ook gewoon het negatieve vermijden. Dus het kan ook een soort 'neutraal denken' inhouden. Het hoeft niet allemaal vreselijk holadie jeeh, jippie , hoi hoi te zijn , zeg maar...het kan ook zijn...ok, even niets...even pauze,...even rust...even mediterend...even boedhistisch (bij wijze van spreken)....even kalm blijven... begrjip je wat ik bedoel?
Maar zeer waardevol dat iemand met me meedenkt, dank je wel!
Jasmine
-
inactieve gebruiker
Kan je heel goed volgen in je laatste posting Jasmine...Eigenlijk heb je het over vechten tegen een verslaving he? En dan gaat het er inderdaad vermoedelijk zoveel mogelijk om om niét toe te geven aan dat 'duiveltje' in je dat je weer in de verleiding probeert te brengen.. Dat stemmetje, die aantrekkingskracht wil je dan zoveel mogelijk uitbannen.Flowerchild schreef:Naar mijn ervaring en mening geef je het zgn. 'negatieve' alleen maar méér macht/kracht door het als 'duivels' te zien, door er zo'n hekel aan te hebben, door het te vuur en te zwaard te bestrijden.Jasmine schreef:Ook een mate van afkeer hebben tegen het negatieve, wat bij mij het geval is, ik heb er werkelijk een hekel aan om depressief/negatief te zijn. En noem daarom ook zo vaak het woord ' vechten ' ertegen. Het is bijna alsof ik gewoon de strijd met ( zoals wij mensen het noemen)
'de duivel' wil aangaan, want ik heb echt een bloedhekel aan alles wat daarmee te maken heeft. Een bloedhekel aan hoeveel macht die negatieve kracht heeft op deze aarde. Tegelijkertijd hoop ik dat de goede kracht/ God/ positiviteit/ hoop uiteindelijk zal winnen....
Het zgn. 'negatieve' onderdrukken werkt imo alleen maar averechts.
Wat mijn grootste bezwaar tegen het zgn. 'postief denken' is.
Maar Flowerchild begrijp ik ook heel goed. Zij heeft het over andere dingen misschien. Over het beestje bij de naam noemen, en niet langer de dingen verhullen of mooier voor willen spiegelen, hetzij voor anderen, hetzij voor jezelf (of beide natuurlijk). Dat zal eerder een louterend effect hebben dan dat het je dieper in de put brengt, zelfs al is dat beestje monsterlijk negatief en deprimerend. Nee: juÃst dan. Laat dat blijken, laat dat uitkomen, kom er voor uit. Laat zien hoe erg het is, hoe erg het voelt. Stop dat niet langer weg, verheimelijk het niet, wees er niet bang voor, camoufleer het niet, taboeëer het niet langer, maar vertel het, kom er mee voor de draad... Ook als het over je ouders gaat, en je bv je moeder haat en diep veracht, of je partner, ook, of juist als het over dingen gaat die je 'mooi' hoort te vinden, 'waar je 'blij' mee hoort te zijn, die je hoort te respecteren en te hoogachten. Wees maar eens net zo negatief als hoe je je voelt. Dat lijkt mij een zege(n), als je dat kunt.
-
Jasmine
KlaasP,
Wederom weer een waardevolle tekst/preek/tip/monoloog etc.
Hahahaha...moet alleen wel beetje lachen, soms kom ik anders over op dit forum (in ieder geval bij jou) dan ik bedoel....iedere keer weer eerlijk door jou verwoord...
Sorry alsof het lijkt dat ik zaken verbloem ofzo, ik kom natuurlijk af en toe erg vechterig/dromerig/verbloemerig/overpositief over of zoiets dergelijks. Dit komt ook omdat ik zo graag wil 'genezen' en onderweg naar mijn doel, anderen ook hart onder de riem te steken of iets dergelijks. Met mijn ogen gefixed op het zogenaamde 'eindstation' . Heb onderweg echt veel geleerd, niet alleen van dit forum, maar gewoon ook door het ouder worden enzo, moeder zijnde, tv, lezen etc. Gewoon de dagelijkse lesjes. Ben heel leergierig zoals je al merkt. Tussendoor is dus al heel veel echt ' verwerkt' of 'genezen'. Doordat ik de zaken anders heb geleerd te bekijken.
Feit is: Ik kan het negatieve, hoe dat bij mij voelt, niet zo heel goed en mooi verwoorden als sommigen op dit forum dat kunnen, hoe zo'n moment dan voelt.
Feit is: Dat ik wanneer ik dat wil, wat ik ook wil zeggen, dit kan en mag doen binnen dit forum heeft me al zoveel geholpen dat ik het andere (het zeuren erover, het verwerken, het vertellen etc. ) beetje ' vergeten' ben...is dit dan niet juist een genezingsproces?
Trouwens, die paar keer dat ik iets vertelde heb ik eigenlijk best iets intiems gedeeld met dit forum, dat waren drie grote ' problemen' in mijn leven:
- Dood van mijn moeder
- Breuk met mijn zogenaamde ' zielsgenoot'
- Mijn onvermogen van mezelf te houden en het mezelf dat telkens niet hebben kunnen vergeven, haat-liefde verhouding jarenlang met mezelf gehad...
Sorry het lijkt nu ineens of dit topic over Jasmine gaat...dat is niet de bedoeling...maar goed, ik stop er dan maar even mee...KlaasP, dank je voor je woorden, maar echt, ik weet niet hoe ik er nog meer ' mee voor de draad' moet komen dan ik al in die drie teksten al deed (inmiddels verspreid over het forum en veel tijd aan voorbij gegaan...)
Zal binnenkort misschien nog wat tekst (gedichten helpen bij mij ook wel)plaatsen als een opgekropte depressief gevoel weer naar voren komt/weggestopte gevoelens , voor wie het interesseert, want o ja, wat ook bij mij meespeelt: Soms lees ik zo nu en dan de verhalen van anderen, en dan raak je snel bescheiden, jemig wat sommige mensen wel niet hebben moeten doorstaan....dan denk je bij jezelf: kom ik aan....vergeleken bij hen, lijken mijn problemen wel
'peuleschillen' en dan praat je al snel niet meer over je eigen problemen,...begrijp je? Zodat je niet te ' aanstellerig' overkomt , snap je? Zoiets. Uit respect voor andermans problemen, want ' die gaan nu even voor' .
Phoe...even uitgepraat hierover....wordt misschien vervolgd? En trouwens, echt dank je wel voor de aandacht...van wie dan ook.
Tien minuten later:
KlaasP, zie een gedicht door mij zojuist geproduceerd, kennelijk kan je gevoelens heus naar voren halen, als je maar diep genoeg graaft, speciaal voor jou naar aanleiding van wat je zei...
Groetjes,
Jasmine
Wederom weer een waardevolle tekst/preek/tip/monoloog etc.
Hahahaha...moet alleen wel beetje lachen, soms kom ik anders over op dit forum (in ieder geval bij jou) dan ik bedoel....iedere keer weer eerlijk door jou verwoord...
Sorry alsof het lijkt dat ik zaken verbloem ofzo, ik kom natuurlijk af en toe erg vechterig/dromerig/verbloemerig/overpositief over of zoiets dergelijks. Dit komt ook omdat ik zo graag wil 'genezen' en onderweg naar mijn doel, anderen ook hart onder de riem te steken of iets dergelijks. Met mijn ogen gefixed op het zogenaamde 'eindstation' . Heb onderweg echt veel geleerd, niet alleen van dit forum, maar gewoon ook door het ouder worden enzo, moeder zijnde, tv, lezen etc. Gewoon de dagelijkse lesjes. Ben heel leergierig zoals je al merkt. Tussendoor is dus al heel veel echt ' verwerkt' of 'genezen'. Doordat ik de zaken anders heb geleerd te bekijken.
Feit is: Ik kan het negatieve, hoe dat bij mij voelt, niet zo heel goed en mooi verwoorden als sommigen op dit forum dat kunnen, hoe zo'n moment dan voelt.
Feit is: Dat ik wanneer ik dat wil, wat ik ook wil zeggen, dit kan en mag doen binnen dit forum heeft me al zoveel geholpen dat ik het andere (het zeuren erover, het verwerken, het vertellen etc. ) beetje ' vergeten' ben...is dit dan niet juist een genezingsproces?
Trouwens, die paar keer dat ik iets vertelde heb ik eigenlijk best iets intiems gedeeld met dit forum, dat waren drie grote ' problemen' in mijn leven:
- Dood van mijn moeder
- Breuk met mijn zogenaamde ' zielsgenoot'
- Mijn onvermogen van mezelf te houden en het mezelf dat telkens niet hebben kunnen vergeven, haat-liefde verhouding jarenlang met mezelf gehad...
Sorry het lijkt nu ineens of dit topic over Jasmine gaat...dat is niet de bedoeling...maar goed, ik stop er dan maar even mee...KlaasP, dank je voor je woorden, maar echt, ik weet niet hoe ik er nog meer ' mee voor de draad' moet komen dan ik al in die drie teksten al deed (inmiddels verspreid over het forum en veel tijd aan voorbij gegaan...)
Zal binnenkort misschien nog wat tekst (gedichten helpen bij mij ook wel)plaatsen als een opgekropte depressief gevoel weer naar voren komt/weggestopte gevoelens , voor wie het interesseert, want o ja, wat ook bij mij meespeelt: Soms lees ik zo nu en dan de verhalen van anderen, en dan raak je snel bescheiden, jemig wat sommige mensen wel niet hebben moeten doorstaan....dan denk je bij jezelf: kom ik aan....vergeleken bij hen, lijken mijn problemen wel
'peuleschillen' en dan praat je al snel niet meer over je eigen problemen,...begrijp je? Zodat je niet te ' aanstellerig' overkomt , snap je? Zoiets. Uit respect voor andermans problemen, want ' die gaan nu even voor' .
Phoe...even uitgepraat hierover....wordt misschien vervolgd? En trouwens, echt dank je wel voor de aandacht...van wie dan ook.
Tien minuten later:
KlaasP, zie een gedicht door mij zojuist geproduceerd, kennelijk kan je gevoelens heus naar voren halen, als je maar diep genoeg graaft, speciaal voor jou naar aanleiding van wat je zei...
Groetjes,
Jasmine
-
Ida
Film
Hallo daar ben ik weer eens.
Ik ben razend enthousiast over de film: The Secret.
Kennen jullie die en wat vinden jullie daarvan?
Groetjes Ida
Ik ben razend enthousiast over de film: The Secret.
Kennen jullie die en wat vinden jullie daarvan?
Groetjes Ida
-
inactieve gebruiker
Jasmine, in die posting hierboven bedoel ik beslist niet te suggereren dat jij in je uitlatingen op dit forum (naar mijn idee) dingen aan het verbloemen, verhullen, wegpoetsen of ontkennen bent hoor, zo kom je op mij absoluut niet over... Dus bovenstaand tekstje was echt helemaal niet bedoeld als een commentaar aan jou.
Het was een beetje hardop denken eigenlijk waarbij mijn gedachten uitgingen naar mensen die al dieper in de put komen te zitten doordat ze heel erg veel pijn en verdriet voelen, en zich geweldig bekneld en beperkt voelen door angsten en weerstanden, maar het niet over de oorzaken daarvan kunnen hebben omdat (bv!) die oorzaken 'heilige huisjes' zijn, 'afgoden' , 'normen waar je niet aan tornen mag', 'mensen die het zelf erg moeilijk hebben (gehad) en die dus gespaard moeten worden', 'uiterlijke kenmerken die je sterk hinderen maar waar je niet op durft te wijzen omdat je je dan een aansteller of zwakkeling voelt' , en ga zo maar door...
Jasmine, jij hebt het hierboven over je verslavingsproblematiek, en daarvan herken ik als ex-roker heel erg goed dat je een aantrekkingskracht die je als negatief beschouwt moet trachten te weerstaan en te ontkennen als het ware, gewoon te loochenen, weg te denken. Zo heb ik dat ook met het stoppen met roken moeten doen: 'ik heb helemaal geen trek in een sigaret, absoluut niet' (terwijl mijn maag dus samentrok door het aanhoudende verlangen naar die nicotinekick). Zo bestreed ik destijds met 'positief denken' mijn als negatief beleefde verslaving. 'Wat is het lekker fris in huis, geen stinkende asbakken meer, en wat voel ik me gezond, en wat kan ik trots zijn op mijzelf' enzovoorts.
Maar soms is de methodiek van het 'positief denken' dus de achterdeur uit. Bv wanneer iemand in een ernstige depressie verkeert. Een depressie is een ziekte, met een ziekteverloop. Een proces. Tijdens dat proces kan het averechts werken te suggereren dat 'positief denken' de depressiviteit zou kunnen verlichten, laat staan opheffen. Mijn eigen ervaring daarmee is dat ik gedurende mijn depressiviteit sowieso al het meest gruwde van het feit dat ik me alsmaar zo vreugdeloos en grauw voelde, en de gehele wereld als vreugdeloos en grauw ervoer, dus van binnen en van buiten.
Dat is precies wat die ziekte -volksziekte nr 1- tot een ziekte maakt .
Het slechtste wat je vaak kunt doen dan is 'oplossingen aandragen'. Je maakt een fase mee waarin geen oplossingen zijn.
Iemand die met hevige koorts in bed ligt tijdens een zware longontsteking die moet je ook niet adviseren een deken van het bed af te halen. Dat is niet waardoor hij het zo warm heeft. En die deken weghalen kan zelfs gevaarlijk zijn.
Maar dus ook kan dat advies positief te denken negatief uitpakken bij iemand die nu juist moet leren (durven) inzien dat zijn ellendige gevoelens helemaal niet aan hemzelf liggen maar aan de uiterst beroerde omstandigheden waarin hij zich bevind/bevond.
Zo las ik gister iemand op het forum een bericht aan iemand die zich mogelijk daar voor het eerst over durfde uiten: ach joh, je moet daar maar verder niet zo op letten, en je bv bij een vereniging aansluiten, dan leef je wel op.
Soms moet je dan juist doorgaan om iemand te helpen nog beter de waarheid onder ogen te komen. Daar knapt zo'n iemand dan uiteraard niet van op (hoewel die dan wél in zal zien 'serieus!' genomen te worden), nee, dat kán dan gewoon ook eventjes niet, dat je iemand zou kunnen oppeppen die helemaal aan het begin staat de fnuikende omstandigheden waarin hij zich bevindt onder ogen te komen. Soms moet je iemand dan juist een beetje bijstaan te leren negatief te denken, zodat hij daaruit de kracht kan putten de bakens te verzetten, en te gaan leven zoals hij dat écht wil, écht verlangt, en niet langer voor zichzelf ontkennen mag, om uit die benarde situatie te kunnen ontsnappen.
pffffffff, wat een verhaal weer. Ja 'preek' is misschien wel de beste term ervoor Jasmine
@Ida: http://psycholoog.net/forum/viewtopic.php?t=5312
Het was een beetje hardop denken eigenlijk waarbij mijn gedachten uitgingen naar mensen die al dieper in de put komen te zitten doordat ze heel erg veel pijn en verdriet voelen, en zich geweldig bekneld en beperkt voelen door angsten en weerstanden, maar het niet over de oorzaken daarvan kunnen hebben omdat (bv!) die oorzaken 'heilige huisjes' zijn, 'afgoden' , 'normen waar je niet aan tornen mag', 'mensen die het zelf erg moeilijk hebben (gehad) en die dus gespaard moeten worden', 'uiterlijke kenmerken die je sterk hinderen maar waar je niet op durft te wijzen omdat je je dan een aansteller of zwakkeling voelt' , en ga zo maar door...
Jasmine, jij hebt het hierboven over je verslavingsproblematiek, en daarvan herken ik als ex-roker heel erg goed dat je een aantrekkingskracht die je als negatief beschouwt moet trachten te weerstaan en te ontkennen als het ware, gewoon te loochenen, weg te denken. Zo heb ik dat ook met het stoppen met roken moeten doen: 'ik heb helemaal geen trek in een sigaret, absoluut niet' (terwijl mijn maag dus samentrok door het aanhoudende verlangen naar die nicotinekick). Zo bestreed ik destijds met 'positief denken' mijn als negatief beleefde verslaving. 'Wat is het lekker fris in huis, geen stinkende asbakken meer, en wat voel ik me gezond, en wat kan ik trots zijn op mijzelf' enzovoorts.
Maar soms is de methodiek van het 'positief denken' dus de achterdeur uit. Bv wanneer iemand in een ernstige depressie verkeert. Een depressie is een ziekte, met een ziekteverloop. Een proces. Tijdens dat proces kan het averechts werken te suggereren dat 'positief denken' de depressiviteit zou kunnen verlichten, laat staan opheffen. Mijn eigen ervaring daarmee is dat ik gedurende mijn depressiviteit sowieso al het meest gruwde van het feit dat ik me alsmaar zo vreugdeloos en grauw voelde, en de gehele wereld als vreugdeloos en grauw ervoer, dus van binnen en van buiten.
Dat is precies wat die ziekte -volksziekte nr 1- tot een ziekte maakt .
Het slechtste wat je vaak kunt doen dan is 'oplossingen aandragen'. Je maakt een fase mee waarin geen oplossingen zijn.
Iemand die met hevige koorts in bed ligt tijdens een zware longontsteking die moet je ook niet adviseren een deken van het bed af te halen. Dat is niet waardoor hij het zo warm heeft. En die deken weghalen kan zelfs gevaarlijk zijn.
Maar dus ook kan dat advies positief te denken negatief uitpakken bij iemand die nu juist moet leren (durven) inzien dat zijn ellendige gevoelens helemaal niet aan hemzelf liggen maar aan de uiterst beroerde omstandigheden waarin hij zich bevind/bevond.
Zo las ik gister iemand op het forum een bericht aan iemand die zich mogelijk daar voor het eerst over durfde uiten: ach joh, je moet daar maar verder niet zo op letten, en je bv bij een vereniging aansluiten, dan leef je wel op.
Soms moet je dan juist doorgaan om iemand te helpen nog beter de waarheid onder ogen te komen. Daar knapt zo'n iemand dan uiteraard niet van op (hoewel die dan wél in zal zien 'serieus!' genomen te worden), nee, dat kán dan gewoon ook eventjes niet, dat je iemand zou kunnen oppeppen die helemaal aan het begin staat de fnuikende omstandigheden waarin hij zich bevindt onder ogen te komen. Soms moet je iemand dan juist een beetje bijstaan te leren negatief te denken, zodat hij daaruit de kracht kan putten de bakens te verzetten, en te gaan leven zoals hij dat écht wil, écht verlangt, en niet langer voor zichzelf ontkennen mag, om uit die benarde situatie te kunnen ontsnappen.
pffffffff, wat een verhaal weer. Ja 'preek' is misschien wel de beste term ervoor Jasmine
@Ida: http://psycholoog.net/forum/viewtopic.php?t=5312
-
Jasmine
KlaasP,
O....je had het niet over mij....
Hahahahaha....
Heb het al zo vaak over misverstanden op het internet gehad...hahahahaha....
Nou ja, me gedichie al geleze? Was beetje aan jou opgedragen zeg maar...anders was het helemaal voor niets.....hahahahahaha
Enne...altijd vereerd om een preek van jou te ontvangen hoor!
Jassie in een lollige bui (lees de volgende keer als ik niet hoef te gaan werken, rustig en serieus je laatste tekst nog eens na, ben nu veelste melig).
O....je had het niet over mij....
Hahahahaha....
Heb het al zo vaak over misverstanden op het internet gehad...hahahahaha....
Nou ja, me gedichie al geleze? Was beetje aan jou opgedragen zeg maar...anders was het helemaal voor niets.....hahahahahaha
Enne...altijd vereerd om een preek van jou te ontvangen hoor!
Jassie in een lollige bui (lees de volgende keer als ik niet hoef te gaan werken, rustig en serieus je laatste tekst nog eens na, ben nu veelste melig).
-
Ida
omarm je schaduwkanten
Hallo
Wat ook een leuk boek is om te lezen.
Is Thuis komen in je zelf
Voice Dialoque
Het is te uitgebreid om hier een hele verhandeling over te geven.
Het gekke is juist hoe meer je je schaduwkanten onderdrukt hoe meer je het voed en alles waar je energie in steekt groeit.
Het is dus heel belangrijk om je schaduwkanten de ruimte te geven
zodat ze kunnen transformeren.
Zonder oordeel naar je schaduwkanten kijken want ergens op een bepaald moment in je leven waren ze noodzakelijk om te overleven.
Je alleen richten op positive dingen en dan lekker je negative dingen wegstoppen is funest zoals ik al zei ze groeien.
Het wegstoppen wordt op een gegeven moment zo zwaar dat de boel er met een explosie uit kan komen dan barst als het ware de bom en ben je verder van huis.
Veel liefs Ida
Wat ook een leuk boek is om te lezen.
Is Thuis komen in je zelf
Voice Dialoque
Het is te uitgebreid om hier een hele verhandeling over te geven.
Het gekke is juist hoe meer je je schaduwkanten onderdrukt hoe meer je het voed en alles waar je energie in steekt groeit.
Het is dus heel belangrijk om je schaduwkanten de ruimte te geven
zodat ze kunnen transformeren.
Zonder oordeel naar je schaduwkanten kijken want ergens op een bepaald moment in je leven waren ze noodzakelijk om te overleven.
Je alleen richten op positive dingen en dan lekker je negative dingen wegstoppen is funest zoals ik al zei ze groeien.
Het wegstoppen wordt op een gegeven moment zo zwaar dat de boel er met een explosie uit kan komen dan barst als het ware de bom en ben je verder van huis.
Veel liefs Ida
-
Ida
Hallo Flowerchild
Bedoel je dat je dan niet je eigen verantwoording neem en alles bij god en de duivel neerlegt het weer of je ouders, je ex vrouw of man enz.
Dat kan ook
En ook dit
Als mensen ontdekken dat ze hun eigen leven kunnen bepalen
voelen ze zich vaak schuldig dat ze het niet eerder hebben gedaan.
Maar waar je niet bewust van bent kun je ook niet veranderen.
Veel liefs Ida
Bedoel je dat je dan niet je eigen verantwoording neem en alles bij god en de duivel neerlegt het weer of je ouders, je ex vrouw of man enz.
Dat kan ook
En ook dit
Als mensen ontdekken dat ze hun eigen leven kunnen bepalen
voelen ze zich vaak schuldig dat ze het niet eerder hebben gedaan.
Maar waar je niet bewust van bent kun je ook niet veranderen.
Veel liefs Ida