Koraal

immuundeficiënty door posttraumatische stress

Hallo allemaal,

Ik ben vier jaar geleden na een behoorlijk traumatische ervaring (ik werd bijna vermoord) ziek geworden. Ik heb eerst, naast psychotherapie, ook allerlei lichamelijke therapieën gevolgd. Vaak hielp het even, maar het was daarna weer alsof mijn lichaam weer een nieuwe disbalans creeerde waardoor ik weer ziek werd. Ik heb inmiddels alle mogelijke therapieën gehad. Maar ik ben nog steeds ziek. Ik heb inmiddels wel gemerkt dat mijn onderbewustzijn mij plat legt als iets onveilig voelt. Maar het probleem is dat, door trauma, blijkbaar heel véél dingen als onveilig worden ervaren. Het rare is dat ik dat op bewust niveau vaak niet zo ervaar, het is een onbewust proces. Ik voel me er vrij machteloos onder, want steeds als ik de wereld weer wil ingaan, krijg ik infecties ed.

Herkent iemand dit, en/of heeft iemand tips?
Heel erg bedankt voor het lezen alvast, groetjes Koraal
Jo_Chester

http://home.versatel.nl/memice/rugpijnA.pdf

Verschrikkelijk wat je hebt meegemaakt!
Bekijk bovenstaande link eventjes. Dat gaat over het onderbewustzijn dat lichamelijke klachten aanmaakt om de aandacht af te leiden van woede of angst. Bewust ben je je dan niet zo bewust van die gevoelens, net wat je schrijft, maar onderbewust wel.

Misschien heb je er wat aan.

Sterkte!

Groetjes,
Jolanda
Koraal

Hoi Jolanda,

Heel erg bedankt voor de link! Heb het artikel alvast globaal bekeken en ik denk dat er voor mij veel nuttigs instaat. Ik heb het uitgeprint en ga het doorlezen. Ik moet er wel even een goed moment voor kiezen, want het is veel info.

Groetjes, Koraal
Jo_Chester

Hoi Koraal,

Hoe gaat het nu inmiddels met je?

Het is inderdaad een hele lap tekst, maar het onderwerp wordt dan ook heel goed uitgelegd zodat het kwartje valt zeg maar.

Jolanda
Koraal

Hoi Jolanda,

Bedankt voor het vragen.

Het gaat met ups en downs. Ik merk wel sterk dat mijn onderbewustzijn infecties creeert op momenten dat iets begreigend voelt. Als ik dan communiceer met het onderbewustzijn, er extra bij stilsta dat bijvoorbeeld het geluid of de geur die ik hoor/ruik dan wel doet denken aan een bepaalde periode, maar dat dat niet wil zeggen dat ik nog steeds in die onveilige situatie zit! Heel mooi, als ik dat doe zet de infectie niet door. Ik word er steeds bedrevener in. Er is alleen een probleempje: het is zoveel, en er is iedere dag wel íets waar ik tegenaanloop waardoor ik uit balans raak en waarmee ik aan de slag moet. Ik zou de kern te pakken moeten krijgen denk ik dan? Maar zo ver ben ik nog niet.

Ik heb een afspraak gemaakt voor een intakegesprek bij een psychologenpraktijk waar therapeuten zitten die ervaren zijn met posttraumatische stress. ik weet nog niet wat dat me gaat opleveren. Wat ik dus zeker NIET wil is trucs leren om trauma's niet meer te voelen zonder dat het opgelost wordt, als je begrijpt wat ik bedoel. Het probleem is nu juist dat ik de emoties oversla en mijn reacties lichamelijk zijn geworden.

Weer iets bijzonders, ik dacht aan de conditionering die in het artikel werd genoemd en: gisteren wilde ik graag eens onder mijn zonnehemel. ik lig er haast nooit onder want ik reageer direct met herpesuitbraak (mond). Deze zomer heb ik weinig kunnen genieten van de zon, als ik 20 minuten lag te zonnen was het al raak. Nu wilde ik toch echt een summier kleurtje opdoen omdat ik woensdag op de foto moet. Ik dácht er alleen maar aan en ik kreeg blaasjes! Het kon dus onmogelijk zonne-allergie zijn oid, maar het was geconditioneerd! Ik heb letterlijk tegen mijn onderbewustzijn gesproken: "ik weet niet wat voor negatieve associaties je hebt ontwikkeld ivm zonnen, maar ik wil toch echt heel graag een halfuurtje onder de zonnehemel, en weet je: het is LEUK, ontspannend. We krijgen een kleurtje voor op de foto. We willen het dus graag."
De blaasjes trokken weg en ik kon onder de zonnehemel zonder last te krijgen. Dat soort wondertjes maak ik mee.
Heel hoopvol. Hoewel ik er nog lang niet ben.

Groetjes, Koraal
Jo_Chester

Hoi Koraal,

Ik ben blij dat je je hebt herkend in het artikel en het al zo goed hebt kunnen toepassen. Dat is mij nog niet eens gelukt!

Je hebt al goede ervaringen, dat het ook echt klopte en werkte, dus dat is goed. Dat helpt je ook verder bij volgende keren waar je vastloopt.

Die psychologen zullen als het goed is ook niet je trucs leren, maar juist je helpen om die emoties te voelen, zodat je geen lich. reacties nodig hebt. Dat zal pijn geven. Het kan niet zonder pijn, maar hoe moeilijk ook, wel de juiste weg.

Sterkte!

Jolanda
Koraal

Hoi Jolanda,

Ik heb het idee dat ik de pijn wel aankan. Ook omdat hoe ik er nu insta veel dingen objectiever kan bekijken. Ken je dit: dat je psychische pijn voelt en direct te neiging hebt de schuld naar je toe te trekken, vervolgens de conclusie te trekken dat je gefaald hebt en dús niets waard bent. Nou ja, ik zelf herken het wel in ieder geval. Maar het lijkt wel of ik dat soort constructies los heb kunnen laten, waardoor ik beter met de pijn die nog over is om kan gaan. Het voelt een stuk veiliger hierdoor!

Ik merk dat ik steeds beter met wat ik geleerd en gelezen heb om kan gaan, en dat ik steeds meer inzichten krijg. Ik ben nu pas aan het verwerken dát ik dus mijn gezondheid kwijt ben geraakt. Het gaat over een tijd vast weer beter, maar ikweet niet wanneer en hoe. Dus moet ik nú accepteren dat ik nú bepaalde beperkingen heb, en dat heb ik lang voor me uitgeschoven omdat het me te pijnlijk leek onder ogen te zien. Maar, ironisch genoeg heeft het me veel meer pijn gedaan het níet onder ogen te willen zien.

Ik had het de afgelopen maanden best heel moeilijk. (vooral vanwege het verdringen van zaken!) Nu leek het net beter te gaan en kreeg ik wéér een loodzwaar depressief gevoel. Ik zei nog tegen iemand dat dat eigenlijk logisch was omdat ik dat altijd heb wanneer het herfst wordt. Ik overwoog zelfs om Prozac te gebruiken omdat ik dacht dat ik er anders niet doorheen kwam. En toen dacht ik ineens aan het stuk over conditionering, en ik begreep dat ik dat hier ook weer deed! Als ik ervan uit ga dat het logisch is dat ik ergens depressief van wordt, denken mijn lichaam en geest waarschijnlijk: your wish is my command, en zie daar: een depressie! Toen ik besefte dat herfst niet perse depressie hoefde te betekenen als ik er op een andere manier mee omga, was het loodzware gevoel direct verdwenen. :shock: Het was dus mijn conditionering dat ik tig jaar lang iedere herfst down werd.

Het is bijna bizar hoe het werkt! Ik hoop dat het voor jou binnenkort ook zo goed gaat werken. Wat bij mij wel meewerkt is dat ik een periode bij een NEI therapeut heb gelopen, die er steeds op hamerde dat ik contact moest maken met mijn onderbewustzijn, leren communiceren met het onderbewustzijn. Ik heb het idee dat ik dat steeds meer onder de knie kreeg. Maar ik miste nog de link (letterlijk ;) ) die jij me gaf. Heb jij het idee dat je goed in contact kunt staan met je gevoel, op momenten dat je dat echt wilt?

Groetjes,
Koraal
Jo_Chester

Hoi Koraal,

Spijt me werkelijk dat ik zo lang heb gewacht met antwoorden!

Ik vind het echt fantastisch hoe je met de methode omgaat. Ook dat van die winterdepressie. :shock: Fenomenaal!

Mij lukt het nog steeds niet. Ik ben inmiddels wel overtuigd van het psychisch gehalte van de klachten, maar het gaat niet beter. Ik voel me nu even in de war, omdat ik (zie topic bij ervaringen m.b.t. hulpverlening) even niet weet wat ik moet doen. Ik ben bang dat ik door mijn niet durven/kunnen praten, me uiten, met deze klachten blijf zitten. Ik voel wel van binnen dat er van alles mis is, vast zit, maar ik kan er niet bij. Ook al wil ik dat wel graag. Er zit veel woede, maar ik kan er niet bij.

Ik herken dat wel wat je zegt. Ik voel me vaak niets waard, maar dat praat ik mezelf aan, alhoewel het ook wel een gevoel is dat van binnen zit. Ik ga daar wel vaak de strijd mee aan, maar dat lukt niet altijd.

Op het werk was er een collega die was nu een boekje aan het lezen met de titel: je slimme onderbewuste. De schrijver ben ik ff kwijt, Ab Dijksterhuis ofzo?
Maar het boekje gaat erover dat je onderbewuste meer zaken/beslissingen neemt dan je zelf denkt. Ik wil het zelf nog aanschaffen of via de bieb lezen. Ik vond het erg opmerkelijk dat je onderbewuste zoveel in de hand heeft/houdt, meer dan jezelf denkt. Je denkt dat je bewust de touwtjes in handen hebt, maar dat blijkt niet zo te zijn, volgens hem. Laat je nog weten wie de schrijver is.

Groetjes,
Jolanda
Koraal

Hoi Jolanda,

wat ik me dan afvraag als je zegt dat je niet bij je gevoelens kunt: wéét je welke emotie ervoor zorgt dat je niet bij die gevoelens kunt? Heb je bijvoorbeeld angst dat wanneer je die gevoelens toelaat, het zoveel is dat je het niet aankan? Of is het een gevoel van schaamte waardoor je gevoelens niet voelt? Zo kan ik er nog wel wat bedenken, maar misschien weet je wat er speelt en kun je dan met die emotie beginnen, en zo laagje voor laagje afpellen?

Ik heb net je topic gelezen bij het gedeelte over hulpverlening en het lijkt me ook erg lastig! Ik zou in ieder geval zo niet door hebben willen gaan, want je hebt het idee dat je geen stap verder komt. Maar ook weer: weet je wat jou ervan weerhield om over emoties te praten? Misschien bang dat de peut het erg raar zou vinden wat je voelt? Of bang afgewezen te worden wanneer je zou laten zien wat er speelt? Dan zou je eerst dát met hem kunnen bespreken en daarna stapje voor stapje verder kunnen. Maar ja, het kan ook natuurlijk dat het gewoon niet klikt met hem. En eigenlijk is het aan hem jou zo op je gemak te laten voelen tijdens het consult dat je wél durft te praten.
Ik las dat je nu bij een fysio loopt die haptonomie wat zweverig vindt. Ik zou me daar niet teveel door laten beïnvloeden, er zijn veel therapeuten die een andere tak maar niets vinden. Een haptonoom zou misschien weer iets over de fysio zeggen waardoor je ervan afziet, ik bedoel maar...

Volgens mij ben ik weer wat stappen verder :) . Ik vond het natuurlijk al heel fijn dat ik infecties kon laten wegvloeien wanneer ik een onderliggende emotie weghaalde, maar het viel me op dat het zo enorm veel was. Nu heb ik ook verschillende traumas meegemaakt (jeugdtrauma door o.a. misbruik en mishandeling, en daarbovenop dus de traumatische ervaring van die bijnamoord) Dus eigenlijk ook wel logisch dat er zoveel naar boven komt. Ik vroeg me af of als ik een rode draad, een kern te pakken had, ik niet in een keer klaar zou kunnen zijn :D . En, grappig dat je begint over de boeken over onderbewustzijn, ik ben ook op zoek geweest, en kwam ene Paul Liekens tegen via Google. Hier staat een leuk interview met hem, wat mij erg nieuwsgierig maakte!
http://www.indrasurya.nl/index.php?rubr ... rtikel=426
Hij heeft een leuke humoristische luchtige manier van vertellen en schrijven. Ik heb twee van zijn boeken besteld: "het spel tussen bewuste en onderbewuste", en "NLP en allergie".
Dit weekend heb ik - met behulp van het boekje - eerst een NLP-oefening gedaan om mijn allergieën weg te halen. Bij NLP leg je ook contact met je onderbewustzijn. Zondagavond ben ik met een overtuiging aan de gang gegaan. Al de keren dat ik mijn onderliggende emoties bij infectie ed te pakken kreeg, ging het om een gevoel van onveiligheid. Ik wilde de bron van die overtuiging te pakken krijgen. Bij mij was het: ik ben niet bestand tegen gemenigheden van duistere zielen (overtuiging die mijn onderbewustzijn tijdens de bijnamoord had opgedaan) Volgens de oefening mocht ik de overtuiging vervangen door een op dit moment beter werkende. (dit is even kort uitgelegd, eigenlijk zou je het boekje moeten lezen ;) ) De beter werkende overtuiging is: ik mag vertrouwen op mijn beoordelingsvermogen en mijn assertiviteit. De NLP-oefening die stond beschreven doet mij denken aan een ritueel, maar op die manier pikt je onderbewustzijn het op en houdt het vast.

Oké, de diagnose die ik heb is immuundeficientie en ME. Ook als ik geen infecties heb, ben ik na zeven uur wakker geweest te zijn zo uitgeput dat ik moet slapen, ik kan dan geen zinnig gesprek meer voeren, struikel over mezelf, etc. De maandagmorgen na de oefening werd ik om halfacht wakker, en ben naar het zwembad gegaan om banen te trekken. Daarna ging ik naar bed want ik ben na het zwemmen altijd moe. Nu zat ik binnen een halfuur alweer rechtop, want ik was niet moe :) Ben eruit gegaan en ben pas om halftwee 's nachts gaan slapen. Normaal moet ik dat altijd de volgende dag bezuren, nu niet, ik kon weer de hele dag doorgaan! Vanmorgen had ik mijn eerste pilatesles. Aangezien ik al twee dagen "doorliep" en de pilatesles bestond uit een uur lang nieuwe oefeningen, nieuwe gezichten om me heen en nieuwe indrukken, ging ik ervan uit dat ik dan toch na die les geradbraakt zou zijn! Maar niks nada noppes!
Ik merk wel dat ik met nog wat overtuigingen aan de slag moet. Ik ben bijvoorbeeld zo angstig weer ziek te worden (logisch na al die jaren ziekzijn) Maar ik weet dat als je ergens bang voor bent, je juist eerder kans kunt hebben dat dat gebeurt, ook iets met het onderbewustzijn enzo. Daar ga ik vanavond mee aan de slag.

Ik heb het eerste gesprek gehad bij psychotherapeute, en ik had er wel een goed gevoel bij. Ik denk nu dat het niet eens zo heel lang hoeft te duren. Na die overtuiging weggehaald te hebben kwam ik mijn "moordenares" weer tegen. Ik ben haar in die vier jaar na de gebeurtenis haast niet meer tegengekomen, maar de afgelopen maanden was dit de tweede keer. Vorige keer was ik nog danig van slag en zag ik haar als een monsterlijk wezen. Gisteren zag ik haar en dacht: Ach, wat ben je eigenlijk een tutje... (toch een heel verschil al, he? :D )

Ik vind het allemaal heel bijzonder wat er gebeurt, met dat contact leggen met onderbewustzijn en alle resultaten wat het bij me oplevert. Vroeger zou ik het misschien ook maar zweverig hebben gevonden, maar ja, als het werkt :D .

Groetjes,
Koraal
Jo_Chester

Hoi Koraal,

Ik antwoord later. Last van armspieren, kan weinig typen. Sorry.

Groetjes,
Jolanda
tavy

Re: immuundeficiënty door posttraumatische stress

is het niet zo dat je onderbewsutzijn , je helpt ,door je bij jezelf te willen laten zijn? Even niet de wereld in maar bij jezelf zijn. Verwerken en herstellen. Wat je hebt meegemaakt is natuurlijk zeer ernstig en dat zal heel wat met je doen. Nu komt er mischien een proces opgang.

Tavy
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: immuundeficiënty door posttraumatische stress

Hoi Koraal,
trek je maar niet te veel aan van psychologen oid, die dan stellen "dat je niet bij je gevoelens zou kunnen". Dat zou op zich nog wel waar kunnen zijn, maar is niet ter zake.

En: fantastisch hoe je zelf het heft in handen hebt genomen..!!

Heb je wel eens artikelen geldzen oid over "ons brein bestaat uit 3 delen"? Het 'bovenste' deel daar zit je bewuste denken, dingen willen, praten, logisch nadenken, etc.
Het 'middelste' deel is je emotionele brein: waar je gevoelens, emoties, gewarwordingen van plezier, pijn, etc. etc. zitten.
En het onderste deel is het gedeelte met de reflexen en wat er voor zorgt dat ook als je slaapt je ademhaling doorgaat, dat je hart ten allen tijde blijft slaan, dat je spijsvertering werkt, etc. etc.

Wat jij beschrjft in je eerste posting is dat deze drie delen zogezegd niet met elkaar op 1 lijn zitten.
Als jij "iets" waarneemt, waarvan je onbewuste kennelijk vindt dat het te maken zoukunnen hebben met alle nare dingen die je hebt meegemaakt
(and i am sorry about this, maar dat ZIJN er nog al wat..!!)
dan worden er een serie reflexen in werking gesteld (de vecht dan wel vlucht dan wel bevries reflexen).
Dat gaat buiten je wil om, daar kun je als mens niets aan doen, dat zit compleet buiten je wil of wens of wat dan ook.
Die reflexen zijn op zich erg nuttig: onze voorouders overleefden tijgers en wat al niet dank zij deze reflexen. Maar op het moment dat zo'n reflex actief is, gebeurt er nogal wat in je lichaam: alles draait om 'hard kunnen hollen of stevig kunnen slaan'. (Bloed naar je spieren, hart gaat alvast in hogere versnelling, je waarneming/ je zintuigen staan op scherp etc.) Dingen die niet acuut nodig zijn, gaan tijdelijk 'plat'. Het bloed trekt weg uit je spijsverteringskanaal en ook je immuniteit is tijdelijk veel en veel lager.

Even heel feitelijk: als je lichaam jarenlang zo te lijden heeft gehad van alle schrik (en adrenaline die de immuniteit hindert en cortisol etc. etc.) kan het zin hebben om eens naar en orthomoleculaire therapeut te gaan. Die kijkt heel precies of je bijv. tekorten hebt opgelopen waardoor je immuniteit niet of niet makkelijk kan herstellen.

Om nog een niveau dieper te gaan zou je mogelijk emdr kunnen doen (vraag je therapeute). Ook daar werk je met overtuigingen over jezelf, emoties en herinneringen aan trauma, maar wordt er (via het "links rechts links" werk) ook contact gemaakt met het emotionele brein. (Emdr werkt heel goed tgen trauma en schrikreflexen, dwz. dat je niet vaker schrikt dan strikt noodzakelijk.)

Terug naar “(Psycho)somatische klachten”