Hoi Jolanda,
wat ik me dan afvraag als je zegt dat je niet bij je gevoelens kunt: wéét je welke emotie ervoor zorgt dat je niet bij die gevoelens kunt? Heb je bijvoorbeeld angst dat wanneer je die gevoelens toelaat, het zoveel is dat je het niet aankan? Of is het een gevoel van schaamte waardoor je gevoelens niet voelt? Zo kan ik er nog wel wat bedenken, maar misschien weet je wat er speelt en kun je dan met die emotie beginnen, en zo laagje voor laagje afpellen?
Ik heb net je topic gelezen bij het gedeelte over hulpverlening en het lijkt me ook erg lastig! Ik zou in ieder geval zo niet door hebben willen gaan, want je hebt het idee dat je geen stap verder komt. Maar ook weer: weet je wat jou ervan weerhield om over emoties te praten? Misschien bang dat de peut het erg raar zou vinden wat je voelt? Of bang afgewezen te worden wanneer je zou laten zien wat er speelt? Dan zou je eerst dát met hem kunnen bespreken en daarna stapje voor stapje verder kunnen. Maar ja, het kan ook natuurlijk dat het gewoon niet klikt met hem. En eigenlijk is het aan hem jou zo op je gemak te laten voelen tijdens het consult dat je wél durft te praten.
Ik las dat je nu bij een fysio loopt die haptonomie wat zweverig vindt. Ik zou me daar niet teveel door laten beïnvloeden, er zijn veel therapeuten die een andere tak maar niets vinden. Een haptonoom zou misschien weer iets over de fysio zeggen waardoor je ervan afziet, ik bedoel maar...
Volgens mij ben ik weer wat stappen verder
. Ik vond het natuurlijk al heel fijn dat ik infecties kon laten wegvloeien wanneer ik een onderliggende emotie weghaalde, maar het viel me op dat het zo enorm veel was. Nu heb ik ook verschillende traumas meegemaakt (jeugdtrauma door o.a. misbruik en mishandeling, en daarbovenop dus de traumatische ervaring van die bijnamoord) Dus eigenlijk ook wel logisch dat er zoveel naar boven komt. Ik vroeg me af of als ik een rode draad, een kern te pakken had, ik niet in een keer klaar zou kunnen zijn
. En, grappig dat je begint over de boeken over onderbewustzijn, ik ben ook op zoek geweest, en kwam ene Paul Liekens tegen via Google. Hier staat een leuk interview met hem, wat mij erg nieuwsgierig maakte!
http://www.indrasurya.nl/index.php?rubr ... rtikel=426
Hij heeft een leuke humoristische luchtige manier van vertellen en schrijven. Ik heb twee van zijn boeken besteld: "het spel tussen bewuste en onderbewuste", en "NLP en allergie".
Dit weekend heb ik - met behulp van het boekje - eerst een NLP-oefening gedaan om mijn allergieën weg te halen. Bij NLP leg je ook contact met je onderbewustzijn. Zondagavond ben ik met een overtuiging aan de gang gegaan. Al de keren dat ik mijn onderliggende emoties bij infectie ed te pakken kreeg, ging het om een gevoel van onveiligheid. Ik wilde de bron van die overtuiging te pakken krijgen. Bij mij was het: ik ben niet bestand tegen gemenigheden van duistere zielen (overtuiging die mijn onderbewustzijn tijdens de bijnamoord had opgedaan) Volgens de oefening mocht ik de overtuiging vervangen door een op dit moment beter werkende. (dit is even kort uitgelegd, eigenlijk zou je het boekje moeten lezen
) De beter werkende overtuiging is: ik mag vertrouwen op mijn beoordelingsvermogen en mijn assertiviteit. De NLP-oefening die stond beschreven doet mij denken aan een ritueel, maar op die manier pikt je onderbewustzijn het op en houdt het vast.
Oké, de diagnose die ik heb is immuundeficientie en ME. Ook als ik geen infecties heb, ben ik na zeven uur wakker geweest te zijn zo uitgeput dat ik moet slapen, ik kan dan geen zinnig gesprek meer voeren, struikel over mezelf, etc. De maandagmorgen na de oefening werd ik om halfacht wakker, en ben naar het zwembad gegaan om banen te trekken. Daarna ging ik naar bed want ik ben na het zwemmen altijd moe. Nu zat ik binnen een halfuur alweer rechtop, want ik was niet moe
Ben eruit gegaan en ben pas om halftwee 's nachts gaan slapen. Normaal moet ik dat altijd de volgende dag bezuren, nu niet, ik kon weer de hele dag doorgaan! Vanmorgen had ik mijn eerste pilatesles. Aangezien ik al twee dagen "doorliep" en de pilatesles bestond uit een uur lang nieuwe oefeningen, nieuwe gezichten om me heen en nieuwe indrukken, ging ik ervan uit dat ik dan toch na die les geradbraakt zou zijn! Maar niks nada noppes!
Ik merk wel dat ik met nog wat overtuigingen aan de slag moet. Ik ben bijvoorbeeld zo angstig weer ziek te worden (logisch na al die jaren ziekzijn) Maar ik weet dat als je ergens bang voor bent, je juist eerder kans kunt hebben dat dat gebeurt, ook iets met het onderbewustzijn enzo. Daar ga ik vanavond mee aan de slag.
Ik heb het eerste gesprek gehad bij psychotherapeute, en ik had er wel een goed gevoel bij. Ik denk nu dat het niet eens zo heel lang hoeft te duren. Na die overtuiging weggehaald te hebben kwam ik mijn "moordenares" weer tegen. Ik ben haar in die vier jaar na de gebeurtenis haast niet meer tegengekomen, maar de afgelopen maanden was dit de tweede keer. Vorige keer was ik nog danig van slag en zag ik haar als een monsterlijk wezen. Gisteren zag ik haar en dacht: Ach, wat ben je eigenlijk een tutje... (toch een heel verschil al, he?
)
Ik vind het allemaal heel bijzonder wat er gebeurt, met dat contact leggen met onderbewustzijn en alle resultaten wat het bij me oplevert. Vroeger zou ik het misschien ook maar zweverig hebben gevonden, maar ja, als het werkt
.
Groetjes,
Koraal