Hugo

Maak me zorgen over hartstreek

Goedemorgen allemaal,

Elke dag heb ik nog steeds last van druk/pijn aan mijn hartstreek. Deze blijft de hele dag aanwezig.
Ik begin toch weer te twijfelen of er niets lichamelijk mis aan mijn hartstreek.
Door deze druk aan hartstreek maak ik me zorgen met als gevolg dat ik onrustig wordt en ... de cirkel draait weer rond.

Zou het kunnen dat dit (nu al 7 maanden) zo lang blijft duren en voorkomt van angsten, spanningen, stress...?
De laatste keer dat ik naar mijn hart heb laten kijken was ik oktober jongstleden, dit was toen al de 4e cardioloog in 4 maanden . Allen zeiden dat er niets aan de hand was, dat alles OK was. Maar toch blijf ik twijfelen en is het heel vervelend.

Ondanks medicatie vind ik het raar dat de klachten niet verdwijnen. Moet ik mij terug laten onderzoeken of zijn er andere methoden die me zouden kunnen helpen?

Groetjes,
Hugo
Nana

Misschien kan dit boek je een antwoord geven;

Schrijft hele mooie dingen over het hart en hoe je er zelf mee om kunt gaan, echt heel bijzonder!

Uw brein als medicijn van dr. David Servan-Schreiber.
Hugo

Dank voor de tip, ik zal er eens achter gaan in de bib.

Nog andere tips of ervaringen zijn altijd welkom.

Hugo
vechter

Denk inderdaad niet dat het probleem bij je hart zit, als er 4 cardiologen naar gekeken hebben zal er waarschijnlijk ook wel een hartfilmpje zijn gemaakt.
Kan het niet iets met je spieren rondom je ribben/longen te maken hebben, als jij schrijft dat je veel strees hebt kan het namenlijk ook zijn dat je erg krampachtig gaat ademen of je houding krampachtig is en daardoor spieren overbelast raken.
Het is maar een idee hoor.
Bianca
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Ja het lijkt mij ook onwaarschijnlijk dat er iets niet goed is met je hart als er vier cardiologen naar gekeken hebben.

Stress klachten veroorzaken ook vaak klachten die lijken op hartklachten. Het gaat dan meer de kant op van hyperventilatie en ernstige spierspanningen. Zie onderstaande site en klik eens op het tabblad Klachten:
http://www.hyperventilatie.info/

De vraag is echter, ben je erg gespannen en zo ja waarvan ? Sinds wanneer heb je dit en is er toen dit ontstond iets gebeurt of staat er iets te gebeuren waar je gespannen van wordt ? Je zegt dat je dit de hele dag hebt ..zijn er specifieke bewegingen of handelingen die het verergeren of verminderen ? Is het de hele dag hetzelfde of meer of minder op bepaalde tijden en bij welke bezigheden : inspannend of ontspannend ? Heb je wel eens aan fysiotherapie/manuele therapie gedacht, het kan ook te maken hebben met rug/ribklachten die pijn op het borstbeen veroorzaken of in de ribstreek. En dan kan het ook nog je maag zijn, die van streek is, dat kan ook pijn en drukklachten in het borstgebied veroorzaken die vaak verward worden met hartklachten...

Afijn wel iets om wat breder naar te kijken...
Hugo

Dank voor jullie reacties.

Ondanks de resultaten van 4 cardiologen blijf ik twijfelen of er niet iets ernstigs aan de hand is met mijn hart, de druk aan de hartstreek is wel bijna de hele dag aanwezig, maar niet altijd even intens. Als ik ga fitnessen dan voel ik dit bijvoorbeeld niet. Maar als ik thuis of elders ben, rustig praten met iemand of achter de computer zit dan merk en voel ik het het meest.

Het is allemaal begonnen einde juni 2006 (7 maanden dus). Ik heb mijn zaak verkocht half juli 2006 omwille van teveel stress (werkte 7op7 van 's morgens tot 's avonds laat in een stresserende sector).
14 dagen voor de verkoop (eind juni) heb ik een operatie onder volledige narcose ondergaan aan mijn tenen. 's morgens binnen en 's namiddags al weer thuis na de operatie, DIEZELFDE avond kreeg ik hartkloppingen en was ik helemaal overstuur, er vielen gevoelens over me heen die ik niet kende, ik ben naar beneden gelopen, naar de tuin, ... ik dacht echt dat ik dood ging gaan ... mijn vrouw heeft de huisarts gebeld en die heeft me een betablokker en een valium gegeven waardoor ik na 5 minuten rustig lag te slapen.

Sindsdien is het allemaal begonnen... Heel veel angst, allerlei specialisten afgelopen zonder resultaat ... verschillende medicaties genomen. Iedereen zei dat het psychisch te zoeken is.

Sindsdien heb ik ook niet meer gewerkt, ik heb in al die maanden (door ik steeds thuis zit) die voorbij zijn gevlogen mezelf stukje per stukje leren kennen (wie ben ik als vader, als echtgenoot, als vriend, ...). Nu besef ik dat daar ook nog een lange weg ligt om aan mezelf te gaan werken.
Ik loop 2-wekelijks bij een psychiater voor medicatie en wekelijks bij een psychotherapeut.

Sinds 4 weken gebruik ik Fluanxol, begonnen met 2x 0,5mg en vandaag de dag neem ik 2x 1 mg per dag. Ik voel de laatste 2 weken meer onrust in mijn lichaam, ik kan geen 15 min in dezelfde houding zitten en als ik 's nachts wakker wordt dan kan ik niet stilliggen in een zelfde houding, draaien en keren en niet meer kunnen slapen, ik veronderstel dat dit door de medicatie komt, heb gisteren nog telefonisch contact gehad met psychiater en die zei dan we volgende weer dit gingen bekijken.
Vanaf juli gebruik ik Temesta/Lorazepam. De eerste maanden 5 keer per week, nu nog 2 keer per week en in mindere dosering.

Ook kamp ik al een jaar met doorslaapproblemen (van januari vorig jaar). Dit speelt ook niet in mijn voordeel om me beter te voelen.

Ook ik heb steeds aan chronische hyperventilatie gedacht, heb zelf relaxatie lessen gevolgd bij een kinsesite die het boek "Hyperventilatie ontmaskerd" heeft geschreven, met name Chris Lenaerts uit Antwerpen. Ondanks er geen enkele hulpverlener me deze diagnose echt gesteld heeft, herkende ik me zeer sterk in het boek.

De druk aan mijn hart blijft me echter zorgen baren. In combinatie met slecht slaappatroon brengt me dit af en toe depressieve momenten.

Groetjes,
Hugo
Nana

Misschien kun je ook eens uitzoeken wat voor narcose je gehad hebt. En op internet kijken. Het is niet echt onbekend dat je door verdovende middelen 'vreemde' klachten kunt krijgen.
Persoonlijk ken ik dat van verdovingsvloeistoffen die de tandarts gebruikt.
Bij een gehele narcose is dat vast niet anders.
Zou ook eens op internet bij narcose kijken, misschien vindt je ervaringen van mensen die overeenkomen.
Mocht t niet zo zijn, weet je dat in iedergeval.
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Ok Hugo dank voor je eerlijk en uitgebreid antwoord. Het is een stuk duidelijker nu dit plaatje. Er is dus wel degelijk iets gebeurt wat je druk/pijn op de borst heeft veroorzaakt.

Ik denk dat je hier gerust van een burn-out mag spreken. Je hebt ook immers niet voor niets je zaak verkocht vanwege de stressklachten en toen je dan ook verplicht moest rusten door je operatie, kon je lichaam niet zo makkelijk terugschakelen van die hoge versnelling waarin je geleefd had de afgelopen tijden naar de lage versnelling waarin je toch vrij plotseling in beland was.. namelijk zonder stressvol bedrijf en fysiek in ruste door je teenoperatie.

Je hart zal best even raar doen op zo'n moment want je hebt tijden lang onder spanning geleefd en veel ervan gevraagd. Dat hart en heel je lijf moet dus even terug gaan schakelen en ik kan me zo voorstellen dat er een hoop onrust bij komt kijken.

Je schrijft zelf ook immers al dat je heel je leven aan het herwaarderen bent. Alles krijgt opnieuw een plaatsje en een nieuw "etiketje". Een herdefeniëring van jezelf als persoon en in al je rollen binnen dit leven. Ook dat is een heel proces wat een flinke psychische crisis kan veroorzaken waar je een tijdje mee bezig bent, zeker als je jezelf tijden lang voorbij bent gelopen en zulke dingen geen tijd hebt gegeven om ook een plaatsje in jouw leven te geven.

Ik denk dat je pijn en druk dus een vorm van spanning is en als jij al aangeeft dat het met fitnessen minder is dan klinkt dit prima. Op die manier kanaliseer je je spanning via fysieke krachtinspanningen en produceert je lichaam endorfinen die normaliter ook geproduceerd worden als natuurlijke pijnbestrijder van het lichaam.

Toch zou ik eens overwegen om eens naar een manueel therapeut te gaan om eens te kijken of er met je spierspanningen en zo niet meer te behalen is. Wellicht dat met wat behandelingen de pijn vermindert kan worden en dat zo iemand nuttige tips voor je heeft om die spanningen en ook hyperventilatie verschijnselen te laten verdwijnen.

Ik weet mijn woorden zijn slechts woorden voor jou maar toch hoop ik dat je er iets aan hebt.
Inzicht als Uitweg..
Hugo

Dank voor jullie reacties,

Nana schreef:Misschien kun je ook eens uitzoeken wat voor narcose je gehad hebt. En op internet kijken. Het is niet echt onbekend dat je door verdovende middelen 'vreemde' klachten kunt krijgen.
Persoonlijk ken ik dat van verdovingsvloeistoffen die de tandarts gebruikt. Bij een gehele narcose is dat vast niet anders.
Zou ook eens op internet bij narcose kijken, misschien vindt je ervaringen van mensen die overeenkomen.
Mocht t niet zo zijn, weet je dat in iedergeval.

Qua narcose heb ik geen flauw idee wat er mis zou kunnen mee zijn, ik weet niet of een arts mij zou vertellen wat ze gebruikt hebben tijdens de operatie. Nu jouw verhaal over de tandarts heeft ook wat schrik gegeven. Ik ben afgelopen vrijdag voor de 1ste keer in 10 jaar naar de tandarts geweest waar ik zo'n enorme schrik van heb. Als de verdoving bij de tandarts ook zo'n gevolgen zou kunnen hebben, vrees ik dat ik daar nog naar toe wil.

@ Mystica --> dank voor je uitgebreide antwoord en reactie.
Momenteel loop ik wekelijks bij een osteopate die fasciatherapie toepast. Bij Chris Lenaerts krijg ik naast de relaxtie oefeningen ook een massage om de 2 weken die op de rug of nek werken.

Hetgeen je schrijft over mijn herdefiniëring naar rollen toe loopt ook zeer moeilijk daar ik al die jaren niets heb moeten uitspoken in gezinsverband (noch in het huishouden noch met de kinderen). En het is momenteel moeilijk om dit om te veranderen, ben er nog niet in geslaagd tot op heden.

Het vreselijke wat ik de laatste dagen meemaak, is dat ik mijn meer en meer depressief begin te voelen. Ik vrees vooral daar verveling en doelloosheid.
Mijn hartstreek blijft me ook zorgen baren net als mijn doorslaapprobleem.
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Nou dat is prima die fasciatherapie en massages. Het lijkt me dat je wat dat betreft de juiste dingen hebt aangepakt voor je lijf.

Je schrijft dat je niets hebt moeten uitspoken in gezinsverband en dat je nu moeite hebt om je rol te (her)defeniëren in deze. Daar kan ik me best iets bij voorstellen, dat verander je dan ook niet zomaar. Ik weet niet of het echt je eigen gezin/kinderen zijn want dat maakt het vaak nog lastiger om daar een rol in te hebben/krijgen, vooral als je die rol nooit "gepakt" hebt...

Het feit dat je je verveeld en je gevoel van doelloosheid lijkt me dan ook een beetje een logisch gevolg ervan nu je werk is weggevallen en je rol binnen het gezinsverband niet goed van de grond komt.

Een depressie helpt daar dan ook nog eens niet aan mee...integendeel. Praat je hier ook over met je psychotherapeut om die (her)defeniëring te laten slagen. En wordt er ook gekeken wat er met die depressieve gevoelens gedaan kan worden en waar ze vandaan komen en hoe er mee om te gaan.

Het lijkt me een beetje een plaatje van een vicieuze cirkel. Het een houdt ook het ander in stand. Ik denk dat je op psychisch vlak een doorbraak nodig hebt...een plan om je leven zodanig op de rails te zetten dat jij je er goed bij voelt en weer doel en zingeving hebt... en wat begeleiding daarin. En wat hulp in de verwerking van een overwerkt verleden.
Inzicht als Uitweg..
Nana

Hugo schreef: Qua narcose heb ik geen flauw idee wat er mis zou kunnen mee zijn, ik weet niet of een arts mij zou vertellen wat ze gebruikt hebben tijdens de operatie. Nu jouw verhaal over de tandarts heeft ook wat schrik gegeven. Ik ben afgelopen vrijdag voor de 1ste keer in 10 jaar naar de tandarts geweest waar ik zo'n enorme schrik van heb. Als de verdoving bij de tandarts ook zo'n gevolgen zou kunnen hebben, vrees ik dat ik daar nog naar toe wil.
Het is niet mn bedoeling je nog meer voor de tandarts te verontrusten,hum.
Maar mijn ervaringen met articaïne hydrochloride, wat tandartsen gebruiken, deed me denken aan jouw verhaal. Naast tintelingen had ik ook veel last van mn hartstreek. Op deze site staat er meer over

http://www.bosscherstichting.org/Bestan ... index2.htm
Kan me bijna niet voorstellen dat het alleen betrekking zou hebben op locale anaesthetica. Het blijft een gif en je zal er maar gevoelig voor zijn.
Vooral ook omdat jou klachten direct na de operatie begonnen, alhoewel de nawerking veel later nog voor klachten kan zorgen. Bij mij duurde dat vaak wel een maand en dan was ik de hele tandarts al weer vergeten.
Hugo

Ik ben 37 jaar en heb een vrouw en 3 kinderen, de oudste komt uit mijn vorige realtie en de andere 2 met mijn huidige vrouw, dus alle 3 langs mijn kant.

Hoe ik de depressie kan aanpakken weet ik niet, ik weet ook de oorzaak niet echt alhoewel het volgens mij te maken heeft met de zinloosheid van mijn leven op dit moment (ik ben ook in het "zwarte" gat gevallen), ik zie de toekomst zeer somber tegemoet. Wil ik wel een rol in het huishouden opnemen, deze vraag stel ik me vaak alsook zou ik het wel kunnen. Hetzelfde geldt nu voor de toekomst, zaak is weg, wat ga ik in de toekomst gaan doen, geen idee. Ik zie geen toekomst voorlopig, heb angst om snel dood te gaan of in het ziekenhuis te belanden (hemelse schril van) of in de psychiatrie, ...
De psychotherapeut en psychiater stellen voor om nog enkele maanden rust te nemen zodat ik zelf eerst terug beter kan worden. Alhoewel ik daar aan begin te twijfelen of het ooit nog goed met me zal komen.

Ik heb ook sterk de indruk dat de hulpverlening in NL anders in elkaar steekt dan in België. Ik heb al gewerkt met verschillende therapeuten en het draait allemaal rond één uurtje praten per week, ik kan me niet voorstellen dat één praatuurtje per week mij kan doen verbeteren. Zijn er andere mogelijkheden in Nederland om mijn soort van problematiek aan te pakken?

Hoe doorbreek ik deze cirkel? De therapeuten zijn van alles op de hoogte. Medicatie helpt me niet echt vooruit (athans diegene die ik tot op heden heb gebruikt), ben trouwens vandaag gestopt met Fluanxol omdat naar mijn gevoel dit niet goed werkt. Af en toe neem ik een Temesta, maar die begint stilletjes aan zijn efficiëntie te missen.

Hopelijk vind ik snel terug de motivatie, maar hoe???

Mystica, het lijkt me dat jij enorm veel ervaring hebt, heb jij iets gelijkaardigs meegemaakt of ben jij therapeute? Vertel eens iets over jezelf.
Nana, ook in jouw verhaal ben ik geïnteresseerd, wat heb jij voor ervaringen meegemaakt.

Dank voor jullie reacties,
Hugo
Hugo

Nana schreef:Het is niet mn bedoeling je nog meer voor de tandarts te verontrusten,hum.
Maar mijn ervaringen met articaïne hydrochloride, wat tandartsen gebruiken, deed me denken aan jouw verhaal. Naast tintelingen had ik ook veel last van mn hartstreek. Op deze site staat er meer over
http://www.bosscherstichting.org/Bestan ... index2.htm
Kan me bijna niet voorstellen dat het alleen betrekking zou hebben op locale anaesthetica. Het blijft een gif en je zal er maar gevoelig voor zijn.
Vooral ook omdat jou klachten direct na de operatie begonnen, alhoewel de nawerking veel later nog voor klachten kan zorgen. Bij mij duurde dat vaak wel een maand en dan was ik de hele tandarts al weer vergeten.
Ben even gaan kijken op de site die je me doorgaf!
Mijn opratie eind juni is gebeurd onder volledige narcose, dus niet lokaal.
Ik heb even op de site gaan kijken en ik ga dit zeker bespreken met de tandarts (morgen moet ik namelijk terug voor de 2e keer).

Gebruiken ze voor volledige verdoving ook dergelijke stoffen of moet ik me daar minder zorgen over maken, of zou ik dit best even navragen in het ziekenhuis waar de operatie plaatsvond (als ze dit willen zeggen uiteraard).

Dank voor je antwoord,
Hugo
Garfield

Hoi

ik heb ook last van de steken in mn hartstreek, het heeft allemaal met stress en spanning te maken, wat ik doe als ik die steken heb is bewegen, beetje " vliegen" met je armen en als je toch rustig gaat zitten moet je een warme kruik of een fleecedeken om je middel binden.

Heb je deze steken in rustige situatie of nadat je druk bezig bent geweest??
Nana

Hugo schreef:
Nana schreef:Het is niet mn bedoeling je nog meer voor de tandarts te verontrusten,hum.
Maar mijn ervaringen met articaïne hydrochloride, wat tandartsen gebruiken, deed me denken aan jouw verhaal. Naast tintelingen had ik ook veel last van mn hartstreek. Op deze site staat er meer over
http://www.bosscherstichting.org/Bestan ... index2.htm
Kan me bijna niet voorstellen dat het alleen betrekking zou hebben op locale anaesthetica. Het blijft een gif en je zal er maar gevoelig voor zijn.
Vooral ook omdat jou klachten direct na de operatie begonnen, alhoewel de nawerking veel later nog voor klachten kan zorgen. Bij mij duurde dat vaak wel een maand en dan was ik de hele tandarts al weer vergeten.
Ben even gaan kijken op de site die je me doorgaf!
Mijn opratie eind juni is gebeurd onder volledige narcose, dus niet lokaal.
Ik heb even op de site gaan kijken en ik ga dit zeker bespreken met de tandarts (morgen moet ik namelijk terug voor de 2e keer).

Gebruiken ze voor volledige verdoving ook dergelijke stoffen of moet ik me daar minder zorgen over maken, of zou ik dit best even navragen in het ziekenhuis waar de operatie plaatsvond (als ze dit willen zeggen uiteraard).

Dank voor je antwoord,
Hugo
Dat schreef ik ook ja; Kan me bijna niet voorstellen dat het alleen betrekking zou hebben op locale anaesthetica. Het blijft een gif en je zal er maar gevoelig voor zijn.
De tandartsen die ik benaderd had, reageerde alsof ik niet goed snik was. Maar er is natuurlijk niet voor niets een hele stichting voor slachtoffers.
Ik kon niets vinden over de volledige narcose. Maar ik zou het in mn achterhoofd houden als jouw toestand zo plotseling zo belabbert is geworden.
Hugo

Ik heb de druk/pijn aan de hartstreek de ganse tijd. Het begint meestal al vanaf ik in bed wakker wordt, dan voel ik dit al. Ik werk niet dus ik doe de hele dag niets anders dan met mijn lichaam bezig zijn of op forums wat lezen en schrijven.
Ik zal eens proberen me rustig op de sofa te leggen met een warme kruik of fleecedeken of eens bewegen met armen om te kijken of dit bij ook zou kunnen helpen, dank voor de tip.
Nu ik zal gewoon moeten aannemen dat ik last heb van ontstressen of chronische hyperventilatie (denk ik zelf althans). Na 7 jaar in het rood te gaan, betaal ik nu de tol. Ik kan me niet echt ontspannen en verveel me constant.
Hoogstwaarschijnlijk zit er nog veel stress en spanning in mijn lichaam, alle hulpverleners zeggen dat ik "tijd" moet hebben, geduld.

@ Nana --> ik heb morgen een gesprek met mijn psychiater kunnen forceren en ik ga hem de info aangaande die stichting eens voorleggen en zien wat zijn reactie daarop is. Aan de tandarts vraag ik na welk product hij/zij gebruikt voor de verdoving.

Groetjes,
Hugo
Nana

Afbeelding

David Servan-Schreiber
zelf stress, angst en depressie overwinnen

bol.com prijs: € 19,95

Op werkdagen voor 14.00 uur besteld, morgen in huis
Paperback | 285 Pagina's | Gezin & Gezondheid | 7e Druk | 2003
ISBN10: 9021538490 | ISBN13: 9789021538495

Beoordeling van klanten - Lees de beoordelingen


Beschrijving:
Diep in de hersenen zit een deel dat ons gevoel, humeur, gedrag, bloeddruk, ons immuunsysteem, kortom alles wat met ons welbevinden te maken heeft, beheerst: het emotionele brein. Door controle te krijgen over dit deel van de hersenen, is het mogelijk om stoornissen die voortkomen uit stress, angsten of depressie zelf te genezen.
Vanuit deze nieuwe, opzienbarende benadering beschrijft Dr. David Servan-Schreiber zeven natuurlijke behandelwijzen, die uitgaan van de eigen genezende kracht van de hersenen. Zijn methode is gebaseerd op baanbrekend onderzoek in het Shadyside Hospital van de gerenommeerde Universiteit van Pittsburgh en biedt een effectief alternatief voor de vaak langdurige en ingrijpende behandelingen als psychoanalyse en antidepressiva.
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

De hulpverlening in Nederland is in gradaties. Je kan kiezen voor een psycholoog die in een bepaalde frequentie samen met je praat en kijkt naar hetgeen je bezig houdt. Eigenlijk dat wat jij nu doet.

In ernstigere gevallen kan je opgenomen worden op vrijwillige basis om bijvoorbeeld ergens aan te werken. Bepaalde angsten, depressies, neuroses etc.
Opnames gebeuren meestal in een PAAZ afdeling van een ziekenhuis of een instelling die daaraan verbonden is met betrekking tot geestelijke gezondheidszorg.
En we hebben hier ook nog zoiets als het RIAGG en de GGZ waar je voor maatschappelijk werk en psychische begeleiding terecht kan.
Afijn instanties genoeg in ieder geval waar je hier terecht kan. Ik weet niet hoe het in België geregeld is.

Dat is wat ik weet van de Nederlandse situatie en als je toch tijd over hebt dan kan je op deze termen Googlen en vind je uit wat het allemaal inhoudt. En nee ik ben dus geen therapeute. Ik ben gewoon een mens die wel het nodige heeft meegemaakt en daar uiteindelijk wel weer doorheen gekomen is. Mijn schrijvens zijn soms uit eigen ervaring, soms ervaringen vanuit mijn directe omgeving.

Meer als een "ervaringsdeskundige" ben ik dus niet..Maar ik hoop altijd dat ik met wat ik schrijf, iemand een stukje op weg te kunnen helpen. De uiteindelijke Klik zal je zelf moeten maken. Dat kan niemand anders voor je doen. Maar ik weet uit ervaring dat sommige dingen je net even verder kunnen helpen door zo'n proces als waar jij door heen gaat. Soms is het al fijn als je herkenning, begrip en een luisterend oor hebt, soms is het fijn om te horen dat wat je overkomt, anderen ook overkomen is en dat er een weg uit is, dat het een naam heeft en waar de mogelijkheden liggen.

Het helingsproces waar jij je in bevindt is iets wat jezelf moet doen. Maar we kunnen je wel op weg helpen en je vergezellen hierin...Iedereen vanuit zijn of haar ervaring en visie.

Hugo als ik het zo lees dan denk ik dat het oppakken van je rol als vader en echtgenoot (met een deelname aan het gezamenlijk huishouden) zo gek nog niet is. Wees niet bang om daarin te falen, het zal heus niet perfect hoeven zijn en iedereen mag fouten maken, daar leer je van. Zolang je tegenover anderen (ook je kinderen) gewoon eerlijk en open bent daarin zal niemand dat je na blijven dragen.

Vertel je gezin wat je bezig houdt. Wat je voelt en wat dat met je doet. Waar je graag naar toe wilt en wat je nodig hebt. Vraag hen om je daarin te ondersteunen en dat hoeft heus niet kritiekloos. Wees daarin ook open en ontvankelijk. Maak een plan en begin met kleine dingetjes..het hoeft geen megaproject te zijn want dat kan dan ook weer bedreigend overkomen en schept meteen ook weer hoge verwachtingen en verplichtingen.

Geef wat je zelf wilt ontvangen...en ik heb eens gelezen: de meest elementaire vorm van liefhebben ....is aandacht geven.

:love9:
Inzicht als Uitweg..
Hugo

Ik ben deze voormiddag bij mijn psychiater langsgeweest en deze heeft er een medicijn bijgegeven.

Ik moet nu 2à3x 1mg per dag Fluanxol nemen + 1x 200mg Seroquel. Ik heb even wat opzoekwerk gedaan en ik meen te lezen dat starten met ineens 200mg mij erg hoog leek, wordt er normaal niet opgebouwd met een iets lagere dosis.

Volgens psychiater gaat Seroquel me beter doen slapen (wordt ik suf van zo zegt hij, ik moet het in één keer nemen een uurtje voor slapengaan). Ik hoop dat de bijwerkingen wat meevallen en dat ik weer niet heel de dag suf rondloop of wazig begin te zien.
Ook zouden mijn angsten en stemmingen moeten verbeteren en daardoor ook mijn lichamelijke klachten.

Iemand ervaring met Seroquel of andere reacties zijn ook welkom.

Groetjes,
Hugo
bloempje

Hoi Hugo,

Je hele verhaal gelezen en het eerste wat bij me kwam was dat je mogelijk een lichaamsgerichte therapie zou kunnen gaan doen. Ik begrijp dat je in België woont en ik weet niet wat er daar allemaal is.

Ik vind het een verbazend verhaal van anesthetica. Zou er werkelijk iets gebruikt worden wat zo slecht is?

Heb je een beetje een daginvulling voor jezelf? Zijn er dingen die je leuk vind om te doen?

Wanneer moet je de Seroquel innemen? Ik slik het ook in die dosering en neem het een uur voordat ik naar bed ga in.
Het is heel wisselend of ik er goed op slaap hoor. Als ik piekerend naar bed ga vergeet het dan maar dan voel ik die roes al niet eens.
Maar als ik wat ontspannen ben dan voel ik die roes al na zo'n 3 kwartier.

Sterkte bloempje
Hugo

bloempje schreef:Je hele verhaal gelezen en het eerste wat bij me kwam was dat je mogelijk een lichaamsgerichte therapie zou kunnen gaan doen. Ik begrijp dat je in België woont en ik weet niet wat er daar allemaal is.
Wat bedoel je juist met lichaamsgerichte therapie, kun je hier wat meer uitleg bij geven of voorbeelden?

Een echte dagvulling heb ik nog niet echt? Probleem is dat ik steeds maar werkte en geen tijd nam voor ontspanning, dus ik vind nog steeds niet echt iets wat ik leuk vind en waarmee ik me regelmatig mee zou kunnen bezig houden.

Ik moet Seroquel ook een uurtje voor slapengaan innemen.
Hoelang neem jij Seroquel al en voor wat neem je het? Zijn er nog andere bijwerkingen of nadelen waarop ik moet letten of die zich kunnen voordoen? Ga ik er overdag ook suf van rondlopen?

Dank voor jullie reacties,
Hugo
bloempje

Lichaamswerk is een verzamelnaam voor een aantal therapeutische technieken waarbij de eigen lichamelijke ervaring en de van buitenaf waarneembare lichaamsverschijnselen het uitgangspunt zijn van het groeiproces of het therapeutische proces

beweging en lichaamsbewustzijn is belangrijk.
als je je eigen lijf niet kent, hoe zou je dan kunnen weten hoe je je voelt?

in de therapie word je door soms stevige, soms zachte bewegingen en confrontaties
meer en meer alert op wat er in je lichaam gebeurt.
je leert te uiten wat er is, wat je voelt.

gaandeweg krijg je meer levenslust.
je voelt je beter in je lijf. je kunt meer laten zien wie je echt bent.
in allerlei situaties kun je meer jezelf zijn.

dat is waar deze therapie om draait. dat is lichaamsgerichte therapie.

Bij reguliere psychotherapie is het meestal het praten waar het om draait.
Het leren voelen van emoties komt wel aan de orde maar minder dan bij lichaamsgerichte therapie.
Daar staat je lijf voorop waar voel je iets, wat voel je, wat doet dat met je.

Ook zijn er vormen van lichaamsgerichte therapie die met massages werken. Bv. de Bio-energetica, Haptonomie.

Ik denk echt Hugo dat het belangrijk is dat je gaat kijken naar een dag invulling een dagstruktuur.

Wat de Seroquel betrefd merk ik de andere dag niets meer en heb dat ook nooit gehad. Terwijl 200 mgr best veel is.
Ik heb het aanvankelijk gekregen omdat ik last had van geluiden in mijn hoofd. Geluiden die er niet echt waren maar alleen in mijn hoofd. En ik werd daar helemaal dol van. Het is een anti-psychoticum. Daarnaast bestond de angst voor een psychose.
Het moet je wat rust in je hoofd geven. Maar dat doet het bij mij niet altijd.

Sterkte hoor bloempje
Hugo

Ik heb gisterenavond de 1e Seroquel 200mg ingenomen. Heb redelijk geslapen, maar ben toch veel wakker geworden. Ben wel telkens makkelijk terug kunnen inslapen.

Er waren wel rare momenten bij deze nacht. Toen ik wakker werd had ik het gevoel dat mijn geest nog sliep maar mijn lichaam was wakker, vreemd gevoel was dit. Nog iemand dit gevoel gehad?

Ben ook later opgestaan dan gewoonlijk omdat ik nog suf was.
Ik ben nu nog steeds suf, zie een beetje wazig, heb geen fut/energie meer ...

Ik heb al geen zin meer om verder te gaan met Seroquel. IK heb hetzelfde gevoel van de periode dat ik Remergon slikte.

Groeten,
Hugo
bloempje

Hoi Hugo,

Kom op joh geef eens de moed niet zo gauw op. De weet toch wel dat AD maar AS net zo goed een tijd nodig hebben om in te werken. En dat je lijf ook tijd nodig heeft om er aan te wennen.
Ik heb die fase ook gehad.
Wat je bv zou kunnen doen neem eerst een paar dagen een halve tablet en daarna pas de 200 mgr.

Ik heb het gebruik van mij even opgezocht. Weet het uit mijn hoofd niet meer maar was ook met een lagere dosering begonnen en had me de eerste dagen ook niet happy gevoeld. Maar dat was snel over.

Dus aub geef het een kans joh.

Sterkte bloempje
Hugo

Gisteren avond heb ik beslist om geen Seroquel te nemen, ik wil niet nog een dag zo suf rondlopen, er komen vandaag vrienden op bezoek en als ik me voel zoals gisteren dan zullen ze niet veel aan mijn hebben vrees ik.

Ik weet het echt niet meer. Ik heb veel last van druk en steken aan mijn hartstreek en ook veel last van doorslaapproblemen. Hoe ik deze moet aanpakken weet ik echt niet.
Seroquel is voorlopig niet zo'n goede optie, vrees ik. Of het moest zijn dat de bijwerking van sufheid zou verdwijnen, maar dit weet ik niet.

Als ik weet dat ik een paar dagen achter elkaar niets gepland heb, ga ik terug proberen met Seroquel maar als ik nu zou verder doen moet ik bepaalde afspraken afzeggen, want in een toestand zoals gisteren (suf en zombie) vrees ik dat ik geen auto zal kunnen rijden.

Groetjes,
Hugo

Terug naar “(Psycho)somatische klachten”