Ik heb met interesse jouw berichten en de daarop volgende reacties gelezen.
Je geeft heel wat persoonlijke dingen van je prijs, anderen reageren daar heel open op. Er zijn duizend-en-een mogelijkheden om dat soort symptomen te beredeneren, te zoeken naar fysieke oorzaken, naar samenhangen tussen de werking van jouw lichaam en jouw geestelijke toestand.
Wat me eigenlijk opvalt in jouw berichten is, dat je steeds buiten jezelf op zoek gaat naar oplossingen en mogelijkheden, met maar één doel (op dit moment tenminste), nl. zo snel mogelijk af te komen van de pijn én van de angst.
Ik vind het altijd lastig om adviezen te geven aan mensen die zo over zichzelf iets schrijven en dan vragen om oplossingen, aangezien ik je niet persoonlijk ken, zeker als die mensen al zoveel verschillende wegen hebben bewandeld, met een psychiater in gesprek zijn en medicatie gebruiken.
Toch wil ik er wel iets over zeggen, over aandoeningen die met het hart te maken hebben. Beter gezegd, ik zou je een paar vragen willen stellen.
Waarvoor (voor wie of wat) sluit jij je zo "hard" en afwijzend af?
Hoe zit het met de open en spontane communicatie met anderen, in jouw direct omgeving?
Als er iets aan de hand is met het hart, zijn er vaak onbewuste harde gevoelens, gedachten, kwaadheid in het geding. Kan dat kloppen?
Waarvoor of voor wie heb je werkelijk angst?
Is het voor de dood of voor het leven?
Je hart slaat op hol, het doet pijn.
Het is het orgaan waar denken én voelen samenkomen, het is hét symbool voor liefde. Is liefde uiten of toelaten zó pijnlijk voor je?
Vergeef me, als mijn vragen wellicht erg direct zijn. Het staat je uiteraard vrij om te antwoorden of niet.
Psychologische betekenissen van het hart worden door velen beschreven, net zoals de fysieke werking ervan.
Het is een kwestie van je er voor willen en durven open te stellen.
Ik wijs medicatie niet af, ook geen therapie.
Ik wijs niets af, maar stel me er gewoon voor open, áls ik er tenminste in staat toe ben, d.w.z. als ik het kan, wil én durf.
De vraag komt bij me op of je momenteel in een dergelijke toestand kan zijn.
Velen verwijzen dat soort benaderingen naar de wereld van de zg. "orenmaffia" ('t zit tussen de oren). Mag gerust, ieder mens ontwikkelt zo een eigen mening of gedachte, nietwaar?
Ik heb in mijn leven ook met pijn aan mijn hart te maken gehad, soms ook zo erg dat ik dacht dat ik dood ging. Ik heb gehyperventileerd.
Toch was ik altijd in staat om de symptomen vanaf een afstand te bekijken en er proberen achter te komen welke psychologische betekenis ze hadden. Ik heb daar o.a. de benadering door Christiane Beerlandt voor gebruikt, maar ook vele andere benaderingen.
De vragen die ik hierboven aan jou stel, zijn voortgekomen uit die psychologische beschrijvingen van aandoeningen aan het hart.
Ik heb geen enkele benadering als dé waarheid aangenomen; ik ging er zelf mee aan de slag, betrok datgene wat ik las (en begreep) op mezelf.
Zodoende bleef ik bij mezelf en dáár vond ik de oplossingen voor mijn problematiek.
Je zou eens op mijn website kunnen kijken, als je daar tenminste toe in staat bent, wellicht ontdek je daardoor mogelijkheden bij jezelf.
Ik wens je veel sterkte toe bij de aanpak van jouw persoonlijke problematiek.
Jacques
,bij mij is het gekomen door ,6 jaar geleden mijn moeder gestorven na een lang slepende ziekte ,dan werk dat ik 10 jaar tegen mijn goesting deed ,een auto ongeval ,waar door ik medche was afgekeurd ,en 2 jaar ben thuis gebleven ,wat financiele ongemakken met zich mee bracht ,verzekeringen die moeilijk deden ,ik was in mijn gelijk ,ruzie in de familie ,mijn vader die plot ziek was ,longkanker ,die nu ook 3 maanden geleden is overleden ,auto verkocht ,voor een huis te kunnen kopen van mijn vader en moeder ,broers en zussen uitgekoopt ,enz enz ,dus ik weet wel een beetje dat het stress en spanningen zijn ,maar het is z beangstigend dat je pijn voelt aan je hart of borst streek ,en je maakt het alleen erger door er aan te denken ,want raar maar waar ,als ik op het werk ben ,en ik heb afleiding ,heb ik bijna nergens last van !!!biuten mijn schouder ,maar daar zou een onsteking op zitten sluimbeurs of zo ,medicatie die ik nu neem is sipralexia 5 mg ,voor de angsten ,en omeprazole ,voor mijn maag ,want ik had ook een slokdarmonsteking ,na de laaste spoed opnamen ,omdat ze niets konden vinden wat betreft mijn hart ,dus dachten ze dat het van mijn slokdarm of maag kon komen ,en ja ,ik had een slokdarmonsteking ,heb ook al van alles geprobeert ,maar het lukt me toch ook nog niet om helemaal klachten vrij te komen hoor ,groetjes fiker