Hallo ik zit al bijna 3 weken met een vervelende rot klacht. Soms heb ik het idee dat ik moeilijker kan ademen en vervolgens krijg ik tintelingen. Het gevoel dat ik stik. Ik ben radeloos, omdat het soms uit het niets komt opdagen. Een tijdje geleden was ik als de dood dat ik leed aan hersenkanker, ,omdat ik eerst hoofdpijn had die aan bleef houden dacht ik dat, dat de eerste symptoom was. Toen opeens kreeg ik allemaal van de rare klachten, nu anderhalf jaar later heb ik er gelukkig niet zo veel last van. Maar zins 2 en een halve week gelden begon ik plotseling moeilijk te ademen dus ik dacht shit toch nog die tumor in mijn hoofd. Oké ik heb een minderwaardigheid,s complex misschien komt het daardoor.
Maar voor als nog ik blijf er maar last van houden.
-
Leeuwtjuh
Re: Soms opeens moeilijk kunnen adem halen.
Wat zegt je huisarts hierover?
-
Remmyio
Re: Soms opeens moeilijk kunnen adem halen.
Ik ben wel een keertje bij een huisarts geweest met mijn lucht klachten. Maar helaas was mijn eigen arts er niet, dus ik kreeg opeens te maken met een andere arts. Tja een makkelijke man was dat, die erg kort af was. Dus daar had ik niks aan.
Maar als mijn eigen arts er weer is dan maak ik wel een nieuwe afspraak.
Wellicht ging ik 2 maanden geleden nog 1x in de week of 1x in de 2 weken naar mijn arts toe voor controle. Gelukkig heeft hij tot nu toe altijd gelijk gehad want ik leef nog steeds.
Nogmaals het hoeft niet een tumor te zijn omdat ik dan andere klachten daarbij moet hebben, waar ik vaak op gecondoleerd ben.
Ik denk dat het weer eens van psychisch aard kan zijn. Maar het blijft vervelend zo iets want nu denk ik automatisch dat ik dat wellicht kankers kan hebben ?, (in de longen, of in mijn hoofd,)
Ach de angst om kanker te hebben of om ziek te worden is altijd een zwakte geweest.
Maar loopt die ene vervelende klacht die ik nu heb uit de hand. Dan maak ik maar een afspraak ook is mijn eigen dokter er niet.
Dan laat ik meteen mijn bloeddruk controleren want dat is de key in die opzichten. Want bij adem problemen bij kanker, heeft men dus een lage bloeddruk.
Maar als mijn eigen arts er weer is dan maak ik wel een nieuwe afspraak.
Wellicht ging ik 2 maanden geleden nog 1x in de week of 1x in de 2 weken naar mijn arts toe voor controle. Gelukkig heeft hij tot nu toe altijd gelijk gehad want ik leef nog steeds.
Nogmaals het hoeft niet een tumor te zijn omdat ik dan andere klachten daarbij moet hebben, waar ik vaak op gecondoleerd ben.
Ik denk dat het weer eens van psychisch aard kan zijn. Maar het blijft vervelend zo iets want nu denk ik automatisch dat ik dat wellicht kankers kan hebben ?, (in de longen, of in mijn hoofd,)
Ach de angst om kanker te hebben of om ziek te worden is altijd een zwakte geweest.
Maar loopt die ene vervelende klacht die ik nu heb uit de hand. Dan maak ik maar een afspraak ook is mijn eigen dokter er niet.
Dan laat ik meteen mijn bloeddruk controleren want dat is de key in die opzichten. Want bij adem problemen bij kanker, heeft men dus een lage bloeddruk.
-
Minerva
- Berichten: 17643
- Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
- Locatie: Breda
- Contacteer: Website Twitter
Re: Soms opeens moeilijk kunnen adem halen.
Heb je last van hyperventilatie op zo'n moment ?
Het lijkt me wel handig als je huisarts je ook uitlegt wat er dan wel aan de hand is.
Het lijkt me wel handig als je huisarts je ook uitlegt wat er dan wel aan de hand is.
Inzicht als Uitweg..
-
Remmyio
Re: Soms opeens moeilijk kunnen adem halen.
Ik denk zeker dat het hyperventilatie is. Maar als ik dat gevoel heb, is gewoon erg angstig want op dat moment denk ik dan dat ik plotseling dood zal gaan. Het heeft me een keer zo wat bijna een hele nacht gekost dat gevoel omdat ik zo angstig was als wat, dat ik maar naar de begeleiding ging om daar even tot adem te komen. Elke keer als ik dat voel, dan laat ik me controleren, dan zeg ik of ik bleek ben in mijn gezicht, ben ik afwezig, en is mijn pols wel goed genoeg ik laat dat controleren en dan als het goed is. Dan moet ik nog even bij adem komen en mijn angst eventjes de baas zijn. Daarna gaat het wel weer weg
Ik was vandaag bij moeder. En ineens had ik weer zo'n aanval, ik wist niet meer waar ik het zoeken moest want ik durf het niet te vertellen tegen mijn moeder. Later trok het wel iets weg. Maar het was best wel een angstige moment omdat ik allerlei scenario,s kon bedenken 'als ik maar niet dood ga bij het bijzijn van mijn moeder'. Maar gelukkig heb ik het overleeft.
Ik was vandaag bij moeder. En ineens had ik weer zo'n aanval, ik wist niet meer waar ik het zoeken moest want ik durf het niet te vertellen tegen mijn moeder. Later trok het wel iets weg. Maar het was best wel een angstige moment omdat ik allerlei scenario,s kon bedenken 'als ik maar niet dood ga bij het bijzijn van mijn moeder'. Maar gelukkig heb ik het overleeft.
-
Minerva
- Berichten: 17643
- Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
- Locatie: Breda
- Contacteer: Website Twitter
Re: Soms opeens moeilijk kunnen adem halen.
Als je weet dat het dat is, dan moet je ook weten dat je er iets aan kan doen... namelijk via je buik ademhalen (niet oppervlakkig in je borstademhaling blijven zitten maar rustig drie tellen inademen en in zes tellen uitademen. Handen in je zij of op je buik leggen om te voelen of je inderdaad rustig en diep naar je buikregio (dus onder je ribbenboog) ademhaalt.
Inzicht als Uitweg..
Re: Soms opeens moeilijk kunnen adem halen.
Hoi Remmyio,
psychisch gesproken zou ik zeggen, dat je een "angststoornis" hebt. Kennelijk duikt er van tijd tot tijd een al dan niet helemaal bewuste gedachte op in je hoofd, die je lichaam stevig in de "vecht/ vlucht stand" zet.
En dat kan resulteren in de symptomen die je beschrijft. (Moeilijk ademen, tintelen, etc.)
Er is een proefje, dat je bij jezelf kan doen. Het is een training tegen "hypertone spieren van het middenrif". Je mag het doen, op het moment dat je last hebt - maar begin ermee, als je geen last hebt - dat IS gewoon makkelijker. "Heb je het in de vingers", dan kun je het zo vaak doen, als je maar leuk vind. (Al weerkt uiteraard iedere training het beste, als je dingen niet regelmatig 3 weken in de kast laat liggen.)
Hypertoon is potjeslatijn voor "te hoge spanning (in je spieren)".
De spieren van het middenrif zijn vaak de eerste spieren die gaan verkrampen bij mensen met veel angst en/of spanning (trouwens ook bij atleten en zangers die te weinig warming ip of cooling down doen).
Ik zou zeggen: probeer het uit - werkt het goed (gaat het nare gevoel, weinig lucht krijgen, tintelen, etc.) er mee weg, prima.
Gaat het niet weg, dan heb je een verhaal met kop en staart dat je aan de arts kunt vertellen.
Stap 1: zet je 2 handen in je zij, ter hoogte van je onderste ribben, zodat je je adembeweging voelt. Voel gewoon of je handen bewegen. (Idealiter gaan ze ietsje naar buiten en naar binnen, bij zwangerschapsgym leer je allerlei varianten ademhaling, maar dat hoeft nu niet.)
Het kan zittend, het mag staand en je kunt het eventueel (als je er handig in bent) ook liggend.
In feite doe je nog niets, je voelt alleen, zodat je een benul hebt van je adembeweging.
Stap 2: tijdens het inademen,
als je handen uit elkaar gaan,
houd je je ribben een KLEIN beetje tegen.
Er zijn lui die deze oefening 'het wedstrijdje' noemen: je ribben winnen de wedstrijd!!!
Je handen gaan ietsje uiteen.
(Hoeveel precies is NIET belangrijk en het kan verschillen van wat je tijdens stap 1 voelde.)
Stap 3 is het moeilijkste: als je inademing stopt, stop je.
Dwz.: ga niet door met lucht innemen "Het is gewoon goed".
EN: je handen stoppen ook.
Stap 4: tijdens de uitademing doe je niets met je handen. (Nu ja, ze liggen gewoon op je ribben, net als in stap 1, maar er wordt niet geduwd of getrokken, "die wedstrijd" is alleen tijdens het inademen.)
...en als je uitademing klaar is, is de uitademing gewoon klaar, je doet niets en je WACHT (...dit is een moeilijk punt...) op de inademing.
Zodra je inademing VANZELF begint, ga je weer een heel klein beetje tegenhouden.
Doe in het begin zo 2 of 3 keer "in en uit". En daarna ga je iets anders doen en evt. een paar uur later doe je het nog weer eens, als je zin hebt.
(Yoga oefeningen werken het beste "als je zin hebt", spieren trainen werkt het beste als je het met regelmaat doet - probeer daar een tussenweg in te vinden...!)
Gaat het goed, dwz. voelt het prettig (en ALLEEN dan!!) dan kun je de oefening steeds langer achter elkaar doen en steeds vaker - maar de optimist zegt, dat je soms na twee keer al geen hypertoon middenrif meer hebt. (Dat geldt voor de boffers, voor wanboffers kan het iets langer duren.)
Denkbaar merk je, dat je dieper of langzamer gaat ademen - dat is prima.
Soms merk je in feite niets - ook niet erg. (= Soms werkt de oefening wel degelijk, maar merk je simpelweg geen resultaat.)
En soms word je met emoties geconfronteerd. Is in feite ook niet erg (maar soms wellicht onhandig etc.).
Het achterliggende idee is, "je kunt beter huilen of boos worden, dan alle emoties in je middenrifspieren vastzetten". ...maar denkbaar is dat nou juist het hele probleem. Nu ja - probeer het uit!
psychisch gesproken zou ik zeggen, dat je een "angststoornis" hebt. Kennelijk duikt er van tijd tot tijd een al dan niet helemaal bewuste gedachte op in je hoofd, die je lichaam stevig in de "vecht/ vlucht stand" zet.
En dat kan resulteren in de symptomen die je beschrijft. (Moeilijk ademen, tintelen, etc.)
Er is een proefje, dat je bij jezelf kan doen. Het is een training tegen "hypertone spieren van het middenrif". Je mag het doen, op het moment dat je last hebt - maar begin ermee, als je geen last hebt - dat IS gewoon makkelijker. "Heb je het in de vingers", dan kun je het zo vaak doen, als je maar leuk vind. (Al weerkt uiteraard iedere training het beste, als je dingen niet regelmatig 3 weken in de kast laat liggen.)
Hypertoon is potjeslatijn voor "te hoge spanning (in je spieren)".
De spieren van het middenrif zijn vaak de eerste spieren die gaan verkrampen bij mensen met veel angst en/of spanning (trouwens ook bij atleten en zangers die te weinig warming ip of cooling down doen).
Ik zou zeggen: probeer het uit - werkt het goed (gaat het nare gevoel, weinig lucht krijgen, tintelen, etc.) er mee weg, prima.
Gaat het niet weg, dan heb je een verhaal met kop en staart dat je aan de arts kunt vertellen.
Stap 1: zet je 2 handen in je zij, ter hoogte van je onderste ribben, zodat je je adembeweging voelt. Voel gewoon of je handen bewegen. (Idealiter gaan ze ietsje naar buiten en naar binnen, bij zwangerschapsgym leer je allerlei varianten ademhaling, maar dat hoeft nu niet.)
Het kan zittend, het mag staand en je kunt het eventueel (als je er handig in bent) ook liggend.
In feite doe je nog niets, je voelt alleen, zodat je een benul hebt van je adembeweging.
Stap 2: tijdens het inademen,
als je handen uit elkaar gaan,
houd je je ribben een KLEIN beetje tegen.
Er zijn lui die deze oefening 'het wedstrijdje' noemen: je ribben winnen de wedstrijd!!!
Je handen gaan ietsje uiteen.
(Hoeveel precies is NIET belangrijk en het kan verschillen van wat je tijdens stap 1 voelde.)
Stap 3 is het moeilijkste: als je inademing stopt, stop je.
Dwz.: ga niet door met lucht innemen "Het is gewoon goed".
EN: je handen stoppen ook.
Stap 4: tijdens de uitademing doe je niets met je handen. (Nu ja, ze liggen gewoon op je ribben, net als in stap 1, maar er wordt niet geduwd of getrokken, "die wedstrijd" is alleen tijdens het inademen.)
...en als je uitademing klaar is, is de uitademing gewoon klaar, je doet niets en je WACHT (...dit is een moeilijk punt...) op de inademing.
Zodra je inademing VANZELF begint, ga je weer een heel klein beetje tegenhouden.
Doe in het begin zo 2 of 3 keer "in en uit". En daarna ga je iets anders doen en evt. een paar uur later doe je het nog weer eens, als je zin hebt.
(Yoga oefeningen werken het beste "als je zin hebt", spieren trainen werkt het beste als je het met regelmaat doet - probeer daar een tussenweg in te vinden...!)
Gaat het goed, dwz. voelt het prettig (en ALLEEN dan!!) dan kun je de oefening steeds langer achter elkaar doen en steeds vaker - maar de optimist zegt, dat je soms na twee keer al geen hypertoon middenrif meer hebt. (Dat geldt voor de boffers, voor wanboffers kan het iets langer duren.)
Denkbaar merk je, dat je dieper of langzamer gaat ademen - dat is prima.
Soms merk je in feite niets - ook niet erg. (= Soms werkt de oefening wel degelijk, maar merk je simpelweg geen resultaat.)
En soms word je met emoties geconfronteerd. Is in feite ook niet erg (maar soms wellicht onhandig etc.).
Het achterliggende idee is, "je kunt beter huilen of boos worden, dan alle emoties in je middenrifspieren vastzetten". ...maar denkbaar is dat nou juist het hele probleem. Nu ja - probeer het uit!
-
Wendy_Dautzenberg
Re: Soms opeens moeilijk kunnen adem halen.
hoi,
ik heb het ook gehad, vorige lente, ik had een verkeerd stofje in mijn longen gekregen en mijn lichaam reageerde hier erg heftig op, ik kan me herinneren dat ik achter een zwembad/onderhouds auto reed, dus moet ik maar aannemen dat het chloor geweest is
mijn lichaam het niet meer kon afweren, ooit eens gehoord dat cranberries het lichaam reinigen dus heb ik aquasportief gedronken, daar zit (calium) een stofje in wat goed is voor het hart geloof ik
eventjes wezen plassen en ging het wel weer beter gelukkig, en ik heb allergiepillen bij de dokter gehaald, die helpen en ik neem ze alleen als ik het benauwder krijg nu komt er weer een lente aan en hoop dat het beter is dan vorig jaar
en hoofdpijn, ja daar kampen nu veel mensen mee, licht is nodig voor antistoffen aan te maken in het lichaam in combinatie met vitamine D en we missen in de winter veel licht en we missen veel vitamine D (boter)
ik heb het ook gehad, vorige lente, ik had een verkeerd stofje in mijn longen gekregen en mijn lichaam reageerde hier erg heftig op, ik kan me herinneren dat ik achter een zwembad/onderhouds auto reed, dus moet ik maar aannemen dat het chloor geweest is
mijn lichaam het niet meer kon afweren, ooit eens gehoord dat cranberries het lichaam reinigen dus heb ik aquasportief gedronken, daar zit (calium) een stofje in wat goed is voor het hart geloof ik
eventjes wezen plassen en ging het wel weer beter gelukkig, en ik heb allergiepillen bij de dokter gehaald, die helpen en ik neem ze alleen als ik het benauwder krijg nu komt er weer een lente aan en hoop dat het beter is dan vorig jaar
en hoofdpijn, ja daar kampen nu veel mensen mee, licht is nodig voor antistoffen aan te maken in het lichaam in combinatie met vitamine D en we missen in de winter veel licht en we missen veel vitamine D (boter)