Zevenster

Hallo

zijn er hier mensen die ook somatische klachten hebben door het verleden ?

Ik heb altijd last gehad van derealisatie en dissociatie. Pas op mijn 36e kwam ik bij de werkelijke oorzaken terecht. Extreme mishandeling zowel fysiek als emotioneel door mijn moeder gedurende de eerste drie jaar van mijn leven. Dit was zo verschrikkelijk traumatisch voor mij dat ik al die herinneringen heb weggestopt.

Ik heb er al heel veel therapie op zitten en ben nu redelijk in contact met mijn lichaam. Ik ben echter doodsbang om weer uit mijn lichaam te gaan treden en in een psychose terecht te komen. Ik heb al zoveel problemen gehad.

Een van de grootste spanningsklachten bij mij is dat ik als kind op 2-jarige leeftijd heet metaal op mijn voeten heb gehad voor 8, maximaal 10 seconden en dat gedurende een aantal maanden geregeld. Leuk zo'n moeder. Aan mijn voeten zelf zie je niks. Maar ik trek ze helemaal krom nog, ik heb moeite met lopen en evenwicht bewaren. Verder kan ik nog steeds in herbeleving terecht komen met betrekking tot mijn voeten. Er valt dan niets meer met mij te beginnen... ik ben dan echt helemaal wild aan alle kanten.

Ik weet niet meer wat ik moet doen. Mijn lichaam is nu wel gezond. Dat is tevens een van mijn grootste frustaties. Wel een gezond lichaam, maar letterlijk ziek door vastgehouden spanningen van de mishandeling.

Ik voel voor het eerst na jaren van therapie-en mijn benen en voeten en handen. Ik ben jaren lang buiten het lichaam geweest door trauma.

Ik weet niet meer waar ik het zoeken moet. Wel weet ik dat ik zelf ZO niet meer verder wil leven. Het is geen leven op deze manier met weinig kwaliteit. Ik heb ook nog heel veel motoriekproblemen. Zijn er mensen die tips hebben ? Die dit herkennen ?

Want dit is werkelijk lichaamsgeheugen waar ik tegen aan bots.

Ik hoop op fijne reacties.

7*
Betty

Re: Hallo

Hoi zevenster,fijn dat je dit forum hebt ontdekt.

Het is wel heel erg heftig wat je hebt mee gemaakt,hopelijk vind je hier wat je zoekt.

in ieder geval welkom :)
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Hallo

Hoi Zevenster,
begrijp ik nou, dat je "miiden in de stikdonkere nacht" zit?
Ik bedoel op het punt, war je snapt, waar je angst en kramp en pijn vandaan komt - maar dat die pijn nog niet verwerkt is?
Dat IS ook het allerzwaarste punt.
(Schrale troost, "erger dan dit wordt het niet...")

Je schreef, dat je veel therapie "gehad" hebt.
Ben je nog steeds in therapie, of is die (...het most niet magge en het MAG ook niet) gestopt?
Want een beetje trauma therapeut weet, hoe je kunt omgaan met deze pijn en radeloosheid...

Nu ja, ten eerste dat je nu ziek van spanning bent.
(Meis, wat een ellende!!!)

"Spanning" begrijp ik, als volgt. Je lichaam voelt (hoort, ruikt, etc.) ies, wat lijkt (...of gelijk zou kunne zijn...) aan je trauma's. Op dat moment, voor je er rationeel over hebt kunnen nadenken, gebeuren er een heleboel dingen (puur reflexmatig). Dissociatie is 1 mogelijkheid (het is 'vluchten binnen je eigen psyche') Om fysiek te kunne vluchten (of vechten) wordt heel veel bloed naar je spieren gepomt, je hart gaat harder slaan, je spijsvertering gaat "plat" je bijnieren geven heel veel adrenaline af en een vande dingen die de adrenaline doet, is zorgen dat je zintuigen gevoeliger worden.
(Dat is zinnig: als je in gevaar bent - in de oertijd in het oerwoud - heetf het zin, als je zo veel mogelijk info krijgt over de positievan de mogelijke oertijger.)
Het beteeknt helaas ook, dat als je pijn verwacht, je de pijn duidelijker voelt dan anders het geval zou zijn.

(..ontspannen IS op zo'n moment compleet tgennatuurlijk, maar kan wel helpen, om je overgevoeligheid wat te laten afnemen.)

Wat voor sommigen goed helpt is bijv. een stukje hardlopenof kickboksen.
"Je geeft de adrenaline hara zin" lekker vechten of vluchten!
(Je modere voor je geestesoog alsnog in elkaar slaan voor wat ze jou als weerloos kind aandeed.)
Voor een ander nies is - die heeft meer aan ene ontspanningsoefening of yogales.


En wat soms ook wel wil helpen; de oefening van de 5 zintuigen.
Welke geur zou je op dit moment willen ruiken? Wierook? Parfum? After shave? Een lampje met etherische olie? (Sinasappelgeur maakt vrolijk, word wel gezegd, van ceder word je "ge aard" en kaneel geeft een beschut gevoel.)
Welke smaak thee zou je willen drinken? Bij een 'echte' drogist kun je allerlei kruiden kopen, maar ook 'thee met een smaakje' komt in aanmerking. Of een spannende smooty van yoghurt, bosbes en aardbei. Of kiwi met banaan. Of...
Welke kleur zou je willen zien? Ik heb zo ongeveer de hele rgenboog aan truien in Tshirts in mijnkast hangen: soms "moet" ik op een dag geel of rood aan. Of koop een paar lappen stof op de markt als foulard over de bank.
Welke muziek zou je willen horen? Bach geeft ruimte en structuur. Mozart kan zo heerlijk huppelen. Of gewoon de Rolling Stones voor als je boos bent. Stampen, dansen, meezingen - als je zin hebt, gewoon doen. Genieten van stilte is trouwens ook prima.
En, 5e zintuig: wat zou je willen voelen? Ga met je knuffeldier op de bank zitten. Doe een ontspanningsoefening. Voel de zwaarte van een Kathe Kollwitzerpop waar zand in zit. Aai je huisdier. Masseer jezelf. Streel dat ene lapje zijde.
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Hallo

Ten 2e: je motoriekproblemen.
Waar je mogelijk iets aan kan hebben is INPP werk.

Dat gaat nadrukkelijk over beweging en over bewegingen, die kleine kinderen "horen" te maken in hun ontwikkeling (de zgn babyreflexen en het kwijtraken daarvan - en als dingen tegenzitten, dat ze door een trauma - hoeveel te meer bij meerdere trauma's - weer terug kunnen komen.)

..en in jouw ontwikkeling zijn er nadrukkelijk dingen misgegan, waardoor er wellicht ook dingen mbt. je babyreflexen de kop zijn opgestoken.
En dat kan zich terugvertalen naar motoriekproblemen, die maar mondjesmaat door bijv. fysiotherapie te behandelen zijn.
Drake

Re: Hallo

Welkom op het forum Zevenster. :knuffel:

Het is afschuwelijk wat je allemaal hebt meegemaakt.
Weet dat je hier op onze steun en begrip kan rekenen.
Heb je wel eens gehoord van emdr therapie?
Dat is een soort therapie om traumatische ervaringen te verwerken.
Zou dat misschien iets voor jou zijn? :knuffel:

Heel veel sterkte in ieder geval. :knuffel:
weet dat er op dit forum ook voor jou een plekje zal zijn om je te kunnen uiten en je verhalen kwijt te kunnen. 3some
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Hallo

Heftig.. ik zat ook aan EMDR te denken voor dat soort traumatische ervaringen. Je reakties zijn ook nog behoorlijk fysiek dus de connectie tussen je geest en je lichaam is heel sterk als het om deze traumatische ervaringen gaat. Soms moet je vuur met vuur bestrijden en EMDR is een methode die juist werkt met het emotioneel brein en fysiek gericht is.

Inzicht als Uitweg..
Zevenster

Re: Hallo

Dank jullie wel voor jullie reacties.

Ik zal eens kijken naar INPP werk.

EMDR begin ik voor geen goud meer aan. Die sessies heb ik anderhalf jaar geleden afgerond en ze zijn nooit goed geintegreerd geweest op het fysieke niveau. Ik heb er 22 (!) gehad. En het was totale waanzin wat uit deze sessies naar voren is gekomen. Ik praat er ook maar niet meer over, want dan ga ik weer vastzetten.

Het hele probleem bij mij is dat ik door dit hele gedonder mijn hele leven buiten het lijf ben geweest. Dus geen referentiepunt heb fysiek gezien. Ik heb nu voedingssupplementen die enigszins helpen. Maar ik blijf in totale uitputting hangen. Omdat ik geen lichaamsgevoel ooit heb gehad. Het is onvoorstelbaar wat er met mij is gebeurd. Snap ook niet hoe ik hiervoor heb geleefd.

Ik zal jullie later wat meer informeren over mijn proces en wat ik allemaal al heb gedaan. Maar ik ben therapie moe.......

Groetjes,
7*
Betty

Re: Hallo

Zevenster hoe weet je dat dat als kind bij jou is gebeurd,jouw voeten verbranden?

Niet dat ik je niet geloof hoor maar heeft iemand jou dit verteld,of kan jij je het nog herinneren?
Ik bedoel als je 2 jaar bent,kan je dit dan nog zo precies herinneren?
Zevenster

Re: Hallo

Ja. Dat kan Betty. Ze zeggen dat het niet mogelijk is. Maar het kan wel. Ik heb het ook vernomen van andere getraumatiseerde mensen.

Die herinneringen van de voeten kwamen op een heel rare manier omhoog. Ik weet dus ook nog steeds niet HOE het is gedaan. Maar ik wil dat ook niet weten. Het enige dat ik weet is dat het begon met een ***klik*** en zodra ik die klik hoorde zette ik mijn hele lichaam volledig schrap voor de hittegolf die zou komen voor 6 tot 8 seconden. De tijd tussen de klik en dat de hittegolf begon was zo ongeveer 3 tot 4 seconden.

Toen ik mijn handen voor het eerst van mijn leven begon te voelen vroeg ik mij af waarom ze zo verkrampt waren. Ik dacht dus ook dat dit kwam doordat ik mij ook herinner dat deze heel vaak bekneld hebben gezeten met plastic zakjes met postbode elastieken om de polsen (en echt niet voor exceem). Dus ik dacht dat dit de oorzaak was. Maar toen we tijdens EMDR de spierafwikkeling van mijn handen gingen bekijken kwam uit het lichaamsgeheugen de herinnering van dat hete metaal op mijn voeten omhoog. Het was een EMDR sessie uit de hel. Dat kan ik je wel vertellen. En ik heb echt helemaaaaaaaaaaaal in shock gelegen toen na die sessie omdat ik zelf helemaal niet kon bevatten dat dit gebeurd zou zijn met mij. Echt niet. Dit ging mij ook helemaal te ver.

Maar na vele herblevingen waarbij ik dus echt alleen maar met opgekrulde voeten op de bank lang en niet de voeten aan de grond kon zetten omdat ik onmiddellijk in de herinnering terecht kwam enverschrikkelijk begon te huilen, van de wereld afklapte en helemaal in angst en paniek vloog met de woorden: NIE PIJN MEER MAMA en dus echt met mijn knie-en kroop op de grond en de voeten nog hoog hield en ik dan uren nodig had om weer bij te komen. Ik was en ben helemaal niet meer tot bedaren te brengen als ik in herbeleving terecht kom. Ja, pas toen begon ik mij pas werkelijk helemaal serieus te nemen hier mee.

Ik vermoed nog altijd dat ze heeft gewerkt met een vuurbrander en een metalen staaf(vanwege die klik)en omdat de rode plekken verschijnen op dezelfde plaatsen bij mijn voeten. Maar ik wil het allemaal niet weten hoe. Echt niet. Feit is aanwezig dat het met mij is gebeurd en dat het diep heeft ingegrepen op mij en ik er ook nog steeds verbijsterd van ben dat dit kan en mogelijk is dat ik nog altijd goddomme, deze ellende vasthoudt. Dat vind ik het moeilijkste. Alles weten wat er gebeurd is, hele plaatje compleet, en goddomme, nog steeds genees ik niet !

Het heeft ook heel lang geduurd voordat ik dit kon accepteren en geloven (ik kan ook niks meer navragen, mijn moeder is dood). Maar de houding en de spanning in mijn voeten nu spreken boekdelen. Altijd gespannen wreef. En bij tijd en wijle verschijnen er zelfs rode vlekken nog altijd op mijn wreef, waarschijnlijk omdat mijn lijf nog steeds verwerkt.

Dus ja... herinneren kan. Maar hoe kom je van de ellende af uiteindelijk... Daar gaat het om.

7*
Betty

Re: Hallo

Zevenster ik heb hier geen verstand van hoor dus je moet alles wat ik je vertel maar met een korreltje zout nemen.

Maar wat vertelde de gene die bij jou de EMDR deed,vond zij of hij dat je er mee door moest gaan?

Ik zelf denk maar ik weet niet of dat goed denken is dat je het toch onder ogen moet komen,hoe pijnlijk en angstig dit ook voor je is.
Maar misschien hebben ze jou wel verteld dat je moest stoppen,kan ook natuurlijk.

Een trauma moet volgens mij verwerkt worden en jij durft jouw trauma niet aan te kijken,dat snap ik volkomen maar jouw lichaam houdt dit wel vast natuurlijk.

Ik weet ook niet als je dat herbeleeft of je dan alleen bent of dat er iemand bij je is.
je bent natuurlijk dan een heel klein kindje en er moet volgens mij dan ook een volwassene bij zijn die jou daar bij begeleidt,of je moet jouw eigen interne volwassene vinden.
die ,die je nu verteld dat je niet bang hoeft te zijn.

Ik kan me voorstellen dat je niet in dit lichaam wilt zitten alles herinnert jou aan pijn,dus mede daardoor zou het juist moeten doorgaan met een volwassene of dat jouw interne volwassene naar boven komt.
Zodat je het weer aan durft om dit lichaam te voelen.

maar nogmaals misschien zeg ik onzin.
Betty

Re: Hallo

ik heb trouwens zelf een innerlijk kind ervaring gehad.
Waarbij ik doodsbang op de grond viel met mijn armen om me heen.
De angst kon ik bijna niet verdragen.

Ineens was er een stem die zei,zal ik je naar je moeder brengen en ik zei 'nee,niet naar mijn moeder,dat niet'

Ik heb op de grond gezeten en de angst laten gaan totdat er een stem zei dat het goed was.

Ik wil niet zeggen dat ik zo,n rotjeugd heb gehad.
kan best zijn dat er bij mij als kind de dingen voor mij angstiger voelden als dat ze nu zouden lijken.

Bijv. mijn moeder was borstvoeding aan het geven aan mijn zusje wat ziekelijk was.
op dat moment kom ik als klein kind binnen en liet de deur open staan,de kou kwam naar binnen.

Ze zei net iets te hard en te streng dat ik de deur dicht moest doen en ik verstarde.
vervolgens stond ze op om het zelf te doen.
dit is een verhaal wat vaak verteld wordt door mijn moeder om mij te laten zien hoe gevoelig ik was.

Dus wat het was,wat mij zo,n angst gaf,ik weet het niet.

werd met mijn moeder,mijn innerlijke volwassene bedoeld,die ontzettend streng was en me altijd vertelde dat ik niet goed was.

in ieder geval is die criticus die er altijd was toen verdwenen en kwam er een heel ander persoon naar voren,die veel zachter voor mij was.

Dit alles is natuurlijk niet te vergelijken met wat er met jou gebeurd is maar ik hoopte hier mee duidelijk te maken dat er een interne volwassene in je zit.
Maar hoe haal je die naar boven?

vermoedelijk door iemand die er nu bij is,een andere echte volwassene.
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Hallo

...even over emdr...

Ooit had ik (...god betere het...) op het riagg een mevrouw die de techniek gewoon maar half kende. GGRRR!!!

Dan liep ik na anderhalf uur gedoe van haar kamer weer naar de receptie - en ik kon niet normaal meer lopen.
Nu ja: "niet normaal": als je je linkervoet naar voren zet, zwaait je rechterarm mee naar voor. Oeroud principe uit de evolutie. Na dat ik bij haar "een excuus van een emdr" had gedaan, kon ik dat niet meer: liep ik in telgang.

Enne: correcte emdr streeft naar lichamelijke integratie. 22 sessies is 1 ding -
maar Zevenster, ALS jouw therapeut zou beweren dat jullie "het eerste onderwerp hebben afgerond" met emdr, dan mag deze mevrouw of meneer wat mij betreft ontslagen worden.
Geen enkele correcte emdr is afgerond als er geen lichamelijke integratie is. Begin je als therapeut dan aan onderwerp 2 dmv. emdr, dan breng je de client schade toe.

In theorie: als dingen heftig zijn, heeft het zin om "onderwerp nummer 1" uit te smeren over 22 sessies, met ten eerste veel ontspanningswerk er tussen door. En - infeite een hoofdmoot! - met technieken zoals bijv."een plaatje in een plaatje" om de emoties binnen de perken te houden.

(Wat wie als kind te vroeg en te erg wort mishandeld, heeft vaak gewoon geen "gewone" grens, om zich te beschermen. Is het idd de hel of dissociatie.)
(Ik hoop, dat iedereen snap dat ik niet bedoel dat mishandeling voorbij een bepaalde leeftijd gewoon mag...)
(Het rotbeeld is dan een piepklein plaatje in een metersgroot beeld met iets leuks - en je wisselt voor 2 seconden even om: rotbeeld groot - en daarna weer een piepklein onerdeel van een mooi beeld - etc.)
Er zijn namelijk veel technieken, die je kunt toepassen, om te zorgen dat een emdr sessie geen "bezoek aan de hel" wordt.

(De pijn voelen - ja, helaas, dat hoort erbij. Maar sadistisch mag het nooit worden. MIjn 2e emdr mevrouw zei bijv.:"Tel maar met me mee: over 60 seconden links - rechts is het vast minder" En als dat niet zo was, - soms werkte het snel, soms niet - had ze altijd wel een tip of een omweg.)
Betty

Re: Hallo

bedoel je janneke dat EMDR nooit zo hoeft af te lopen,zoals hier nu het geval is.

Aan de ene kant vind ik het goed dat er het één en ander los is gemaakt maar in dit geval vind ik het wel erg zwaar en wordt ze wel erg aan haar lot over gelaten.

Hoe vind je iemand die het op de goeie manier doet?

Ik word zo kriegel van mensen die een goeie therapie zo kunnen verprutsen.
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Hallo

Ja, klopt.
EMDR kan heftig zijn, dat erken ik. Maar mijn 2e mevrouw heeft daar (itt mevrouw op het riagg) ook uitgebreid over gesproken.
Als je "bessensap" (of wel woord dan ook) zegt, stopt de sessie.
Als iets heftig is, kun je (bij oogbewegingen) proberen of een andere richting helpt (schuin linksboven naar rechtonder iv. horizontaal, soms reageert iemand goed op puur op en neer, soms "moet" de diagonaal juist rectsboven & linksonder).
Helpt ook dat niet, kun je bijv. focussen op alleen dat rotgevoel in bijv. je maag of je schouders. (Ik legde meestal mijn hand op mijn maag, dat voelt ook nog beschermend.)
Helpt ookdat niet, dan zijn er technieken als "een plaatje in een plaatje" etc. etc.

(En helaas: zelf s op het riagg komen klungels voor, die mensne tien keer naar hetzelfde "plaatje" laten "kijken" terwijl dat plaatje iemand verschikkelijk pijn doet, zonder met dit soort dingen te helpen.
Verschrikkelijk - dat is het enige woord ervoor.

...en tja - hoe vind je een goede?
I wish i knew...
Wat helpt is informatie: weten wat een goede emdr therapeut wel en niet doet, hoe een sessie in grote lijnen hoort te verlopen, weten dat een goede emdr therapeut aandacht heeft voor veiligheid en zorg heeft, dat het niet te heftig wordt - etc. etc.
(Dan kunje in elk geval tijdig weg, voor de knoeier je een nieuw trauma heeft bezorgd. Beter na 2 of 3 teleurstellende sessies je biezen pakken, dan jezelf pijn laten doen, omdat je denkt, dat het je eigen fout is dat het niet werkt.)
(Dit laatste is ook precies wat nare mensne zeggen - dus daar moet een beetje therapeut OOK bedacht op zijn.)
Zevenster

Re: Hallo

Ik heb zo onderhand ook relatief de pest aan therapeuten. Iedereen bekijkt het vanuit het eigen vakgebied in plaats van een hele complete benadering.

Nu ja, als ik heel eerlijk ben hoeft het leven voor mij op dit moment even niet. :(

Nu heb ik nooit kunnen leven, dus het maakt eigenlijk niet echt zoveel uit eigenlijk.

Ik ben moe, alles is gespannen. Mijn lichaam laat langzaam aan wel los. Maar om de volgende dag weer op te gaan staan. Het liefst wil ik liggen in bed en nooit meer wakker worden. Zo moe ben ik van alles.

vind het wel goed zo allemaal ergens. Ik ben helemaal therapie moe, ben het vechten moe van in mijn lichaam kunnen zijn :confused: moe van alles wat ik buiten het lichaam heb meegemaakt en vaak wil ik gewoon geen eens meer opstaan in een wereld die ik toch niet ken. Mij niet thuis voel.

7*
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Hallo

Hoi Zevenster,

gelijk heb je!!

Zo te horen heb je geen beste therapeuten getroffen (i am sorry about that!) - neem maar lekker afstand.

Ik herken het wel een beetje: er was een tijd, dat wat ik zei, in feite werd genegeerd, er werd een standaard verhaaltje afgedraaid "en daarna moest het maar beter zijn". Grrrr!!!!

Concentreer je lekker op jezelf, kijk of je dingen kunt verzinnen die voor jou op een of andere manier leuk zijn, voor jou goed voelen.

Lekker uitrusten van alle ellende die je hebt doorstaan. (Want lieve zielen nog aan toe, dat IS nu eenmaal een bak ellende...)

Terug naar “(Psycho)somatische klachten”