wat zijn de rechten en plichten mbt placebo-effect?
Ten opzichte van zowel peuten als clienten
Als ik dit lees pop, denk ik dat er vanuit de praktijk geen eenduidig antwoord op is.Sommigen verwerpen het gebruik, anderen menen dat er slechts zelden dringende behoefte aan bestaat en weer anderen zien geen bezwaar. Wel is duidelijk, dat het voorschrijven van placebo's gepaard kan gaan met risico's, zowel voor de patiënt als voor de voorschrijvende arts; ook de apotheker kan erdoor in een moeilijke positie geraken (in het kader van de patiëntenvoorlichting). Placebo's worden dan ook steeds minder voorgeschreven.
Je arts/psych zou dus gewoon wettelijk in overtreding zijn. Hij mag zonder jou daarin te kennen jou geen placebo voorschrijven. Dus als je twijfelt, druk hem dat dan maar eventjes goed onder zijn neusVolgens de wet mogen dokters geen placebo's voorschrijven aan hun patiënten. Ze moeten de patiënt precies vertellen welk medicijn wordt verstrekt. Toch houdt niet iedere arts zich aan deze wet, zo tonen gegevens van apothekers aan.
Dan moet dat langs de koninklijke weg gebeuren vind ik Nickie. We kunnen niet allemaal op eigen inititatief en gelegenheid de wet een beetje gaan aanpassen. Lijkt mij heel erg linke soep in ieder geval...-Nickie- schreef:Of mag de wet hier en daar aangepast worden?
Wanneer de persoon in kwestie er bv later achterkomt dat ze een placebo gekregen heeft (misschien hoort ze dat van jou) zal ze misschien een volgende keer wanneer ze met een andere klacht aanklopt bij haar huisarts bang zijn opnieuw een placebo voorgeschreven te krijgen.Wanneer een arts dit goed afweegd, zoals in deze situatie, is het dan toch een meer kwalijke zaak dan goede zaak? Voor wie dan?
wel heel pakkend..Wanneer de persoon in kwestie er bv later achterkomt dat ze een placebo gekregen heeft (misschien hoort ze dat van jou) zal ze misschien een volgende keer wanneer ze met een andere klacht aanklopt bij haar huisarts bang zijn opnieuw een placebo voorgeschreven te krijgen.
Het werkt grote achterdocht en grote onzekerheid in de hand in de relatie arts-patiënt.
Ja, kan me voorstellen en dat zijn dus ook dilemma's waar een arts mee te maken kan hebben. Geen een situatie is echter hetzelfde.Een patient in het ongewisse laten, is wat me stoort denk ik
Artikel 448 1. De hulpverlener licht de patiënt op duidelijke wijze, en desgevraagd schriftelijk in over het voorgenomen onderzoek en de voorgestelde behandeling en over de ontwikkelingen omtrent het onderzoek, de behandeling en de gezondheidstoestand van de patiënt. De hulpverlener licht een patiënt die de leeftijd van twaalf jaren nog niet heeft bereikt op zodanige wijze in als past bij zijn bevattingsvermogen.
2. Bij het uitvoeren van de in lid 1 neergelegde verplichting laat de hulpverlener zich leiden door hetgeen de patiënt redelijkerwijze dient te weten ten aanzien van:
a. de aard en het doel van het onderzoek of de behandeling die hij noodzakelijk acht en van de uit te voeren verrichtingen;
b. de te verwachten gevolgen en risico's daarvan voor de gezondheid van de patiënt;
c. andere methoden van onderzoek of behandeling die in aanmerking komen;
d. de staat van en de vooruitzichten met betrekking tot diens gezondheid voor wat betreft het terrein van het onderzoek of de behandeling.
3. De hulpverlener mag de patiënt bedoelde inlichtingen slechts onthouden voor zover het verstrekken ervan kennelijk ernstig nadeel voor de patiënt zou opleveren. Indien het belang van de patiënt dit vereist, dient de hulpverlener de desbetreffende inlichtingen aan een ander dan de patiënt te verstrekken. De inlichtingen worden de patiënt alsnog gegeven, zodra bedoeld nadeel niet meer te duchten is. De hulpverlener maakt geen gebruik van zijn in de eerste volzin bedoelde bevoegdheid dan nadat hij daarover een andere hulpverlener heeft geraadpleegd.