Mama Veronique

advies is welkom

Ik zie mijn gezin heel graag.
Maar mijn zoon is niet zoals andere kinderen. Men vermoedt autisme.
Als men dat u meedeelt dan is dat een slag in je gezicht.
Ik kan er mij ondertussen al wat bij neer leggen. Ik wacht alleen op de onderzoeken die mij uit mijn onwetendheid kunnen halen.
Wat kan ik doen om mijn zoon een zo normaal mogelijk leven te laten hebben, zonder dat hij met de vinger wordt gewezen?
Is mijn reactie normaal dat ik hem nog meer wil bemoederen?
Ik heb zo het gevoel dat ik er in mijn vriendenkring met niemand echt kan over praten.
Daarmee zit ik hier. Mensen die in het zelfde schuitje zitten, die mij begrijpen en die mij advies kunnen geven aub doe dat. Ik wil kunnen erover praten.
Mercie op voorhand
tommy9119

Re: advies is welkom

Je zoontje is niet het label dat hij waarschijnlijk 'opgespeld' gaat krijgen, maar gewoon je zoon. Autisme of geen autisme.

Ik weet verder niet wat er precies anders aan hem is, maar gezien je andere topic kan het goed mogelijk zijn dat enkel een andere woonsituatie al wonderen kan doen :). Zeker als hij maar een lichte vorm van autisme heeft.

Succes in ieder geval :). En maak je niet druk om wat anderen over je zoon gaan denken, jij weet hoe hij is en dat is het belangrijkste. ;)
Gebruikersavatar
Selfje
Berichten: 1586
Lid geworden op: 25 jan 2012 13:27

Re: advies is welkom

hoi mama Veronique,

Probeer inderdaad die andere woonsituatie uit.
Misschien geeft dat je zoon de rust om goed te slapen
en plast hij niet meer in zijn bed.

Toen wij net de diagnose PDD-NOS (later omgezet in Asperger) kregen bij onze dochter,
had ik ook de neiging om veel meer te moederen. Dus ik snap jouw gevoel heel erg goed ;)

Later hebben we van haar psychiater geleerd om af en toe eens achterover te leunen en
haar haar eigen fouten te laten maken. Dat was een moeilijke tijd. Maar nu is ze 13 en
als 2 jaar medicatievrij. Ze volgt normaal onderwijs met leerwegondersteuning en dit gaat
erg goed.

Wat ik je mee wil geven is, dat als je je gevoel volgt, dat het wel goed komt :)
Als ik voelde dat ze meer behoefte had aan structuur, dan was mijn gevoel, extra moederen.
Dit is omgezet in het gebruik van een pictobord. Die heb ik toen zelf gemaakt.
Eerst 1 voor een dagdeel, met alles in hele kleine stapjes bijv: opstaan, plassen, aankleden, wassen,
eten, tandenpoetsen, haren kammen, tv. Tv kijken deed ze heel erg graag en het liefste deed ze
dat de hele ochtend, dus door die erbij in te zetten, wilde ze graag de rest van de dingen doen
die op het bord stonden. Toen ze dit onder de knie had, heb ik een bord gemaakt voor de hele dag.
later voor de hele week. Dit bracht haar veel rust. Toen ze overzicht had en hield, hebben we het bord weggedaan. Dus het gevoel van moederen heb ik omgezet in iets constructiefs.

Ook op school hebben ze er veel aan gedaan, bijvoorbeeld onderdelen uit een sociale vaardigheidstraining. Dan mocht ze zelf 2 of 3 kinderen kiezen die samen met haar en juf een spel
gingen doen. Na een aantal keren oefenen, kregen ze dan een echt certificaat van juf. Dit had
een paar grote voordelen. Ze leerde bijvoorbeeld hoe ze een telefoongesprek moest voeren, en ze kreeg
een certificaat (gemaakt door juf) wat haar zelfvertrouwen enorm opkrikte.

Het klinkt als een heleboel, maar het zijn juist hele kleine dingetjes, net een klein beetje extra, afgestemd op wat jouw zoon nodig heeft. Als moeder kun jij heel goed zien waar hij net iets extra's nodig heeft.
Maar het is net wat Tommy zegt, het is en blijft je zoon, ongeacht van een label die hij misschien opgespeld gaat krijgen.

En wat anderen van je denken, moet je je niet aantrekken. Het is jouw zoon en jij weet wat hij nodig heeft, de rest van de wereld weet dat niet :)

Succes!
Laat je glimlach de wereld veranderen,
maar laat de wereld niet je glimlach veranderen.

Terug naar “Autisme spectrum stoornissen”