crypt0read

Knuffel therapie

Al van kleins af aan, heb ik de behoefte om intens geknuffeld te worden. Maar kreeg ik de kans, stootte ik het van me af. Nu doe ik dat nog steeds. Daarom zit ik eraan te denken, om een 'Sensory Hugs Deep Pressure Sensory Vest' te kopen. In japan zijn ze bezig met een self-hug vest, en je hebt de bekende 'squeeze machine'. Het lijkt mij dat dit mij een hoop rust geeft, en ik eindelijk geconcentreerd en rustig wordt.

Ik zit eraan te denken om deze vest te kopen: http://www.especialneeds.com/deep-press ... vests.html

Heeft iemand hier ervaring mee?
crypt0read

Re: Knuffel therapie

Er is iets incompleet in mijn hoofd. Het is een gevoel van iets dat mist. Het is een gemis dat zich uit in een gevoel op mijn lichaam. Ik mis een moederfiguur die uit het niets achter mij staat, haar hoofd op mijn schouder laat rusten, en mij stevig omhelst, en mij het liefst ook nog eens geruststelt. Dit mis ik al van kleins af aan.

Vijf jaar terug, had ik verkering met een vrouw. En zij deed dit soort dingen bij mij. Nadien ben ik als persoon compleet veranderd. Ik kwijlde letterlijk helemaal weg in haar armen, en ik wist niet goed wat ik moest zeggen. Ik wist niet hoe ik me moest uiten, en ik kon haar amper aankijken. Ik kon alleen nog maar blozen en dingen voelen die ik nog nooit had gevoeld, maar waar ik wel altijd naar verlangde. En zij begreep het allemaal niet, en ik kon het haar ook niet uitleggen. Sindsdien ben ik mijzelf op alle gebieden zoveel mogelijk aan het ontwikkelen, zodat ik iets kan betekenen voor mijn toekomstige vriendin.

Als een ex-vriendin mij als persoon compleet maakt, zou je misschien wel denken dat ik opzoek moet gaan naar een vriendin. Maar dat is het hem nou juist: mijn vaardigheden op dat gebied zijn minimaal. Natuurlijk ben ik hiermee bezig, maar dit gaat met vallen en opstaan. Ik wil een vest of een knuffel machine, zodat ik mezelf stabieler voel. Waardoor ik zelfverzekerder in het leven kom te staan. Ik ben immers niet alleen maar bezig met slachtofferen, omdat ik door het gemis aan aanraking/omhelzing/knuffels, mijzelf zeer incompleet voel...Ik ben geneigd om te vluchten voor dit gemis, maar ik kom mezelf telkens weer tegen. Mijn behoefte aan liefde, aanraking, genegenheid en ontwikkeling valt niet te ontkennen. Ik heb veel dingen geprobeerd, en niks vult mij zo aan als een lieve vriendin dat kan doen.
Gebruikersavatar
Selfje
Berichten: 1586
Lid geworden op: 25 jan 2012 13:27

Re: Knuffel therapie

hoi crypt0read,

Ik heb geen ervaring met dat vest, maar wel een vraag ;)

was de knuffeltherapie met je (ex-) vriendin puur de knuffel, of ook de geur, de warmte, de geborgenheid die je bij haar ervaarde of was het de mechanische handeling van "het vastgehouden worden"?

Want dat krijg je met zo'n vest wel, verwacht ik. dat vest zal op bepaalde punten wat druk geven, zodat je met een beetje (of misschien een boel) fantasie het gevoel krijgt dat je geknuffeld c.q. vastgehouden wordt.

Als het je gaat om een totaal ervaring, dus de knuffel plus geur, warmte en geborgenheid, dan vermoed ik dat zo'n vest dat niet kan vervangen.

Uit de rest van je bericht op te maken, is het niet een vest dat jou compleet maakt, maar een vrouw.
Maar zoals je zelf al aangeeft, je vaardigheden zijn een probleem. Misschien toch een vorm van counseling, gesprekken om te achterhalen waar deze diepgewortelde onzekerheid vandaan komt (en dit aanpakken!), of iets van een sociale vaardigheden cursus of assertiviteitstraining?
Laat je glimlach de wereld veranderen,
maar laat de wereld niet je glimlach veranderen.
crypt0read

Re: Knuffel therapie

Hoi Selfje,

De trainingen had ik als kind al gehad. Ik denk dat ik het zo graag wil, maar als het dichtbij komt word ik boos op degene die dit "aanbiedt". Dit was dan mijn motivatie om mensen af te wijzen, en om ruzie te maken. Heel dubbel en heel stom...Achteraf heb ik hier heel veel spijt van, en probeer ik het te verdringen.
Als ik bijv. een vrouw aanspreek na bepaalde non-verbale signalen te hebben opgemerkt, komt er een soort van verliefdheidsgevoel naar boven. Hierdoor voel ik mijzelf als persoon veranderen. Op een één of andere manier kan ik dat gevoel moeilijk toestaan, omdat ik mezelf niet zie als een volwaardig persoon die dit verdiend. Ergens zit er een diepgewortelde overtuiging in mij verborgen, die zegt dat ik voor altijd eenzaam moet blijven, en in strijd zal zijn met mijn naasten. En ik wil controle houden over mezelf. Met dit gevoel kwijl ik weg, en word ik iemand die ik niet durf te zijn. Terwijl ik mijzelf dan normaal voel, en niet meer die boze, gefrustreerde jongen die ik nu ben.

Het gaat eigenlijk meer om de algehele ervaring, alleen denk ik dat zo'n vest/machine het mij makkelijker maakt in mijn leven. Het gaat voornamelijk toch wel om dat gevoel, maar die heerlijke geur, de woorden, intieme blikken...Dat maakt het al helemaal af. Ik kan gewoon niet meer verder leven zo. Mijn hersens moeten aangevuld worden met dat gevoel, en dat kan voornamelijk door iets wat drukt op mijn armen en borst.
crypt0read

Re: Knuffel therapie

En mijn ex-vriendin, daar knuffelde ik mee maar dat was omdat ik zielsgelukkig met haar was. Ik drukte haar heel vaak tegen mij aan, en vroeg haar regelmatig om mij ook eens te omhelzen. Op ten duur kreeg ze natuurlijk steeds meer argwaan. Ze had mij niet expres knuffeltherapie gegeven. Ik voelde me gewoon keigoed als ze mij omhelsde.
Gebruikersavatar
Selfje
Berichten: 1586
Lid geworden op: 25 jan 2012 13:27

Re: Knuffel therapie

dat vest drukt niet op je armen hé? het lijkt op een mouwloos t-shirt.
Maar als jij denkt dat het helpt en je hebt er het geld voor over, dan zou ik het aanschaffen :)

ik zou toch eens met iemand gaan praten. Je huisarts kan je hiervoor doorverwijzen.
Dit soort onderwerpen zouden aan bod kunnen komen:
Waar komen deze aantrekkings/afstotingsverschijnselen vandaan?
Waar komt dat diepgewortelde gevoel van "ik moet altijd eenzaam blijven" vandaan?
En niet te vergeten, Hoe kan ik van een boze, gefrustreerde jongen naar een minder boos en gefrustreerd persoon en van daaruit naar een evenwichtige volwassene?

Als jij zo'n reactie op vrouwen hebt, dus non verbale signalen snel kan omzetten naar ee evt. verliefdheid, is het misschien raadzaam om om een man te vragen.

Ik snap best dat jij je keigoed voelde als ze je omhelsde. Een knuffel is een zeer prettige aanraking :)
Beter zou zijn als je in staat wordt om uit te leggen/aan te geven, wat het met jou doet als je een knuffel krijgt, dat levert wat minder argwaan op ;) Minder argwaan is betere communicatie :)
Laat je glimlach de wereld veranderen,
maar laat de wereld niet je glimlach veranderen.
crypt0read

Re: Knuffel therapie

Een transparante communicatie, dat is zeker iets waar ik voorstander van ben. Dit is iets wat ik zeker toepas in een volgende relatie (was toen 16, en zeer onderontwikkeld).

En ik wil geen systematische knuffels ontvangen van vrouwen (van mannen is niet mogelijk, dat is gewoonweg uitgesloten). Het moet echt zijn, natuurlijk. Niet het tegenovergestelde. Dit kun je natuurlijk herleiden naar schaamte, en acceptatie van de neurologische aandoening. Het moet gemeend zijn en het moet gebeuren en ontstaan uit liefde, en het moet spontaan zijn. Ik wil er niet om vragen. Wel leg ik uit wat het met mij doet:)

Mooi ook, dat dit überhaupt een bestaand iets is, en dat dit wordt gebruiken bij ADHDers en mensen met autisme. Precies hetgeen waar ik als 12-jarige voor was gediagnosticeerd. De voordelen beschreven op bepaalde websites, zijn dus de voordelen waar ik precies naar opzoek ben. Omdat ik die voordelen ook had tijdens de verkering (niet altijd trouwens, door mij als persoon was dit best wel een heftige tijd).

Een vest ga ik proberen, als het dus drukt tegen bepaalde plekken. Als dat niet werkt, ga ik voor een self-hug machine (helaas nog nergens te koop), en een squeeze machine. Ik zit ook weleens aan een pop te denken....Dit klinkt misschien heel zielig, maar als dit mij psychologische voordelen oplevert; waarom zou ik hier niet aan toegeven? En misschien moet ik eens niet toegeven aan mijn diepgewortelde overtuiging, en handelen met dat gevoel. Ik weet overigens uit boeken, dat een diepgewortelde overtuiging, opgedaan in je kindertijd, moeilijk te verlossen is. Dat gaat dan in combinatie met EMDR, cognitieve gedragstherapie en een hoop "pijn". Misschien minimaliseer ik mijn probleem teveel, maar ik los dit zelf op. Nou ja, niet helemaal zelf, waarschijnlijk met een machine/vest/pop.
Gebruikersavatar
Selfje
Berichten: 1586
Lid geworden op: 25 jan 2012 13:27

Re: Knuffel therapie

je bent gediagnostiseerd voor ADHD, autisme (Asperger?) of beide?

Je hebt gelijk, je moet het zelf doen, maar je hoeft het niet alleen te doen ;)

Als jij denkt dat die hulpmiddelen jou helpen, moet je ervoor gaan, makkelijk zat.

Zolang je er maar voor waakt, dat je niet afhankelijk wordt van die apparaten.
Dat je je bijv. niet goed kun voelen als je vandaag nog geen knuffel hebt gehad.
Het is vrij makkelijk om "door te slaan" als je in je eentje dit soort dingen
aanpakt.

Ik blijf erbij dat het op de lange termijn beter is als je met iemand praat.
Als je geen EMDR wil, of cognitieve gedragstherapie, kun je ook nog kijken of
humanistische therapie iets voor je is. Daar leren ze je om te gaan met je beperking,
door veel empathie. Het gedrag is slecht, maar de persoon niet. Ze leren je vanuit die
visie authentiek en echt te leven. http://nl.wikipedia.org/wiki/Client-centered_therapie
Laat je glimlach de wereld veranderen,
maar laat de wereld niet je glimlach veranderen.
crypt0read

Re: Knuffel therapie

Tien jaar terug (ben nu 22) was ik gediagnosticeerd met kenmerken van ADHD en PDDNOS.

Ja, die afhankelijkheid schiet er snel in. Maar ik heb wel discipline. Ik moet uitzoeken hoe vaak het redelijk is, om zo'n middel op mezelf toe te passen.

Die humanistische therapie, dat klinkt erg interessant. Ik denk dat ik daar wel veel aan kan hebben. Maar geld is in deze weer de tegenhoudende factor. Ook ben ik ergens wel een beetje klaar met dit allemaal. Ik wil groeien, vooruitgaan op "natuurlijke" manieren. Als kind werd ik al onderworpen aan talloze therapeuten.
En dit is voor mij maar een "klein" iets. Natuurlijk, ik moet mezelf niet vergelijken met andere mensen, maar ik zondig nu even en het valt mij op dat er genoeg 30-jarige oude maagden bestaan. Mensen die weinig eten hebben, mensen die niks kunnen en dagelijks leven met veel pijn. Dus ja, ik ga voor een apparaat/vest/pop. Het voorkomt in mijn geval zelfdestructief gedrag / escapisme, en misschien kan ik nu wel eens helder op een vrouw afstappen, en geconcentreerd werken aan mijn persoonlijke ontwikkeling. Hetgeen waar ik zeeer veel behoefte aan heb.

Op wrongplanet.net (http://www.wrongplanet.net/postt13919.html) staat een topic vol mensen die hier ook behoefte aan hebben. Ik ben zeer gelukkig zeer zeker niet de enige dft003
Gebruikersavatar
Selfje
Berichten: 1586
Lid geworden op: 25 jan 2012 13:27

Re: Knuffel therapie

Zoals ik dat topic lees, zijn er idd veel mensen die baat hebben zij zo'n vest.

Sommige baby's hebben ook profijt bij bakeren, het principe is hetzelfde volgens mij ;)
http://www.inbakeren.nl/wat-is-inbakeren.htm

Het is wel nauw verbonden met rust en regelmaat, iets waar de PDD-NOS'ser in jou zeker iets
mee kan, en de ADHD'er in jou behoefte aan heeft, maar het niet zelf kan creëren...

misschien kan meer rust en regelmaat jou dus ook helpen

je moet het niet alleen in de redelijkheid zoeken, maar ook in de behoefte die je er zelf aan hebt
als jij er in het begin 5 keer per week behoefte aan hebt, is het niet redelijk om het maar 1 keer
per week toe te passen ;)
Laat je glimlach de wereld veranderen,
maar laat de wereld niet je glimlach veranderen.
crypt0read

Re: Knuffel therapie

Ja. Rust en regelmaat heb ik al wel voldoende.

"je moet het niet alleen in de redelijkheid zoeken, maar ook in de behoefte die je er zelf aan hebt
als jij er in het begin 5 keer per week behoefte aan hebt, is het niet redelijk om het maar 1 keer
per week toe te passen ;)"

Zo bedoelde ik dat ook;) Ik geloof niet in een universele maatstaf in deze.

Ik ga in ieder geval zo'n vest kopen en een pop. Een vriendin moet ik niet gebruiken voor dit soort doeleinden. Dat gaat het doel voorbij. En dat hangerige maakt mij ook niet bepaald aantrekkelijk voor menig vrouw. Meer vitamine D moet mij ook helpen. Wat een geluk, het wordt zomer!

En kan dit iets met oxytocine te maken hebben? Voorheen experimenteerde ik weleens met substanties, die een psychedelische werken erop nahouden. Het schijnt zo te zijn dat psilocybine en LSD, de oxytocine leven voor even opwerkt. Dat verklaard meteen, waarom ik zo gek was op deze middelen. Na een trip, leefde ik voor even toch echt in een roze wolk. Soms had ik het ook nodig, om mij niet rot te voelen en beter te presteren. Het is niet iets wat je dagelijks kan gebruiken, maar op wekelijkse basis was ik er toch wel blij mee. Jammer dat het ook veel nare bijwerkingen kent...Het is een omstreden iets (ik wil het niemand aanraden, wegens de vervelende bijwerkingen), maar gelukkig iets wat ook steeds meer op therapeutische basis wordt gebruikt (alcoholisme, depressies, angsten).

Nog meer mensen die zich hier in herkennen?
crypt0read

Re: Knuffel therapie

Dit kan ook verklaren, waarom ik soms zo verval in hele diepgaande obsessies voor bepaalde vrouwen. En op een ongezonde manier met hun in contact probeer te komen. Als die middelen helpen, ben ik een gezegend man. Dan kan ik misschien met een heldere blik, en met een goed gevoel, op een gezonde manier in contact komen met het andere geslacht.
En wat ik ook hoop, is dat verlangen naar het vastgehouden worden, met die middelen gewoon wordt weggenomen. Dit belemmert mijn alledaagse functioneren zo drastisch, dat dit mij ervan weerhoudt om echt te leven. Als ik geen dempende middelen gebruik (dormicum, flunitrazepam, alcohol), en ik leef gezond en sober. Dan word ik altijd weer geconfronteerd door deze behoefte. Soms is dat gevoel van gemis zo sterk, dat ik niet eens in slaap kan komen.

Voor degene die wat wil weten over de oorzaak: http://www.grandin.com/inc/squeeze.html
Gebruikersavatar
Selfje
Berichten: 1586
Lid geworden op: 25 jan 2012 13:27

Re: Knuffel therapie

ik ben niet zo thuis in de wereld van de psychedelische drugs, maar het klinkt wel logisch.
Zeker omdat er bij mensen met autisme lagere hoeveelheden oxytocine worden aangetroffen.

:)
Laat je glimlach de wereld veranderen,
maar laat de wereld niet je glimlach veranderen.
Bornfree

Re: Knuffel therapie

Hoi,

Heb jij al ooit er over nagedacht om massage te proberen. Het aanraking in combinatie met druk kan je helpen. Groetjes Bianca
Laatst gewijzigd door Bornfree op 11 apr 2012 17:42, 1 keer totaal gewijzigd.
Reden: Reclame verwijderd.
crypt0read

Re: Knuffel therapie

Ja, maar dan ben ik zo afhankelijk van mensenhanden.
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Knuffel therapie

Even bij het begin beginnen: oxytocine is een lichaamseigen stof (een hormoon) dat ieder mens elke dag aanmaakt.
Je hebt geen anderen nodig, en ook geen drugs om het te produceren.

Als je vermoed, dat je lijdt door een tekort aan oxytocine, raak jezelf dan veel en vaak aan. Net allen in sexuele zin, maar strel bijv. ook je armen. Iets sexueler: DE manier om oxytocine in je bloed te krijgen, is je tepels aanraken (werkt ook bij mannen).
De psychische functie van het hormoon is zorgenvor anderen, ook/juist in tijden van stress. Kijken naar kinderen is ook een prima manier om oxytocine in je bloed te krijgen.

En het verlangen vast gehouden te worden: dat is volstrekt normaal en menselijk.
Als je daar een tekort aan hebt, is dat heel erg pijnlijk.
Overweeeg welke mogelijkheden je hebt: van een massage cursus/ clubje tot rugby: er zijn wel sporten etc. waarbij een bepaalde mate van aanraking de norm is.
crypt0read

Re: Knuffel therapie

Janneke,

Hartstikke dank voor deze waardevolle tips :)

Terug naar “Autisme spectrum stoornissen”