Malu

vreemd eetgedrag

Hoi,
Al zeer lange tijd houd ik mij veel bezig met eten. Soms let ik heel erg op wat ik eet en soms mag ik van mezelf gewoon alles eten en maakt het mij niet uit. Sinds een paar weken houd ik mij er extreem veel mee bezig.. Ik drink gigantisch veel water op een dag, eet zo weinig mogelijk om af te vallen en probeer 3 keer per dag te gaan wandelen om in beweging te zijn. Ik ben niet dik, niet mager, gewoon normaal, slank. En toch laat ik mezelf toe niet veel te eten en ik vind dat ik de laatste tijd aangekomen ben.
Momenteel ontbijt ik met muesli met magere melk, eet 1 boterham tsn de middag, soms later op de dag een sultana koekje (1 koekje, niet alle 3) als ik het ff niet meer volhoud en 's avonds gewoon mijn avondeten en daarna meteen naar buiten om te wandelen. Als er niemand is die op mij let, vervang ik mijn avondeten door een yoghurtje of iets minder calorie-rijks. Ik heb soms ook vreetbuien (meestal als ik alleen ben) en kots alles dan ook weer uit, maar dit gebeurt dan soms elke dag, en soms een hele week niet.
Ik weet niet wat het is.. Is het een eetprobleem?? Het rare is dat ik er ook niet mee wil stoppen, omdat het goed voelt om weinig te eten, het voelt alsof ik iets bereikt heb en het geeft voldoening. Terwijl ik vroeger juist elke dag ontzettend veel at en ook veel snoepte. Ik hield mij ook nooit met calorieen bezig, maar nu voer ik in een programma mijn eten per dag in en kom ik meestal onder de 1000 per dag, soms erboven, maar nooit meer als ongeveer 1300.

Zijn er meer mensen die zich hierin herkennen?

Groetjes,
Malu
knuppelhout

Re: vreemd eetgedrag

je bent een eetstoornis aan het ontwikkelen, en dat is heel ernstig. dus: zorg dat je nu hulp zoekt, en niet als je er al middenin zit!
Malu

Re: vreemd eetgedrag

Ik weet niet of ik dat kan, hulp zoeken... Ik weet wel waar dit toe kan leiden, maar ik zie het niet als heel ernstig... Het is zo'n gevoel van dat ik mij goed voel omdat ik dit doe, maar in mijn achterhoofd weet ik dat het niet klopt, snap je? En ik zou ook niet eens weten hoe ik hulp moet zoeken en ik heb ook niet zo'n fijne band met ouders waar ik 't even aan kan vertellen. Er is niemand die het weet.... :-# :) ik denk dat ik dat zo wil houden.. Dit is iets dat van mij is.

Dat moet raar klinken :? maar dat is hoe ik mij eronder voel ookal weet ik dat het niet goed is,... :(
knuppelhout

Re: vreemd eetgedrag

nee hoor, dat is juist best wel typisch voor deze stoornis. patienten willen wel hulp, als ze maar wel zelf mogen beslissen hoeveel ze eten en bewegen, even overdreven gezegd.
ik weet niet hoe oud je bent, M/V, hoe zwaar etc, maar ga eens naar je huisarts. die heeft geheimhoudingsplicht en is hier ervarener in.
Malu

Re: vreemd eetgedrag

Ik ben een meisje, 19 jaar en qua BMI op de grens tussen normaal en ondergewicht, maar dat zat ik altijd al, en mijn gewicht schommelt veel.
Naar de huisarts zie ik nog niet echt zitten, ik wacht er nog mee, misschien gaat het vanzelf wel over ofzo.....
knuppelhout

Re: vreemd eetgedrag

dat kan idd, maar kost energie. misschien een idee om er over te lezen op internet? zelfhulp kan goed werken. weten de anderen hier een goeie site?
Malu

Re: vreemd eetgedrag

Ik heb wat gezocht op het internet, maar kom niet veel tegen eigenlijk. En dan is het nog maar de vraag of het me ook gaat lukken om het toe te passen. De komende weken ben ik veel alleen, dus zal het me goed lukken om minder/slechter te eten. Daar kijk ik naar uit, maar zie er ook wat tegenop, omdat ik niet weet van tevoren hoe het gaat lopen.

Pfff.. ging 't maar gewoon weg, zonder dat ik er last van had... :?

Heeft er iemand tips voor mij?
Malu

Re: vreemd eetgedrag

Oooh ik voel me echt rot.. Ik heb vandaag netjes mijn muesli gegeten en vanmiddag 1 boterham (net als elke dag), maar ik heb nu zo'n honger, en ik wil eten, maar op de een of andere manier kan ik er mezelf niet toe zetten :? Ik laat mezelf pas toe met 't avondeten te eten..
Ik begrijp mezelf niet meer.. Hoe kan iemand nou honger hebben, eten in de kast hebben staan en gewoon NIET ETEN??? :(
[anoniem]

Re: vreemd eetgedrag

Malu schreef:Oooh ik voel me echt rot.. Ik heb vandaag netjes mijn muesli gegeten en vanmiddag 1 boterham (net als elke dag), maar ik heb nu zo'n honger, en ik wil eten, maar op de een of andere manier kan ik er mezelf niet toe zetten :? Ik laat mezelf pas toe met 't avondeten te eten..
Ik begrijp mezelf niet meer.. Hoe kan iemand nou honger hebben, eten in de kast hebben staan en gewoon NIET ETEN??? :(
Snap ik ook niet goed eerlijk gezegd, maar ik heb dan ook geen ervaring hiermee. Ik zal in ieder geval de laatste zijn die zegt dat je liegt of de boel voor de gek houdt.
Wat gebeurt er wanneer je toch naar de kast loopt en wat gaat eten? Ik bedoel, zo lastig kan dat toch niet zijn?? Of zie ik dat zo verkeerd :oops:
DaantjeHM

Re: vreemd eetgedrag

ik vind het heel vervelend voor je dat je eetgedrag je zo bezig houd. Ikzelf heb aan een eetstoornis geleden Anorexia wat daarna omsloeg is Boulimia. Uiteindelijk na een leven vol verslavingen ben ik nu van alles af behalve de slaappillen en dat komt ook nog wel. Ik zou toch maar eens een dokter raadplegen, ik herken je gedrag en het is gewoon niet leuk meer voor je zoals je je aan het superfocussen bent op het wel/niet eten. Je eetgedrag beheersen kan je heel goed zelf maar op een gezonde manier heb je misschien wel wat stimulans van een arts nodig. Maar het is makkelijker zeggen dan gedaan.
ik hoop voor je dat je je gedachten kunt verzetten en je leven niet laat beheersen door 'het eten' ..
sterkte

Danielle
Malu

Re: vreemd eetgedrag

Ik weet het niet Chr0nicle.. Daarom stond er nog bij dat ik mezelf niet meer begrijp.. :( Ik ken dit gevoel nog niet lang, vroeger zou ik gewoon eten hebben gepakt zonder er zelfs maar bij na te denken.. Ik voel me echt enorm slecht hierdoor en ik weet niet wat ik eraan kan doen.... :(

Herkent iemand dit????
Malu

Re: vreemd eetgedrag

Hey Danielle,
Ik was denk ik tegelijk met jou een berichtje aan het typen :P
Om terug te komen op het eten/niet-eten... Ik wil echt niet naar een dokter.. Bovendien voel ik me niet op mijn gemak bij mijn huisarts.. Ik heb herexamens nu, en het studeren ervoor gaat enorm langzaam, ik kan mij gewoon nog geen 10 minuten concentreren, als het al niet minder is... en ik wil er echt voor slagen!..
Het punt is dat ik het ook niet als een noodzaak zie om naar een dokter te gaan, ik blijf maar hopen dat het vanzelf weggaat en dat dit gewoon een periode is.. Zou dat niet kunnen dan?
Als ik nu ga eten, dan wil ik het eruit hebben en daar heb ik geen zin in.. Want ik hou er absoluut niet van om te braken, hoewel het gevoel daarna wel beter is. Ik weet hoe slecht het voor je is, en daarom probeer ik dat zo min mogelijk te doen, met als resultaat dat ik dan maar minder eet.
Als ik vanavond mijn avondeten op heb, en zonder nog iets anders te eten ga slapen, dan is er weer een dag voorbij waarin ik mijn doel bereikt heb, en dat geeft een goed gevoel, maar ik zou zo graag iets lekkers eten, het is niet een kwestie van niet willen, maar van niet 'kunnen'.. hoe stom dat ook mag klinken :(
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: vreemd eetgedrag

Ik denk dat je hard op weg bent om een flinke boulimia te kweken: http://nl.wikipedia.org/wiki/Boulimia_nervosa of in ieder geval een behoorlijke eetstoornis.

Als jij denkt met je 19 jaar dat dit vanzelf overgaat... dan vraag ik me af, hoeveel je er van af weet ?

Ga er eens over lezen en dan zal je tot de conclusie komen dat je hulp nodig hebt. Dit zit tussen je oren en niet in je maag.

Als je dan nog het hulp zoeken, blijft weigeren..dan vrees ik dat je een hele lange nare lijdensweg gaat krijgen. Maar dat is dan je eigen keuze. Het zal een groot deel van je toekomst gaan verpesten zoniet de rest van je leven, net zo als het nu al aan begint te doen. En het zal niet alleen jou treffen maar ook de hele omgeving van jou veel verdriet gaan doen, iedereen die om jou geeft, zal hier door geraakt worden, zolang jij zo door blijft gaan....

Dit is alles behalve de controle hebben..ook al denk jij dat het wel zo is.. Je bent de controle volkomen aan het verliezen.. namelijk de controle over je psychisch en lichamelijk welbevinden en de kans op een betere toekomst.

Aan jou de keuze..
Inzicht als Uitweg..
DaantjeHM

Re: vreemd eetgedrag

Dat is niet stom hoor. Zo voel jij dat en je gevoel is echt..
Ik moet nu even weg. Ik ga even eten bij mijn moeder. (nu we het toch over eten hebben)
Ik kom er vanavond op terug. Ik moet er ook even over nadenken in de hoop dat ik wat nuttigs kan zeggen. Het is in ieder geval duidelijk dat je niet naar een doktor wilt, je wilt graag zelf de controle behouden maar vergeet niet dat als je hulp vraagt je nog altijd zelf degene bent die de hulp aanneemt en de hulp toepast.

Mystica heeft wel gelijk.. ik kan alleen maar zeggen dat ik die weg bewandeld heb en alles verloren heb.
ADHD bleek dan wel de grondlegger te zijn alle problematiek in mijn leven, maar die eetstoornis heb ik niet in mijn eentje kunnen overwinnen. En het toegeven dat ik het niet alleen kon was het grootste probleem.

De reactie van Mystica is de harde waarheid.
Malu

Re: vreemd eetgedrag

Hoi,

Dankje voor jullie reacties..
@ Mystica: Ik heb er al veel over opgezocht, dus ik denk niet dat ik een volledige leek ben op dit vlak, heb veel gelezen op t internet erover en ik weet dat wat ik aan het doen ben met mezelf niet klopt en dat is het moeilijkste van allemaal.. Maar omdat dit nog niet zo lang duurt, denk ik niet dat ik heel erg in gevaar ben, wel weet ik dat het verkeerd is en ik probeer mijzelf er steeds van te overtuigen dat dit zo niet verder kan.. Zoals ik al zei: het is nieuw voor mij.. Zo erg als ik vroeger niet van eten af kon blijven en alleen maar dacht aan eten, zo erg kan ik nu alleen maar denken aan niet eten.. Deze periodes heb ik wel eens gehad, maar dan echt maar op een tijdspanne van een dag of soms 2 of 3, maar daarna liep alles weer normaal. Deze periode is al minimaal 2 weken zo en de aanloop ietsje langer, en ik houd me ook al een tijdje bezig met calorieen, iets waar ik vroeger totaal niets van af wist! Het is nog niet zo erg lang gelukkig, daarom hoop ik ook dat het vanzelf weggaat, het is moeilijk uit te leggen en of je me nu begrijpt of niet, zo is het. Dit is zeker geen aanval op je reactie, ik weet ontzettend goed dat je gelijk hebt in wat je zegt..

@ Danielle: Dankje voor je steun Danielle, ik houd het forum in de gaten op afwachting van je tips. Nogmaals bedankt! (het hierboven geschrevene is ook bedoeld voor jou)
DaantjeHM

Re: vreemd eetgedrag

Ben ik weer..
Als ik zo lees geef je aan dat wanneer je de controle houdt over het 'niet eten', je dat een positief gevoel geeft. Anderzijds weet je dat je verkeerd bezig bent en die gedachte geeft je een slecht gevoel. Je weet wat je moet doen en wat goed voor je is. Omdat ik me precies zo heb gevoeld weet ik dat het heel moeilijk is om de controle over je leven weer terug te krijgen. Je eet om in leven te blijven, je leeft niet om te eten. Je zegt dat het wel wisselt dus niet constant zo is, zeg maar om de 2 a 3 weken. Wat is er dan anders in die periodes, misschien kan je iets in dat gedragspatroon veranderen.
Meestal verkeer je in een bepaalde cirkel. Je houdt je vast aan een bepaald patroon ook al is het niet prettig houd je je daaraan vast omdat het veilig is, je weet wat er komt je kent de consequenties. Een verandering is een risico en levert een angstig gevoel op.
Ik weet het niet..
Als je echt wilt kan je alles.. Maar echt willen is niet makkelijk dat geef ik toe
Malu

Re: vreemd eetgedrag

Hoi Danielle,
Ik ga proberen mijn eetpatroon te verbeteren, alhoewel ik nu wel de komende dagen alleen zal zijn, waardoor het makkelijker wordt om niet te eten. Ik weet dat ik wss wat verwarrend overkom, maar heel eerlijk gezegd weet ik het zelf ook niet goed meer.. Ik wil je toch bedanken voor je advies en ik ga proberen minder op mijn eten te letten en (vooral op het moment) me te richten op mijn studies. Wie weet zal het beter gaan, wie weet ook niet, ik hoop er alleen maar op!
Ik zal nog wel een berichtje achterlaten om te laten weten of het me lukt en je anders misschien nog eens om advies vragen (als dat mag?). Nogmaals bedankt :)

Groetjes,
DaantjeHM

Re: vreemd eetgedrag

Ik zal aan je denken en ben benieuwd hoe het zal gaan!
Succes met leren,

liefs Danielle
knuppelhout

Re: vreemd eetgedrag

en ookal ben je hier pas kort mee bezig... ik weet zeker dat je concentratieproblemen voor 90% worden veroorzaakt door wat je nu doet. ten eerste omdat je je hersenen van brandstof onthoudt, ten tweede omdat de aandacht die je hebt besteedt aan denken aan niet-eten.
ik heb t genoeg gezien in mn werk: hier komen mensen meestal niet zonder hulp vanaf. en als jij je examens nu niet haalt voel je je daar slecht over, en ra ra wat zou dan je reactie zijn? ik gok op iets met heel weinig eten, of zelfs eetbuien en dan overgeven.

dus: doe jezelf een heel groot plezier ookal is het nu eng: ZOEK HULP! die huisarts heeft ervoor gestudeerd, en als je echt ontevreden over hem bent zeg je tegen hem dat je naar een andere HA wilt. RIAGG's vereisen trouwens geen verwijzing van een HA. kun je zelf een afspraak maken (tel of aan de balie).
Malu

Re: vreemd eetgedrag

Okay, de meeste van jullie mogen terecht blij zijn dat ze hun gelijk gekregen hebben =D> : ik heb het namelijk inderdaad niet goed meer onder controle :( en ik ben nog niet eens 3 dagen verder. Eerst ging het wel goed, maar vandaag was ik helemaal alleen en kon ik dus doen wat ik wil zonder dat iemand er ook maar op let.
Ik begon vandaag heel netjes met mijn ontbijt, tussen de middag voor de verandering warm gegeten. Tot laat deze middag... toen kreeg ik een vreetbui, alhoewel, relatief gezien niet veel hoor (3 koekjes en wat chocola), maar toch.. Dus het moest eruit blijkbaar. Dan vanavond wilde ik gewoon weer netjes eten, maar mijn eten sloeg ook om in een mini-vreetbui en ook dat is er nu net weer uit. 2 keer braken op een dag, een nieuw record... Ik had het nu al meer als een week niet meer gedaan, blijkbaar mocht het niet langer zijn.
Ik realiseer me steeds meer dat dit niet kan :? Van studeren is wel wat gekomen, maar niet zoveel als had gemoeten. Normaal heb ik nog enige moed om mijn examens te doen, maar nu lijkt het wel alsof van tevoren al bepaald is dat ik het gewoon niet kan.. dat ik niet slim genoeg ben, terwijl ik goed weet dat ik mijn examens best kan halen, maar mijn motivatie lijkt weg te zijn. Het lijkt wel faalangst, waar ik zowat geen last van had tijdens andere examens. Ik denk dat dit een reactie is op mijn 'eetprobleem'. De oorzaak ervan zou van alles kunnen zijn aangezien mijn leven tot nu toe niet altijd even gemakkelijk is geweest. Of misschien heeft het daar ook niets mee te maken en komt het gewoon op.

Ik woon niet meer in Nederland, dus het RIAGG is geen optie en kans om naar mijn huisarts te gaan heb ik ook niet, want vanaf zondagavond ben ik voor een aantal weken naar de stad waar ik ook studeer, om daar op mijn kamer verder te studeren en dan de examenperiode in te gaan.

Ik voel me verdwaald in mijn gevoelens, ik wil zoveel, ik wil studeren, nu zelfs, op dit moment, maar zoveel moeite als ik altijd al had met mijn concentratie, zoveel erger is dat nu. Sorry als ik zolang doorga over mijn examens, maar dat is op het moment een prioriteit en hetgeen dat belemmerd wordt, had het geen examentijd geweest, dan werd er misschien iets anders in mijn dagelijks leven belemmerd, maar dat weet ik nu natuurlijk nog niet.

Ik weet het niet meer en ik kan het aan niemand kwijt, ik wil me niet aanstellen of zo over komen als ik het tegen iemand vertel en ik wil niet dat mensen medelijden hebben, ik schaam me eigenlijk wel hiervoor... De gedachte dat dit mij kon overkomen...
DaantjeHM

Re: vreemd eetgedrag

het lag in de lijn der verwachting dat je zo zou doen, het is geen kwestie van gelijk. Als je ook zoveel dingen wilt doen weet je ook op het laatst niet meer wat je moet doen en ben je bang de controle te verliezen. Dus pak je datgene aan wat je beheerst. Je eetgedrag en helaas dan op de verkeerde manier. Alles wat je wilt doen en vooral echt moet doen dat doe je eerst. Jij weet wat dat is. Wat moet je eerst doen? ...
Doe dat eerst en superfocus je daar op want dat kan je wel.

Pobeer het eerst en als het mis gaat kijken we weer verder vanaf dat punt.
Maar jij bent de baas.

liefs,
Danielle

ps hoe lopen je examens en waar doe je ze
Malu

Re: vreemd eetgedrag

Dankje Danielle, ik waardeer je hulp ontzettend en telkens als er weer rare gedachten in mij opkomen dan denk ik aan je berichtje en kan ik weer wat verder.
Gisteren is het beter gegaan. Heb 3 keer gegeten en geen vreetbuien gehad, ookal had ik wel de neiging. Drink nog steeds veel water en laat mezelf niet toe meer dan die 3 keer te eten.
Ik heb mij inderdaad ge-'superfocussed' op mijn examens en ookal lopen ze nog niet super en vrees ik dat ik in tijdnood kom (ben), gaat het al iets beter qua discipline. Ik studeer in Brussel trouwens, mooie stad :)
Mijn examens beginnen binnen een paar dagen en eigenlijk zou ik alles moeten halen als dat nu nog mogelijk is en anders op z'n minst bepaalde vakken die erg belangrijk zijn. Bovendien, wat ga ik zeggen als ik ze niet haal? :?
Ik ben wel wat afgevallen, niet ontzettend veel, het gaat (misschien wel gelukkig eigenlijk) niet zo snel. Op de momenten dat ik mij goed voel denk ik steeds dat alles wel goedkomt en dat het me wel lukt, tot het natuurlijk weer mis gaat. Hopelijk kan ik de goede dag van gisteren vandaag en de komende tijd wat volhouden (ik weet het, de naiviteit speelt weer op).

Wil je mij wat meer vertellen over jouw ervaring met een eetstoornis? En ook hoe je een weg hebt gevonden om er weer vanaf te komen? Sorry, misschien ben ik iets te nieuwsgierig en het hoeft niet als je dat liever niet hebt, ik kan begrijpen dat als je het gehad hebt, je er misschien ook liever niet meer over praat, of dat denk ik toch.

Groetjes
Malu
DaantjeHM

Re: vreemd eetgedrag

Hey, ik ben blij dat je wat aan mijn reactie hebt.
Ik heb nu niet veel tijd dus ga er morgen even voor zitten om wat te vertellen over mijzelf. Ik moet er eventjes goed bij stil staan hoe het ook al weer verlopen is. Niet dat ik het er moeilijk mee heb, nee eigenlijk niet. Ik probeer alleen om verder te komen in dit leven niet teveel stil te staan bij de tragedies uit het verleden. Maar als ik er iemand mee kan helpen doe ik het graag. Je kan er in iedergeval goed uit opmaken hoe het niet moet haha...
Nou je leest het morgen wel.
Slaap lekker voor straks

Danielle
DaantjeHM

Re: vreemd eetgedrag

ok, ik ga beginnen.
Het begon op mijn 14e, simpel weg met dieeten omdat ik mezelf te dik vond; ik was dat overigens niet. Mijn moeder, die een hele grote leidinggevende rol in mijn leven speelt, greep snel in en we zaten om de havelklap bij de dokter. Ik had daar toch al een abonnement want ik was een regelrechte ramp voor mijn omgeving. Ik vroeg continue om aandacht was super druk vertoonde impulsief gedrag waardoor ik mezelf eeuwig in de problemen werkte. Het gezin waarin ik op ben gegroeid kende heel veel regels en boodt mij veel struktuur. Ik ben nu 35 en weet pas sinds een jaar dat ik dus ADHD heb en dat dit dus de grondlegger voor al mijn problemen is, maar dat had in die tijd nog niet echt een naam. ADHD ers zijn vaak heel gevoelig voor verslavingen en dat begon bij mij dus met mijn eetverslaving. Een half jaar geleden ben ik begonnen met Ritalin en heb ik alle verslavingen die ik gedurende mijn leven heb opgepakt afgezworen. En geloof me ik was verslaafd aan werkelijk alles. Drie maanden geleden ben ik overgestapt op het gebruik van Concerta; 54mg per dag.
Je kan wel een beetje uitrekenen hoe lang ik dus ook met mijn eetverslaving rond gelopen heb.
Door mijn ADHD heb ik een hoop mee gemaakt in mijn leven, doordat ik aan iedere impuls in mijn leven heb toe gegeven. Ik kon echt werkelijk nooit nee zeggen. Ik ben op mijn 19e in het huwelijk gestapt met een rijke man om onder het regiem van mijn moeder uit tekomen en onder het label van getrouwde vrouw een rebels leven te leiden. Het was het geld waarmee ik eigenlijk die problemen die ik toen gaande weg creeerde ongezien kon oplossen. Mijn exman had echt een moeilijk leven met mij. Voor de buitenwereld was er niets aan de hand. Hij echter werd continue geconfronteerd met mijn impulsieve acties en stond er vaak alleen voor. Hij hield zoveel van me waardoor hij het zolang pikte.
Uit eindelijk zijn wij uit elkaar gegaan en waren het de frustraties tussen beide die ervoor zorgden dat we een slopende scheiding veroorzaakten. Ik kwam er alleen voor te staan en heb werkelijk alles verloren wat ik had. Mijn huwelijk, de zorg voor de kinderen (die wonen nu bij hem) al mijn geld en mijn geloofwaardigheid.
Ik loop nog steeds bij een psycholoog en doe veel therapien. Dit doe ik puur omdat de omgeving dat eigenlijk van me verlangd. Maar ik ben ervan overtuigt dat hierin niet de oplossing ligt. Je moet het echt zelf willen en dan voor jezelf de juiste middelen of methodes zien te vinden. Ik loop al zolang bij de dokter en alles is toch gewoon fout gegaan. Niemand hoeft mij te vertellen dat je van je fouten leert. Je weet donders goed hoe het moet en wat goed of fout is. Alleen wanneer je je grenzen kent dan pas kan je je wil toepassen. Soms wil je heel graag iets en weet je ook hoe je het moet doen maar zit het gewoon niet in je. Heel raar.. maar zo ervaar ik het.
Voor mij help lezen heel erg. En dat gaat nu goed omdat ik rust in mijn hoofd heb. Nu lukt het dus wel. Met medicatie dat wel maar gelukkig eindelijk is er iets wat helpt.
Nou tot zover maar even. Ik zou nu zoveel willen vertellen maar dan word het echt een heel lang verhaal. Kijk eerst maar eens of je er iets mee kan..

Danielle X
Malu

Re: vreemd eetgedrag

Hoi Danielle,
Sorry voor mijn wat verlate reactie, maar zoals je weet ben ik druk bezig met examens. Vandaag heb ik mijn eerste gehad, ik heb er een beetje een mixed feeling over, maar ik denk dat ik de leerstof toch vrij goed beheersde, dus ik hoop er maar het beste van.

Om in te gaan op jouw verhaal: Allereerst wil ik zeggen dat ik het moedig vind dat je dit durft te vertellen, als ik dit zo lees is er zo ontzettend veel gebeurd in jouw leven! Ik ben blij dat je er nu achter bent wat een groot deel van je problemen heeft veroorzaakt, maar het feit dat je de zorg over je kinderen kwijt bent, vind ik nog het allerergst voor je. Zie je ze nog wel regelmatig? Bestaat de kans er dat je weer voor ze gaat kunnen zorgen? Mag ik vragen hoe oud je kinderen zijn? Sorry, dat laatste is puur nieuwsgierigheid omdat ik graag met kindjes om ga.
En je eetverslaving: ben je daar eigenlijk heel ver in door gegaan of is het 'oppervlakkig' gebleven? En was het constant of met ups and downs? Ik had geen idee dat ADHD tot zoveel problemen en verslavingen kon leiden!
Ik heb juist helemaal geen medisch verleden. Behalve eens door de ruit gegaan en 2 keer mijn arm gebroken gehad. Heb ook nooit in het ziekenhuis gelegen gelukkig en ben zelfs niet in het ziekenhuis geboren haha

De afgelopen dagen:
Ik had mezelf zodanig een tijdje 'uitgehongerd' toen ik alleen was, dat iik zomaar uit het niets weer 'normaal' ben gaan eten. Nu is een medestudent hier ook en met studeren eten we dus dagelijks samen, dus het is vrij moeilijk om na het eten alles uit te braken, dat kan ik alleen als ik alleen ben. Na een dag normale porties gegeten te hebben, merkte ik dat mijn studeervermogen beter werd en ik dacht echt bij mezelf: 'Ik kan toch niet mijn examens hiervoor laten schieten?' Dat zou zonde zijn, inderdaad. En ik zou ook niet weten hoe ik het zou moeten uitleggen thuis. Elke dag opnieuw neem ik mezelf nog voor om minder te eten, maar elke dag eet ik steeds meer en het kan er niet uit omdat ik alleen ben. Het voelt wel goed dat ik het mezelf toelaat, maar ik voel me een mislukking omdat ik hetgeen wat ik wat afgevallen (ookal was het niet veel) er nu waarschijnlijk weer bij heb. Alle moeite voor niets dus.. Hoe meer ik eet, hoe schuldiger ik mij dus voel omdat ik het gevoel heb daarin wat de weg kwijt te zijn.
Hetgene wat misschien wel een voordeel is, is dat ik dus blijkbaar niet echt een eetziekte heb, want dan zou ik nu waarschijnlijk nog steeds niet eten, examens of niet :P
Ik doe wel elke dag wat buikspieroefeningen en wandel nu standaard elke ochtend voor mijn ontbijt ongeveer 20 tot 25 minuten.

Terug naar “Eetproblemen”