18 jan 2008 23:37
Dag meisje1988,
ik ben zelf fanatiek sporter. Heb nooit een eetprobleem gehad, maar moet voor mijn sport soms wel flink afvallen (wielrennen).
Het is niet gezond om meer dan 2000 KJ (±500 calorien) per dag te weinig te eten. Een vrouw, die niet sport heeft minimaal 8000 KJ nodig (±2000 calorien). Dat heeft o.a. te maken met de voedingsstoffen die je lichaam nodig heeft. Zo hebben je hersens koolhydraten nodig, je spieren eiwitten en je weerstand en stofwisseling (onverzadigd) vet. Daarnaast zijn er tientallen mineralen en vitaminen die van (bijna) levensbelang zijn.
Als je op 2 sinaasappels leeft stapt je lichaam in de "spaarstand". Dan gaat hij zeer efficient om met de beschibare energie. Daardoor wordt je moe en gaat je lichaam heel langzaam verbranden. Dit trucje heeft het lichaam nog vanuit onze evolutie. Bij gebrek aan eten (vroeger) kon je lang door leven en functioneren zonder weinig energietoevoer.
Het grote probleem is als je dan weer besluit te gaan eten, gaat je lichaam direct aan de slag de binnenkomende voeding op te slaan. Je komt dus snel en veel aan, het bekende jojo effect.
Ik weet 100% zeker dat jij je nu moe, duf en depressief voelt. Juist doordat je minder gaat eten, wordt dit erger en erger. Dat wordt het natuurlijk zowiezo al, omdat je erin blijft hangen met je geest, maar je hersenen krijgen gewoonweg niet genoeg energie, daardoor worden bepaalde delen minder actief, waardoor je dus nog meer depressief kunt worden.
Jij hebt een eetprbleem, punt uit. Dat je niet op ondergewicht zit volgens de BMI maakt geen snars uit. Dat is een statistisch gegeven. Je zou eens je vetpercentage moeten laten meten. Dat is een veel betere graadmeter. Ik meen dat vrouwen minimaal boven de 15% moeten zitten (doorsnee mens), anders is het ongezond.
Zelf weeg ik, als ik zwaar afgetraind ben, 74 kG en ik ben 1m83cm lang. Dat is bij lange na niet de ondergrens. Maar ik meet dan wel 6-7% vet. en dat is een ongezocht % vet, maar voor topsporters die goed op hun voeding letten, goed te doen. Ik heb daarom een sportarts, een trainer en dietist.
Ik weet dat dit wellicht een verhaal is wat je niet interesseert. Maar wat ik ermee wil zeggen is dat je er ook gewoon nuchter na moet blijven kijken. En dan niet in de zin van dat je moet doen alsof je niks hebt, nee in de zin dat je er eens theoretisch tegen aan moet kijken. Dus niet vanuit emoties, want die blokkeren nu de hele boel.
Ik ben een buitenstaander en ken je persoonlijk niet. Maar wat ik lees is dat het absoluut niet goed gaat. Je hebt hulp nodig, en daar is niks mis mee, iedereen heeft weleens hulp nodig. Je bent geen slecht mens of zadelt niemand op met jouw problemen als je om hulp vraagt. Het is geen teken van zwakte, maar een teken van sterkte.
Je hebt nu niks aan mensen die lief aan aardig tegen je gaan doen, je moet actie ondernemen. Dus stap naar de huisarts en vraag om raad. Hij zal je niet raar aankijken, zal je niet uitlachen, zal niet roddelen, maar zal je gewoon een theoretisch verhaal geven over wat de mogelijke stappen zijn.
Het is niet het einde van de wereld, maar gewoon een fase in je leven. Hier wordt je sterker, wijzer en een beter mens van. Je zult me nu niet geloven, maar over een paar jaar kijk je terug met kracht naar deze periode. Maar je moet er niet in blijven hangen!
En als je geen mensen om je heen hebt die je niet steunen, hier zijn zat mensen te vinden. Dat is het wonder van het WWW. En bedenk je bent niet de enige!
