Wat is dit?

[Marjoleintje91]

Hee allemaal!

Ik heb al bijna 4 jaar een relatie en de laatste tijd twijfel ik heel erg. Mijn vriend is, voor mijn gevoel, erg veel op zoek naar aandacht van andere meiden. Hij chat met ze via facebook en wil duidelijk leuk gevonden worden door ze. Hij heeft ook aan mij toegegeven dat hij die aandacht leuk vind.

Ik kan me voorstellen dat die aandacht leuk is, maar hij gaat er echt naar op zoek. En hij wil het ook alleen van de knappe, spontane meiden. Ik vind zelf niet dat ik knap en spontaan ben, dit vind ik dus ook heel erg storend.

Ik heb hem verteld dat ik daar soms jaloers van kan worden en of hij misschien rekening wil houden met mijn gevoelens. We krijgen dan altijd ruzie en hij voelt zich dan beperkt in de omgang met andere meiden. Hij vind dat hij niets verkeerd doet. Het is ook zo dat hij niet op een seksuele manier met ze praat ofzo. Maar ik weet zelf dat als je een meisje genoeg aandacht geeft, ze je leuk gaat vinden.

Na een grote ruzie heeft hij zijn facebook verwijderd, en toen ging het een hele tijd goed, maar nu is het weer raak. Alleen dit keer heb ik er niet over gezeurt (hij vindt het zeuren en overdrijven). Het ergste is dat hij in plaats van een vinger nu de hele hand neemt. Hij zoekt nu zelfs contact met de meiden waarvan ik weet dat hij ze leuk vind (dat kan ik zien aan zijn gedrag als we ze tegenkomen). Dit zijn ook precies de meiden die mij negeren als ik bij hem sta en hem gewoon vrolijk bespringen alsof ik niet besta. Ik heb dit aangegeven, maar volgens hem overdrijf ik en ben ik jaloers, en moet ik volgens hem spontaner zijn en mij in zulke gevallen voorstellen als zijn vriendin (hoort het niet andersom te zijn?).

Ik heb ook erg veel moeite met het vertrouwen van mensen door dingen die in het vereleden zijn gebeurt, hij weet hiervan, maar houdt hier geen rekening mee. Vandaag is hij vrienden geworden met een meisje die hij kent via het uitgaan (terwijl ik thuis was om te studeren) en ik durf hem niet te vertellen dat ik dat niet zo leuk vind. Bang voor een ruzie, bang om weer mijn gevoelens in de grond te laten stampen alsof ze niets voorstellen.

Wat vinden jullie? Overdrijf ik, zit mijn gevoel hier in de weg, of is er duidelijk iets aan de hand? Of is het mijn schuld, geef ik hem misschien niet genoeg aandacht? Misschien laat ik onbewust wel merken dat ik erg twijfel en dat ik hem daarom juist die richting op duw?

Ik weet in ieder geval dat ik alle aandacht van andere jongens afkap, omdat ik rekening met hem hou. Ik heb door wanneer een jongen mij leuk vind en blijf dan bij hem uit de buurt, ik heb het gevoel dat hij precies het tegenovergestelde doet (hij zoekt juist de meiden op die hem leuk vinden voor positieve aandacht). Ik weet in ieder geval dat ik dit niet meer aankan.. Ik kan me niet concentreren op mij studie, voel me heel erg minderwaardig en wil hem de hele tijd controleren met alles. Er moet verandering komen, maar ik weet niet hoe.

Ik heb zelfs aan hem laten merken wat voor een beeld het afgeeft als hij zoveel aandacht zoekt bij anderen. Ik had via facebook op de buurman geageert, hij zag dit en werd boos, en zei: wat moet de buurman nu wel niet van onze relatie denken? Dit is precies wat ik hem duidelijk wilde maken, maar hij heeft er dus niets mee gedaan.

Ik moet er ook nog even bij vertellen dat mijn vriend ADD heeft, een vorm van ADHD, maar dan dat je 'hyper in je hoofd' bent. Ik merk dat hij hierdoor sommige dingen soms echt niet begrijpt als hij er anders over denkt.

[Minerva]

Dat je zo jaloers en onzeker bent dat is duidelijk iets van jou. Als je zeker was van je eigen aantrekkelijkheid, jezelf wel spontaan vond (kennelijk vind je dat heel belangrijk om te zijn ?) dan zou je in die facebookcontacten van je vriend niet gelijk een bedreiging ervaren. Je zou dan denken: ach hij kletst er mee maar ik ben toch veel leuker. Ze hebben geen schijn van kans.

Ik vraag me dan af waar jouw onzekerheid en jouw minderwaardigheidsgevoelens vandaan komen. Kennelijk geef je ze zeker een goede kans om je vriendje van je af te pakken.

Realiseer je dat jaloezie, en zeker als deze op de spits gedreven wordt, enkel je partner verder van je af laat drijven. Je maakt het er in je relatie niet leuker op voor de ander als je zo jaloers reageert. Ik vind het tevens jammer dat je partner weinig tot geen rekening houdt met jouw gevoelens in dit geval, echter je kan je partner niet veranderen, je kan alleen jezelf veranderen dus je zult hier mee moeten dealen voor jezelf. Ruzie maken er over zal de situatie niet doen verbeteren.

Als het met praten samen er over niet lukt, als het niet lukt om je partner hierin mee te krijgen en als het gedrag van hem enkel erger wordt, dan zal je zelf moeten bepalen wat jij er mee wilt. Wil je zo verder ? Wil je jezelf veranderen zodat het je minder raakt ? Wat heb je nodig om je beter te voelen wat je zelf zou kunnen realiseren ?

[Marjoleintje91]

Ik ben inderdaad snel jaloers, maar ik houd daar rekening mee (juist door te denken: ach ze kletsen alleen maar). Maar, stel je voor dat je met je vriendje aan het chatten bent, maar hij heeft te druk (zegt hij) om te reageren, maar ondertussen is hij wel aan het reageren op andere meiden op facebook. Dit maakt mij jaloers en laat mij minderwaardig voelen. Normaal voel ik mij niet zo.

&Hij vind spontaniteit belangrijk, ik niet. Ik vind mijzelf prima zoals ik ben, maar hij geeft mij het gevoel dat ik anders moet zijn. Ik voel mij minder knap en niet spontaan in vergelijking met die meiden waar hij aandacht aan geeft. Moet hij mij niet laten voelen alsof ik de mooiste en perfectste van de hele wereld ben? Zoals ik hem laat voelen, elke dag? En die meiden denken wel dat ze een kans hebben door zijn gedrag!

Ik wil mijn partner niet veranderen, maar ik wil enkel weten of zijn gedrag normaal is. Volgens mij is het namelijk niet normaal om zoveel aandacht te zoeken van anderen als je al een relatie hebt... Ook mijn vrienden zien dit soort dingen gebeuren en wijzen mij hierop, dat betekent dat mijn gevoelens niet ongegrond zijn.

[Minerva]

Wat is normaal ? Wie bepaalt dat ? Dat is lastig vast te stellen en is afhankelijk van het werelddeel waar je woont, welke godsdienst je aan hangt, welke cultuur je opgroeit, welke normen en waarden je hanteert. Er is geen absoluut normaal of waarheid. Degene die dat beweert die lijdt aan tunnelvisie.

Jij bepaalt zelf wat normaal is. Wat jij wel of niet accepteert in je leven, wat je wel of niet wilt in een relatie, wat je graag hebt en niet graag hebt. Niemand kan voor jou bepalen wat je wel of niet accepteert van je vriendje, dat bepaal jij zelf. Ik kan hoogstens zeggen hoe ik er tegen aan kijk maar dat is slechts een mening uit velen en net zoveel waard als de jouwe.

En nee.. om op je vraag terug te komen. Ik zou het niet prettig vinden als mijn man zo zou doen.

En waar komt jouw overtuiging vandaan dat jij hem elke dag moet laten voelen alsof hij de perfectste, leukste, liefste man is ? Hoe kom je daarbij ? Dat is een overtuiging die je hanteert. Je vriendje/partner moet dus de perfectse, leukste etc. zijn ? Hoe weet je dat je dat hem elke dag laat voelen ? Vraag je daar naar ? Heeft hij dat nodig elke dag ? Wat doet dat met hem ?