Drank en relatie

[Vietje]

Hoi, ik ben Vietje en ben 41 jaar oud, lesbisch. Ik heb sinds 1,5 jaar een relatie met iemand die meer drinkt dan goed voor haar is. Helaas ziet zij de gevolgen niet en bagatelliseert alles. Ik loop er tegen aan dat zij altijd wil stappen en naar de kroeg gaat, soms liegt over hoeveel ze gedronken heeft of waar ze is geweest.

Ik wil de liefde niet weggooien die er wel is. Ik zie dat we in niet functionele rollen zijn gestapt, dat emoties hoog oplopen en we beide elkaar verwijten de ander niet te zien of te begrijpen.
Ik hou wel van haar, ik zie de mooie kanten (zorg, communicatief vaardig, slim) en de talenten (creatief, invoelend, etc) waar ik haar om bewonder. Helaas zijn er, naast de niet functionele rollen, veel situaties voorgevallen die mij boos, gefrustreerd en verdrietig maken.
Onze communicatie voldoet daardoor niet meer, ontbreekt deels en is vervangen door aanklachten, slachtofferrollen en redder-rollen.

Ik wil haar zo graag kunnen aanspreken op het drinken, vooral omdat de gevolgen voor mij de hele week voelbaar zijn. Ik wil niet meer ’s nachts praten terwijl zij dronken thuis komt. Wil gewoon slapen, moet werken en heb die structuur nodig. Ze probeert me altijd uit mn slaap te halen en wil dan opeens praten, meestal lange monologen over het feit dat ik haar niet zie. Kortom, niet begrijp, niet meega in dat gedrag etc.

Als ze dronken is denkt ze opeens dat ze een soort medium is, en spreekt mensen dan gewoon aan op dingen die ze dan opeens "ziet". Ik geloof er gewoon niet in, wat haar boos maakt. Maar kennelijk levert het haar ook iets op. Aandacht denk ik, van wildvreemden. Ze wil altijd vreemden helpen of anderen helpen, maar negeert daarmee het thuisfront ook.

Inmiddels stappen we zelden samen. Het gaat snel mis als ze drinkt (gelukkig niet thuis) en dan wil ze met iedereen praten behalve mij, negeert me soms, wil niet mee naar huis (al is het diep in de nacht). Ik ben bang als ze gaat stappen, wetende dat het weer feest is als ze thuiskomt. Dan moet er opeens gepraat worden en is ze verbaal agressief. Ik ben dus steeds bang als ze weggaat, hoe komt ze thuis? Dat deel ben ik zo zat. Maar hoe kan ik zonder boos te worden haar op haar gedrag aanspreken? Ik weet het niet meer.... Inmiddels zijn we dus een beetje vastgelopen in onze relatie, maar praten lukt niet echt zonder veel emoties en woede wederzijds.

Opeens wil ze dus gaan LAT-ten, dan zitten we elkaar minder in de haren denkt ze. Ik zie alleen dat het probleem zich dan niet oplost, want dat drinken wordt niet minder. En dan alleen samen op afspraak, 2x per week is niet helemaal zoals ik een relatie wil invullen. Dan kan ik haar door de week niet zien, ik werk gewoon en heb dan alleen soms even tijd, en in de weekenden wil ik dan niet stappen omdat ze zo drinkt.

Iemand hetzelfde meegemaakt of tips?

[Deborah]

Heb jij überhaupt wel zin in zo'n relatie? Ze behandelt jou niet echt respectvol. Als je echt van haar houdt dan zou ik eens contact opnemen met haar huisarts. De kans is groot dat ze alleen maar wil gaan latten om nog meer te kunnen gaan drinken. Ook dat ze je alleen maar op afspraak wil zien kan betekenen dat ze er voor kan zorgen dat ze alleen op die momenten nuchter is. Alcoholisme is een ziekte, probeer haar als een patient te zien.

[Minerva]

Als ze dronken is denkt ze opeens dat ze een soort medium is, en spreekt mensen dan gewoon aan op dingen die ze dan opeens "ziet". Ik geloof er gewoon niet in, wat haar boos maakt. Maar kennelijk levert het haar ook iets op. Aandacht denk ik, van wildvreemden. Ze wil altijd vreemden helpen of anderen helpen, maar negeert daarmee het thuisfront ook.

Hierin lees ik vluchtgedrag en datzelfde geldt voor haar alcoholverslaving. Ik denk dat jouw vriendin een behoorlijk hoop problemen heeft die ze niet oplost maar waar ze vlucht voor de confrontatie. Als je ze ter verantwoording roept dan wenst ze daar niet aan mee te werken en ik vrees dat jij daar niets aan kan doen of voor kan betekenen.

Je zult zelf je conclusie moeten trekken en keuzes dienen te maken. Ga ik zo door ? Of kies ik voor een ander leven ?