Verschillende problemen na langdurige ziekte

[Sturmkonig]

Op mijn 19de ben ik heel zwaar ziek geworden. Zware vermoeidheid (niet meer), concentratieproblemen, vergeetachtigheid, immuunproblemen (niet meer), haarverlies, impotentie, huidallergiën, anhedonie (niet meer). Wat ervoor gezorgd heeft dat ik al mijn tijd in mijn studies moest steken. Dus totale verwatering van alle sociale contacten. Op karakter heel deze problematiek volgehouden tot ik verleden zomer (25 jaar) ben doorgeslaan. Opname kortenberg. Dit heeft me weer wat rust gebracht maar de feitelijke problematiek blijft ....

Problematiek 1: Ervaar een verlies van mogelijkheden op intellectueel niveau waardoor de
kansen toch wel aan de kleine kant zijn om later verder te doctoreren. Heb mijn volledige
potentieel niet kunnen gebruiken. Dat doet pijn. Had tot veel meer in staat kunnen zijn.
Dat heeft mijn zelfvertrouwen aangetast. Ik kijk ook op naar iedereen die het beter doet
dan mij. Ook zo bij mijn vorige psychiater. Lekker op snelste schema 7 jaar dokter
gestudeerd en nu bezig aan haar specialisatie.

Problematiek 2: Mijn uiterlijk is bergaf gegaan na die langdurige ziekte. Vroeger was ik altijd
zelfverzekerd maar nu komen daar periodes van onzekerheid bij. Vraag me continu af of ik
nog sexueel aantrekkelijk ben of niet. Het is alsof ik een tweede pubertijd meemaak.

Problematiek 3: Impotentie. Daarvoor heb ik een afspraak 11 augustus in Gent. Hopelijk
komt er daar iets deftig uit de bus. Ze hebben me destijds in Kortenberg gevraagd of dat
voor mij een probleem zou vormen in een mogelijke relatie. In begin zou dat voor mij geen
enkel probleem vormen maar op lange termijn lijkt me dat juist een groot obstakel. Heb
het ook nog nooit gedaan met een meisje. Maar dat vind ik nu niet zo erg. Omdat sex voor
de sex me geen moer interesseert. Iemand had me ooit de raad gegeven viagra te slikken en
dan naar de hoeren te gaan. Had ik kunnen doen maar dat interesseert me niet. Dat lost
helemaal niks op. Ben gewoon bang 1) ten eerste nooit meer verliefd te zijn 2) verliefd
te worden op iemand die hier nooit antwoord op kan bieden. Ze zeggen wel dat er meer in
het leven is dan liefde. Maar wat is er mooier in het leven dan liefde? Ok, er is meer in
een menu dan de hoofdschotel. Maar een menu zonder hoofdschotel is maar flauwe kost.

En de GROOTSTE PROBLEMATIEK is dat ik 7 jaar ter plaatse heb getrappeld. Het is alsof ik
7 jaar in coma heb gelegen. Dat ze me 7 jaar hebben ingevroren en dan maar is op een dag
hebben besloten om me te ontdooien. Ben 26 maar voel me totaal geen 26. Heb me helemaal
niet kunnen ontplooien zoals de rest. Voel me achtergesteld op sociaal en relationeel
vlak. Moet nog zoveel leren. Moet nog zoveel schade inhalen. Vraag me af of dat ooit nog
wel goed komt. De meerendeel van de mensen bloeit open op hogere school/universiteit. Dat
is hun mooiste periode van hun leven. Het is ook de ideale periode om dan nieuwe mensen
te leren kennen. Ze vermaken zich. Ze worden verliefd. Gaan dan samenwonen. Die
mogelijkheid is me ontnomen. Nadien wordt het allemaal zoveel moeilijker.

Er is een periode uit mijn leven genomen die heel essentieel is voor mijn persoonlijke
groei. Niet zomaar een periode. Mijn mooiste periode. Of de periode die het mooist had
moeten zijn. No wonder dat ik met zo f*cked voel. Wie gaat me die jaren teruggeven? Hoe
pak je dat nu in godsnaam aan? Niemand lijkt dat te begrijpen. Laat staan dat ze me op
dat vlak kunnen helpen. Daar heb ik DRINGEND en ik meen het DRINGEND hulp voor nodig.

[GeenPijn]

Nou ik groeide eigenlijk op in mn pubertijd wat zal het zijn 13 a 14 van alles meegemaakt toen je kan het zo gek niet bedenken en gana samenwonen op mn 18e. Dus dat alles gebeurt op de uni geloof ik niet in. Je leeft wanneer je leeft.
Die jaren ben je kwijt ja, vanaf hier alsnog beginnen met je leven dan.

[MissM]

je leven gaat zoals het gaat, kijk niet naar het verleden maar naar de toekomst

[Esterre]

Op mijn 19de ben ik heel zwaar ziek geworden. Zware vermoeidheid (niet meer), concentratieproblemen, vergeetachtigheid, immuunproblemen (niet meer), haarverlies, impotentie, huidallergiën, anhedonie (niet meer). Wat ervoor gezorgd heeft dat ik al mijn tijd in mijn studies moest steken. Dus totale verwatering van alle sociale contacten. Op karakter heel deze problematiek volgehouden tot ik verleden zomer (25 jaar) ben doorgeslaan. Opname kortenberg. Dit heeft me weer wat rust gebracht maar de feitelijke problematiek blijft ....

Problematiek 1: Ervaar een verlies van mogelijkheden op intellectueel niveau waardoor de
kansen toch wel aan de kleine kant zijn om later verder te doctoreren. Heb mijn volledige
potentieel niet kunnen gebruiken. Dat doet pijn. Had tot veel meer in staat kunnen zijn.
Dat heeft mijn zelfvertrouwen aangetast. Ik kijk ook op naar iedereen die het beter doet
dan mij. Ook zo bij mijn vorige psychiater. Lekker op snelste schema 7 jaar dokter
gestudeerd en nu bezig aan haar specialisatie.

Problematiek 2: Mijn uiterlijk is bergaf gegaan na die langdurige ziekte. Vroeger was ik altijd
zelfverzekerd maar nu komen daar periodes van onzekerheid bij. Vraag me continu af of ik
nog sexueel aantrekkelijk ben of niet. Het is alsof ik een tweede pubertijd meemaak.

Problematiek 3: Impotentie. Daarvoor heb ik een afspraak 11 augustus in Gent. Hopelijk
komt er daar iets deftig uit de bus. Ze hebben me destijds in Kortenberg gevraagd of dat
voor mij een probleem zou vormen in een mogelijke relatie. In begin zou dat voor mij geen
enkel probleem vormen maar op lange termijn lijkt me dat juist een groot obstakel. Heb
het ook nog nooit gedaan met een meisje. Maar dat vind ik nu niet zo erg. Omdat sex voor
de sex me geen moer interesseert. Iemand had me ooit de raad gegeven viagra te slikken en
dan naar de hoeren te gaan. Had ik kunnen doen maar dat interesseert me niet. Dat lost
helemaal niks op. Ben gewoon bang 1) ten eerste nooit meer verliefd te zijn 2) verliefd
te worden op iemand die hier nooit antwoord op kan bieden. Ze zeggen wel dat er meer in
het leven is dan liefde. Maar wat is er mooier in het leven dan liefde? Ok, er is meer in
een menu dan de hoofdschotel. Maar een menu zonder hoofdschotel is maar flauwe kost.

En de GROOTSTE PROBLEMATIEK is dat ik 7 jaar ter plaatse heb getrappeld. Het is alsof ik
7 jaar in coma heb gelegen. Dat ze me 7 jaar hebben ingevroren en dan maar is op een dag
hebben besloten om me te ontdooien. Ben 26 maar voel me totaal geen 26. Heb me helemaal
niet kunnen ontplooien zoals de rest. Voel me achtergesteld op sociaal en relationeel
vlak. Moet nog zoveel leren. Moet nog zoveel schade inhalen. Vraag me af of dat ooit nog
wel goed komt. De meerendeel van de mensen bloeit open op hogere school/universiteit. Dat
is hun mooiste periode van hun leven. Het is ook de ideale periode om dan nieuwe mensen
te leren kennen. Ze vermaken zich. Ze worden verliefd. Gaan dan samenwonen. Die
mogelijkheid is me ontnomen. Nadien wordt het allemaal zoveel moeilijker.

Er is een periode uit mijn leven genomen die heel essentieel is voor mijn persoonlijke
groei. Niet zomaar een periode. Mijn mooiste periode. Of de periode die het mooist had
moeten zijn. No wonder dat ik met zo f*cked voel. Wie gaat me die jaren teruggeven? Hoe
pak je dat nu in godsnaam aan? Niemand lijkt dat te begrijpen. Laat staan dat ze me op
dat vlak kunnen helpen. Daar heb ik DRINGEND en ik meen het DRINGEND hulp voor nodig.

Niemand gaat jouw die tijd teruggeven, die ga je nu jezelf teruggeven
Wie zegt trouwens dat je nooit meer verliefd zal worden? je bent nog hartstikke jong.
Als ik het zo lees, dan is de vergelijking die je maakt met anderen eigenlijk het grootste probleem?(wat ik overigens heel goed snap, want iedereen doet dat volgens mij..)
Je zegt dat je opkijkt tegen iedereen die het beter doet dan jou.. dan is het uiteraard logisch dat je nooit tevreden zal zijn, want er zullen altijd leukere, betere, mooiere, slimmere mensen zijn.
Ik denk dat je wat meer bij jezelf moet blijven ipv naar de belevenissen en tijd te kijken die iedereen heeft (gehad). Desnoods met professionele hulp uiteraard. Ik weet niet precies wat je doelen zijn, maar je bent nog zo jong, die kun je nog steeds waarmaken?