Een keuze moeten maken....

[niets]

Het is nu 2,5 jaar geleden dat mijn relatie met mijn toenmalige vriendin uit ging.
Dat meisje kende ik voorheen 6 jaar voordat we een relatie kregen waarbij er altijd al gevoelens waren.
Dat meisje had psychische problemen. Daarvoor is zij onder behandeling geweest bij een psycholoog en heeft medicatie gehad. Ze heeft altijd veel problemen gehad om zich te binden aan mensen en als er problemen waren ging ze die uit de weg. Haar uitspraak was: "ik verwerk niet, ik verdring". Nutteloos te zeggen dat zoiets ophoopt en je er helemaal aan kapot gaat. Maar toen ik met haar een relatie begon werd het beter en leek alles goed te gaan. Ze was een beetje een grijze muis met een laag zelfbeeld die weinig uit ging. Ook haar band met haar ouders was wat kil.
Ze leerde mij kennen, mijn vrienden en mijn ouders. Ze werd door iedereen geaccepteerd en men was gek op haar. Vooral kon ze goed opschieten met mijn ouders, ze wou altijd bij hun op bezoek en mijn ouders waren dol op haar.
Op haar beurt hielp ze mij. Ook ik had problemen, problemen om mijn gevoelens te uiten en mensen te vertrouwen, te geloven in mijn kunnen. Echter ik was naar buiten toe vrij normaal of juist meer een persoon die deed dat alles hem niets deed.

Het grijze muisje veranderde in een spontane beeldschone jonge vrouw en ik leefde helemaal op en was gelukkig en mezelf.
Tot het moment dat mijn moeder een beroerte kreeg. Ze werd vrijdag opgenomen en was al heel snel niet meer aanspreekbaar. Mijn toenmalige vriendin kwam direct en tot het moment van overlijden is ze erbij geweest. De manier waarop mijn moeder stierf was alles behalve vreedzaam om te zien. Als iemand een zware beroerte heeft dan gaat dat gepaard met fysieke symptomen die heel erg naar zijn. Ikzelf kan zoiets naar wat bleek snappen en een plekje geven. Daarna ging het met mijn vader, broertje en vriendin bergafwaarts emotioneel gezien. Ik had mijn moeder beloofd om voor hen te zorgen, mijn studie af te maken en mijn kinderen naar haar te vernoemen en gelukkig te worden.
Kort daarna startte de studie, ik haalde alles met goede cijfers. Ik probeerde er voor mijn vader en broertje te zijn en voor mijn vriendin.
Het was die periode dat mijn vriendin me begon af te stoten. Verdringen i.p.v. verwerken. Emotioneel en fysiek nam ze heel snel afstand, ik kreeg van alles naar mijn kop geslingerd en ze begon te flirten met andere jongens. De relatie eindigde en ze begon een feestbeest te worden, drugs drank en seks. Ze werd vaak door jongens gekwetst en ik zag dat het mis ging. Omdat het met mij ook mis ging heb ik al het contact verbroken. Ik heb een paar maal geprobeerd om een einde aan mijn leven te maken maar dat ging telkens "goed".
Hierna belande ik in een periode waarin ik om haar te vergeten stevig begon te drinken en ik ontzettend veel one-night-stands had. Hierna voelde ik me een week smerig en rot omdat het nog steeds als vreemd gaan voelde.
Ergens in oktober ging het helemaal mis. Ik raakte zwaar depressief en kwam aan de medicatie en zat hopeloos in de put. Sinds 2 maanden gaat het beter en had mezelf voorgenomen om meisjes echt te leren kennen.
Op een avond sprak ik af met vrienden om naar een feest te gaan. Ik reisde apart en doordat het gsm netwerk plat lag konden we geen contact krijgen waardoor ik in mijn remi uit ging.
Ik sta in een kroeg als een kerel een meisje lastig valt. Ik kom er tussen en ik raak met het meisje aan de praat, we dansen en ik krijg haar nummer. Ik durfde niet te bellen en mijn huisgenote pushte mij om het wel te doen. Die avond beloofde ik haar de volgende dag te bellen en ging vervolgens met een vriend de stad in. Die vriend ging naar huis en ik belde mijn huisgenote en ontmoette haar in een cafeetje. Ik raakte stom toevallig aan de praat met een Duits meisje. Ik vroeg haar of ze wou dansen en toen we gingen dansen zoenden we elkaar opeens. Geëmotioneerd liep ze naar buiten en ik volgde haar. Ze zei tegen mij dat ik ze gecompliceerd was, veel problemen had en toch niks met haar wou. Vervolgens hebben we 2 uur gepraat over nogal zware zaken, erg ongewoon voor een eerste ontmoeting. Ik kreeg de indruk dat ze mij probeerde te lozen door zichzelf als een probleemgeval neer te zetten en de meeste mensen zouden idd hard weg lopen.
Ik heb nogal een zwak voor dat soort meisjes schijnbaar en ik vind het enerzijds fantastisch dat mensen zichzelf zo bloot geven. Ik vroeg haar nummer en beloofde haar te ontmoeten.
Een afspraak volgde en op die ontmoeting hebben we drie uur gewandeld a la before Sunrise…
Veel gepraat en ze zei dat ze nogal instabiel was, aan de medicatie en moeite had met mensen.
Ze wist niet of ze me nog kon zien, toen ik haar vroeg om haar weer te ontmoeten zei ze dat ze dat ws niet wou omdat ze bang is. Ik zei dat we gewoon vrienden konden zijn.
De volgende dag belde ik het andere meisje, ik had dat aan haar en mijn huisgenote beloofd en een date volgde. Dit meisje is ontzettend lief, stabiel, mooi en intelligent. Ze is wat ouder dan het andere meisje en woont in mijn directe omgeving en zal dat ook blijven doen.

Ondertussen kreeg ik een sms’je van het Duitse meisje. Ze zei dat ze het leuk vond en me nog een keer wou zien. We hebben toen samen gekookt en weer veel gepraat. Ze vertelde me dat ze wou studeren aan een gerenommeerde Duitse uni waarvoor ze een sollicitatiebrief had moeten schrijven en waarvoor ze die dag was aangenomen.
Die avond hebben we geknuffeld en gekust en min of meer gaf ze aan dat ze bij me wou blijven die nacht. Ik heb gezegd dat om het niet gecompliceerd te maken dat het beter is dat ze naar huis ging.
Dit meisje is ook uitermate intelligent en lief maar dus ook een meisje met “problemen”.
Wat ik nu weet van haar is dat ze op school vroeger niet echt populair was en moeite heeft met mensen. Op heel veel vlakken herinnert ze mij aan mijn ex. Maar op veel andere vlakken vertonen we beiden heel veel overeenkomsten. Het stomme is dat zij ontzettend knap, intelligent, lief en ondernemend is. Een meisje dat wanneer ze gaat studeren en mensen ontmoet erg gewild zal zijn bij mannen. (Alleen al om het feit dat ze zo ontzettend knap is).

Gezien het feit dat ze me herinnerd aan de ervaringen met mijn ex, zij op 200 km afstand gaat studeren en ze aangeeft dat ze niet weet of het wat word (gezien haar instabiliteit) was ik vastbesloten om tegen haar te zeggen dat we beter vrienden konden blijven.
Dus ik maak een afspraak en ga naar haar toe. Ik bel aan en ze doet open. Ze staat voor me in een ontzettend mooi jurkje en springt naar buiten en vraagt direct of ik zin heb om weer een stuk te wandelen. We wandelen door een ontzettend mooi Duits landschap terwijl haar hond om ons heen drentelt en dan weer een weiland of korenveld in rent. Ondertussen praten we over van alles en besef ik mij hoeveel we gemeen hebben. Voorzichtig zeg ik dat we ver uit elkaar komen, dat we elkaar 2 maanden niet gaan zijn (zij gaat 6 weken naar Azië en ik 2 a 3 weken ook op vakantie).
Ze vraagt me om een film te gaan kijken en we zitten op haar bank. Ik ga op 30 cm afstand zitten en hou mijn handen strak naast me. Al het initiatief komt van haar. Ze neemt mijn handen en streelt ze, ze kust ze, legt haar hoofd op mijn schouder en geeft me af en toe een kusje. Ik probeer niks te doen.
Twee uur lang gaat dat zo, ze probeert me te verleiden en ik doe alles om het te voorkomen.
Maar ergens gaat het mis en het eindigt ermee dat we de “liefde” bedrijven.
Daarna begint ze te huilen. Naar wat ze me later mailde omdat het voor haar teveel intimiteit in een keer was. Bovendien zegt ze dat ze normaal niet slaapt met mannen waarmee ze niet in een relatie is en dit voor haar apart was. Ze geeft aan dat ze zich ontzettend goed voelt wanneer ik bij haar ben.
Voordat we beiden op vakantie gaan wil ze me nog een keer zien. Haar intentie is om een relatie te beginnen ondanks dat het tegen alle rationele bezwaren in gaat.

Ondertussen sms’t het andere meisje mij steeds, ook die is gek op mij. Ik zit nu nog in de date fase met beiden waarbij het dus met de ene verder is gegaan dan ik zelf wou.
Ik voel me ontzettend k*t, ik weet niet wat ik moet. Ik weet alleen dat ik heel snel een keuze moet maken omdat de grens tussen daten en een beginnende relatie dichtbij is. En ik zal een van de twee kwetsen wat ik niet wil maar toch zal moeten.
Een relatie met beiden aan gaan zoals sommigen opperen wil en kan ik niet, dat is niet eerlijk.

Dus daar sta ik… Beide meisjes zijn lief, intelligent en willen een relatie.
De een is stabiel, extravert, dichtbij, wat ouder en wat “normaler”.
Het andere meisje is instabiel, introvert, veraf en wat jonger en “abnormaal”.
Het laatste meisje kan ik heel goed mee praten, we snappen dingen en gevoelens die moeilijk te beschrijven zijn en waar normale mensen niet vaak aan denken.
Maar ze gaat studeren in een grote stad waar ze ongetwijfeld een eigen leven gaat leiden en in de belangstelling zal staan van jongens. Ik ben bang dat gedurende haar studie ze veranderd. Dat ze door mij zich beter gaat voelen, zelfverzekerd en ik opeens geen plekje meer kan hebben in haar leven. Dat terwijl ik echt behoefte heb om mijn leven met iemand te gaan delen, zekerheid in mijn leven.

Ik geloof niet in een ware…Maar wat moet ik?
Ik stel deze vraag dan ook maar eens hier omdat hier ook veel gevoelsmensen zitten met veel kennis en inzicht en die dit meer herkennen dan normale mensen…

[volhoudertje]

Je bent volgens mij het soort man dat op labiele meisjes valt, of in ieder geval probleem gevallen en kneusjes. Sommige mannen willen dolgraag de reddende engel zijn in het leven van een vrouw. Dat patroon zie je wel vaker. De reden laat zich raden: Veel mannen willen zich graag meer en sterker voelen dan hun partner. Het klinkt allemaal heel nobel, maar in feite gaat het om een vorm van dominantie. Je wilt belangrijk gevonden worden en een rol van betekenis spelen in het leven van de ander. Het heeft te maken met de blauwdruk van datgene wat jij aantrekkelijk vindt in een relatie.

De laatste zinnen uit je verhaal spreken elkaar op een interessante manier tegen:

Dat terwijl ik echt behoefte heb om mijn leven met iemand te gaan delen, zekerheid in mijn leven.
Ik geloof niet in een ware… Maar wat moet ik? …

Je plaatst in je laatste zinnen ook heel sterk het begrip 'normale mensen' tegenover 'anbormale mensen. Dat spreekt gewoon boekdelen. De manier waarop je dat doet staat me zelfs een beetje tegen.
Uiteraard wil je verstandelijk gezien liever niet nog een keer de reddende engel spelen en vervolgens het meisje kwijt raken nadat ze door jouw 'liefdevolle goede zorgen' veranderd of 'genezen' is. Wie zegt trouwens dat dit zal gebeuren?
Maar aan de andere kant gaat er toch een sterke aantrekkingskracht van de abnormale kneus uit. Logisch , want als je zou kiezen voor het 'normale' meisje ben je niet de 'prins op het witte paard' en liggen de verhoudingen in een relatie anders.
En dat zal je meer moeite kosten, vermoed ik.

[Esterre]

Goh, wat zullen mensen die problemen hebben en die dit lezen, zich top voelen met termen als 'abnormaal, kneus' . Omdat je toch over abnormale meien praat, ga dan gewoon voor meiden die geen issues hebben, die niet gered hoeven te worden want dat zie je nu wel, daar word je zelf ook niet vrolijk van.

[niets]

Goh, wat zullen mensen die problemen hebben en die dit lezen, zich top voelen met termen als 'abnormaal, kneus' . Omdat je toch over abnormale meien praat, ga dan gewoon voor meiden die geen issues hebben, die niet gered hoeven te worden want dat zie je nu wel, daar word je zelf ook niet vrolijk van.

Abnormaal betekend afwijkend van de standaard.
In mijn optiek en voor zover dat nog niet duidelijk zijn die mensen juist meer bijzonder dan gewone mensen. Dat mensen in deze samenleving problemen hebben of abnormaal worden beschouwd komt vaak omdat ze qua EQ in mijn optiek veel verder ontwikkeld zijn en veel sterkere gevoelens hebben.
Doordat ze zaken anders voelen en ervaren krijgen ze in de huidige zakelijke samenleving problemen.

Ik ben zelf ook gecompliceerd en abnormaal volgens mijn omgeving... Ik ervaar emoties ook veel sterker dan bijvoorbeeld veel van mijn vrienden. En ik voel me juist aangetrokken tot dames die hetzelfde hebben.

[niets]

Je bent volgens mij het soort man dat op labiele meisjes valt, of in ieder geval probleem gevallen en kneusjes. Sommige mannen willen dolgraag de reddende engel zijn in het leven van een vrouw. Dat patroon zie je wel vaker. De reden laat zich raden: Veel mannen willen zich graag meer en sterker voelen dan hun partner. Het klinkt allemaal heel nobel, maar in feite gaat het om een vorm van dominantie. Je wilt belangrijk gevonden worden en een rol van betekenis spelen in het leven van de ander. Het heeft te maken met de blauwdruk van datgene wat jij aantrekkelijk vindt in een relatie.

De laatste zinnen uit je verhaal spreken elkaar op een interessante manier tegen:

Dat terwijl ik echt behoefte heb om mijn leven met iemand te gaan delen, zekerheid in mijn leven.
Ik geloof niet in een ware… Maar wat moet ik? …

Je plaatst in je laatste zinnen ook heel sterk het begrip 'normale mensen' tegenover 'anbormale mensen. Dat spreekt gewoon boekdelen. De manier waarop je dat doet staat me zelfs een beetje tegen.
Uiteraard wil je verstandelijk gezien liever niet nog een keer de reddende engel spelen en vervolgens het meisje kwijt raken nadat ze door jouw 'liefdevolle goede zorgen' veranderd of 'genezen' is. Wie zegt trouwens dat dit zal gebeuren?
Maar aan de andere kant gaat er toch een sterke aantrekkingskracht van de abnormale kneus uit. Logisch , want als je zou kiezen voor het 'normale' meisje ben je niet de 'prins op het witte paard' en liggen de verhoudingen in een relatie anders.
En dat zal je meer moeite kosten, vermoed ik.

Ik hoef mij niet meer en sterker te voelen dan een vrouw. Ik wil niet dominant zijn over de ander en ik hoef niet belangrijk gevonden te worden. In mijn voorgaande relaties was daar ook geen sprake van.
Ik had mijn issues en zij de hare. Het beste was dat we elkaar goed begrepen en we van elkaar wederzijds leerden.

De reden dat ik me aangetrokken voel tot dit soort meisjes is simpelweg omdat je elkaar begrijpt en hele open en eerlijke gesprekken kunt hebben. Ze zal het zonder mij ook echt wel redden, ze is super intelligent en ondernemend.

Ik vind het nogal raar dat mensen zich direct aangevallen voelen zeg, alsof er selectief gelezen word.

[volhoudertje]

Verder ontwikkeld, sterkere gevoelens en een hoger EQ … nou nou, je generaliseert en idealiseert mensen die 'afwijken van de standaardnorm' behoorlijk.
Dat je gewoon liever een meisje wilt waar jij je wat probelmatiek betreft aan kunt spiegelen of aan kunt optrekken lijkt me logisch en verklaarbaar. Dat is lekker makkelijk, want in het andere geval zou je namelijk op basis van gelijkheid met iemand moeten omgaan of het rico lopen de 'mindere partij' te zijn. Het is inderdaad aan jouw wat je keuze zal zijn.

[Esterre]

Goh, wat zullen mensen die problemen hebben en die dit lezen, zich top voelen met termen als 'abnormaal, kneus' . Omdat je toch over abnormale meien praat, ga dan gewoon voor meiden die geen issues hebben, die niet gered hoeven te worden want dat zie je nu wel, daar word je zelf ook niet vrolijk van.

Abnormaal betekend afwijkend van de standaard.
In mijn optiek en voor zover dat nog niet duidelijk zijn die mensen juist meer bijzonder dan gewone mensen. Dat mensen in deze samenleving problemen hebben of abnormaal worden beschouwd komt vaak omdat ze qua EQ in mijn optiek veel verder ontwikkeld zijn en veel sterkere gevoelens hebben.
Doordat ze zaken anders voelen en ervaren krijgen ze in de huidige zakelijke samenleving problemen.

Ik ben zelf ook gecompliceerd en abnormaal volgens mijn omgeving... Ik ervaar emoties ook veel sterker dan bijvoorbeeld veel van mijn vrienden. En ik voel me juist aangetrokken tot dames die hetzelfde hebben.

Je plaatst ze op een bepaald voetstuk, vind ik. Ik deel je visie niet helemaal met dat mensen vaak in hun EQ verder ontwikkeld zijn omdat ze problemen hebben, want wie zegt dat ze na al die problemen positief kunnen denken over hun mogelijkheden en dat ze weten hoe ze met hun emoties om moeten gaan?.. Maar dat is hoe ik erover denk uiteraard
Ik denk omdat je open staat voor emoties en er veel aandacht aan geeft, dat je dan idd het idee hebt of je emoties sterker ervaart. Ik zeg alleen maar dat dit niet altijd zo hoeft te zijn. Je vrienden kunnen dit net zo goed hebben, maar kunnen er bijv. niet zoveel mee bezig zijn. (Ik zeg niet dat dit zo is, maar het kan..)

[niets]

Verder ontwikkeld, sterkere gevoelens en een hoger EQ … nou nou, je generaliseert en idealiseert mensen die 'afwijken van de standaardnorm' behoorlijk.
Dat je gewoon liever een meisje wilt waar jij je wat probelmatiek betreft aan kunt spiegelen of aan kunt optrekken lijkt me logisch en verklaarbaar. Dat is lekker makkelijk, want in het andere geval zou je namelijk op basis van gelijkheid met iemand moeten omgaan of het rico lopen de 'mindere partij' te zijn. Het is inderdaad aan jouw wat je keuze zal zijn.

ah het kan ook nooit goed zijn he... eerst word ik aangevallen omdat jullie mijn woorden verkeerd interpreteren en jullie denken dat ik mensen met issues kneusjes vind.

Als ik dan vervolgens duidelijk maak dat ik juist de positieve kanten bedoel dan is het weer niet goed...

De meeste mensen lopen weg voor mensen met issues, ik denk dat de meeste mensen zeker hier dat niet echt eerlijk zullen vinden omdat je dan niet de kans krijgt om elkaar echt te leren kennen.
mystica verwoord goed waar ik bang voor ben:
http://www.psycholoog.net/forum/viewtop ... 21#p299171

En ik voel me geenzins de mindere partij als ik een relatie zou nemen met een "normaal" meisje. Ik heb mezelf geaccepteerd wie ik ben en dat ik mijn issues heb. waar dat vroeger mij enorm belemmerde weet ik dat juist steeds meer om te buigen.

[niets]

Je plaatst ze op een bepaald voetstuk, vind ik. Ik deel je visie niet helemaal met dat mensen vaak in hun EQ verder ontwikkeld zijn omdat ze problemen hebben, want wie zegt dat ze na al die problemen positief kunnen denken over hun mogelijkheden en dat ze weten hoe ze met hun emoties om moeten gaan?.. Maar dat is hoe ik erover denk uiteraard
Ik denk omdat je open staat voor emoties en er veel aandacht aan geeft, dat je dan idd het idee hebt of je emoties sterker ervaart. Ik zeg alleen maar dat dit niet altijd zo hoeft te zijn. Je vrienden kunnen dit net zo goed hebben, maar kunnen er bijv. niet zoveel mee bezig zijn. (Ik zeg niet dat dit zo is, maar het kan..)

wellicht ga ik teveel uit van mijn eigen ervaringen. Veel mensen die ik ontmoet en problemen hebben zie ik niet alleen als probleem geval. Ik wil weten waarom zoiets is en ik zet het niet meteen op het lopen omdat iemand issues heeft. Vaak zit er een begrijpelijk verhaal achter en als je ze beter leert kennen zie je al snel veel positieve kanten. Veel mensen zeggen als je verteld over een meisje die problemen heeft: "begin er niet aan, maak dat je weg komt, gedoemd om te mislukken".

Ik ben gewoon heel bang dat het mis loopt gezien mijn eerdere ervaringen. Alleen die ervaringen betekenen niet dat het dit keer mis hoeft te gaan maar het houdt me wel enorm bezig.

[Esterre]

Je plaatst ze op een bepaald voetstuk, vind ik. Ik deel je visie niet helemaal met dat mensen vaak in hun EQ verder ontwikkeld zijn omdat ze problemen hebben, want wie zegt dat ze na al die problemen positief kunnen denken over hun mogelijkheden en dat ze weten hoe ze met hun emoties om moeten gaan?.. Maar dat is hoe ik erover denk uiteraard
Ik denk omdat je open staat voor emoties en er veel aandacht aan geeft, dat je dan idd het idee hebt of je emoties sterker ervaart. Ik zeg alleen maar dat dit niet altijd zo hoeft te zijn. Je vrienden kunnen dit net zo goed hebben, maar kunnen er bijv. niet zoveel mee bezig zijn. (Ik zeg niet dat dit zo is, maar het kan..)

wellicht ga ik teveel uit van mijn eigen ervaringen. Veel mensen die ik ontmoet en problemen hebben zie ik niet alleen als probleem geval. Ik wil weten waarom zoiets is en ik zet het niet meteen op het lopen omdat iemand issues heeft. Vaak zit er een begrijpelijk verhaal achter en als je ze beter leert kennen zie je al snel veel positieve kanten. Veel mensen zeggen als je verteld over een meisje die problemen heeft: "begin er niet aan, maak dat je weg komt, gedoemd om te mislukken".

Ik ben gewoon heel bang dat het mis loopt gezien mijn eerdere ervaringen. Alleen die ervaringen betekenen niet dat het dit keer mis hoeft te gaan maar het houdt me wel enorm bezig.

Waarom probeer je het dan niet met een meisje die probleem vrij is? Ben je bang dat zij jou niet zal begrijpen?
Je zegt: 'Ik hoef mij niet meer en sterker te voelen dan een vrouw. Ik wil niet dominant zijn over de ander en ik hoef niet belangrijk gevonden te worden'. Wat houdt je tegen om een relatie met iemand zonder problemen te beginnen?

[Esterre]

P.s. Het is niet de bedoeling om je aangevallen te voelen, maar het drinken vloog een beetje mijn luchtpijp in toen ik het las omdat je erg in 'verschillen' typt. That's all.

[niets]

ik ben idd bang dat ik in een "gewone" relatie iets ga missen.
het is de weg van de minste weerstand en met meer kans op slagen wellicht maar ik twijfel dus heel sterk.

wellicht is het van mij ook verkeerd dat ik val op meisjes die anders zijn en is het voor mij ook verstandiger om eens iets anders te doen.

daarom zit ik ook zo in dubio...

[volhoudertje]

De meeste mensen lopen weg voor mensen met issues, ik denk dat de meeste mensen zeker hier dat niet echt eerlijk zullen vinden omdat je dan niet de kans krijgt om elkaar echt te leren kennen.

Waarom zou het niet eerlijk zijn om weg te lopen voor mensen met bepaalde issues? Het gaat er om of iemand zich goed voelt bij een ander, dan mag je best op voorhand al keuzes maken.

Volgens mij ben je hier het meest bang voor, je zegt het immers zelf:

Dat ze door mij zich beter gaat voelen, zelfverzekerd en ik opeens geen plekje meer kan hebben in haar leven.

Je lijkt wel heel erg overtuigd van je ‘helende gaven’ en je verwoordt al meteen een schrikbeeld waarvan absoluut niet zeker is dat het ook werkelijkheid zal worden.

Wellicht is het van mij ook verkeerd dat ik val op meisjes die anders zijn en is het voor mij ook verstandiger om eens iets anders te doen.

Verkeerd niet, het is alleen een patroon dat volkomen doorzichtig is.

[Esterre]

Omdat meiden geen problemen hebben wil niet zeggen dat je er iets in gaat missen of dat er geen diepgang in zit. De wereld bestaat niet uit alleen maar negativiteit/gevoelens e.d. en ik denk dat een ander type meisje jou ook heel veel dingen kan bieden en laten zien. Met elkaar lachen, leuke dingen doen, communiceren(beetje op hezelfde niveau) telt toch ook goed mee?

[niets]

De meeste mensen lopen weg voor mensen met issues, ik denk dat de meeste mensen zeker hier dat niet echt eerlijk zullen vinden omdat je dan niet de kans krijgt om elkaar echt te leren kennen.

Waarom zou het niet eerlijk zijn om weg te lopen voor mensen met bepaalde issues? Het gaat er om of iemand zich goed voelt bij een ander, dan mag je best op voorhand al keuzes maken.

Volgens mij ben je hier het meest bang voor, je zegt het immers zelf:

Dat ze door mij zich beter gaat voelen, zelfverzekerd en ik opeens geen plekje meer kan hebben in haar leven.

Je lijkt wel heel erg overtuigd van je ‘helende gaven’ en je verwoordt al meteen een schrikbeeld waarvan absoluut niet zeker is dat het ook werkelijkheid zal worden.

Wellicht is het van mij ook verkeerd dat ik val op meisjes die anders zijn en is het voor mij ook verstandiger om eens iets anders te doen.

Verkeerd niet, het is alleen een patroon dat volkomen doorzichtig is.

Mmzz, ik ben absoluut geen don juan en ben ook "moeilijk" in de omgang.
ik ben gewoon bang om op een gegeven moment afgewezen te worden omdat ik daar dus ervaring mee heb...

"helende gaven"...ik weet van mezelf dat ik goed met mensen om kan gaan, begrip kan tonen en ze motiveren. Mijn huisgenote zegt bijvoorbeeld dat ik precies weet wat ik moet zeggen. zowel positief als negatief. Ik weet iemands zwakke kanten snel te vinden en iemands positieve kanten. Alleen kost het mij ook ontzettend veel energie.

[Esterre]

Ik heb opzich donkerbruin haar van mijzelf, maar af en toe voel ik mij een beetje blond en dat is nu ook zo.. want ik snap niet zo goed meer wat het hele punt is? Want beide gevallen (stabiliteit en instabiliteit) heeft z'n voor -en nadelen.. dat beschrijf je hier tenslotte.
Ik denk dat je voor jezelf moet uitmaken wat zwaarder weegt : Angst dat je iets gaat missen in een relatie met een stabiel iemand en angst voor afwijzing(?) of de hoeveelheid energie die je moet steken in een raltie met een onstabiel iemand.

[niets]

Ik heb opzich donkerbruin haar van mijzelf, maar af en toe voel ik mij een beetje blond en dat is nu ook zo.. want ik snap niet zo goed meer wat het hele punt is? Want beide gevallen (stabiliteit en instabiliteit) heeft z'n voor -en nadelen.. dat beschrijf je hier tenslotte.
Ik denk dat je voor jezelf moet uitmaken wat zwaarder weegt : Angst dat je iets gaat missen in een relatie met een stabiel iemand en angst voor afwijzing(?) of de hoeveelheid energie die je moet steken in een raltie met een onstabiel iemand.

de keuze is dus gemaakt...
heb met het "kneusje" weer een hele gezellige leuke avond gehad. ik voel me ontzettend geborgen, mezelf en rustig bij haar en die gevoelen zijn wederzijds. Ik verveel me geen moment bij haar en ik ben al erg verliefd geworden op een paar van die schattige kleine trekjes die ze heeft.
De afstand die er straks fysiek tussen ons zal zijn vind ik het ergste.
200 km...dus als we elkaar om wat voor reden ff snel willen zien kan dat niet, je zal wat meer moeten plannen. (enige voordeel is dat ik over de autohbahn kan en ik een race motor heb )

angst heb ik, angst voor afwijzing ook. de energie die ik erin moet steken maakt me niet zoveel uit want als ik haar zie lachen dan kan ik weer een week voorruit. Dit weekend ontmoet ik haar beste vriend en ouders. na onze vakantie stel ik haar voor aan mijn pa en mijn broertje en al mijn vrienden

ik kan gewoon geen relatie met een "normaal" iemand hebben. Ik ben zelf ook redelijk gestoord en een relatie met wederzijds begrip is dan wel zo makkelijk

[Esterre]

Well, good for you then! Veel geluk!

[JulianC]

200km is te overbruggen, daar raak je aan gewend, believe me. als het het waard is om ergens te zijn, dan vind je het heus niet erg om even twee uur in de auto te zitten ervoor.

maar mooi!

[volhoudertje]

Fijn dat jullie je goed bij elkaar voelen en ook al snel elkaars ouders ontmoeten, niets.
Maar doe voorzichtig op de Autobahn met je racemonster, hè.

[niets]

het voelt nu al goed

vanavond of morgen leer ik mijn schoonouders kennen

dank allen