Gebruikersavatar
katleen
Berichten: 2662
Lid geworden op: 01 apr 2012 22:43

Re: Een onmogelijke vriendschap?

beetje dubbel lijkt het me :
aan de ene kant kan je nuchter er tegenaan kijken : als kind waren jullie vriendinnetjes waarbij zij het blijkbaar `makkelijker` had dan jij. en dat jullie beiden een eigen volwassen leven kregen , met eigen invulling van `geluk`.
maar aan de andere kant zijn er dromen over haar , toch onbewust vergelijken en je daardoor `minderwaardig` voelen?
en tja , dat is jammer , vooral voor jezelf ; want dan wordt die onzekerheid weer gevoed door dingen uit het verleden.
is een ontmoeting een goed of slecht idee? weet ik niet. misschien is het gewoon ook wel eens fijn om herinneringen op te halen? en moet je er niet meer mee doen dan dat?
ik zou zeggen : denk er maar eens over na , maar laat je niet gek maken door je eigen gedachten heh. [AAI]
Gebruikersavatar
Black Rose
Berichten: 1711
Lid geworden op: 27 mei 2011 23:53

Re: Een onmogelijke vriendschap?

Het is nog ingewikkelder dan "dubbel" vrees ik ; driedubbel/vierdubbel/...? :lol:

Ik voelde me in die tijd minderwaardig daar zij op sociaal vlak en qua hobby's best wel een rijk gevuld leven had, net waar het bij mij niet vlotte.
En zij mocht zich steeds kleden zoals ik me wou kleden, maar mijn ouders strengere grenzen stelden. Uitgaan, ook al was het via het balkon van haar slaapkamer naar beneden glippen : ze durfde het allemaal :o
Ik hoefde niet zo ver naar beneden, maar was dit 1x uitgekomen dan had ik het wel serieus mogen bekopen thuis [blink]
Het hoefde ook niet, want niemand wachtte op mij om uit te gaan noch zou ik ergens binnen gedurfd hebben met mijn gebrekkig zelfvertrouwen.

Maar mijn dromen evolueerden ondertussen naar een situatie waarbij ze wel contact met me wenst. Die ervaar ik steeds als positief en aangenaam, dus brengen deze het minderwaardigheidsgevoel niet meer naar boven.

Ik vraag me af (weet het niet zeker) dat het niet eerder het volgende is : mijn zelfvertrouwen is met de jaren toch wat gestegen, noch steeds labiel maar niet meer continu zo laag als vroeger.
Een ontmoeting is een soort "sprong" naar het verleden ; dus eventueel ook een mogelijke herbeleving van het minderwaardigheidsgevoel + een zekere gêne i.v.m. die dromen.
Want ik vind het toch zo vreemd om er na zoveel jaar nog steeds over te dromen, bijna abnormaal.
Misschien ook het feit dat ik lesbisch ben ; dat weet ze wel intussen doordat onze moeders elkaar nog zagen/hoorden sindsdien.
Voor haar is dat geen probleem, voor mij brengt het toch een zekere onwennigheid dat de vriendin waar ik alles mee deelde en zo close mee was tussen 6-11 jaar dan geconfronteerd wordt met het feit dat haar beste vriendin lesbisch is.
Niet dat er iets gebeurde op die leeftijd, daar waren we toen niet mee bezig uiteraard.

Och ja, ik herinner me wel dat we ooit eens een op bed een verliefd koppeltje nadeden.
Maar dat bleef heel onschuldig en ik herinner me ook niet dat daar gevoelens of andere opwindende ervaringen bij te pas kwamen, anders hadden we het er waarschijnlijk niet bij die éne keer gelaten :D

Het is zoals je het schrijft denk ik : doen (de ontmoeting), maar niet teveel over nadenken op voorhand anders maak ik mezelf terug gek met mijn eigen gedachten.
Wat gisteren even niet tegen te houden was, maar nu even gaan rustiger ligt.
Tot er een datum zal vast liggen, dan wordt het terug moeilijker om de gedachten en gepaarde angsten van me af te zetten :eek:
Ik weet dat indien ze iets laten weten en ik het niet doe, ik achteraf toch enkel ontgoocheld zal zijn in mezelf omdat ik dan de angst heb laten overwinnen.

[AAI]

Verdere reacties nog steeds welkom :D ;)

Terug naar “Eenzaamheid, relaties en seksualiteit”