Hai hai,
Zoals een paar van jullie weten ik ben M@ri@, 43 jaar een moeder van 3 kids van bijna 19,15 en 8.... de twee oudste zijn van mijn eerste relatie en de jongste van mijn tweede relatie. Deze relatie is inmiddels beeindig eind 2004, na twee jaar met elkaar te zijn heeft hij besloten om uit het leven te stappen.
Hierin wil ik niet nu op ingaan, gezien een ander deel is van mijn situatie nu en een ander concept is dat wat ik hier plaatsen wil.
Na 2 jaar van de overlijden van de vader van de jongste, heb ik mijn huidigig partner leren kennen. Een jongen wel 11 jaar jonger dan ik, net zo gek als ik, net zo vrolijk als ik... het klickte...hij stond voor me klaar, voor me kids, ik voelde me dus niet meer alleen en verlaten. Toch heeft iets altijd in me gevoeld dat er iets niet fijn was aan deze jongen. Dit gevoel heb ik genegeerd en ik ging door met de relatie met hem.
Om een lang verhaal kort te maken ga ik schrijven hoe het nu is:
Wij zijn 5 jaar verder, hebben heel veel ruzies gehad om de kids, vertrouw, geld, gewoon simpel weg om bijna alles.... wat klickte, klickte op eens niet meer!!! NU? Wij leven nog steeds samen en ik weet het gewoon niet, hij is vreemd gegaan, hij loog, nu niet meer zeg ie....ik voel ook niet dat hij dat doet.... ik had hem altijd door!! ik voelde altijd dat iets niet klopte....
Januari dit jaar ondek ik de geheim van zijn leven (fetisch onderwerp), dus wat ik altijd voelde, klopte!!! Wij zouden uit elkaar gaan want voor mij was de druppel, toch heeft hij mij zover gekregen dat wij het nog een keer zouden gaan proberen, geen geheimen meer, puur openheid en vertrouw........... wat is dit moeilijk zeg!!
Het gevoeld dat er iets niet klopt is het niet meer, wat er nu is is dat mijn gevoelens voor hem zo beschadig zijn dat ze of er niet zijn, of heeeeeel diep gestopt zijn. Ik zie het niet, ik voel het niet.... Het is een vriend voor mij meer dan mijn vriend....
Ik durf niet de stap te nemen en deze relatie te beeindig, de reden weet ik niet, wat hou me tegen,.... wil hem geen pijn doen....
Zoals jullie lezen zijn er niet alleen de kids en ik die een rol spelen in mijn geestelijk toestand nu. Ik zit vast en weet niet wat te doen om hier uit te komen!
Liefs
M@ri@
-
M@ri@1967
Re: ik, mijn relatie en mij
Hoi verschrikkelijk wat je al hebt moeten meemaken, niemand zou zoiets mogen meemaken.
Wat de rest betreft, iedereen heeft recht op een "foutje" zeg ik altijd. We blijven mensen van vlees en bloed, als men er maar van geleerd heeft.
Hier is echter sprake van een lange moeizame relatie.
Het klinkt alsof jullie uit elkaar gegroeid zijn door diverse redenen en dat er niet genoeg basis is meer is voor een gezonde relatie. eentje waarin vertrouwen en liefde centraal staat.
Dan kun je wel bij elkaar blijven voor de kids of omdat je bang bent alleen achter te blijven. Maar dat wordt niet als echt verstandig gezien. De basis blijft toch vertrouwen en liefde, het samen willen zijn, voor elkaar willen zorgen, etc. en tuurlijk een beetje ruzie iop z'n tijd komt in de beste huwelijken voor. Maar er hoort een gezonde verhouding te zijn niet minder dan 8 goede momenten op 1 slechte zo uit mn hoofd. En zeker geen verbaal of fysiek geweld naar jou of de kids.
Kortom als je niet meer voor hem voelt, dan wordt het tijd om te stoppen. Niet doorgaan alleen omdat je het zielig voor hem vindt.
Wat de rest betreft, iedereen heeft recht op een "foutje" zeg ik altijd. We blijven mensen van vlees en bloed, als men er maar van geleerd heeft.
Hier is echter sprake van een lange moeizame relatie.
Het klinkt alsof jullie uit elkaar gegroeid zijn door diverse redenen en dat er niet genoeg basis is meer is voor een gezonde relatie. eentje waarin vertrouwen en liefde centraal staat.
Dan kun je wel bij elkaar blijven voor de kids of omdat je bang bent alleen achter te blijven. Maar dat wordt niet als echt verstandig gezien. De basis blijft toch vertrouwen en liefde, het samen willen zijn, voor elkaar willen zorgen, etc. en tuurlijk een beetje ruzie iop z'n tijd komt in de beste huwelijken voor. Maar er hoort een gezonde verhouding te zijn niet minder dan 8 goede momenten op 1 slechte zo uit mn hoofd. En zeker geen verbaal of fysiek geweld naar jou of de kids.
Kortom als je niet meer voor hem voelt, dan wordt het tijd om te stoppen. Niet doorgaan alleen omdat je het zielig voor hem vindt.
Als je verwacht dat de wereld eerlijk tegen jou is, omdat jij eerlijk bent tegenover de wereld.
Dan hou je jezelf voor gek.
Dat is verwachten dat de leeuw jou niet opeet omdat jij hem niet opeet.
Dan hou je jezelf voor gek.
Dat is verwachten dat de leeuw jou niet opeet omdat jij hem niet opeet.
-
M@ri@1967
Re: ik, mijn relatie en mij
Hai hai somspijn, als eerste bedankt voor je reactie....
inderdaad niemand verdiend om zo iets mee te maken.... ik kan het handelen denk ik maar mijn kids niet, zij hebben de vader van de jongste zien lijden door zijn psychiese toestan toen. Wij waren net 2 dagen niet meer samen toen hij besloot een eind aan te maken. Toch heeft dit de kids een zeer diepe litteken achter gelaten. Hij zal en is altijd de vader van de jongste, wij praten veel over hem.
Wat betreft mijn huidige relatie het klopt helemaal dat deze zeer moiezame is, was, wat dan ook.
Hij wilde/wilt graag klaar staan voor mij en de kids, maar heeft veel moeten leren wat betreft omgaan met kids en zo....iets wat mij nu niet eens meer lukt maar ja....Wij zijn uitelkaar gegrooid, toen ik benadering wilde vond hij niet nodig, toen ik gezellig een weekendje weg wilde, was het geld er niet..voor hem hoeft dat niet, hij is al bij met samen op de bank hangen, of dat iederen zijn ding doet....niets mis mee, maar soms is tijd voor elkaar, zeker met de kids belangrijk....maar wat wel in de tussen tijd was is zijn kinderlijk gedraag en toch flirten hier en daar. De basis is het niet, wel van zijn kant nu, want hij wilt van alles ondernemen met me, maar ik zie het niet zo meer, ik heb dat behoeft niet (ben ik destructief?).....Ik hou wel van hem, maar niet als de man die naast me staat, als de man met wie ik oud wilt worden en mijn dingen wil delen, niet meer....wel gewoon als de persoon die hij is, die probeert hoe dan ook, ....
Ik heb in januari besloten om nog een keer te proberen om de jongste zijn vader figuur niet af te pakken, niet opnieuw te laten mee maken dat hij in de steek gelaten wordt. Hij was 1 1/2 toen zijn echter vader overleed ( weet alleen niet hoe ) en nu is mijn partner zijn vader figuur. Wel realiseer ik me dat toch niet de reden moet zijn om met hem te blijven,... de jongste zal ook dit overleven...pfff en toch he...
Mijn partner is veel verranderd maar toch is er zoveel kapot gemaakt dat ik hem niet meer antwoorden kan. Hij wilt me zo graag helpen nu dat ik niet zo lekker in mijn vel zit. Hij wilt graag dat de kids mijn respeteren, maar toch...
Het is niet dat ik het zielig vindt, of wel, weet ik niet....
M@ri@
inderdaad niemand verdiend om zo iets mee te maken.... ik kan het handelen denk ik maar mijn kids niet, zij hebben de vader van de jongste zien lijden door zijn psychiese toestan toen. Wij waren net 2 dagen niet meer samen toen hij besloot een eind aan te maken. Toch heeft dit de kids een zeer diepe litteken achter gelaten. Hij zal en is altijd de vader van de jongste, wij praten veel over hem.
Wat betreft mijn huidige relatie het klopt helemaal dat deze zeer moiezame is, was, wat dan ook.
Hij wilde/wilt graag klaar staan voor mij en de kids, maar heeft veel moeten leren wat betreft omgaan met kids en zo....iets wat mij nu niet eens meer lukt maar ja....Wij zijn uitelkaar gegrooid, toen ik benadering wilde vond hij niet nodig, toen ik gezellig een weekendje weg wilde, was het geld er niet..voor hem hoeft dat niet, hij is al bij met samen op de bank hangen, of dat iederen zijn ding doet....niets mis mee, maar soms is tijd voor elkaar, zeker met de kids belangrijk....maar wat wel in de tussen tijd was is zijn kinderlijk gedraag en toch flirten hier en daar. De basis is het niet, wel van zijn kant nu, want hij wilt van alles ondernemen met me, maar ik zie het niet zo meer, ik heb dat behoeft niet (ben ik destructief?).....Ik hou wel van hem, maar niet als de man die naast me staat, als de man met wie ik oud wilt worden en mijn dingen wil delen, niet meer....wel gewoon als de persoon die hij is, die probeert hoe dan ook, ....
Ik heb in januari besloten om nog een keer te proberen om de jongste zijn vader figuur niet af te pakken, niet opnieuw te laten mee maken dat hij in de steek gelaten wordt. Hij was 1 1/2 toen zijn echter vader overleed ( weet alleen niet hoe ) en nu is mijn partner zijn vader figuur. Wel realiseer ik me dat toch niet de reden moet zijn om met hem te blijven,... de jongste zal ook dit overleven...pfff en toch he...
Mijn partner is veel verranderd maar toch is er zoveel kapot gemaakt dat ik hem niet meer antwoorden kan. Hij wilt me zo graag helpen nu dat ik niet zo lekker in mijn vel zit. Hij wilt graag dat de kids mijn respeteren, maar toch...
Het is niet dat ik het zielig vindt, of wel, weet ik niet....
M@ri@
Re: ik, mijn relatie en mij
Ok ik begrijp waarom je niet weg wilt je bent bang dat hij zich ook wat aandoet en je zoon opnieuw die klap krijgt.
Een ding weet ik wel dat leugens hoe goed bedoeld ook altijd meer zullen kwetsen wanneer ze uitkomen, en uitkomen zullen ze ooit. Je bent een keer kwaad en gooit het er alsnog uit, hij merkt het aan je gedrag etc.
Ik zou eens een keer met hem gaan zitten en alles opbiechten wat het je doet, heeft gedaan. Waar jij nu staat in jullie relatie en hoe jij erover denkt en waarom je nog met hem gaat. Hoe eerder hoe beter en eerlijker.
Kijken hoe hij daarop reageert. Misschien wil hij nog blijven maar dan als goede vrienden wel of niet inwonend. Mocht hij besluiten alsnog weg te gaan. Vertel dan die zoon ook hoe jij je voelde zonder papa zwart te maken. En laat hem merken (vertel het hem dagelijks) dat het niet zijn schuld was maar dat mama niet meer van papa hield. En dat hij altijd naar papa mag als hij dat wil en papa dat ook kan/wil.
Kinderen merken toch wel als er iets niet klopt in het huwelijk zo goed kan jij vast geen toneel spelen. Er zijn vaak kleine dingentjes die de boel verraden.
Een ding weet ik wel dat leugens hoe goed bedoeld ook altijd meer zullen kwetsen wanneer ze uitkomen, en uitkomen zullen ze ooit. Je bent een keer kwaad en gooit het er alsnog uit, hij merkt het aan je gedrag etc.
Ik zou eens een keer met hem gaan zitten en alles opbiechten wat het je doet, heeft gedaan. Waar jij nu staat in jullie relatie en hoe jij erover denkt en waarom je nog met hem gaat. Hoe eerder hoe beter en eerlijker.
Kijken hoe hij daarop reageert. Misschien wil hij nog blijven maar dan als goede vrienden wel of niet inwonend. Mocht hij besluiten alsnog weg te gaan. Vertel dan die zoon ook hoe jij je voelde zonder papa zwart te maken. En laat hem merken (vertel het hem dagelijks) dat het niet zijn schuld was maar dat mama niet meer van papa hield. En dat hij altijd naar papa mag als hij dat wil en papa dat ook kan/wil.
Kinderen merken toch wel als er iets niet klopt in het huwelijk zo goed kan jij vast geen toneel spelen. Er zijn vaak kleine dingentjes die de boel verraden.
Als je verwacht dat de wereld eerlijk tegen jou is, omdat jij eerlijk bent tegenover de wereld.
Dan hou je jezelf voor gek.
Dat is verwachten dat de leeuw jou niet opeet omdat jij hem niet opeet.
Dan hou je jezelf voor gek.
Dat is verwachten dat de leeuw jou niet opeet omdat jij hem niet opeet.
-
M@ri@1967
Re: ik, mijn relatie en mij
Hoi hoi
Bang dat hij wat aandoet ben ik niet, wel bang voor zijn reactie. Hij is niet agressief of zo maar heeft een handje van als tegen zit, raar te gaan reageren, afreageren. Maar wat maakt dat uit, ik weet dat het niet zo verder kan en dat ik me zelf wegcijfer voor iemand die zijn kans gehad heeft, keer op keer....keer op keer....als ik niet deze respect voor me zelf eist, hoe kan ik respect van mijn kinderen verwachten???
Ik weet niet of hij nog ligt....dat gevoel heb ik niet....maar ik kan bepalde dingen die gebeurd zijn en die bij hem horen, los laten!
Hij merkt het idd, ik kan niets hebben, laat staan intiem zijn met elkaar. Ik ben hierover eerlijk met hem geweest, dat mijn gevoel niet is nu, dat ik probeer,... hij zegt alleen het te kunnen begrijpen.
Hij kan altijd op mijn rekenen, als vriendin, als zus....maar als man en vrouw denk niet dat het ooit meer goed komt....er is te veel gebeurd.
Wat betreft mijn zoontje denk ik nu, het is niet mijn verantwoordelijkheid om te zorgen dat hij zijn vader figuur blijft zien. Dat is de verantwoordelijkheid van de vaderfiguur zelf. Het is aan hem wat ie hiermee wilt. En zo niet, tjsa, dan ben ik als moeder altijd voor hem en hij heeft nog een broer en zus die erg veel van hem houden...toch?
pfff wat klinkt het makkelijk ...
Ik zal hem nooit zwart maken tegen over de kleine, maar steeds ruzies en nergens met elkaar eens zijn en niet hem leren om hoe het is om om elkaar te geven is ook geen optie.
Dat kinderen goed aan voelen wat het speelt, weet ik, vooral mijn jongste idd, hooggevoelig is ie, en weet precies de vinger op alles te leggen.
Somspijn, dankje wel voor je aandacht
liefs
M@ri@
Bang dat hij wat aandoet ben ik niet, wel bang voor zijn reactie. Hij is niet agressief of zo maar heeft een handje van als tegen zit, raar te gaan reageren, afreageren. Maar wat maakt dat uit, ik weet dat het niet zo verder kan en dat ik me zelf wegcijfer voor iemand die zijn kans gehad heeft, keer op keer....keer op keer....als ik niet deze respect voor me zelf eist, hoe kan ik respect van mijn kinderen verwachten???
Ik weet niet of hij nog ligt....dat gevoel heb ik niet....maar ik kan bepalde dingen die gebeurd zijn en die bij hem horen, los laten!
Hij merkt het idd, ik kan niets hebben, laat staan intiem zijn met elkaar. Ik ben hierover eerlijk met hem geweest, dat mijn gevoel niet is nu, dat ik probeer,... hij zegt alleen het te kunnen begrijpen.
Hij kan altijd op mijn rekenen, als vriendin, als zus....maar als man en vrouw denk niet dat het ooit meer goed komt....er is te veel gebeurd.
Wat betreft mijn zoontje denk ik nu, het is niet mijn verantwoordelijkheid om te zorgen dat hij zijn vader figuur blijft zien. Dat is de verantwoordelijkheid van de vaderfiguur zelf. Het is aan hem wat ie hiermee wilt. En zo niet, tjsa, dan ben ik als moeder altijd voor hem en hij heeft nog een broer en zus die erg veel van hem houden...toch?
pfff wat klinkt het makkelijk ...
Ik zal hem nooit zwart maken tegen over de kleine, maar steeds ruzies en nergens met elkaar eens zijn en niet hem leren om hoe het is om om elkaar te geven is ook geen optie.
Dat kinderen goed aan voelen wat het speelt, weet ik, vooral mijn jongste idd, hooggevoelig is ie, en weet precies de vinger op alles te leggen.
Somspijn, dankje wel voor je aandacht
liefs
M@ri@
Re: ik, mijn relatie en mij
Dank je wel, ik ben blij dat ik je kon helpen.
Als je verwacht dat de wereld eerlijk tegen jou is, omdat jij eerlijk bent tegenover de wereld.
Dan hou je jezelf voor gek.
Dat is verwachten dat de leeuw jou niet opeet omdat jij hem niet opeet.
Dan hou je jezelf voor gek.
Dat is verwachten dat de leeuw jou niet opeet omdat jij hem niet opeet.
-
Minerva
- Berichten: 17643
- Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
- Locatie: Breda
- Contacteer: Website Twitter
Re: ik, mijn relatie en mij
Je zegt dat je huidige partner wel graag moeite voor je doet en je respecteert. Je zegt ook dat hij je graag wilt helpen nu je niet zo lekker in je vel zit maar dat jij moeite hebt met de relatie omdat je hem niet meer vertrouwt en daardoor niet meer voor hem kan voelen wat meer zou duiden op een partner relatie.
Aan de ene kant snap ik je standpunt dat bij geschonden vertrouwen, je het moeilijk hebt om hem als partner aan te houden en van hem te houden. Vooral als vertrouwen meermaals (flirten, geld) is beschadigd en op meerdere vlakken. Toch zeg je ook dat hij er wel voor je wilt zijn en je wilt helpen. Waar blijkt dit dan uit ? Waarom zou je dan toch de relatie beeindigen als je partner aan geeft zich te willen verbeteren en er voor je te zijn ? Is het dan geen optie meer om te kijken samen met een relatie therapeut wat er dient te veranderen/verbeteren waardoor je misschien wel weer naar elkaar toe kan groeien en samen kan optrekken en weer verder kan ?
Je zegt dat de relatie met je kinderen slecht is door een gebrek aan communicatie (hadden we in de andere topic vastgesteld). Ik kan me zo voorstellen dat de communicatie met je partner ook slecht is omdat het meestal niet zo is, dat je met de een prima communiceert en met de ander niet. Of zit ik er naast ? Hebben jullie wel goed gesproken over alles wat is voorgevallen en nieuwe afspraken gemaakt om te kijken of er kans is op herstel ?
Ik vind het nogal zonde als je partner toch van goede wil is en jij het al moeilijk genoeg heb met je drie kinderen, om dan ook nog een scheiding (de zoveelste) aan te gaan. Je wordt niet mishandeld las ik. Het is niet dat hij je slecht behandeld, het is alleen wel zo dat hij dingen doet die niet voldoen aan jouw normen en waarden als het om een relatie gaat. Dat hij buiten de lijntjes kleurt zeg maar.. Blijkt nu uit zijn gedrag nog steeds dat hij flirt, onbetrouwbaar is met geld etc. ? Of heeft hij zich wel weten te verbeteren ?
Aan de ene kant snap ik je standpunt dat bij geschonden vertrouwen, je het moeilijk hebt om hem als partner aan te houden en van hem te houden. Vooral als vertrouwen meermaals (flirten, geld) is beschadigd en op meerdere vlakken. Toch zeg je ook dat hij er wel voor je wilt zijn en je wilt helpen. Waar blijkt dit dan uit ? Waarom zou je dan toch de relatie beeindigen als je partner aan geeft zich te willen verbeteren en er voor je te zijn ? Is het dan geen optie meer om te kijken samen met een relatie therapeut wat er dient te veranderen/verbeteren waardoor je misschien wel weer naar elkaar toe kan groeien en samen kan optrekken en weer verder kan ?
Je zegt dat de relatie met je kinderen slecht is door een gebrek aan communicatie (hadden we in de andere topic vastgesteld). Ik kan me zo voorstellen dat de communicatie met je partner ook slecht is omdat het meestal niet zo is, dat je met de een prima communiceert en met de ander niet. Of zit ik er naast ? Hebben jullie wel goed gesproken over alles wat is voorgevallen en nieuwe afspraken gemaakt om te kijken of er kans is op herstel ?
Ik vind het nogal zonde als je partner toch van goede wil is en jij het al moeilijk genoeg heb met je drie kinderen, om dan ook nog een scheiding (de zoveelste) aan te gaan. Je wordt niet mishandeld las ik. Het is niet dat hij je slecht behandeld, het is alleen wel zo dat hij dingen doet die niet voldoen aan jouw normen en waarden als het om een relatie gaat. Dat hij buiten de lijntjes kleurt zeg maar.. Blijkt nu uit zijn gedrag nog steeds dat hij flirt, onbetrouwbaar is met geld etc. ? Of heeft hij zich wel weten te verbeteren ?
Inzicht als Uitweg..
-
M@ri@1967
Re: ik, mijn relatie en mij
Hi allemaal...
Ik heb jullie reacties gelezen.... echter op mijn werk, niet echt de plek om hierop te reageren.
Ik wil alleen jullie laten weten dat ik het gelezen en heb en jullie mij aan het denken zetten! hiervoor erg bedankt!
Zodra ik kan weer rustig achter mijn pc zitten zal ik jullie allemaal beantwoorden en op de hoogte houden van de situaties.
Ben iig al naar de huisarts gegaan en heb een verwijzing naar een behandelaar..... Oh ja en mijn relatie is niet uit...
Groetjes,
M@ri@
Ik heb jullie reacties gelezen.... echter op mijn werk, niet echt de plek om hierop te reageren.
Ik wil alleen jullie laten weten dat ik het gelezen en heb en jullie mij aan het denken zetten! hiervoor erg bedankt!
Zodra ik kan weer rustig achter mijn pc zitten zal ik jullie allemaal beantwoorden en op de hoogte houden van de situaties.
Ben iig al naar de huisarts gegaan en heb een verwijzing naar een behandelaar..... Oh ja en mijn relatie is niet uit...
Groetjes,
M@ri@
-
Deborah
Re: ik, mijn relatie en mij
Ik weet nog niet wat je gaat schrijven op de reactie van Mystica, dus helemaal een helder beeld heb ik nog niet, maar ik zou je het volgende willen vragen: probeer je eens in hem te verplaatsen. Hij heeft een fetish waardoor hij is vreemd gegaan. Schaamde hij zich tegenover jou zo voor die fetish dat hij het buiten de deur is gaan zoeken of was het iets wat jij helemaal niets vond? Wat is het voor soort fetish, (je hoeft niet specifiek te zijn hoor!) is het wellicht iets waar je hem in tegemoet kan komen? (geen dingen doen die je niet wilt hoor, het is gewoon een vraag) En verder kan ik zo'n beetje alles wat Mystica zij wel zo'n beetje beamen. Als je echt het idee hebt dat die man misbruik van je maakt en je ongelukkig maakt moet je er mee stoppen, maar bedenk wel dat je in iedere relatie kleine irritaties hebt en dat niemand volmaakt is.