Al heb je nog zoveel mensen om je heen, je kunt alsnog eenzaam zijn. Je valt in theorie niet in de definitie ´eenzaam´ maar je voelt je wel zo.
Hebben mensen hier nog mooie theorieën over dit onderwerp?
-
Annet
-
Mier
Daar heb je helemaal gelijk in Annet! Dat je vaak veel mensen om je heen hebt wil niet per definitie zeggen dat je je dan nooit eenzaam vindt.
Vaak heb je op je werk altijd met mensen te maken, maar in je vrije tijd komt het dan heel vaak voor dat er helemaal niemand is voor je....
Plus dat je wel mensen om je heen kan hebben, maar als je daar geen bepaalde klik mee hebt, dan schiet je daar nog weinig mee op en dat voelt eenzaam...
Vaak heb je op je werk altijd met mensen te maken, maar in je vrije tijd komt het dan heel vaak voor dat er helemaal niemand is voor je....
Plus dat je wel mensen om je heen kan hebben, maar als je daar geen bepaalde klik mee hebt, dan schiet je daar nog weinig mee op en dat voelt eenzaam...
-
Contradiction
Ja, van dat laatste heb ik last. Genoeg mensen om mij heen. Maar het gaat niet om de kwantiteit. Ik heb niets met die mensen. Ik kan er goed mee praten, maar ik mis inderdaad die 'klik'.
Ik voel me heel erg eenzaam, al vanaf het begin van mijn pubertijd (ben nu 17) en het houdt niet op. En nu ben ik wanhopig opzoek naar oplossingen.
Om een directe oplossing vraag ik niet, maar heeft iemand tips voor me die dat zware gevoel van eenzaamheid (al dan niet tijdelijk) te laten verdwijnen?
Ik voel me heel erg eenzaam, al vanaf het begin van mijn pubertijd (ben nu 17) en het houdt niet op. En nu ben ik wanhopig opzoek naar oplossingen.
Om een directe oplossing vraag ik niet, maar heeft iemand tips voor me die dat zware gevoel van eenzaamheid (al dan niet tijdelijk) te laten verdwijnen?
-
Mier
Ik denk dat thuis zitten in ieder geval geen oplossing is, misschien een leuke hobby zoeken, zodat je bezig bent en geen tijd hebt om na te denken over je eenzaamheid.
Tja voor de rest zou ik gewoon proberen via internet bijvoorbeeld mensen te vinden met hetzelfde probleem en daar iets mee proberen op te bouwen...
Tja voor de rest zou ik gewoon proberen via internet bijvoorbeeld mensen te vinden met hetzelfde probleem en daar iets mee proberen op te bouwen...
-
SpacingBen
Herken het helemaal wat jullie hebben! En dan vooral het verhaal van Contradiction. Heb tamelijk veel vrienden, maar met die vrienden blow ik voornamelijk. Een aantal vriendinnen die niet blowen heb ik wel maar die wonen ver weg, zijn bezig met hun vriend en we zijn ook een beetje uit elkaar gegroeid vrees ik. Met deze vriendinnen spreek ik nog wel af op speciale dagen (koninginnedag) en ik ga er mee op vakantie 
Maarja, op een gewone dag als vandaag, tsja...
Ben je trouwens een jongen of een meisje contradiction?
Maarja, op een gewone dag als vandaag, tsja...
Ben je trouwens een jongen of een meisje contradiction?
-
Contradiction
Hobby's. Ik heb niet zoveel hobby's. En ik denk ook niet dat dat een goede oplossing is. Ik ga veel uit, of spreek met nieuwe mensen af. Nieuwe mensen ontmoeten is een van mijn hobby's. Serieus. Ik hoop altijd dat ik mensen ontmoet die me begrijpen. Want ik vind mezelf een ingewikkeld geval, maar dat zou wel eens door de pubertijd kunnen komen. Affijn, een nieuwe hobby zal me niet helpen. Desnoods ga ik op breien of diepzeeduiken, ik zal me er niet minder eenzaam door voelen. Misschien denk ik dan minder aan mijn 'eenling-zijn', maar het gevoel is toch altijd nog aanwezig op de achtergrond. Ik word er mee wakker, en ga er mee slapen.
Mijn probleem, die waarschijnlijk nog heel veel mensen met mij hebben, heb ik voorgelegd aan een psycholoog. Volgens mij dacht zij vooral dat de eenzaamheid eigenlijk een depressie is. Dit is het zeker niet. In het verleden ben ik ook wel depressief geweest, maar dit voelt heel anders. Ik ben namelijk (nog) niet pessimistisch over de toekomst, over de liefde of over mijn toekomstige carriere of wat dan ook. Ik heb geen behoefte om mezelf te verwonden of mezelf om het leven te brengen.
Maargoed, dit terzijde. het doet er eigenlijk niets toe.
Ik ben een meisje. Waarom wil je dat weten SpacingBen?
@SpacingBen: Het verhaal wat je schreef over je vrienden en vriendinnen, zou recht uit de mond kunnen komen van een Ben die ik ken. Wil je me even van die schok afhelpen door te zeggen dat je achternaam niet met een H begint, en dat je niet in een plaats beginnend met de D woont?
Nog iets wat ik kwijt wil: Voor vanavond had ik een feest georganiseerd, er zouden toch zeker 10, 12 mensen komen. Maar ik was moe, en zag het niet zitten vanmiddag. Ik dacht... nee ik weet zeker dat de mensen niet voor mij zouden komen, maar voor de gezelligheid en de drank. Dus ik heb iedereen afgebeld. En nu heb ik spijt. Dat is ook een klotegevoel, dus straks ga ik iemand zoeken die mee de stad in wil. Dat zal vast wel lukken, want aan sociale contacten heb ik geen gebrek.
Groetjes van mij.
PS: Zelf heb ik een hekel aan mensen die hun persoonlijke verhaal/problemen op internet gooien. Nu doe ik het zelf ook, puur uit wanhoop eigenlijk. Wat ben ik toch tegenstrijdig he. Vandaar mijn nicknamekeuze. Het hebben van veel kennissen, maar geen vrienden, is ook tegenstrijdig. Misschien denken mensen dat ik al vrienden genoeg heb, omdat ik zoveel kennissen heb. Maar ik heb juist zoveel kennissen, omdat ik zo wanhopig opzoek ben naar goed contact. Is dit ook herkenbaar? och ik zit weer helemaal af te wijken, en dat in de post scriptum
Nog een prettige avond
Mijn probleem, die waarschijnlijk nog heel veel mensen met mij hebben, heb ik voorgelegd aan een psycholoog. Volgens mij dacht zij vooral dat de eenzaamheid eigenlijk een depressie is. Dit is het zeker niet. In het verleden ben ik ook wel depressief geweest, maar dit voelt heel anders. Ik ben namelijk (nog) niet pessimistisch over de toekomst, over de liefde of over mijn toekomstige carriere of wat dan ook. Ik heb geen behoefte om mezelf te verwonden of mezelf om het leven te brengen.
Maargoed, dit terzijde. het doet er eigenlijk niets toe.
Ik ben een meisje. Waarom wil je dat weten SpacingBen?
@SpacingBen: Het verhaal wat je schreef over je vrienden en vriendinnen, zou recht uit de mond kunnen komen van een Ben die ik ken. Wil je me even van die schok afhelpen door te zeggen dat je achternaam niet met een H begint, en dat je niet in een plaats beginnend met de D woont?
Nog iets wat ik kwijt wil: Voor vanavond had ik een feest georganiseerd, er zouden toch zeker 10, 12 mensen komen. Maar ik was moe, en zag het niet zitten vanmiddag. Ik dacht... nee ik weet zeker dat de mensen niet voor mij zouden komen, maar voor de gezelligheid en de drank. Dus ik heb iedereen afgebeld. En nu heb ik spijt. Dat is ook een klotegevoel, dus straks ga ik iemand zoeken die mee de stad in wil. Dat zal vast wel lukken, want aan sociale contacten heb ik geen gebrek.
Groetjes van mij.
PS: Zelf heb ik een hekel aan mensen die hun persoonlijke verhaal/problemen op internet gooien. Nu doe ik het zelf ook, puur uit wanhoop eigenlijk. Wat ben ik toch tegenstrijdig he. Vandaar mijn nicknamekeuze. Het hebben van veel kennissen, maar geen vrienden, is ook tegenstrijdig. Misschien denken mensen dat ik al vrienden genoeg heb, omdat ik zoveel kennissen heb. Maar ik heb juist zoveel kennissen, omdat ik zo wanhopig opzoek ben naar goed contact. Is dit ook herkenbaar? och ik zit weer helemaal af te wijken, en dat in de post scriptum
Nog een prettige avond
-
SpacingBen
Erg opmerkelijk dat jij ook veel kennissen hebt maar je toch eenzaam voelt. Tot ongeveer een jaar geleden dacht ik juist dat ik alles goed voor elkaar had, ken zoveel mensen dat overal waar ik loop ik wel een bekende tegen kom. Heb jij dat ook contradiction?
Waarom ik wou weten of je een meisje was is omdat ik dat al had verwacht op een of andere manier en wou dat even zeker weten:)
Mijn achternaam begint trouwens inderdaad met een H....
De plaats waar ik in woon begint alleen niet met een D maar met een A
Wel ff schrikken toen ik las, begint je achternaam soms met een H
Waarom ik wou weten of je een meisje was is omdat ik dat al had verwacht op een of andere manier en wou dat even zeker weten:)
Mijn achternaam begint trouwens inderdaad met een H....
De plaats waar ik in woon begint alleen niet met een D maar met een A
Wel ff schrikken toen ik las, begint je achternaam soms met een H
-
Contradiction
Nouja, dat is misschien een beetje overdreven, dat ik overal een bekende tegenkom. Maar ik ken inderdaad veel mensen. Nieuwe mensen leren kennen is een van de leukste bezigheden die ik me kan verzinnen. Ik voel me dan erg goed. Helaas krijg ik niet zoveel interesse terug als ik erin stop.SpacingBen schreef:Erg opmerkelijk dat jij ook veel kennissen hebt maar je toch eenzaam voelt. Tot ongeveer een jaar geleden dacht ik juist dat ik alles goed voor elkaar had, ken zoveel mensen dat overal waar ik loop ik wel een bekende tegen kom. Heb jij dat ook contradiction?
Misschien ben ik niet eenzaam. Misschien ben ik gewoon een eenling. Ik doe heel veel alleen, gisteravond ben ik alleen uitgeweest en vanmiddag ben ik alleen op een terrasje gaan zitten. Ik wil aandacht!!
-
Contradiction
-
SpacingBen
Haha, een eenling:)
Dat ben ik volgens mij ook. En aan de ene kant is daar wel van te genieten. Maar aan de andere kant ook weer niet, je mist wat. Of niet Contradiction?
Zo zat ik heerlijk in mijn eentje te genieten van het vuurwerk op koninginnedag (vrienden gingen heel leuk voor een boom staan zodat je niks zag, daar had ik geen zin in )
Opmerkelijk is wel dat toen ik op vakantie een vriendin had ik nooit alleen was. We waren eigenlijk altijd samen.
Hoe zit dat bij jou contradiction?
Dat ben ik volgens mij ook. En aan de ene kant is daar wel van te genieten. Maar aan de andere kant ook weer niet, je mist wat. Of niet Contradiction?
Zo zat ik heerlijk in mijn eentje te genieten van het vuurwerk op koninginnedag (vrienden gingen heel leuk voor een boom staan zodat je niks zag, daar had ik geen zin in
)Opmerkelijk is wel dat toen ik op vakantie een vriendin had ik nooit alleen was. We waren eigenlijk altijd samen.
Hoe zit dat bij jou contradiction?
-
Contradiction
Nouja, niet zomaar iets. Een luisterend oor mis ik wel. (mischien erger ik me daarom wel aan al die mensen die hun persoonlijke verhaal op internet zetten. Zij durven het wel, en ik niet. Jaloezie is het. Maar nu doe ik gewoon mee:)) Het gemis voelt erg zwaar, en het is anders dan het verlangen naar een partner. Want ook toen ik een partner had voelde ik me ook pijnlijk eenzaam.SpacingBen schreef:Haha, een eenling:)
Dat ben ik volgens mij ook. En aan de ene kant is daar wel van te genieten. Maar aan de andere kant ook weer niet, je mist wat. Of niet Contradiction?
Ik heb een relatie van 1,5 jaar gehad, met een jongen. Ik was vaak met hem samen maar ik voelde me eerlijk gezegd altijd nog even alleen. Omdat ik wist dat ik zonder hem niet kon leven. zonder hem had ik helemaal niemand meer. Daarom heb ik het uitgemaakt na zo'n lange tijd (voor een 15-17jarige is 1,5 jaar best lang). Omdat ik donders goed wist dat ik hem alleen maar als vriend had omdat ik anders kapot zou gaan van eenzaamheid. En ik vind niet dat je iemand daarvoor mag gebruiken.SpacingBen schreef:Opmerkelijk is wel dat toen ik op vakantie een vriendin had ik nooit alleen was. We waren eigenlijk altijd samen.
Hoe zit dat bij jou contradiction?
Het was ontzettend zwaar om het uit te maken, want op een zekere manier hield ik ontzettend van hem. Ik was helemaal aan hem vastgeklamt. Maar ik ben er nu overheen en ik ben er trots op dat ik nu alleen kan leven. Natuurlijk mis ik de de warmte van hem wel, de seks en de arm om me heen. Maar daar is goed mee te leven. Het verlangen naar een goede vriend of een vriendengroep waar het mee klikt, is immers niet erger geworden. Dat is al jaren hetzelfde. Maar het moet niet nog langer duren, want dan ga ik er echt kapot aan.
Over 2 of 3 weken heb ik mijn laatste afspraak met mijn psycholoog. Alles wat ze me tot nu toe geleerd heeft is vooral theoretisch. In de praktijk is niets veranderd. Het maakt me bang dat zelfs een psycholoog me niet kan helpen. Wat zegt dat over mijn sociale leven in de toekomst? Zal het altijd zo blijven? Wie hier een antwoord op heeft zal ik met open armen ontvangen
Best lekker zo, ff van je af schrijven. Maar nog steeds keur ik het af, dat ik dit doe. waarom toch...
-
SpacingBen
Haha, dat heb je toch net zelf nog gezegd? Omdat je er een hekel aan hebt dat mensen op forums hun probleem plaatsen, en je het nu zelf doet?Best lekker zo, ff van je af schrijven. Maar nog steeds keur ik het af, dat ik dit doe. waarom toch...
Je moet er gewoon even aan wennen:)
En nog even iets om het idee uit de wereld te helpen dat een probleem op een forum plaatsen niet verkeerd is. Op een forum is het soms veel makkelijker van je af te schrijven waar je mees zit (Dat zeg je net zelf) En verder kan je volledig anoniem blijven en zelfs kunnen mensen niet aan je naam zien of je een man bent of een vrouw
Misschien kan op deze manier dus wel een deel van jou probleem woroden opgelost
-
Mier
En je kan er misschien ook wel leuke contacten aan over houden, vaak kan je al aan een reactie zien of iemand geintreseerd is in je verhaal, dat kan altijd resulteren in verdere gesprekken en misschien wel een vriendschap, denk niet dat je de eerste zou zijn die op zo'n manier goeie vrienden leert kennen.
-
Boet
Oh, het kan best helpen je verhaal op een forum neer te zetten. In de betrekkelijke anonimiteit gaat dat vaak wat makkelijker. Verder bereik je er aardig wat mensen mee zo hier en daar. Dan ik de kans 'goh, dat ken ik...' ook een stuk groter. Je vindt niet alleen dat, maar wellicht ook suggesties, ervaringen of net die persoon die je de goede richting op kan sturen.
Wat zou het verschil zijn, denk je, tussen een vriend/partner/whatever die je nog steeds eenzaam doet voelen en één die dat niet doet?
Groet,
Robert
Wat zou het verschil zijn, denk je, tussen een vriend/partner/whatever die je nog steeds eenzaam doet voelen en één die dat niet doet?
Groet,
Robert
-
SpacingBen
Mee eens!Rooske schreef:Eenzaamheid is het ontbreken van menselijk contact op de manier waarop jij er op dat moment behoefte aan hebt....
Mee eens?
En om het contact te kunnen krijgen met iemand zoals jij wil, is er niets mis mee om je af en toe van deze wereld af te sluiten en voor jezelf eens even vanalles op een rijtje te zetten!
Als ik mij trouwens op een terasje bevind, voel ik mij alles behalve alleen... Sterker nog, soms voel ik me dan meer met de mensheid verbonden dan wanneer ik in een zogenaamde 'vrienden' groep bevindt...
Op 1 of andere manier heb ik het idee dat ik me ieder wezen kan communiceren als ik ze maar in de ogen kan kijken, en mijn mond dicht mag houden! (het liefst zou ik voor altijd mijn mond willen houden, en alles via lichaamstaal etc. bereiken.)
...
Komt door mijn diepzinnigheid *baal*