C'est la vie

Hikikomori

Hikikomori (ひきこもり of 引き篭り ;vertaling: sociale terugtrekking) is een Japans fenomeen waarbij een persoon, meestal een jongere (student), zich sociaal volledig terugtrekt. Hoewel dit verschijnsel in Japan als een uniek syndroom wordt gezien denkt men dat het wereldwijd voorkomt.

In andere landen wordt er eerder een andere benaming aan gegeven, zoals sociale fobie, ontwijkende persoonlijkheidsstoornis, autismespectrumstoornis, agorafobie, burn-out of depressie.

Het Japanse ministerie van Gezondheid, Arbeid en Welzijn definieert hikikomori als mensen die weigeren hun huis te verlaten, en zich zo gedurende meer dan zes maanden van de maatschappij isoleren. De psychiater Tamaki Saitō definieert hikikomori als "Een staat ... waarbij de persoon zich opsluit in zijn huis, en gedurende zes maanden of langer niet aan het sociale leven deelneemt, maar geen ander psychologisch probleem als voornaamste oorzaak lijkt te hebben"

Meer recent hebben onderzoekers zes specifieke criteria geformuleerd die vereist zijn als diagnose van hikikomori:

1) het grootste deel van de dag en vrijwel elke dag binnenshuis doorbrengen.
2) duidelijke en persistente vermijding van sociale situaties.
3) symptomen die significant verstorend werken op de normale routine van de persoon, zijn bezigheden of (academisch) functioneren, zo zijn sociale activiteiten of relaties.
4) het teruggetrokken zijn als Egosyntonie* zien.
5) een duur van ten minste zes maanden.
6) geen andere mentale stoornissen die de sociale terugtrekking en mijding veroorzaken.

(*Egosyntonie is een medische term die refereert aan gedrag, waarden en gevoelens die in harmonie zijn - of geaccepteerd - met het ego. Ofwel in overeenstemming met het ideale zelfbeeld. Het is het tegenovergestelde van egodystonie.
Veel persoonlijkheidsstoornissen (waaronder Obsessieve-compulsieve persoonlijkheidsstoornissen) worden beschouwd als een egosyntonische stoornis. Gedachten en gevoelens worden ervaren en geuit in overeenstemming met het individuele- zelfbeeld. In alle denkprocessen worden voortdurend gevoelens en eerdere ervaringen verwerkt, waardoor iemand uiterst gevoelig kan zijn.)

Een aan hikikomori lijdend persoon trekt zich sociaal volledig terug van zijn familie, vrienden en andere contacten doordat hij de grote prestatiedruk van zijn omgeving, zoals op school en in de Japanse maatschappij, niet of nauwelijks meer aankan.

De meest voorkomende manier van terugtrekken bij hikikomori is het zichzelf opsluiten in de eigen kamer om hier voor langere tijd niet meer uit te komen. De patiënt brengt hier de dagen door achter zijn computer waar hij bijvoorbeeld eindeloos spelletjes op speelt of op het internet surft. De patiënt kan ook andere (eenzelvige) hobby's hebben waar hij zijn dag mee vult. De (meestal radeloze) ouders willen hun zoon/dochter in leven houden en geven de patiënt gewoonlijk te eten door het voedsel voor zijn/haar deur te zetten, waarna het ongezien wordt weggehaald.

De oorzaak die ik persoonlijk voor dit probleem vond wordt uitgelegend in het begrip: "Weltschmerz", letterlijk wereldpijn.
Het verwoordt het gevoel van diepe droefheid en als pijnlijk ervaren melancholie ten gevolge van verdriet, ontstaan door de onvolmaaktheid van de wereld. Een persoon met weltschmerz heeft het gevoel dat de fysieke realiteit nooit de verlangens van de geest kan bevredigen.
Het gaat vaak met pessimisme, vervreemding en escapisme gepaard en kan een psychisch probleem worden.

De term komt uit het "fin de siècle" een periode uit de geschiedenis van de West-Europese cultuur die zich voordeed tussen circa 1890 en 1914, aan het eind van de Eeuw van de Vooruitgang, de negentiende eeuw.

De periode kenmerkte zich door tweeduidigheid; enerzijds het goede leven van toegenomen welvaart bij sommigen, het feestelijke en frivole van de belle époque, het geloof in een toekomst die alleen maar beter kan worden door de sterke ontwikkeling van wetenschap en techniek, en anderzijds angst voor wat komen gaat, fascinatie voor verval en dood, de neiging tot decadentisme en weltschmerz.


Voor mij is het heel herkenbaar en het is grappig omdat ik de term "fin de siècle" geleerd had bij geschiedenisles en vraag me niet waarom, die term spookte al dagen door mijn hoofd en ik wist niet waarom. Ik heb eindelijk gevonden waar ik aan lijdt en dit gaat mij zeker verder helpen. Zijn er nog meer mensen die zich hierin herkennen?
Apologize

Re: Hikikomori

Lijdt jij hier aan?
Gebruikersavatar
Reinaart
Berichten: 123
Lid geworden op: 15 mar 2013 04:40

Re: Hikikomori

In andere landen wordt er eerder een andere benaming aan gegeven, zoals sociale fobie, ontwijkende persoonlijkheidsstoornis, autismespectrumstoornis, agorafobie, burn-out of depressie.
Kan je je niet in een van deze herkennen dan? In Japan speelt mee dat er een enorm stigma is tegen mentale ziektes en ze een hele sterke schaamtecultuur kennen, waardoor ouders niets doen om hun kind uit hun kamer te krijgen en simpelweg ontkennen dat er een probleem is. Hoe staan jouw ouders tegenover jouw gedrag? En je zegt dat je wel naar geschiedenisles gaat, dan ga je toch wel uit huis? Of was dat al ver in het verleden?
C'est la vie

Re: Hikikomori

Gave avatar, Rein :)

Ik ben blij dat ik mijn probleem nu eindelijk kan benoemen. Aan alle zes punten voldoe ik ruim. Ik leef nu zo sinds 2008, heel geisoleerd en geen contact met mensen en nauwelijks met familie. Blijf het liefst binnen. Ik weet nu dat ik de enige niet meer ben met dit probleem, wat een hele geruststelling is. Hoe ik nu verder ga weet ik niet, maar het voelt wel als een hele stap in de goede richting.
Gebruikersavatar
Reinaart
Berichten: 123
Lid geworden op: 15 mar 2013 04:40

Re: Hikikomori

Ik herken mij er overigens wel in hoor. Alleen in Nederland vinden ze dan dat je een mentale stoornis hebt, als je niet zodanig gedraagt dat je binnen de heersende maatschappij volledig zelfstandig kan functioneren. En dat is nogal moeilijk als je contact met anderen wil vermijden, tenzij je rijk bent... dan ben je gewoon excentriek :)
crypt0read

Re: Hikikomori

Hier herken ik mij ontzettend goed in. Blij dat ik dit zo tegenkom op het forum. Zo leef ik namelijk al sinds mijn 17e. Nu ben ik 23. Bij mij komt het ook voort uit een soort van ontevredenheid over mijzelf. Ach, mogelijk kom ik vanzelf wel een stabiele, spontane en leuke vrouw tegen :D
Gebruikersavatar
Reinaart
Berichten: 123
Lid geworden op: 15 mar 2013 04:40

Re: Hikikomori

Ik heb trouwens thuis het boek 'Shutting Out the Sun: How Japan Created Its Own Lost Generation'. Wel interessant om te lezen waarom juist dit soort gedrag (en ook ander gedrag) zo veel voorkomt in Japan. Overigens vermoed ik dat we het ook steeds meer hier gaan zien, bijvoorbeeld omdat de populatie vergrijst, starterswoningen steeds duurder worden, het hebben van juiste diploma's steeds belangrijker wordt en gezinnen steeds kleiner worden.

Terug naar “Depressiviteit, somber zijn”