Gebruikersavatar
scampsd
Berichten: 187
Lid geworden op: 11 aug 2006 10:33
Locatie: België, Leuven

Terug "normaal" worden

Goeiemiddag,
Ik wil graag mijn leven weer op de rails krijgen, heeft iemand enig idee?
Ik ben een 40-jarige vrijgezel, ik heb een goeie job en geen financiële problemen.
Wat is er dan wel aan de hand? Eigenlijk ben ik niet in staat om zelf mijn leven te bepalen, of toch de laatste 15 jaar niet: alle pogingen op een relatie zijn op niets uitgedraaid, alle pogingen op een nieuwe job zijn op niets uitgedraaid (daarenboven wil ik al jaren graag verhuizen, maar zonder nieuwe job is dat onmogelijk). Alle pogingen op een sociaal leven zijn op ongeveer niets uitgedraaid.
Ligt het aan mij, heb ik te weinig pogingen ondernomen? Lees maar even mee: een 10-tal avontuurlijke reizen, muziekschool, dansschool, muziekcursus, verschillende sportclubs, verenigingen voor vrijgezellen, datingsites, tientallen sollicitaties, ...
Het ligt dus niet aan de hoeveelheid: ik heb véél pogingen ondernomen, maar ik lig a.h.w. niet goed in de markt: als mensen de kans hebben om niet in mijn buurt te zijn, zullen ze dat met alle plezier doen. Het gevolg is dan ook dat ik mij niet goed voel in het bijzijn van anderen, tenzij dat door de buitenwereld wordt opgelegd (werk, familie bezoeken, vrienden bezoeken). Dit heeft geleid tot een vreemde vorm van overleven:
Als ik in het bijzijn ben van anderen, ben ik normaal en kan ik functioneren.
Als ik alleen ben, klap ik helemaal dicht: ik háát het dat iemand van mijn bestaan op de hoogte is als ik alleen ben:
- Ik kan enkel de geroutineerd boodschappen doen in de supermarkt, de gewone markt, de lunch garden, de frituur, de chinees, ..., kortom allemaal dingen waar ik al honderden keren ben geweest en waar mensen mij niet kennen.
- Boodschappen doen in winkels die niet tot mijn routine behoren, is gewoonweg onmogelijk.
- Ik gruwel ervan om de gordijnen van mijn appartement te openen, gewoon omdat de buitenwereld dan bij mij kan binnenkijken.
- ...

Wat kan ik daaraan doen?
Wel, ik ben in behandeling bij een psycholoog, meer bepaald een haptonome. Dat zit zo: ik ben een controlefreak wat mijn gevoelens betreft, en daarom heeft een gewone psycholoog (cognitieve therapie) geen enkele zin: zelfs al kan je mij doen inzien hoe ik mij zou moeten voelen, dan nog lukt het mij niet om mij zo te voelen. De eerste stap vooruit dan was een Gestaltt-therapeut: die gaat veel dieper in op je gevoelens (en slaag er zo een beetje in om die buffer, mijn verstand dus, uit de weg te gaan).
De Gestallt-therapeut is er echter niet volledig in geslaagd om het probleem helemaal weg te nemen, vandaar mijn toevlucht tot een haptonome. Dit gaat ook al beter (omdat zij mij soms aanraakt, wat voor mij heel bevreemdend maar ook bevrijdend is).

De vraag is: wat nu? ik wil zeker verdergaan met de haptnome (ook het feit dat ze soms thuis langskomt, wat mij motiveert om mijn appartement op te ruimen, heeft een goeie invloed), maar ik heb het gevoel dat het onvoldoende is.
Ik zou kunnen toevlucht nemen tot anti-depressiva, maar welke dan? SRRI hebben geen zin, weet ik uit ervaring. Ik heb al wel geëxperimenteerd met Solian, maar ik heb mijn twijfels over of dit voldoende werkt.

Wat ik nodig heb, is levensenergie, en die haal ik uit de bevestiging van anderen, maar het probleem is dat de buitenwereld mij net niet bevestigt, en daar heb ik geen verhaal tegen.

Kijk, ik kan mijn verhaal verder in het lang en het breed uitleggen, maar eigenlijk ben ik op zoek naar ideeën om uit die jarenlange impasse te geraken. Heeft iemand soms een verfrissend idee? Zoals je merkt kan ik het goed gebruiken.

Bedankt
Gebruikersavatar
Radius
Berichten: 827
Lid geworden op: 05 aug 2011 21:53

Re: Terug "normaal" worden

Waar liggen je interesses? Is er bijvoorbeeld iets waar je bovengemiddeld goed in bent? Als je bevestiging nodig hebt kan het helpen om bijvoorbeeld eens per week een maaltijd voor anderen te koken (mits je goed kan koken of dat wil leren), of je kan schilderijen maken. Zo zijn er natuurlijk vele andere opties. Als je zoiets voor anderen doet of iets moois voor ze maakt zullen ze hun waardering uitspreken en dat kan jou net die extra ruggesteun geven om het dagelijks leven vrolijk en wel door te komen. Ook verbetert je sociale leven en zullen de sociale ongemakken op den duur afnemen. Sterkte en succes.
Neem weg, de sluier van illusie
Neem waar, de vreugde in het absolute
johan799

Re: Terug "normaal" worden

Hey Scampsd,

je zegt:

""Wat ik nodig heb, is levensenergie, en die haal ik uit de bevestiging van anderen, maar het probleem is dat de buitenwereld mij net niet bevestigt, en daar heb ik geen verhaal tegen.

Kijk, ik kan mijn verhaal verder in het lang en het breed uitleggen, maar eigenlijk ben ik op zoek naar ideeën om uit die jarenlange impasse te geraken. Heeft iemand soms een verfrissend idee? Zoals je merkt kan ik het goed gebruiken.""


Het is heel pijnlijk om de goedkeuring in anderen te zoeken.. Want als je die niet krijgt (of denkt niet te krijgen), dan is dat frustrerend en je gaat soms jezelf ook nog verwijten maken... Misschien dat de onderstaande website en boeken je anders tegen bepaalde dingen doet aankijken.
- www.thework.com
- ik heb je liefde nodig, is dat waar? van Byron Katie
- De valstrik van het geluk; van Russ Harris of ; uit je hoofd in het leven van Steven C Hayes.

Principes niet (telkens) de goedkeuring van anderen willen.. vanuit je eigen levenswaarden gaan leven. etc.
Felix

Re: Terug "normaal" worden

Hoi Scampsd, Ik denk niet dat ik je werkelijk kan helpen. Waar denk jij zelf dat het aan ligt? Je weet het niet, maar als je het wel zou weten waar ligt het dan aan denk je?
Heb je wel eens aan groepstherapie gedacht? Ik zou me kunnen voorstellen dat dat je heel goed zou doen en je kent er meteen een hoop mensen bij.
Ik zou kunnen toevlucht nemen tot anti-depressiva, maar welke dan?
Volgens mij zie je dat verkeerd. Eerst zou je moeten zien of antidepressiva voor jou een aangewezen medicijn zouden zijn.
Sterkte!
Wik

Re: Terug "normaal" worden

Verhaal komt me te bekend voor. Vooral dat sociale contact punt is diep frustrerend voor me. Sociale kwaliteiten an sich heb ik genoeg. Ik hou ook van mensen. Op moment dat ik sociaal geweldig moment heb gehad, weet ik het al; het zal niets uitmaken voor de toekomst. Ik trek me weer gewoon terug in mijn huis. Het enige waar ik wat kan zeggen is internet en daar schiet ik vervolgens in door waardoor niemand luistert. Ik wil niet bestaan, krijg idee dat ik aan self fulfilling profecy doe.

Heb niet echt tips, zit nogal met hetzelfde vraagstuk. Maar normaal worden is loslaten weet ik wel. Normaal worden is durven te voelen. Levenslust is geen controlefreak meer zijn. Makkelijker gezegd dan gedaan. Als je op mij lijkt, ben je bang wat er loskomt wellicht. Op het moment dat je gaat voelen ben je op de weg naar 'normaal' denk ik. Zaken uit je verleden durven zien voor wat het is, jezelf zien.

Misschien heb je er wat aan, meer kan ik er nu ook niet over zeggen.
Gebruikersavatar
scampsd
Berichten: 187
Lid geworden op: 11 aug 2006 10:33
Locatie: België, Leuven

Re: Terug "normaal" worden

Goeiemiddag mensen,
Ondertussen zijn er weer een paar weken gepasseerd, jammer genoeg hebben die niet zoveel opgeleverd: altijd maar hetzelfde voortkabbelen zonder echte vooruitgang.
Dit is gelukkig gisteren tot een einde gekomen: drie dagen geleden heeft mijn haptonome mij naar mijn planning gevraagd en dat heeft mij weer doen beginnen beseffen dat ik weer te "lamzakkig" bezig was.
Ik heb dan ook een sollicitatie gedaan waar ik volgens mij veel kans in maak (en ook nog een tweede), en ik ben gisteren een toestel gaan halen om thuis wat krachtoefeningen te doen.
Ik hoor jullie al denken "Neen! Je moet naar buiten komen en mensen ontmoeten.", maar eerlijk gezegd is er wel een probleem: ik heb ondervonden dat ik lichamelijk véél te zwak ben en door mij lichamelijk sterker te voelen, ga ik automatisch meer naar buiten durven komen.
Wat jij daar zegt, Radius, eten maken is jammer genoeg niet echt een optie: ik woon nl. in Leuven en door de toegenomen interesse voor koken, worden hier geen normale "bezigheids"-kooklessen meer gegeven: alles is voor traiteurs, specialisten, ..., maar niets voor gewone bezigheidskoks als ik.
Je hebt het over schilderen, maar eigenlijk heb ik een ander talent: piano spelen. Ik heb echter nooit voor een publiek gespeeld, vind dat eerlijk gezegd serieus intimiderend. (anderzijds, met oudjaar heb ik eventjes wat gespeeld bij vrienden en ik kreeg daar een héél positieve reactie op)
Johan, bedankt voor je reactie, maar ik moet je daarin toch tegenspreken: ik ben nu éénmaal iemand die zijn geluk zoekt in de bevestiging van anderen. Dat heeft zijn nadelen (als je het niet krijgt, voel je je niet goed), maar het creëert ook wel een hoop enthousiasme als je het wel krijgt (momenteel heb ik een ondersteunende functie op het werk en telkens ik iemand heb geholpen met een probleem dat hij/zij niet opgelost krijg, voel ik mij schitterend). Maar het klopt natuurlijk wel, als je je geluk helemáál van anderen laat afhangen, ben je de lul, en dat is het dus inderdaad bij mij :oops:
Felix, ik ben toch terug begonnen met anti-depressiva, gecombineerd met vitamine-D druppels: volgens mijn haptonome kan ik dit best gebruiken omdat volgens haar het gebrek aan zonlicht tijdens de huidige winterperiode een negatieve invloed heeft, zeker op mensen die het zowiezo al moeilijk hebben. Voor alle duidelijkheid: die anti-depressiva zijn voorgeschreven door mijn huisdokter, zij kent mijn situatie ook heel goed.
Tja, Wik, wat kan ik jou vertellen: blijkbaar zitten we allebei in hetzelfde schuitje: geen mensen willen leren kennen omdat het voor de toekomst toch niets uitmaakt, da's precies wat ik meemaak. En we weten allebei dat het niet goed is, en allebei doen we er niets aan.
Jij doet wat je wil, maar ik wil ervoor gaan en terug als een normaal mens door de wereld kunnen stappen.

Mensen, allemaal bedankt voor de reacties.

Terug naar “Depressiviteit, somber zijn”