Psycholoog.net/forum

hier is mijn verhaal ik kan er nergens mee gaan
na jaren alleen zijn na de scheiding is door de opvoeding van mijn kids heb ik mij veel te kort gedaan
en hen alles gegeven wat ik kon geven heb enkele mannen leren kennen maar die hebben mij altijd genomen
om te profiteren van mij en door de kinderen kon ik nooit iemand houden ze waren altijd stout als ik een relatie had
ze zijn dan apart gaan wonen ik heb dan iemand leren kennen ben dan bij hem gaan wonen maar dan kwam het al zijn betalingen kwamen binnen en ik maar werken betalen veel verloren en die dronk ook veel en toch heb ik gebleven bij hem en nu zijn we getrouwd maar nu geef die een operatie had prostaat kanker en alles is weg en nu hebben wij niet nog samen geen liefde geen tederheid geen sex en ik kom er zot van ik weet niet meer wat ik moet doen want ik voel mij zo verloren dat ik liever er niet meer wil zijn ik kan met niemand over praten ik hou al voor mijzelf en heb veel verdriet dagen sta ik te piekeren en kan niet slapen mag een pil nemen ik slaap nog niet wat kan ik nog doen heb veel stress en in mijn binnenste heel kwaad ben over mijn toeren wat kan ik doen

hoi lovely,

ik denk dat het nodig tijd is dat je eens voor jezelf gaat kiezen. Wat wil jij. Wat ik lees in jouw verhaal is dat je liever niet bij je man wilt zijn. Waarom ga je dan niet bij hem weg? Ik snap dat het allemaal makkelijk klinkt, maar je zou via de huisarts hulp kunnen krijgen. Om uit te zoeken wat JIJ wilt.
Iedereen is het waard om zijn eigen keuzes te maken en niet de keuzes die goed zijn voor een ander.

Succes en sterkte
tins

Hallo Lovelie, welkom hier op het forum.

Zo, jij hebt behoorlijk weat moeten doorstaan. Dat is nog het geval. Begrijpelijk dat jij je nu zo voelt. Heftig hoor.
Je bent er voor je kinderen (geweest), maar het is ook belangrijk dat je nu voor jezelf gaat. Jij verdiend namelijk net zo goed liefde. Goed dat je een topic bent gestart, goed dat je op die manier (leert) te praten over de gevoelens en gedachten. Je hebt het gevoel dat je veel mist. Dan gaat het tijd weorden dat je nu jezelf op de eerste plaats zet. Dat is niet egoïstisch. Dat is voor jezelf zorgen. Want je moet er natuurlijk niet aan onderdoor gaan. Probeer eens in gesprek te komen met bijvoorbeeld een therapeut, net zoals wat Tins aangeeft. Kijk naar wat jij wilt.

Je bent goed voor anderen. Maar jij bent er zelf ook nog.

Denk aan jezelf Lovelie,laat je man niet je leven bepalen daar heb je niets aan en het maakt je alleen maar ongelukkig en gefrustreerd.