verwarring

[scape]

Hey.

Om maar meteen met de deur in huis te vallen; ik denk dat er iets mis met me is, maar ik weet niet wat. Ik heb geen enkele controle over mijn emoties. Dat wil zeggen, hoe ik me voel, niet hoe ik dat toon aan de buitenwereld.

De ene dag kan ik extreem gelukkig en goed voelen, een andere dag boeit het me niks of ik dood ga of niet. Ik voel me eigenlijk al mijn hele leven zo en dacht dat het normaal was. Maar laatst sprak ik er, eigenlijk voor het eerst in mijn leven, met een vriend over, die zei dat het helemaal niet normaal was. En dat verklaart eigenlijk ook veel.

De afgelopen 2 weken ben ik gestopt met drinken, heb ik veel gesport en gezond gegeten, in de hoop dat ik me daar door beter zou voelen. Ik voelde me ook even beter, totdat ik gister weer opeens keihard crashte en me zonder ook maar enige reden ongelofelijk kut voel.

Is er een verklaring voor deze bizarre stemmingswisselingen? Moet ik hulp zoeken?

Groeten, scape

[Radius]

Hoe ben je verder in je gedrag, ben je bijvoorbeeld impulsief aangelegd? Wat voor invloed hebben je gevoelens op je gedrag?

Als je je echt zorgen maakt kan je eens professionele hulp zoeken. Emoties zijn bij niemand helemaal egaal, ze volgen een soort golfbeweging die de een intenser ervaart dan de ander.

[scape]

Ik denk niet dat ik echt impulsief aangelegd ben, dat hangt ook compleet van mijn stemming af. Als ik me goed heb ik bijv. discipline voor zaken en laat ik me niet zomaar uit balans brengen. Maar op de momenten dat ik me slecht voel boeit en interesseert eigenlijk helemaal niks me, en dan doe ik dus dingen zonder echt over de gevolgen na te denken.

Om even een beeld te schetsen, vorige week voelde ik me eigenlijk constant prima en was ik sociaal en productief op mijn opleiding. Gisteren en vandaag vond ik dezelfde klasgenoten, waar ik vrijdag nog gezellig mee stond te praten, ontzettende saaie oppervlakkige egoistische eikels en begon ik te janken toen ik thuis was. En ik kan niet eens een goede reden bedenken waarom.

Dus, what the fuck? Ik ben echt blij dat dit anoniem is, ik schaam me hier dood voor. Het is verwarrend.

[Radius]

Bij manisch depressieve mensen komt het veel voor dat periodes van risicovol gedrag (manische periode, waarin men vaak zegt zich erg gelukkig te voelen) worden afgewisseld met periodes waarin men zich terugtrekt en somber gestemd is. Vandaar de vraag in mijn vorige bericht.

Van wat ik zo van je lees Lijkt het me verstandig het eens met iemand over je probleem te hebben. Dat hoeft niet per se een psychiater te zijn. Een alternatief genezer is ook een prima optie.

Wat voor je eigen beeld misschien kan helpen is als je eens aan je vrienden vraagt of ze iets aan je merken. De kijk van een vertrouwd persoon kan soms veel opheldering geven. Probeer deze gesprekken echter niet te zwaar te maken. Daarvoor kan je beter bij een professional terecht.

Sterkte en succes.