Raffles77

Daar gaan we weer...

Hallo allemaal.

Ik plaats nu voor de 3e keer een bericht omdat het weer niet goed gaat.Ik val steeds weer terug.Het ging sinds juni gewoon heel erg goed met mij maar nu voel ik me zo beroerd dat ik het eigenlijk niet meer zie zitten.Een maat van me,waar ik s,avonds veel heenging,is verhuisd naar zijn vriendin die in Limburg woont,mijn vriendin heb ik al 4 weken niet meer gezien en ik woon in een stad waar bijna niets te doen is.Het enige wat ik doe is binnen zitten en vechten om de dagen door te komen.Ik snap dat mijn maat verder moet met zijn leven.Hij weet niet dat ik er zo over denk en dat wil ik ook zo houden want ik wil niet dat hij zich er rot over voelt.Mijn vriendin weet ook niet dat ik me zo beroerd voel maar ik twijfel of ik het haar moet laten weten.Want het lijkt op emotionele chantage als ik tegen haar zeg dat het zo slecht gaat en dat ik haar heel erg mis.We houden namelijk heel veel van elkaar en ik wil haar zeker niet kwijt.Het probleem is ook dat ik het echt niet meer zie zitten al betekent dit niet dat ik iets raars ga doen.Ik heb namelijk ook nog mijn familie en vriendin,die ik niet met verdriet en pijn wil opzadelen.Het is alleen best moeilijk om me hier doorheen te vechten.Gelukkig kan ik hier ook mijn verhaal doen wat ik ook erg fijn vindt.Daarvoor veel dank.

Ik hoop dat het allemaal goed komt en dat snel iets heb om naar uit te kijken...
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Daar gaan we weer...

Raffles77 schreef:Hallo allemaal.

Ik plaats nu voor de 3e keer een bericht omdat het weer niet goed gaat.Ik val steeds weer terug.Het ging sinds juni gewoon heel erg goed met mij
Hoi Raffles,
fijn, dat er in elk gevla goede periodes zijn!!
Raffles77 schreef:maar nu voel ik me zo beroerd dat ik het eigenlijk niet meer zie zitten.Een maat van me,waar ik s,avonds veel heenging,is verhuisd naar zijn vriendin die in Limburg woont,mijn vriendin heb ik al 4 weken niet meer gezien en ik woon in een stad waar bijna niets te doen is.Het enige wat ik doe is binnen zitten en vechten om de dagen door te komen.
...dat IS toch ook om te krijsen...!!
Raffles77 schreef:Ik snap dat mijn maat verder moet met zijn leven.Hij weet niet dat ik er zo over denk en dat wil ik ook zo houden want ik wil niet dat hij zich er rot over voelt.
Ja, maar telefoneren jullie dan niet? (Skype, sms, what'app - etc.?? Jullie waren close - hij zal jou toch ook missen...?)
Raffles77 schreef:Mijn vriendin weet ook niet dat ik me zo beroerd voel maar ik twijfel of ik het haar moet laten weten.Want het lijkt op emotionele chantage als ik tegen haar zeg dat het zo slecht gaat en dat ik haar heel erg mis.
Nou, je vriendin niet laten weten, dat je haar mist, dat lijkt me raar. Zeg het haar gerust!
(Het wordt pas chantage, als je haar gaat opleggen, dat zij er voor moet zorgen, dat jij je goed voelt.)
Raffles77 schreef:We houden namelijk heel veel van elkaar en ik wil haar zeker niet kwijt.
Dat is prachtig - en een prima reden om niet te chanteren, maar ze mag best weten dat je haar graag vaker wilt zien, dat je haar mist.
Raffles77 schreef:Het is alleen best moeilijk om me hier doorheen te vechten.
Ja - we zijn als mensne sociale wezens - en veel alleen zitten (zeker in het donkere jaargetijde,, is voor niemand goed!! :knuffel:
Raffles77

Re: Daar gaan we weer...

Heel erg bedankt voor je snelle reactie.

Met mijn maat sms en chat ik wel veel maar het is toch anders.Maar daar kom ik wel overheen.Ik voel me ( ondanks mijn familie ) gewoon eenzaam en het voelt alsof ik in de steek ben gelaten.Hoewel dat natuurlijk niet zo is voelt het wel zo en dat voelt niet prettig.Ik Heb zo in ieder geval een afspraak met de hulpverlener.Ik dank je nogmaals heel erg voor je reactie,dat doet me goed.
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24449
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Daar gaan we weer...

Hoi Raffles,

Een goede stap om je gevoelens opnieuw op te schrijven. Eenzaamheid die je achterhoud en niet over spreekt maakt het enkel erger.
Het is knap dat je open probeert te zijn over de situatie. En eerlijk is eerlijk, het is nooit leuk als dat je overkomt.
Zoals Janneke al aangaf, ben ik ook blij dat er toch ook al wel goede momenten zijn, maar zeker in deze tijd, kunnen gevoelens van gemis extra aankomen. Daarom is het goed dat je deelt. -Het is best heftig, als je daarmee worstelt en je (nog) niemand echt hebt verteld dat je opnieuw diep zit en er geen zin meer in hebt. Aan de andere kant moet ik erbij zetten dat het heel goed is, dat je jezelf niets aan zal doen.(Maar dat maakt het gevoel van nu niet minder pijnlijk.)

En inderdaad, je mag best aangeven dat jij je vriendin mist en het haar zeggen. -Waarschijnlijk mist ze jou ook en kunnen jullie er samen doorheen komen. Steun is wat je nodig hebt en ik denk dat jij dat ook bij haar kan krijgen. Het is fijn als jij er over kan praten en jezelf kan zijn.

En graag gedaan...dat dit forum je zo goed doet en veel geeft. Maak er gebruik van, zoals je zelf aangeeft kan je hier dingen kwijt. [AAI]

Alle succes bij de hulpverlener. Hopelijk lucht het op. Kan je weer even verder als je er vandaan komt. Heb je er wat aan.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Caio

Re: Daar gaan we weer...

Raffles,
Hoe kom je aan die naam? In het leuke programma van Jerry Seinfeld kwam ooit een hond voor met die naam.
Waarom zie je je vriendin al zo lang niet meer, vier weken is toch wel een hele tijd?!
Het is moeilijk ons geluk van derden te laten afhangen, we belasten hen daar dan onredelijk zwaar mee en je raakt ze er altijd mee kwijt.
Je zult in je huidige situatie toch inspiratie moeten vinden om iets te gaan doen. Blijf in ieder geval niet de hele dag thuis zitten, ga naar buiten! Maar wat is er met je aan de hand, ben je werkeloos, afgekeurd of zo?
Hebben je negatieve gevoelens van nu misschien ook wat met de herfst te maken?
Sterkte!

Terug naar “Depressiviteit, somber zijn”