bezorgd

Is mijn puberzoon depressief of doet hij alsof?

Mijn zoon van 18 is altijd al een moeilijk kind geweest. Hij is een binnenvetter en onzeker van aard. Ook heeft hij altijd een grote mond en problemen met autoriteit. Hij kan het nooit goed vinden met leraren en is behoorlijk tegendraads... Hij heeft een hekel aan verplichtingen zoals huiswerk en dat doet hij dan ook nooit. Hij is van VWO naar VMBO afgezakt. Zijn VMBO diploma heeft hij gehaald, maar in HAVO 4 is hij blijven zitten. Puur en alleen doordat hij zijn werkstukken niet wilde maken. Als hij die wel had gemaakt, was hij gewoon over gegaan.... Nu zit hij sinds september op het MBO.

Tegelijkertijd had hij verkering met een meisje dat steeds andere jongens leuk vond. Ze heeft nu verkering met iemand anders, maar gaat juist nog meer met onze zoon om.... :shock: :confused: Dit brengt hem in verwarring en hij wil wel weer verkering met haar.... Hij is daar erg mee bezig en dat begrijp ik wel.

Sinds zijn verkering uit is en de weken ervoor toen dat dus niet lekker liep, begon onze zoon slecht te eten. Hij kon niet meer slapen. Hij zag er verschrikkelijk uit. We hebben hem naar de huisarts gestuurd en die dacht (net als wij) aan depressiviteit. Ze heeft hem doorgestuurd naar de psycholoog.

Nu weigert hij naar de psycholoog te gaan. Ik vraag me af of hij de situatie niet een beetje heeft aangedikt om medelijden en sympathie van zijn ex vriendinnetje te krijgen. Sinds zijn "depressiviteit" heeft hij veel meer contact met haar als daarvoor.... Hij speelt gewoon zijn computerspelletjes, gaat naar vrienden, ontvangt hier vrienden, eet wel slecht (alleen wat hij lekker vindt - broodbeleg zonder brood, chips, pasta), slaapt slecht (tegen de ochtend in slaap- 's morgens te moe voor school)... Hij gaat dus niet naar school en volgens mij vindt hij dat helemaal prachtig! Hij is heel onverschillig over zijn bijbaantje. Komt vaak te laat of helemaal niet. Maar die houding had hij hiervoor ook al wel regelmatig. Hij heeft een enorm grote mond. Als wij wat tegen hem zeggen, zegt hij dat we dood kunnen vallen. Er is echt geen land met hem te bezeilen... Ik vraag me af of hij nou echt depressief is. Als hij zit te chatten of gamen met zijn vrienden, hoor ik hem steeds lachen. Hij zit ook constant actief achter zijn computer als hij uiteindelijk rond de middag is opgestaan... Ik denk dat hij wel slaapproblemen heeft en liefdesverdriet, maar dat hij de zogenaamde depressiviteit uitbuit om niet naar school te hoeven.... De kantjes er af te lopen. In bed te kunnen blijven liggen... En zielig te doen om aandacht te krijgen van zijn ex vriendinnetje (wat dus werkt!).

Heeft iemand hier een mening over? Ik weet echt niet meer wat ik er mee aan moet!!! :(

Ik ben echt bezorgd. Hoe dring ik nou toch tot hem door?
Gebruikersavatar
tins
Berichten: 190
Lid geworden op: 08 jun 2012 11:37

Re: Is mijn puberzoon depressief of doet hij alsof?

hoi bezorgd,

tja, lastig verhaal.
je 18 bent denk je niet aan de gevolgen van je leven. Dus als je op dat moment alles kan doen waar je zin in hebt doe je dat. Vooral als je dan ook nog ouder(s) hebt die dat toe laten. Want uit het verhaal te horen heeft ie totaal geen respect voor je en buit uit dat jij toe laat om zijn eigen zin te doen.
ik denk dat je er heel moeilijk achter kan komen of hij daadwerkelijk depressief is. Het gedrag wat ie vertoont is puberaal gedrag en hoeft niets met depressiviteit te maken te hebben.
Depressief wil natuurlijk niet zeggen dat die persoon in kwestie geen lol meer maakt. De meeste mensen met welke stoornis ook zijn erg goed in het opzetten van een masker. En om er achter te komen wat er achter dat masker zit, tja dat kan alleen als die persoon het toe laat.

Het lijkt me echt een rot situatie voor je en hoop dat je een oplossing vind

:knuffel: tins
Zij die het opgeven weten nooit hoe dicht ze bij hun doel waren
bezorgd

Re: Is mijn puberzoon depressief of doet hij alsof?

Dank je Tins. Ik weet hoe het is om depressief te zijn. Je hebt nergens meer lol in en inderdaad kan je een masker opzetten en niet laten zien aan anderen dat er iets aan de hand is. Maar mijn zoon zit regelmatig te gamen en dan hoor ik hem lachen. Dat is geen masker. Hij heeft gewoon lol. Ook als je hem kritisch maar met een grappige noot confronteert met zijn gedrag, moet hij lachen. Dat is echt niet gespeeld. Het is eerder dat hij het niet kan laten te lachen. Alsof hij het wel een enorme goede grap vindt allemaal. En dat laat mij twijfelen aan zijn depressiviteit... Hij heeft inderdaad helemaal geen respect voor ons. Ik begrijp ook niet hoe dat komt. Hij heeft ook geen respect voor andere volwassenen... Hij heeft gewoon overal maling aan. Onze andere twee kinderen (11 en 21) zijn compleet anders en worden met dezelfde normen en waarden opgevoed. Die kunnen het over het algemeen goed vinden met volwassenen en nemen gewoon iets aan van een ander. Willen zich ook gedragen zoals het hoort. Onze middelste heeft dat niet... Nooit gehad ook. Ik denk dat het zijn karakter is. Hij heeft ook een oom die zo is, waarbij ook de andere kinderen uit dat gezin zich aangepast gedragen en dezelfde opvoeding hebben gehad...

Moeilijk allemaal...
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Is mijn puberzoon depressief of doet hij alsof?

Hallo bezorgd,

Misschien is het toch eens van enig groot belang om zoiets na te kijken als faalangst. Als je faalangst hebt kan het kleinste je doen stuiteren en ervoor zorgen dat je compleet vastloopt en er niet echt uit kan komen. Het kan je enorm doen belemmeren in allerlei zaken terwijl je diep in je hart zo graag wilt, maar het gewoon niet goed lukt. Het komt vaker voor dat de omgeving dan aan komt zetten met je kan het wel, het lukt wel, het komt wel goed, maar op dat moment zit je klem in de situatie en met jezelf. Als je dan toch al wel onzeker bent geeft het aan dat het daarmee niet verbetert. Er kan wat depressiviteit bij zitten, maar zulke moeilijkheden kun je ook heel somber maken. Je angstig maken en verdrietig.

Als je iemand bent die niet zo goed gevoel kan uitten dan is er een kans dat je er nog dieper in komt en aan alles gaat twijfelen en op een gegeven moment, durf je niets meer, omdat je bang bent dat het toch mislukt, anderen het allemaal maar vreemd vinden en je voelt je vaak anders dan de rest, omdat je zo worstelt met alles. Je kan dus eens overwegen om hem daarop te laten testen en misschien komen er uiteindelijk meer dingen uit waar je verder mee kan.
Wat dat betreft denk ik zeker dat je eigenlijk veel verder moet kijken dan puberaal gedrag.

Het is niet gemakkelijk voor ouders. Maar het is nog moeilijker voor hemzelf. Hij voelt zich duidelijk helemaal niet fijn.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Leeuwtjuh

Re: Is mijn puberzoon depressief of doet hij alsof?

Ik weet niet of je puberzoon net doet alsof hij depressief is. Daar zou ik geen antwoord op kunnen geven aan de hand van jouw verhaal. Ik vind het echter wel zorgwekkend wat je verteld. Wat ik uit jouw verhaal begrijp is dat hij niet naar school wilt, niet wilt werken en enkel op zijn computer zit te gamen, met vrienden rondhangt en niet respectvol is naar zijn omgeving. Ik vraag me af of je zelf niet teveel gelegenheid geeft aan hem om dit gedrag in stand te houden. Ik wil je niet bekritiseren of iets dergelijks, ik weet zeker dat je ontzettend je best doet, maar ik zou hem toch echt voor de keuze stellen: of je gaat werken, of je gaat naar school, je blijft hier niet enkel profiteren van de situatie, anders ga je maar een eigen huis zoeken! Kinderen vanaf 16 jaar zijn tot op zekere hoogte verantwoordelijk genoeg voor hun leven en moeten leren omgaan met volwassenheid. Chips, pasta en broodbeleg zijn daarentegen out of the question wanneer het gaat om fatsoenlijk eten en zal eerder door de niet voedzame waarde zijn luiheid/neerslachtigheid stimuleren. Daar haal je totaal geen vitaminen uit om de dag door te komen. Hij kan normaal eten, normaal naar school gaan/werk zoeken en anders is het exit. En als het om die grote mond gaat; niets wat een paar weken zonder computer niet kan oplossen. Als hij zich gedraagt als een verwende rotpuber, kan hij ook zo behandeld worden. Je betaald voor zijn levensonderhoud en zolang hij onder jouw dak woont, heeft hij zich maar te schikken naar jouw huisregels. En als het hem niet bevalt, dan zoekt hij maar een ander dak om te profiteren.

Ik heb zelf geen kinderen, dus ongetwijfeld zullen veel ouders roepen dat ik er geen verstand van heb, maar ik ben zelf ook het prototype van 's wereldst moeilijkste puber geweest en was ook een levende hel op aarde voor mijn omgeving (in mijn geval terecht, overigens) dus ik weet hoe stikvervelend en irritant pubers kunnen zijn. Ook hoe ik daarmee om zou gaan, mocht het mij zelf overkomen. Niets wat de boze buitenwereld niet kan oplossen als je hem de deur uit schopt en het hem zelf voor elkaar laat boksen. De waardering komt dan vanzelf. Maak hem duidelijk dat voor niets de zon op gaat. Ofwel werken, ofwel school, en thats it. 1 dag niet naar school is 3 dagen geen computer. Oh, en huiswerk heeft voorrang op vrienden/vriendinnen en games! Trek de netwerkkabel eruit of de modem! Je moet het zijn probleem maken, voordat hij veranderd. Niet de jouwe.
bezorgd

Re: Is mijn puberzoon depressief of doet hij alsof?

Hoi Leeuwtjuh, ik ben het met je eens hoor. Maar hoe zet je je kind het huis uit? Hij gaat gewoon niet. We hebben hem voor de keuze gesteld: je aanpassen aan de regels of vertrekken... Niet naar school? Dan gaan werken. Het is hier geen hotel of liefdadige instelling! Maar hij heeft er gewoon maling aan. Ik kan moeilijk een huis voor hem gaan zoeken. Fysiek op straat gooien kan ik ook niet. Als het zo moet als het nu gaat, mag hij van mij vertrekken. Mijn man heeft hem ook grenzen gesteld. Maar hij heeft er maling aan. Natuurlijk moet hij normaal eten. Maar ik kan het ook niet naar binnen schuiven bij hem. Ik kan toch geen slot op de kasten gaan doen voor een kind van 18? Bovendien, dan koopt hij het zelf wel van zijn eigen geld. Hij weet alles van gezond eten, want wij leggen daar altijd de nadruk op. Maar hij doet het gewoon niet. Zijn computer afpakken is nog een laatste dwangmiddel. Wat we nu wel doen is het internet er af 's avonds en 's nachts. We hebben dan ook geen telefoon. Dus ideaal is het niet. Als hij nou toch depressief is, is het afpakken van zijn computer misschien ook niet de manier. Het is het enige waarmee hij contact maakt met vrienden, die wel naar school gaan. Ik hoop eigenlijk dat hij zelf inziet, dat hij gewoon naar school moet. Hij is alleen helemaal niet voor rede vatbaar.... Maar het is een feit dat hij totaal geen respect voor ons heeft. En verder is het een feit dat ik niet zeker weet of hij wel of niet depressief is. En faalangst? Ja, ik denk zeker dat hij dat heeft. Ik weet het wel zeker. In het verleden heb ik geprobeerd hem deel te laten nemen aan faalangsttrainingen, begeleiding door een orthopedagoog enz enz. Maar hij wil gewoon niets. Het is zwemmen tegen een modderstroom in met dat kind.
Leeuwtjuh

Re: Is mijn puberzoon depressief of doet hij alsof?

bezorgd schreef:Hoi Leeuwtjuh, ik ben het met je eens hoor. Maar hoe zet je je kind het huis uit? Hij gaat gewoon niet. We hebben hem voor de keuze gesteld: je aanpassen aan de regels of vertrekken... Niet naar school? Dan gaan werken. Het is hier geen hotel of liefdadige instelling! Maar hij heeft er gewoon maling aan. Ik kan moeilijk een huis voor hem gaan zoeken. Fysiek op straat gooien kan ik ook niet. Als het zo moet als het nu gaat, mag hij van mij vertrekken. Mijn man heeft hem ook grenzen gesteld. Maar hij heeft er maling aan. Natuurlijk moet hij normaal eten. Maar ik kan het ook niet naar binnen schuiven bij hem. Ik kan toch geen slot op de kasten gaan doen voor een kind van 18? Bovendien, dan koopt hij het zelf wel van zijn eigen geld. Hij weet alles van gezond eten, want wij leggen daar altijd de nadruk op. Maar hij doet het gewoon niet. Zijn computer afpakken is nog een laatste dwangmiddel. Wat we nu wel doen is het internet er af 's avonds en 's nachts. We hebben dan ook geen telefoon. Dus ideaal is het niet. Als hij nou toch depressief is, is het afpakken van zijn computer misschien ook niet de manier. Het is het enige waarmee hij contact maakt met vrienden, die wel naar school gaan. Ik hoop eigenlijk dat hij zelf inziet, dat hij gewoon naar school moet. Hij is alleen helemaal niet voor rede vatbaar.... Maar het is een feit dat hij totaal geen respect voor ons heeft. En verder is het een feit dat ik niet zeker weet of hij wel of niet depressief is. En faalangst? Ja, ik denk zeker dat hij dat heeft. Ik weet het wel zeker. In het verleden heb ik geprobeerd hem deel te laten nemen aan faalangsttrainingen, begeleiding door een orthopedagoog enz enz. Maar hij wil gewoon niets. Het is zwemmen tegen een modderstroom in met dat kind.
Hoe zet je je kind het huis uit? Ehhh, koffers pakken en buiten de deur zetten en kort daarna je kind erachter aan?

Misschien gaat het niet zonder slag of stoot (en je zult er zelf emotioneel een flinke tik van op lopen) maar het kan wel degelijk. Je hoeft geen huis voor hem te gaan zoeken, hij heeft de kans gekregen en moet het nu zelf doen. Ik weet niet in hoeverre jouw man grenzen heeft gesteld, maar als die grenzen worden overschreden, dan gooit hij hem er toch uit? Ik zeg ook zeker niet dat je de kasten op slot moet doen voor een kind van 18. Dat is gewoon absurd. Het is JULLIE huis dus JULLIE moeten de controle hebben over alles wat zich daar afspeelt en daar heeft hij zich maar bij neer te leggen. Ik begrijp dat je de computer niet af wilt pakken omdat het hem sociaal raakt, maar als hij geen sociale contacten heeft, gaat hij misschien zelf wel weer naar school. Je zoon geeft enkel weerstand, dus ik raad je aan het probleem te elimineren en hem op zichzelf aangewezen laat zijn. Mijn vader zei altijd: als ouders zijnde vang je je kind op als hij onderuit gaat en valt. Goede ouders laten hun kinderen daarentegen eerst nog een keer of vier, vijf stuiteren voordat ze hen weer opvangen. Op die manier leren de kinderen het meest. En ook al was onze relatie niet om over naar huis te schrijven, onderstreep ik deze uitspraak nog steeds van harte. Jouw kind is bezig met weerstand bieden tegenover jullie. Zeg hem dat jullie geen weerstand meer bieden en laat hem het zelf uitzoeken.
bezorgd

Re: Is mijn puberzoon depressief of doet hij alsof?

Ik begrijp best wat je zegt hoor. Maar onze zoon is sterker dan wij. Dat wordt 1 grote vechtpartij. We kunnen hem moeilijk met z'n tweeen de trap af gooien? Hij gaat gewoon niet. Een kind van 12 kan je nog buiten zetten. Maar zo'n kerel krijg je gewoon het huis niet uit. Politie bellen misschien? Ik hoop eigenlijk dat we er op een andere manier uitkomen.
Leeuwtjuh

Re: Is mijn puberzoon depressief of doet hij alsof?

Dus je bent bang voor je eigen zoon in je eigen huis? Dat lijkt me wel een signaal dat er iets flink verkeerd is gegaan.

Geef hem een ultimatum, binnen 2 maanden heeft hij alles op orde en anders inderdaad maar met behulp van de politie uit huis halen. Wellicht kun je hem zelfs onder valse voorwendselen het huis uit krijgen en naar een neutrale plek brengen en hem daar zeggen waar het op staat, met de boodschap dat hij thuis niet meer welkom is zolang hij dit gedrag vertoond. Als ouders zijnde moet je je kinderen soms een levensles meegeven die wat minder prettig is. Redelijk zijn werkt immers niet meer.
Gebruikersavatar
momo
Berichten: 11684
Lid geworden op: 10 okt 2009 23:02
Locatie: momoland

Re: Is mijn puberzoon depressief of doet hij alsof?

Zelfde meegemaakt met stiefkinderen...

Ook een faker van depressie erbij omdat ze gewoon ineens geen zin had om voor examens te leren.

Na 10 jaar hel en drama en emotionele chantage ook de enige oplossing dat ze gingen verhuizen.

(ze waren toen 21)

Beste beslissing van ons leven, want iedereen in huis gaat eraan kapot, behalve zij die geen graten zien in liegen, bedriegen en manipulatie.

Stel hem voor voldongen feiten en keuzes, als hij zich niet aan afspraken houd is het zijn eigen verantwoordelijkheid en moet je hard zijn.

Veel sterkte
Frankly my dear, I don't give a damn...
Do or do not, there is no try... (Yoda)
bezorgd

Re: Is mijn puberzoon depressief of doet hij alsof?

Leeuwtjuh schreef:Dus je bent bang voor je eigen zoon in je eigen huis? Dat lijkt me wel een signaal dat er iets flink verkeerd is gegaan.
Nee, ik ben niet bang voor mijn zoon. Ik weet niet waar je dat uit opmaakt. Hij vertrekt alleen niet als we zeggen dat hij moet vertrekken en ik ben tegen geweld. Wij gebruiken geen geweld tegen hem en ik verwacht ook niet dat hij dat tegen ons zou gebruiken. Bovendien, als hij depressief is, wil ik hem ook niet buiten zetten. Wie weet wat voor gevolgen dat heeft. Ik twijfel aan de ernst van zijn depressiviteit, maar ik denk wel dat hij depressieve klachten heeft. Ik zoek mogelijkheden hem te helpen de draad weer op te pakken en naar school te gaan.
bezorgd

Re: Is mijn puberzoon depressief of doet hij alsof?

@ Momo, dank voor je reaktie. Omdat ik wel denk dat hij enigzins depressief is, wil ik hem nu niet uit huis. Ik verwacht dat het dan echt slecht gaat met hem... Hij slikt nu hypericum forte. Ik hoop dat hij zich minder neerslachtig gaat voelen. Ik heb melatonine in een hogere dosering besteld om te proberen zijn slaappatroon weer op orde te krijgen. Ik hoop dat hij deze week naar school gaat om met de zorgcoordinator te praten over hoe hij kan voorkomen dat hij achterstand krijgt op school. En dan hoop ik dat het zo van lieverlee weer beter met hem gaat. Ik denk dat hij zijn depressiviteit nu uitbuit omdat het hem vooral voordelen oplevert. Het is een situatie die nu ongeveer 3-4 weken duurt. Daarvoor ging het goed met hem. Dus ik wil het nog wel even de tijd geven. Als niets uiteindelijk helpt, is verhuizen denk ik voor de andere gezinsleden de beste oplossing. Want echt gezellig is het niet.
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Is mijn puberzoon depressief of doet hij alsof?

Wat is er voorgevallen zo'n drie á vier weken geleden?
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Leeuwtjuh

Re: Is mijn puberzoon depressief of doet hij alsof?

bezorgd schreef: Nee, ik ben niet bang voor mijn zoon. Ik weet niet waar je dat uit opmaakt.
Omdat je stelt:
bezorgd schreef:Ik begrijp best wat je zegt hoor. Maar onze zoon is sterker dan wij. Dat wordt 1 grote vechtpartij. We kunnen hem moeilijk met z'n tweeen de trap af gooien? Hij gaat gewoon niet. Een kind van 12 kan je nog buiten zetten. Maar zo'n kerel krijg je gewoon het huis niet uit. Politie bellen misschien? Ik hoop eigenlijk dat we er op een andere manier uitkomen.
Hij is meerderjarig en als jij hem uit huis wilt hebben; dan heeft hij maar te gaan. Zonder geweld of wat ook.
Bovendien, als hij depressief is, wil ik hem ook niet buiten zetten. Wie weet wat voor gevolgen dat heeft.
Wellicht gaat hij nadenken over de manier waarop hij het aanpakt momenteel. Dat effect komt wel vaker voor in rigoureuze situaties. Ik hoop dat het praten met de zorgcoördinator op school helpt. Als hij dan ook gaat, natuurlijk. Praat er eens met je man over en probeer beiden voet bij stuk te houden dat hij vanaf volgende week weer dagelijks naar school gaat - met eventueel het risico op computerafname als disciplinaire maatregel. Probeer ook een soort beloning voor hem te creëren op het moment dat het WEL goed gaat, want dat is minstens net zo belangrijk. Er is vast nog wel een spel of iets dat hij graag wilt hebben, of een hobby die hij graag wilt uitoefenen; bij een maand niet spijbelen, krijgt hij een spelletje of wat dan ook. Wellicht is dat voor hem de extra motivatie om wel te gaan.
bezorgd

Re: Is mijn puberzoon depressief of doet hij alsof?

Memories schreef:Wat is er voorgevallen zo'n drie á vier weken geleden?
Zijn verkering ging uit. Ze was verliefd op een ander. Hij probeert haar terug te krijgen en ik denk dat zijn depressiviteit hem goed uitkomt omdat zij zich daar verantwoordelijk voor voelt en daarom contact houdt met hem. Meer contact dan toen ze verkering hadden... Ik weet zeker dat hij behoorlijk liefdesverdriet had en enigzins depressief was. Alleen nu twijfel ik er aan of hij het niet aandikt omdat het hem best aardig uitkomt. Ik denk dat het terugkrijgen van dat vriendinnetje bij hem eerste prioriteit is op het ogenblik. De rest vindt hij enorm bijzaak...
bezorgd

Re: Is mijn puberzoon depressief of doet hij alsof?

@ Leeuwtjuh, bedankt voor je reaktie weer. Ik begrijp dat hij gewoon maar te gaan heeft als wij het zeggen en gewoon te luisteren naar wat wij hem vertellen, maar als hij het niet doet, doet hij het niet...

We gaan maar even bekijken hoe het deze week verder gaat en of we ervoor kunnen zorgen dat zijn bioritme weer in orde komt en hij 's nachts eens kan slapen. Zijn computer afnemen is het enige dat we kunnen doen wat effect kan hebben. Een spelletje oid beloven heeft geen zin, omdat hij duizenden euro's op de bank heeft. Hij is niet materialistisch en heeft weinig bijzondere wensen en werkt al jaren als vakkenvuller. Geld genoeg om het zelf te kopen.

Rigoureuze oplossingen van buiten zetten ben ik in dit geval niet voor. Misschien zou het een ommekeer zijn Maar misschien ook helemaal niet. Misschien onderschat ik de situatie en is hij suicidaal... Wie weet wat er zou gebeuren. Ik zou geen leven meer hebben als het helemaal mis zou gaan doordat ik hem buiten zet omdat ik de situatie verkeerd inschat... Dat risico wil ik niet nemen!

Ik wil zeker gaan proberen afspraken met hem te maken om weer naar school te gaan. Maar zolang hij niet slaapt, is hij 's morgens veel te moe. Eerst moet hij contact opnemen met de zorgcoordinator op school en met hem afspraken maken welke vakken hij wel of niet kan volgen en wat hij eventueel thuis kan doen. Maar hij moet die afspraken maken. Ik kan dat niet voor hem doen. Hij moet ze ook nakomen. Dat kan ik ook niet voor hem doen. Ik kan er alleen op blijven hameren dat hij dat moet doen. Als hij dat niet doet, dan zou ik inderdaad disciplinaire maatregelen kunnen nemen zoals computer van zijn kamer. Het zou natuurlijk heel goed kunnen dat hij echt wel erg depressief is. De huisarts had gezegd dat het ook helemaal verkeerd zou kunnen gaan met hem. Maar ik was er niet bij, dus ik weet niet of hij daar toneelgespeeld heeft of niet. Eventueel neem ik later in de week contact op met de huisarts. Maar omdat ik niet zeker weet hoe depressief hij nou eigenlijk is en of hij wel echt depressief is, voel ik me zo machteloos.

Eerst maar ervoor zorgen dat hij weer kan slapen 's nachts. Ik hoop dat hij daar al erg van zal opknappen. We wachten het maar even af.
TheEmperor85

Re: Is mijn puberzoon depressief of doet hij alsof?

.

..Dit lijkt erg veel op mijn verhaal. Verdacht veel bijna :P Met dat verschil dat mijn moeder er geen moeite mee had me uit huis te schoppen. Ok ik was 17 maar toch.

Dat heeft 4 jaar ellende opgeleverd, aan de andere kant: je wordt er wel bijzonder snel volwassen van, en ik leef nogsteeds.
Zou zoals Leeuwtje al zei niet al teveel met fluwelen handschoentjes te werk gaan. And I would know.

just my 2 cents.
elgebak

Re: Is mijn puberzoon depressief of doet hij alsof?

Maar kun je het serieus maken om iemand zo op straat te zetten, dat iemand gewoon op straat of zo moet slapen? Ik denk dat de band tussen jullie dan nooit meer goed te maken is. Of kun je hem niet bijvoorbeeld een half jaar geven om een huis te zoeken (een betaalbaar plekje zoeken gaat nou eenmaal niet in een week) en dreigen om hem na dat half jaar gewoon de deur uit te zetten, dat hij dan maar op straat moet? Niet dat dat nou zo goed voor jullie band is, maar dan heeft hij in elk geval een kans om er nog wat van te maken. Bovendien moet hij ook de kans krijgen om geld te gaan verdienen om een plekje te kunnen betalen, anders heeft hij helemaal geen mogelijkheid meer om onderdak te hebben.
Gebruikersavatar
momo
Berichten: 11684
Lid geworden op: 10 okt 2009 23:02
Locatie: momoland

Re: Is mijn puberzoon depressief of doet hij alsof?

Op straat elgebak?

Er bestaat nog zoiets als een woning of kamer huren, werk zoeken of verantwoordelijk zijn voor jezelf.

Tuurlijk kan je dat niet zomaar als iemand zijn kleren pakken en eruit gooien. Maar als de inspanningen niet van zijn kant gaan komen zie ik niet waarom de rest van de familie moet opdraaien voor het gedrag van 1 persoon.

Alle kansen geven , het voordeel van de twijfel (zoals mij overkomt van TS) en als hij dan er niks mee doet, dan moet hij de consequenties ervan ook dragen. Natuurlijk niet op straat gooien maar duidelijke afspraken maken en een tijdsbestek instellen .
Frankly my dear, I don't give a damn...
Do or do not, there is no try... (Yoda)
bezorgd

Re: Is mijn puberzoon depressief of doet hij alsof?

Nee, op straat gooien zie ik ook niet als een oplossing... Ik twijfel erg of hij nou wel of niet depressief is. Als ik zeker zou weten van niet, zou ik hem veel harder aan durven pakken. Maar ik twijfel... Hij slaapt niet, heeft weinig eetlust en hij ziet er niet echt goed uit. Hij heeft nog wel vrienden en onderneemt nog wel wat, maar veel is het ook niet. Maar goed, daarvoor was hij ook niet heel erg ondernemend... Hij wil nu wel eerst een afspraak gaan maken met een psycholoog. Hij wil het perse zelf allemaal uitzoeken en dan duurt het natuurlijk heel lang... Ik heb hem een lijstje gegeven met psychologen waar hij zelf naar toe kan met de bus of fiets. Maar nu, na een week, heeft hij zelf een psycholoog gevonden, maar dat blijkt geen 1e lijnspsycholoog te zijn. Dus zal het nog wel een paar dagen duren voordat hij zo ver is een andere te gaan bellen. Hij is misschien wel echt depressief en ook helemaal niet vooruit te branden. Hij ziet er als een berg tegenop die actie te nemen, maar wil ook absoluut niet dat ik hem help. Ik vind wel, dat als het uit hemzelf komt, het hem beter zal helpen dan wanneer ik het hem opdring... Ik hoop dat hij nu snel een afspraak gaat maken. Dat de melatonine gaat werken zodat hij in ieder geval slaapt. En dat de hypericum gaat aanslaan en hij wat minder neerslachtig wordt. Ik denk dat ik er niet meer aan kan doen. Behalve dan hem achter zijn broek blijven zitten dat hij iets moet ondernemen om uit deze situatie te komen. Ik vind het wel positief dat hij zelf een psycholoog heeft gevonden en die vandaag heeft geprobeerd te bellen (wat niet lukte omdat we telefoonstoring hadden). Ik hoop dat hij nu snel contact op gaat nemen met een andere psycholoog... Ik word hier allemaal erg erg kriebelig van.
Gebruikersavatar
momo
Berichten: 11684
Lid geworden op: 10 okt 2009 23:02
Locatie: momoland

Re: Is mijn puberzoon depressief of doet hij alsof?

[045]

Je weet goed waar het schoentje wringt en dat is een begin van een oplossing

Succes en sterkte
Frankly my dear, I don't give a damn...
Do or do not, there is no try... (Yoda)
bezorgd

Re: Is mijn puberzoon depressief of doet hij alsof?

Dank je, Momo. Ik hoop dat het snel beter met hem gaat.
Gebruikersavatar
tins
Berichten: 190
Lid geworden op: 08 jun 2012 11:37

Re: Is mijn puberzoon depressief of doet hij alsof?

Hoi,

Wat me erg opvalt is dat je in een van je eerste reacties zegt dat je hem de keuze hebt gegeven, veranderen of hij kan vertrekken. Maar dat ie dan gewoon niet gaat. Daarna zeg je dat je hem nu liever het huis nu niet uitzet. Als je dit soort 'valse' beloftes vaker maakt, is het ook niet zo raar dat hij zich niets van jullie aantrekt. Als je regels op gaat stellen, moet je daar als ouder van te voren over nadenken en je er aan houden. Als je dat niet doet weten ze gelijk wat ze kunnen doen om toch hun zin te krijgen.
Uit het verhaal wat ik hier lees, is dat je zoon idd niet goed in zijn vel zit, liefdesverdriet, weinig zelfvertrouwen en misschien depressief.
Ik snap ook dat je als ouder wilt doen wat goed is voor je kind, dat wil elke ouder. Je houd van hem, maar juist daarom moet je naar hem toe duidelijkheid geven. Desnoods hang je een lijst in zijn kamer, wat je van hem verwacht en als hij dat niet doet dan maar maatregelen. Computer afpakken, sloten veranderen. Maar als je besluit om iets te gaan ondernemen, wees dan ook zeker dat je daar de ruggengraat voor hebt. Want uit de verhalen hierboven kom je niet echt als een consequente ouder over (wat ook erg moeilijk is, maar wel nodig. Dit zeg ik niet omdat ik denk dat je een slechte ouder bent, denk juist dat je een goede moeder bent, omdat je het welzijn van je zoon voorop stelt, alleen moet je je afvragen of hem in huis houden ten koste van alles wel goed is voor jullie allemaal


veel sterkte en succes
:knuffel: tins
Zij die het opgeven weten nooit hoe dicht ze bij hun doel waren
bezorgd

Re: Is mijn puberzoon depressief of doet hij alsof?

Tins, dank je voor je reaktie. Het is waar dat ik wanhopig ben en probeer tot hem door te dringen door te dreigen met maatregelen die ik uiteindelijk niet wil nemen. Ik hoop daarmee te bereiken dat hij er over nadenkt en dat dat hem tot actie aanzet. Ik zou hem zeker als hij depressief is niet op straat zetten. Maar ik wil ermee bereiken dat hij iets doet om uit deze situatie te komen. Ik weet dat het niet consequent is. Het is van mij uit meer bedoeld om ervoor te zorgen dat er iets gebeurt. Ik denk dat het hem wel na laat denken over zijn opties.

Het is ook zo dat we geen ultimatum hebben gesteld met een tijd daaraan vast geknoopt. Meer van: als je ziek bent, ga je naar een psycholoog en als je niet ziek bent ga je naar school. Als je allebei niet wilt, ga je een baan zoeken en uit huis. Dat hebben we hem ongeveer 1 week geleden gezegd. Nu is hij wel bezig met het zoeken van een psycholoog. Ik geef hem nog even de tijd en dan pas zal ik er een tijdslimiet aan hangen.

Ik kan ook wel begrijpen dat als hij depressief is, het hem moeite kost die stap te nemen. Pushen is ook niet goed bij iemand die depressief is. Maar er moet wel iets gebeuren...
Caio

Re: Is mijn puberzoon depressief of doet hij alsof?

Hoi Bezorgd, toen ik je bericht las moest ik onwillekeurig ook aan drugs denken. Dat hoeft het natuurlijk niet te zijn, maar het is misschien nuttig om daar wat op te letten.
Als je puberzoon depressief is heeft hij een probleem, als hij net doet alsof heeft hij dat natuurlijk ook.
Ik kan me ook moeilijk voorstellen hoe hij het leuk kan vinden zoals jij hem als moeder begeleidt. Ik zou zeggen hoe hem goed in de gaten, maar zit er niet bovenop.
Dat hij zo brutaal is kan een manoevre zijn om niemand dichtbij hem toe te laten waar het allemaal stukken zwakker en gevoeliger is dan hij aan anderen en zeker ook aan zich zelf, wil laten zien.

Terug naar “Depressiviteit, somber zijn”