Ik ben op , opgebrand , leeg , dit hou ik niet meer vol . Stel je maar voor : het is altijd al een hoop ellende geweest voor mij , sedert ik hier op deze wereld ben gezet , en niets wijst er op dat er beterschap in zicht is.
Midlife crisis is het woord , dat mijn omgeving mij in de oren fluistert , maar er is véél méér aan de hand . Deze crisis is er niet van gisteren , de zaden werd al in mijn vroege kinderjaren gezaaid . Niets kan mij na zovele jaren van innerlijke onrust , eenzaamheid en genegeerd worden nog opvrolijken , daarbovenop ben ik onderweg een vrouwenhater en asexuele kerel geworden ...
Gisteren nog kwam ik op Facebook toevallig op de namen van de kinderen van mijn zussen . Niks abnormaals toch , zou je denken . Wel dus , want sedert het contact tussen mijn zussen en ik 24 jaar geleden werd verbroken door de oudste , heb ik alles moet missen wat het leven boeiend maakt , ik en mijn vrouw en mijn eigen zonen ...Als ik op FB zie , wat er van die kinderen is geworden , dan dwingt dat gelukkig genoeg alleen bewondering af , ze maken het goed , maar dan voel ik meteen dat ik er samen met mijn gezin bij had willen zijn , toen die aan het opgroeien waren , de wereld verkenden , ervaringen opdeden , dat ze alles wél deelden met hun andere neefjes en nichtjes en vrienden , maar niet met mijn zonen ... Zij maken het ook goed , maar ze zijn toch véél minder werelds geworden , in zichzelf gekeerd soms , ze hebben een achtergrond moeten missen . Vergelijk het met een stripfiguur , en een stripverhaal ... Rondom hen een lege wereld , problemen om contact te maken , maar niet asociaal .
Die breuk is er gekomen , omdat ik het lef had het op te nemen voor een van die nichten , pas 4 jaar oud , die het slachtoffer dreigde te worden van een buitenechtelijke affaire en een mogelijke vechtscheiding , die haar moeder , mijn oudste zus , had . Haar spel werd verstoord , ze is teruggekeerd naar haar man ( ook al zo'n versierder op zich eigenlijk ) met de inmiddels al weggehaalde huisraad , en alles leek terug normaal te zullen worden . Ik had haar als broer de les gespeld en haar amoureuze spel aan diggelen gesmeten , en daar moest ik ooit voor boeten .
Jammer genoeg kwam ooit vroeger dan verwacht , toen het jaar daarop mijn verwekker ( ik haat het woord " vader ") voor de derde maal mijn levensgezellin sexueel aanrandde ( niet verkrachtte hé ) . Een vijftal jaar daarvoor had hij het al gedaan met mijn toenmalige vriendin ( die er nooit meer wilde over praten ) , en een jaar daarvoor had hij mijn huidige vrouw wellustig gegrabbeld tijdens mijn afwezigheid , maar toen raadde mijn schoonvader haar af er mee naar buiten te komen , we waren aan het bouwen , en hij zou maar eens niet meer mee willen helpen ...
De derde keer kwam dus wel naar buiten , zelf was ie te laf om te vertellen , wat er voor mijn thuiskomst gebeurd was , ik moest het maar aan mijn vrouw vragen , en toen de zaken voor mij duidelijk werden , heb ik 'm zonder veel omhaal recht naar huis gebracht , geen woorden , enkel : " plaats jezelf es voor de spiegel , en vraag jezelf af , wat je in godsnaam bezielt , om je zoon en zijn geliefde zoiets aan te doen ..." .Alleen maar dat , daarop meteen de vraag of ik het voor moeder kon verzwijgen , want dat zou ze niet overleven , de zoveelste keer . De volgende dag zou ie mij op de werkvloer komen aanklampen , om te smeken , er toch maar niet met moeder over te praten , dat kon ze niet meer aan . En ik heb gezwegen , had ik écht beter niet gedaan . Het gaf hem tijd , om iedereen tegen mij op te zetten met verzonnen kwaadsprekerij in mijn nadeel , en alzo is geschied !!!!!
Meteen ben ik naar mijn oudste zus gereden , om het onheil te melden . Dat heet dan steun zoeken , maar voor haar was het moment van zoete wraak aangebroken . Alhoewel zij in haar jeugd zelf ook meerdere malen door haar eigen verwekker is aangerand ( heeft tot tweemaal toe geleid tot een zelfmoordpoging van moeder ) en op haar achttiende de deur is uitgevlucht , en letterlijk ondergedoken leefde met haar geliefde , waar ze dan even later zonder haar ouders en broer en jongste zus gehuwd is , gaf ze mij de dwingende raad , om mijn problemen zelf op te lossen . We hadden immers allemaal problemen , die we zelf moesten zien op te lossen . Van daar geen hulp , dus ik naar mijn jongste zus met het verhaal . Kreeg ik gelijk hetzelfde antwoord , het was overduidelijk dat de oudste al de jongste had verwittigd van mijn mogelijke komst . Deur dicht , ik stond alleen met mijn probleem .
Dat ik niet geholpen werd door de zussen , stamt eigenlijk al voort uit onze kinder- en jeugdjaren : ik als jongen , had het niet gemakkelijk , deels of voornamelijk door het feit , dat mijn vader , toen ik een jaar of negen was , zijn vrouw én zijn werkmakker zwaar voor schut had gezet , door met diens vrouw , in onze eigen straat vreemd te gaan . Zijn werkmakker heeft geprobeerd zich op te hangen , maar dat is mislukt . Daarop werd vader het mikpunt van spot in de straat , verloor moeder alle zelfvertrouwen ,sloot ze zich en ons als kinderen af van de wereld buitenhuis , stond ons gezin plotseling hélemaal alleen op de wereld , en zijn we bijna gedwongen verhuisd naar een andere gemeente . Ondertussen werd zus al wat ouder , en begonnen er zich nieuwe " gelegenheden " aan te bieden , samen met het lastigvallen van de nieuwe buurvrouwen , vriendschappen met buren duurden meestal niet erg lang , en voor we er erg in hadden , was zelfs het contact tussen de kinderen onderling verboden .
Moeder moest voortdurend steun zoeken bij haar talrijke broers en zussen , maar dat maakte alleen maar , dat wij op de duur als " buitenbeentjes " van de familie werden gezien , want W. zou voor problemen blijven zorgen ...
Ik had dus nooit échte vrienden , moeilijk trouwens als je als kind afgesloten wordt van de wereld , en je als puber door een inmiddels " haatdragende tegenover al wat mannelijk is " moeder gedwongen gaat werken in plaats van buiten te komen en/of te fuiven . Ook niet bij mijn neven en nichten , want die zetten wél al eens een stapje in de wereld . Enkel op school had ik enkele makkers , maar het werden nooit echte vrienden , ik kon ook nooit ergens bij zijn . Werken in 't weekend , en de centen afgeven aan moeder ... Klassieke muziek en vliegtuigjes plakken , dat kon , met mate , dat hield mij staande .
Door mijn stilzwijgen ten aanzien van moeder , gaf ik 'm onbewust tijd om een plan te smeden , dat een " wig " kon drijven tussen mij en de hele familie , en na zes maand was het plan klaar : hij moest intrest hebben op een ( op papier ! ) intrestloze lening voor het nieuwe huis ( € 175,00 ) , en voor mij was dat er over . Géén intrest , en de som zelf stortte ik gewoon op hun zichtrekening . Met mijn voormalige vriendin had ie het net zo aan boord gelegd : ik betaalde moeder voor de wekelijkse was , maar op een keer zaten daar es vier damesslipjes ( maat 38 ) tussen , waarvoor niet betaald was ! Bingo ! Vriendin niet meer welkom ! Ook niet op het huwelijk van de jongste zus , die het overigens wél heel goed kon vinden met C. , maar ze van vader niet mocht uitnodigen op het feest .
U begrijpt het al , moeder is een ware geldwolf , die alles in haar zakken plooide wat ze krijgen kon , ook van haar kinderen . En als je een weg vindt om dat te gebruiken voor het isoleren van potentiële verklikkers , dan doe je dat toch , ook met je eigen kinderen .
Als je dan nog creatief genoeg bent in het verzinnen van lasterlijke verhaaltjes , die je niet eens zelf hoeft rond te vertellen , want dat doet je gestoorde vrouw voor je , doorheen de hele familie , en van daaruit naar een vrouwenvereniging , netjes tot aan mijn eigen voordeur , dan raak ik met mijn gezin sociaal totaal geïsoleerd en onmondig , door de jaren heen steeds meer in mezelf gekeerd , eenzaam en weerloos . Ondanks zijn eigen reputatie van losse handen en uiteenjagen van mensen door roddels , blijft ie voor iedereen toch de in vertrouwen te nemen persoon , hoe komt zoiets toch ? Terwijl ik me niet verdedigen kan , door mijn sociaal isolement , sterkt mijn zwijgzaamheid bij iedereen het vermoeden , dat mij ergens schuld moét treffen . " Hij zegt niks hé , hij weet wel waarom ! " .
Ik hoef me niet te verdedigen over wat ik wel weet , en wat er over ons precies rondgaat weten we zelf niet eens , iedereen mijdt ons als de pest . Het tast ons zelfvertrouwen steeds verder aan , maar dat is niet alles.
Van jongsaf aan was ik steeds een vriendelijke , voorkomende jongeman . Maar dit alles ( en ik kan hier nog niet eens de helft kwijt ) heeft me bitter gemaakt . Ik blijf vriendelijk , maar ik voel me soms schizofreen in mijn doen , naar de buitenwereld goedlachs en optimistisch , maar vanbinnen uitermate somber en uitzichtloos ...
Ik ben een goed mens , echt waar , ik wil er voor iedereen staan , écht voor iedereen , zelfs voor onbekenden , maar als ik om me heen kijk , heb ik steeds het gevoel , dat ikzelf overal alleen voor sta ... Echt alleen , voor écht alles : klusjes , administratieve verplichtingen , onderhoud , koken ( als ik es géén boerenkost wil ) , uitstappen of reizen , jawel ook sex ( we leven sedert de feiten nog maar als broer en zus , er is nog maar een schijn van ernstige genegenheid ) , nieuwe kleren , hobby ( zit met mijn vliegtuigjes in een figurinenclub ... ) en andere vrije tijdsbesteding .Ik leef niet meer , alles is 24 jaar geleden stil gevallen , ik heb écht niets om naar uit zien , mijn leven gaat nergens heen . En mijn vrouw is écht saai op alle gebied , ze doet ook géén moeite om me op te vrolijken . Klusjes in mijn nek draaien , want ge kunt alles zelf doen , maar zelf iets ondernemen ... Morgen hoeft voor mij niet meer , ik heb niet het gevoel dat iemand mij zal missen .
Ik ben een toeschouwer van het leven , geen deelnemer , mijn zalige goedheid heeft mij niets goeds gebracht . Ik leerde nooit vrolijk te zijn of plezier te maken . Soms zou ik alles willen achterlaten , maar als ik dan weer begin na te denken , blijf ik waar ik ben , uit medelijden voor hen , die zouden achterblijven ... Ach had ik maar even de moed ...
Hoe moet het bovendien gaan straks , als mijn ouders er beide niet meer zijn , hoe moet ik dan omgaan met mijn " zussen " bij het bespreken van de nalatenschap . Het komt nooit meer goed , daarvoor is er teveel gebeurd , of net niet gebeurd . We zijn vreemden geworden , apart opgegroeid thuis , en later genadeloos uit elkaar gedreven ...
Morgen hoeft voor mij niet meer ... [crying]