blijfsterk

mijn depressie

ik begin bij het begin, toen ik 5 jaar was zijn mijn ouders gescheiden. dat was alles behalve een vriendschappelijke scheiding, en werd veel strijd gevoerd en vooral via mij.
vaak zat ik met mn tasje te wachten, en kwam mn vader me nooit ophalen
mijn vader is en was een verloren man, hij weet niet wat liefde ontvangen of geven is. heeft een verleden voor criminele activiteiten.
opgroeien was dus met mijn mama en broertje. eigenlijk heb ik helemaal niet een hele vreselijke jeugd gehad. ik voelde me alleen nooit helemaal kind. mijn moeder was jong en alleen. en eigenlijk vertelde ze mij te veel. toen ik 16 was kreeg ik een vriendje. mijn moeder vond dat geen juiste keuze. maar daardoor wilde ik alleen maar harder schreeuwen ''IK DOE WAT IK WIL'' !!!
en dat deed ik. ik ben gaan samenwonen toen ik 17 jaar was jaar ervoor af en aan thuis bij vrienden. mijn eerste vriendje was speed verslaafd en had losse handjes. ik ben 4 jaar met hem geweest. uiteindelijk gooide hij een soepkom in mijn gezicht kapot en sloeg me bont en blauw. toen ben ik naar een crisisopvang gegaan. dat is voor mij goed geweest, daarna begeleid wonen. leven weer terug sterker dan ooit. toen werd ik weer verliefd. dat was een machtig gevoel en ik wilde niets anders voelen. ik heb mijn huisje vaarwel gezegd, en bij hem in gaan wonen. al vrij snel kwam ik achter zijn drankprobleem. ik wilde het niet zien, ik wilde niet dat mijn moeder dat wist. na een heftige liefdevolle relatie is hij overleden een paar jaar geleden nu. daarna viel ik harder dan ooit, mijn liefste oma voor hem aan begraven en 2 weken laten de liefde van mijn leven ( zo voelde dat) weer in een crisisopvang beland . aan de pillen gegaan. die pillen deden niets goeds voor mij. ik wilde helemaal niet meer leven. meteen gestopt en daarna wilde ik geen medicatie meer. nu 4 jaar later bijna schrijf ik dit. hoe ik me nu voel ik vreselijk. wat een terugval ik dacht dat alles goed is, maar eigenlijk wist ik wel al dat niet alles zo goed was. uiteindelijk na een paniekaanval beland bij de dokter, depressief!!! nou lekker dan opname wil ik absoluut niet weer ( niet de beste ervaringen) dus toch ingestemd met het medicijn citolopram 20mg. ik gebruik ze nu 5 dagen. ik ben vreselijk moe ontzettend blehhhh.. trillen als een verslaafde en ruften als een kerel :lol: .. ik moet hiervoor gaan. ik heb inmiddels namenlijk al een dik jaar een nieuwe liefde en ik ben gelukkig met hem. hij begrijpt mij alleen niet. zoals nu is hij ook bij n vriend. ik heb zelf het gevoel dat hij een beetje voor me wegloopt. juist omdat hij niet weet wat hij moet doen. mij helpt het om te schrijven ik hoop hier misschien mensen te vinden om steun te geven en krijgen. een depressie is zo moeilijk voor de buitenwereld want wat is dat nou precies?? .
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: mijn depressie

blijfsterk schreef:nu 4 jaar later bijna schrijf ik dit. hoe ik me nu voel ik vreselijk. wat een terugval ik dacht dat alles goed is, maar eigenlijk wist ik wel al dat niet alles zo goed was. uiteindelijk na een paniekaanval beland bij de dokter, depressief!!! nou lekker dan opname wil ik absoluut niet weer ( niet de beste ervaringen) dus toch ingestemd met het medicijn citolopram 20mg. ik gebruik ze nu 5 dagen. ik ben vreselijk moe ontzettend blehhhh.. trillen als een verslaafde en ruften als een kerel :lol: .. ik moet hiervoor gaan.
Hoi Blijf sterk,
goed, dat jij gemotiveerd bent! Maar ik heb er eerlijk gezegd een wrang gevoel bij...
Ik vind dit persoonlijk een hele rare, onvolledige diagnose. (Ken je de letters DSM? Diagnostisch statistisch handboek (manual) - en veredelde turflijst.) Ik ben heus bereid, om te geloven, dat als iemand de turflijst voor depressie erbij pakt, dat je dan voldoende turfjes hebt, om aan "depressie" te voldoen.
Maar "depressie" alleen is geen enkele reden tot opname.
En een echte diagnose, daar hoort ook jouw gedoe met relaties bij. (En pillen helpen daar niet mee. Uberhaupt: pillen zonder praten werkt maar uiterst matig...)
blijfsterk schreef:ik heb inmiddels namenlijk al een dik jaar een nieuwe liefde en ik ben gelukkig met hem. hij begrijpt mij alleen niet. zoals nu is hij ook bij n vriend. ik heb zelf het gevoel dat hij een beetje voor me wegloopt. juist omdat hij niet weet wat hij moet doen.
Wellicht helpt relatietherapie. Je hebt nogal een verleden en als deze relatie, waar je je gelukkig in voelt, een zetje krijgt (zodat hij jou kan steunen) is er veel gewonnen.
blijfsterk schreef:een depressie is zo moeilijk voor de buitenwereld want wat is dat nou precies??
Als gezegd: de DSM is en turflijst. Dat heeft voor- en nadelen, de DSM doet geen enkele uitspraak over zaken zoals aanleiding, oorzaak of mogelijk herstel.
Een depressie is deels lichamelijk: het is een ziekte en de pillen kunnen een beetje helpen. (Slik vitamine B complex tegen de bijwerkingen van citalopram, daar is uitgebreid onderzoek naar gedaan: het vermindert de bijwerkingen en maakt dat het spul krachtiger werkt.)
Met name mbt. de lichamelijke ziekte: depressie kan een reactie zijn op "uitputting". En me dunkt, je hebt nogal het een en ander voor je kiezen gehad...!
En psychisch kan depressie een reactie zijn op trauma, en ik ben geneigd om te zeggen dat je niet alleen fysiek gewond bent geraakt, maar denkbaar heb je ook psychisch enige deuken opgelopen.

Heb je ooit het boek van Robin Norwood gelezen? In het engels heet het vrouwen die te veel in de liefe (in hun relatie) investeren - in het nederlans heet het "als hij maar gelukkig is".
Dat gaat over vrouwen, die punt 1, rondlopen met plat gezegd een soort gat in hun ziel. En dat proberen te vullen, (punt 2) door verliefd te worden op een uiterst "moeilijke" man. (Jouw eerste mepte en gebruikte speed, de 2e dronk en nu ben je wel gelukkig - eerder hopelijk ook!! - maar hij weet jou niet te troosten).
En de oplossing ligt dan vaak in hetzij relatietherapie, hetzij dat jij in je eentje in therapie gaat om dat gat in je ziel te vinden en te dichten. (Bijv.: van "Ik ben de moeite waard want hij heeft me nodig" naar "Ik ben als mens de moeite waard, punt uit."
Of: van "Ik ben knap, want deze moeilijke man (etc)" naar "Ik ben knap, en het enige wat belangrijk is, is dat ik dat zelf ;) weet."
Of van: een man die geen zorg nodig heeft, loopt natuurlijk meteen bij me weg - naar: ik ben de moeite van het zorgen waard en ik wil graag een partner die me dat ook geeft. (Etc.))
Arie01

Re: mijn depressie

blijfsterk schreef:ik ben gelukkig met hem. hij begrijpt mij alleen niet. zoals nu is hij ook bij n vriend. ik heb zelf het gevoel dat hij een beetje voor me wegloopt. juist omdat hij niet weet wat hij moet doen.
Laat hem eens iets lezen over 'hoe om te gaan met een depressieve partner', gewoon wat korte aanwijzingen. Bijvoorbeeld: vraag hem om je gerust te stellen als je het heel moeilijk hebt. Dat hij tegen je zegt: het komt wel weer goed.

Terug naar “Depressiviteit, somber zijn”