Wat scheelt er toch???

[Needy]

Hallo allemaal ik ben een jonge vrouw van 31 jaar. Ik ben 3 jaar geleden getrouwd en vorig jaar in juli mama geworden!!
Maar nu sinds ons kindje er is voel ik me somber en droevig... Heb ook klachten als vlug moe zijn, prikkelbaar, hoofdpijn en soms duizeligheid. Ik heb al bloed laten trekken omdat ze dachten iets aan mijn schildklier te hebben maar dat was ok. Ik werd een paar maanden geleden ook agressief soms. Niet tegen mijn kleintje maar gewoon dingen weggooien of tegen stampen.. Ik ben nooit zo geweest!! Ik heb ook het gevoel niet bij mijn partner terecht te kunnen. Hij vind dat ik overdrijf en vind dat hij een zwaar leven heeft enz (hij heeft veel stress op het werk). Telkens ik probeer uit te leggen dat ik me alleen voel hebben we ruzie. Zijn leven is voorbij zegt hij dan en hij vind het hier maar niks, ik die altijd een lang lip trek..

Ik kwam uit een superslechte relatie met veel bedrog. Ik zag die jongen doodgraag maar kon me na 10 jaar niet meer verder laten kleineren. Mijn man heeft me toen geholpen om sterk te zijn en heb uiteindelijk gekozen voor hem. Ik vond het fantastisch eindelijk iemand te hebben die om me gaf er altijd voor me was. Romantisch was.. Kortom alles wat ik ooit wou dat was hij.. En nu blijft er niets meer van over.. Romantisch zijn vind hij belachelijk, wenen voor losers, kussen en knuffelen ook al niet meer.. We maken ook steeds vaker ruzie. Vandaag ook al weer en ik moet de hele tijd mijn tranen verbijten!! Ligt het aan mij? Wat doe ik mis? Ik kan dit niet langer aan en hij zegt dat ik me aanstel!!

[Radius]

Na het baren van een kind kunnen er veranderingen optreden in de hormoonhuishuiding. Dat kan onder andere de klachten teweeg brengen die je beschrijft. Als je je rot voelt is dat voor je relaties over het algemeen ongunstig, en daarbij zou je man ook best wat last van stress kunnen hebben. Probeer die dingen niet in de weg van jullie relatie te laten staan. Praat er met elkaar over, en over je neerslachtigheid zou je eventueel een dokter kunnen raadplegen. Als het een naam krijgt kan je ook beter aan je man uitleggen waar je somberheid vandaan komt. Sterkte en succes.

[Needy]

Kan dat zo lang nog naslepen dan? Ik voel mij gewoon mezelf niet meer.. Kan bijna nergens nog van genieten.. Sex boeit me al helemaal niet meer, wat ook weer spanningen teweeg brengen.. Er hangt precies altijd een donkere wolk boven mij. En dan die lichamelijke klachten.. Toch word ik niet serieus genomen en lacht iedereen het weg.

[Radius]

Het zal een wisselwerking zijn tussen een aantal veroorzakers. Het is goed mogelijk dat de geboorte de aanleiding was van je klachten, maar dat ze nu blijven voortbestaan door verschillende factoren. Het zal waarschijnlijk met een hormonale onbalans te maken hebben, de afwezigheid van behoefte aan seks kan dit alleen maar bevestigen. Ik denk dat je er goed aan doet het eens aan een dokter voor te leggen. Dan zal je ook eens serieus genomen worden. Sterkte en succes.

[Needy]

Ik heb dit al voorgelegd bij de dokter en gyn maar beiden gaan er licht over. . Het is zo erg dat ik mijn man kan haten soms. Ik loop de hele dag hier maar rond om mijn huishouden klaar te krijgen. . Er schiet niets meer over voor ontspanning. Terwijl mijn man wel nog steeds zijn ontspanning heeft. Ik ben daar dan dikwijls jaloers op. Wat heb ik nog van mijn leven? NIETS!! Praten met hem helpt niet heb ik al dikwijls geprobeerd plus ik begin direct te wenen en hij vind dat maar niks.. Ik haat mijn leven!

[Radius]

Het lijkt me dan hoog tijd voor wat ontspanning. Ieder mens heeft rust en ontspanning nodig om een gezond en gelukkig leven te kunnen leiden. Daarbij zou je met een therapeut of alternatief genezer kunnen praten als je je door je dokter niet serieus genomen voelt. Je lijkt behoorlijk overspannen. Probeer asjeblieft te voorkomen dat dit zich verder op deze manier ontwikkelt, want op deze manier worden jij en je gezin niet gelukkiger.

[Janneke]

Ik heb dit al voorgelegd bij de dokter en gyn maar beiden gaan er licht over.

Hoi Needy,
verschrikkelijk, maar vooral van de gyn is het wel te verklaren. Gyns hebben een tijd gezocht in de vrouwelijke hormomen - en weinig tot niets gevonden.
Van de huisarts vind ik het kwalijker, die hoort verder te kijken dan vrouwelijke hormonen.

Vaak zit het probleem hormonaal gesproken in je bijnieren. Die beschermen jou, waar er stress is - maar denkbaar zijn je bijnieren nu overbelast. Iets wat wel vrij makkelijk te meten is met een speekseltest, maar de reguliere geneeskunde "heeft er nog geen medicijn voor". Orthomoleculaire artsen geven oa. carnitine: een aminozuur, dat dagelijks in je voeding hoort te zetten (maar soms heb je een extra zetje nodig). Je kunt zelf een afspraak met zo iemand maken.

En dat je bijnieren overbelast zijn geraakt, kan vele oorzaken hebben: zwangerschap, geboorte borstvoeding en zorgen voor een kleine nieuwe wereldburger ZIJN intensief! En psychsch heb je ook een 'rugzakje' met ellende dat je meedraagt (vroeger of later kan het zin hebben, dat rugzakje wat lichter te maken mbt. een psycholoog).

Het is zo erg dat ik mijn man kan haten soms. Ik loop de hele dag hier maar rond om mijn huishouden klaar te krijgen. . Er schiet niets meer over voor ontspanning. Terwijl mijn man wel nog steeds zijn ontspanning heeft. Ik ben daar dan dikwijls jaloers op. Wat heb ik nog van mijn leven? NIETS!! Praten met hem helpt niet heb ik al dikwijls geprobeerd plus ik begin direct te wenen en hij vind dat maar niks.. Ik haat mijn leven!

Dit heet dubbele belasting: het kind is van jullie samen - dan hoort hij er ook gelijkelijk voor te zorgen, of in elk geval jou enige "ademruimte" te gunnen.
Maar soms haken mannen af, als je gaat huilen, dat maakt dingen verschrikkelijk ingewikkeld.
Probeer iets te verzinnen, waarbij je hem gewoon assertief voorlegt, dat hij jou iets moet gunnen.

De meeste mannen zijn trouwens gewend, dat *iemand* ze confronteert en dat vinden ze doorgaans niet erg.
Een felle discussie wil voor de vrouwen onder ons nogal eens aanvoelen als iemand afvallen, persoonlijk verraad etc. Vrouwen communiceren doorgaans eerst met een hele serie kleine, subtiele signalen. En knalt het, als iemand die 19 signalen heeft genegeerd. Maar een man wil ze nog wel eens alle 19 niet zien... -
Maar voor mannen is ''het knalt'' een soort gezellig stoeien, en daarna zijn we weer gewoon vriendjes.