Ben nu een half jaar aan de paroxetine, heb therapie gehad en ben ook weer aan de slag, tenminste deze maand nog therapeutisch en volgende maand meedraaien in het rooster.En als ik op het werk ben kan ik alles redelijk van me afzetten,dat is het niet.
Ben wel op een andere plek gekomen, wat voor mij een opluchting is.
Maar blijf somber en heb het idee dat ik gewoon doe wat een ander graag wil,ben nog doodmoe en eigenlijk hoeft het niet meer voor mij.
Misschien wil ik ook wel te snel hoor, ik weet het niet.
-
Frederika
Re: hoort dit erbij?
Hoi Frederika,
er is idd van alles mogelijk. Paroxetine geneest geen depressie, maar kan wel wat verzachten (wat een zegen is). Wellicht heeft de therapie je wat geholpen. Dat hoop ik van harte.
Maar soms komt iemand in een depressie terecht, bijvoorbeeld, omdat je simpelweg bent uitgeput. Veel mensen worden ook depressief, na (of: erger nog: tijdens) een periode met veel stress.
En die uitputting wordt noch door de paroxetie, noch door therapie weggenomen, dus denkbaar zit dat er nog. Er zijn een aantal middelen en maatregelen die je kunt nemen om de uitputting te bestrijden, vaak de beste is: uitzieken! Eerst goed slapen, goed eten - en je dan afvragen, hoeveel "lasten" je kunt dragen.
Voor sommigen zijn dit soort zaken nog steeds een dagelijks corvee, als "men" al weer staat te roepen, 'dat je wel weer volledig aan het werk kan'. Als je je hier in herkent: alsjeblieft niet in die valkuil trappen!
(Werken, omdat je dan niet piekert - dat is niet slecht. Maar kan je het werk echt aan...? En in hoeverre is je therapie echt klaar, als je acuut gaat piekeren, als je een uur met je gezicht in de zon gaat zitten....?)
En wat ik niet hoop, maar wat wel waar zou kunnen zijn: misschien zit je nu op je wek op een betere plek, maar heeft dit werk inderdaad weinig met je hartewens van doen.
De grote vraag is dan, of je dit denkt, omdat je depressief bent - of dat je dit simpelweg terecht denkt.
Er is een regel, dat je niet midden in een crisis grote beslissingen moet nemen - zoals trouwen of gaan scheiden, een huis kopen of verkopen en idd ook niet acuut je baan opzeggen!.
Maar er over na denken, wat jouw hartewens is, kan geen kwaad.
Zijn er dingen die jou op een of andere manier energie geven...? Kun je in je huidige werk je creatiiteit, je talenten kwijt op de een of andere manier...?
er is idd van alles mogelijk. Paroxetine geneest geen depressie, maar kan wel wat verzachten (wat een zegen is). Wellicht heeft de therapie je wat geholpen. Dat hoop ik van harte.
Maar soms komt iemand in een depressie terecht, bijvoorbeeld, omdat je simpelweg bent uitgeput. Veel mensen worden ook depressief, na (of: erger nog: tijdens) een periode met veel stress.
En die uitputting wordt noch door de paroxetie, noch door therapie weggenomen, dus denkbaar zit dat er nog. Er zijn een aantal middelen en maatregelen die je kunt nemen om de uitputting te bestrijden, vaak de beste is: uitzieken! Eerst goed slapen, goed eten - en je dan afvragen, hoeveel "lasten" je kunt dragen.
Voor sommigen zijn dit soort zaken nog steeds een dagelijks corvee, als "men" al weer staat te roepen, 'dat je wel weer volledig aan het werk kan'. Als je je hier in herkent: alsjeblieft niet in die valkuil trappen!
(Werken, omdat je dan niet piekert - dat is niet slecht. Maar kan je het werk echt aan...? En in hoeverre is je therapie echt klaar, als je acuut gaat piekeren, als je een uur met je gezicht in de zon gaat zitten....?)
En wat ik niet hoop, maar wat wel waar zou kunnen zijn: misschien zit je nu op je wek op een betere plek, maar heeft dit werk inderdaad weinig met je hartewens van doen.
De grote vraag is dan, of je dit denkt, omdat je depressief bent - of dat je dit simpelweg terecht denkt.
Er is een regel, dat je niet midden in een crisis grote beslissingen moet nemen - zoals trouwen of gaan scheiden, een huis kopen of verkopen en idd ook niet acuut je baan opzeggen!.
Maar er over na denken, wat jouw hartewens is, kan geen kwaad.
Zijn er dingen die jou op een of andere manier energie geven...? Kun je in je huidige werk je creatiiteit, je talenten kwijt op de een of andere manier...?
-
Frederika
Re: hoort dit erbij?
Dankje voor je snelle antwoord, het stelt me wel wat gerust.Janneke schreef:Hoi Frederika,
er is idd van alles mogelijk. Paroxetine geneest geen depressie, maar kan wel wat verzachten (wat een zegen is). Wellicht heeft de therapie je wat geholpen. Dat hoop ik van harte.
Maar soms komt iemand in een depressie terecht, bijvoorbeeld, omdat je simpelweg bent uitgeput. Veel mensen worden ook depressief, na (of: erger nog: tijdens) een periode met veel stress.
En die uitputting wordt noch door de paroxetie, noch door therapie weggenomen, dus denkbaar zit dat er nog. Er zijn een aantal middelen en maatregelen die je kunt nemen om de uitputting te bestrijden, vaak de beste is: uitzieken! Eerst goed slapen, goed eten - en je dan afvragen, hoeveel "lasten" je kunt dragen.
Voor sommigen zijn dit soort zaken nog steeds een dagelijks corvee, als "men" al weer staat te roepen, 'dat je wel weer volledig aan het werk kan'. Als je je hier in herkent: alsjeblieft niet in die valkuil trappen!
(Werken, omdat je dan niet piekert - dat is niet slecht. Maar kan je het werk echt aan...? En in hoeverre is je therapie echt klaar, als je acuut gaat piekeren, als je een uur met je gezicht in de zon gaat zitten....?)
En wat ik niet hoop, maar wat wel waar zou kunnen zijn: misschien zit je nu op je wek op een betere plek, maar heeft dit werk inderdaad weinig met je hartewens van doen.
De grote vraag is dan, of je dit denkt, omdat je depressief bent - of dat je dit simpelweg terecht denkt.
Er is een regel, dat je niet midden in een crisis grote beslissingen moet nemen - zoals trouwen of gaan scheiden, een huis kopen of verkopen en idd ook niet acuut je baan opzeggen!.
Maar er over na denken, wat jouw hartewens is, kan geen kwaad.
Zijn er dingen die jou op een of andere manier energie geven...? Kun je in je huidige werk je creatiiteit, je talenten kwijt op de een of andere manier...?
Ik dacht dat ik teveel in mijn ziekzijn bleef hangen en hield me maar wat stil tegenover iedereen.
Fijn dat ik hier op het forum even kan ventileren.
OP dit momemt ben ik na mijn werk het liefst alleen en heb niet de puf om iets van mijn hobby's op te pakken.