Hallo, dit is mijn eerste bericht op dit forum.
Ik ben een jongen van 17 jaar en ben recentelijk gestopt met school, ik dacht dat ik hiervan zou opvrolijken, dit is niet gebeurd. Ik zat in 6vwo, het ging niet goed en ik kan (bijna) niet leren.
Ik ben met vlagen zeer depressief, ik wil soms huilen maar dit kan niet door mijn medicatie die ik sinds kort gebruik, het blijkt te werken alleen mijn gedachten blijven hetzelfde, alleen mijn gevoel is beter, dit is op zich al een verbetering.
Ik heb nooit rust, of momenten waarvan ik geniet. Ik heb veel vrienden en ben niet lelijk (ik zeg dit zodat men mijn situatie beter kan inschatten).
Er is geen echte oorzaak waardoor ik nou eigenlijk depressief ben, ik denk wel dat ik een soort van angststoornis heb en daardoor depressief ben (mijn vader heeft ook een zeer ernstige vorm van angststoornis gehad).
Ik ben geen makkelijke prater en ik wil het nooit hebben over mijn gevoel en gedachten als het gaat over mijn depressie.
Ik vraag me altijd af wat het leven nou eigenlijk te bieden heeft, is het drinken en feesten? Op deze momenten voel ik me soms goed, zodra ik naar huis ga heb ik alweer rare gedachtes in m'n hoofd die normale mensen niet hebben.
Ik doe momenteel niks, geen werk geen school. Sommige mensen zouden zeggen dat dit de rede is van mijn gedachten maar deze zwerven al heel lang door mijn hoofd.
Dit kan bizar klinken maar ik denk zelf dat ik misschien wel ADD heb, ik wil het graag tegen mijn ouders zeggen maar ik ben bang dat ze me dan debiel vinden, omdat ik ook al medicatie heb etc.
Dit was het, ik wou graag mijn ei kwijt, ik heb dit nog nooit tegen iemand anders gezegd.