Lieve mensen,
Zo'n 20 jr geleden voelde ik me helemaal niet goed.Ik ging er werkelijk onderdoor.
Mijn toenmalige relatie had de trekken van hoe het tussen mij en mijn papa was nl. vaak afscheid nemen.
Ik moest iets doen. Ik ben op tijd in therapie gegaan. Eerst meerdere malen per week en zo stilaan afgebouwd.
Ik ben tot heel wat inzichten gekomen, gedragspatronen doorbroken,...
Ik weet wat ik wel en niet wil, wat ik wel en niet aanvaard, waar mijn grenzen liggen, enz...
Ik sta meestal in mijn kracht maar er zijn nog werkpunten.
Ik onderneem vanalles, doe dingen die ik graag doe, werk aan mezelf,...geniet van het leven.
Ik wens al degenen die het niet meer zien zitten of depressief zijn de moed toe om tot zichzelf te komen, hulp te zoeken zodat ze er ook doorgeraken.
Weet dat niemand of niets het waard is om een einde aan je leven te maken.
Groetjes,
Angel