soms zit alles me dwars

[erik2012]

Ik heb zo van die dagen dat alles me dwars zit en meestal komt dat door het feit dat ik al jaren geen vrienden heb, ik heb dan wel al een langdurige relatie met mijn vriendin en een kind maar toch zou ik het tof vinden wat vrienden om me heen te hebben.
Hoe het komt waarom ik geen vrienden heb weet ik niet , ik weet dat ik zeker geen moeilijke jongen ben en dat niemand met mij in ruzie ligt of toch niet dat ik weet, op mijn werk kan ik met iedereen goed overweg maar ik heb altijd maar het gevoel dat ik voor iemand anders als het ware niet speciaal genoeg ben.
In sociale contact moet ik telkens zelf het initiatief nemen, vroeger kon ik dat niet, vroeger was ik heel stil, nu totaal niet maar dan nog haalt het niets uit om vrienden te maken.
bv op mijn werk vinden ze zelfs dat ik te veel praat dat ik te nieuwsgierig ben, enkele jaren geleden was het net andersom, blijkbaar kom ik altijd verkeerd over.
Een vrouwelijke collega zei me deze week dat ze dacht dat ik een oogje wat totaal niet het geval is ik veel met haar praatte.
Ik heb altijd het gevoel niet goed genoeg te zijn en altijd het gevoel dat ik initiatief moet nemen en altijd het gevoel dat ik moet veranderen, mijn manier van doen mijn houding en soms word ik er moedeloos van, nog nooit heeft iemand gezegd je bent goed zoals je nu bent . . .
wellicht kunnen jullie geen pasklaar antwoord geven maar het enige wat me gelukkig maakt is er in te geloven dat ik ooit vrienden zal hebben en dat dit alles ooit zal veranderen.

[Memories]

Hallo Erik, welkom op het forum allereerst.

Ik heb zo van die dagen dat alles me dwars zit en meestal komt dat door het feit dat ik al jaren geen vrienden heb, ik heb dan wel al een langdurige relatie met mijn vriendin en een kind maar toch zou ik het tof vinden wat vrienden om me heen te hebben.
Hoe het komt waarom ik geen vrienden heb weet ik niet , ik weet dat ik zeker geen moeilijke jongen ben en dat niemand met mij in ruzie ligt of toch niet dat ik weet, op mijn werk kan ik met iedereen goed overweg maar ik heb altijd maar het gevoel dat ik voor iemand anders als het ware niet speciaal genoeg ben.

In dit kleine stukje tekst kan je misschien al een antwoord vinden waarom mensen niet met je bevriend raken of blijven. Je bent wat neerbuigend en negatief over jezelf als ik de gedachte zo lees dat je denkt dat je niet speciaal genoeg bent voor een ander. Wat je denkt, straal je (on)bewust ook vaak uit naar je omgeving en verder. Dat hebben ze in de gaten. Ze voelen een negatieve spiraal en zorgen ervoor dat ze een beetje op afstand blijven. Want mensen weten waarschijnlijk onbewust dat jij zo over jezelf denkt.
Je bent vast speciaal voor meerdere mensen. Het feit dat je een kindje hebt en een vriendin zegt al dat je wel speciaal kan zijn, dit kan zich ook uitten naar anderen. Want voor een ander kan je ook speciaal zijn. Alleen de gedachte en je houden zijn wat negatief. Waarom zou jij zo over jezelf denken? Is dat ergens voor nodig? Ik denk namelijk dat de gedachte niet speciaal genoeg te zijn voor een ander, naast je kind en je vriendin, niet nodig is. Zo is er een grote kans dat je al dan niet onbewust mensen bij voorbaat al afstoot en dan is het logisch dat je geen contact kan krijgen.

In sociale contact moet ik telkens zelf het initiatief nemen, vroeger kon ik dat niet, vroeger was ik heel stil, nu totaal niet maar dan nog haalt het niets uit om vrienden te maken.
bv op mijn werk vinden ze zelfs dat ik te veel praat dat ik te nieuwsgierig ben, enkele jaren geleden was het net andersom, blijkbaar kom ik altijd verkeerd over.
Een vrouwelijke collega zei me deze week dat ze dacht dat ik een oogje wat totaal niet het geval is ik veel met haar praatte.

Op zich al prima dat je daar al in gegroeid bent. Dat is al een opzet naar leuk contact. Misschien dat je collega het niet echt van je gewend is dat jij al een tijdje hele gesprekken voert of veel met haar praat. Misschien is ze onbewust of misschien ook wel bewust een andere jongen gewend en moet ze hier ook even aan wennen. Misschien is het anders en nieuw voor haar dat je ook zo uit de hoek kan komen. En als zij wel gewend is dat jij veel praat op het werk, kan je gewoon aangeven dat je het gezellig vind om even een praatje te maken en dat het niets te maken heeft met een oogje op haar hebben.

Ik heb altijd het gevoel niet goed genoeg te zijn en altijd het gevoel dat ik initiatief moet nemen en altijd het gevoel dat ik moet veranderen, mijn manier van doen mijn houding en soms word ik er moedeloos van, nog nooit heeft iemand gezegd je bent goed zoals je nu bent . . .
wellicht kunnen jullie geen pasklaar antwoord geven maar het enige wat me gelukkig maakt is er in te geloven dat ik ooit vrienden zal hebben en dat dit alles ooit zal veranderen.

Wat jij moet leren veranderen zijn de negatieve gedachtes die jij hebt en die niet nodig zijn. Zoals ik al aangaf stoot je onbewust mensen af met je eigen denkwijze. Waarom zou je niet goed genoeg zijn? Vind iedere persoon dat? Hebben ze je ook wel eens verteld dat je aardig bent en gewenst? Je zegt dat nog nooit iemand aan je heeft verteld dat je goed genoeg bent...nu is dit internet...maar ik zeg je alvast, je bent goed genoeg zoals jij bent. Wat misschien wel te verbeteren is, is je openheid. Openlijk zijn naar mensen en op een positieve manier mensen uitnodigen bijvoorbeeld, kan helpen bij verder contact. Je hoeft niet te veranderen, je moet leren je eigenschappen die jij wel degelijk bezit diep in je beter te leren kennen en toe te passen. Daarbij kan je gewoon jezelf blijven. Je moet alleen leren wat ruimer te denken.

Alles is te veranderen als je zelf dat maar wilt en het op de juiste manier aanpakt. Begin bij de kern. De kern is het begin. Je hebt het hart op de juiste plaats, nu nog dingen toepassen op een manier dat ook wat meer aantrekt en positiviteit brengt. Niet opgeven, want ik weet zeker dat ook jij dat kunt. Waarom zou het niet goed komen...? Als je erachter staat is alles te veranderen of te verbeteren en uiteindelijk heb je er alleen maar meer profijt en plezier van.
Probeer positieve punten van jezelf bij te houden en die regelmatig ergens op te schrijven zodat je voor jezelf al een opzetje hebt om mee verder te kunnen en misschien meer zelfvertrouwen mee te geven.

Succes!

[erik2012]

Wat jij moet leren veranderen zijn de negatieve gedachtes die jij hebt en die niet nodig zijn. Zoals ik al aangaf stoot je onbewust mensen af met je eigen denkwijze. Waarom zou je niet goed genoeg zijn? Vind iedere persoon dat? Hebben ze je ook wel eens verteld dat je aardig bent en gewenst? Je zegt dat nog nooit iemand aan je heeft verteld dat je goed genoeg bent...nu is dit internet...maar ik zeg je alvast, je bent goed genoeg zoals jij bent. Wat misschien wel te verbeteren is, is je openheid. Openlijk zijn naar mensen en op een positieve manier mensen uitnodigen bijvoorbeeld, kan helpen bij verder contact. Je hoeft niet te veranderen, je moet leren je eigenschappen die jij wel degelijk bezit diep in je beter te leren kennen en toe te passen. Daarbij kan je gewoon jezelf blijven. Je moet alleen leren wat ruimer te denken.

Alles is te veranderen als je zelf dat maar wilt en het op de juiste manier aanpakt. Begin bij de kern. De kern is het begin. Je hebt het hart op de juiste plaats, nu nog dingen toepassen op een manier dat ook wat meer aantrekt en positiviteit brengt. Niet opgeven, want ik weet zeker dat ook jij dat kunt. Waarom zou het niet goed komen...? Als je erachter staat is alles te veranderen of te verbeteren en uiteindelijk heb je er alleen maar meer profijt en plezier van.
Probeer positieve punten van jezelf bij te houden en die regelmatig ergens op te schrijven zodat je voor jezelf al een opzetje hebt om mee verder te kunnen en misschien meer zelfvertrouwen mee te geven.

Wel er zijn toch maar weinig personen geweest die me zeiden dat ik op dat of dat gebied leuk ben of tof ben. Ik weet dat ik héél veel positieve eigenschappen heb , zoals dat ik goed kan luisteren dat ik veel dingen onthoud van de gesprekken die ik heb met andere mensen ook al zie ik ze maar af en toe en dat ik vele malen zelf vraag naar hun interesses en daar meestal dan vragen over stel. Het is net daardoor dat ik niet versta dat ik geen vrienden heb en ik heb altijd het gevoel ze van ze aanvaarden me wel maar ze vinden me niet echt tof of speciaal gewoon omdat ze niet zelf een gesprek beginnen.
Soms ben ik het echt beu op dat gebied om altijd het initiatief te moeten nemen omdat ik dan denk dat ik iemand anders toch mss als last ben , dat straal ik mss dan uit, ik weet niet hoe maar sommige periodes zoals nu kan ik er niets tegen doen. Maar zelfs in die periodes fantaseer ik over hoe het zou zijn als mensen me echt graag zouden hebben en fantaseer ik er maar op los omdat dat het enige is wat ik kan doen om toch maar niet depressief er van te worden.
Als ik naar familie ga heb ik soms ook de indruk dat ik niet kan beginnen te praten over iets van mezelf, daar heb ik het meeste moeite mee om te beginnen over mezelf over mijn interesses.

een voorbeeld mss waarom ik denk dat ik niet echt geliefd ben.

Ik vroeg zelf deze week of ik met een collega mee mag gaan eten in de pauze op locatie (ik was niet gevraagd dus vroeg ik het maar zelf) en haar reactie was, ik dacht dat je met iemand anders ging gaan eten maar voor mij mag je mee.
Dit komt zo over van ja uit beleefdheid kan ik geen nee zeggen maar ik weet niet of iedereen van de groep dat graag heeft of mss haar zelf inclusief.

en nog een laatste punt dat ik kwijt wil, als er dan eens iemand spontaan iets tegen me zegt dat ik totaal niet ken , ben ik wel echt blij en fleur ik dan op ook al iets mss een kort en oppervlakkig gesprek geweest, maar gewoon het feit dat iemand zelf tegen mij begint te praten is iets dat ik niet veel gewoon ben.

[Radius]

Als je nooit veel onder de mensen bent ontwikkel je je sociale vaardigheden ook niet echt. Als je regelmatig in contact bent met mensen en mensenkennis opdoet leer je ook beter hoe je met ze om kan gaan. Bewust of onbewus kunnen mensen erg kritisch zijn aan wie ze als vriend beschouwen, en als je net op bepaalde sociale vlakken wat achter ligt kan dat potentiële vriendschappen in de weg staan. Ik zou zeggen ga iets doen waarbij je gedwongen met mensen in contact komt. Ga bij een vereniging, of ga vrijilligerswerk doen, wat dan ook. Als je je op die manier ontwikkelt maak je vanzelf goede vrienden als je dar zelf voor open staat.