Winterblues of winterdepressie?

[Amanda3785]

Hallo,

Is alweer even geleden dat ik op deze forum ben geweest. Heb het ontzettend druk met het laatste jaar van mijn opleiding waardoor er weinig tijd overblijft voor de leukere bezigheden zoals op dit forum snuffelen en kletsen.

Helaas, is dit berichtje een wat minder positieve dan ik eigenlijk liever had geplaatst. Vanaf oktober zit ik al in een dip en het valt mij op dat ik dat altijd (vanaf dat ik van mijn zware depressie af ben) tussen oktober en januari heb. Vorig jaar had ik er ook last van en toen ben ik zelfs naar de huisarts gegaan maar zij heeft het gewoon weggewuifd met 'je hebt gewoon een zwaar ochtendhumeur'.

Dit gevoel begint 's avonds te borrelen en 's ochtends is het echt oorlog in mijn hoofd. Ik slaap goed en lang genoeg (altijd tussen de 6 en 9 uur) en het heeft ook niet te maken met het vroege opstaan aangezien ik het ook heb als ik om 12 uur opsta. Ik weet ook dat het niet te maken heeft met de stage of school want ik heb het enorm naar mijn zin en ik heb er ook last van als ik niet hoef te werken of naar school hoef.

's Avonds begint het rond 22.00 uur. Dan bekruipt mij het gevoel dat ik straks moet gaan slapen en dat er weer een dag voorbij is en dat ik dan weer een dag op moet starten en te gaan heb. En dat ik weet dat ik 's ochtends weer dezelfde zware strijd moet voeren met mezelf.
Slapen doe ik dus goed. Zodra ik wakker wordt krijg ik eerst het gevoel dat waarschijnlijk iedereen heeft. Het niet op willen staan omdat je zo heerlijk warm ligt. Het lukt me altijd om op te staan, maar dan begint het.
Dan komt de sterke gedachte om allerlei smoesjes te verzinnen om maar niet naar mijn werk/school te hoeven gaan. Als ik me daar doorheen heb geslagen, begint de oorlog pas echt. Ik krijg gedachten als 'was ik maar ongeneeslijk ziek, dan hoefde ik nooit meer weg' of 'ging ik maar dood' of 'is dit alles? moet ik de rest van mijn leven zo nutteloos iedere dag werken?'.
Dit gaat zo door waarbij ik soms een enorme muur voel om de deur uit te gaan. Mocht me dit allemaal toch lukken (gelukkig 9 van de 10 keer) dan moet ik me nog verzetten om niet tijdens het rijden toch nog een andere afslag te pakken en niet te gaan. Als ik eenmaal op mijn werk of school ben dan lijkt het alsof er niets aan de hand is en vind ik het leuk en ben ik blij en trots dat ik toch gegaan ben.

Als ik niet hoef te werken en dus uit kan slapen, heb ik exact hetzelfde. Alleen ben ik dan niet verplicht om ergens naar toe te gaan, maar ik ben dan ook zeker een uur lang niet vooruit te branden. Ik wil niets en moet me er echt toe zetten om dingen wel te gaan doen.

Nu vraag je je misschien af... Het lukt je toch iedere keer dus wat is het probleem? Het probleem is dat het me steeds moeilijker af gaat en dat ik me vandaag zelfs ziek heb gemeld omdat het me niet lukte. En ik weet dat ik morgen exact dezelfde strijdt moet gaan voeren. Ik ben bang dat ik dingen ga verspelen waardoor ik heel mijn toekomstplannen op het spel ga zetten. Allemaal om een rotgevoel dat ik alleen 's ochtends en 's avonds van oktober tot januari heb. Daarnaast is het ook absoluut niet fijn om iedere ochtend dit te moeten doormaken en moeten voelen. Het voelt die ochtenden alsof ik weer depressief ben en ik ben altijd bang dat het doorslaat en dat ik echt weer depressief wordt (24/7 zoals een paar jaar geleden).

Ik vraag me ook af of dit echt een winterdepressie is of dat het gewoon the blues is.

Als jullie tips hebben dan hoor ik graag want ik wordt er helemaal moedeloos van!

Groetjes,

Amanda

[Amanda3785]

Het is me weer niet gelukt vandaag. Ik ben opgestaan en het lukte me om de gedachten die ik normaal heb, weg te duwen. Tot een half uur geleden. Ik kreeg de gedachten 'wat stelt het allemaal voor', 'is dit mijn leven straks' en 'als ik nu pillen had gehad, had ik ze allemaal ingenomen'. Ik heb me nu opnieuw ziekgemeld (had namelijk aangegeven dat ik vandaag weer zou komen) en heb meteen voor vanmiddag een afspraak bij de huisarts gemaakt.

Ik baal ontzettend van mezelf op dit moment en ik snap gewoon niet waarom ik me zo voel 's ochtends en waarom het me nu niet lukt om toch naar mijn stage te gaan. Wat moet ik nou?

[LittleOldMe]

Hoi, Amanda,

wat zei de huisarts? Deze keer meer begrip dan de vorige keer?

Ik heb jou verhaal 2 keer gelezen maar kan helaas geen goede tips verzinnen, wel support . Ik vind het heel goed van jou dat je het initiatief hebt genomen om naar de huisarts te gaan en hoop van harte dat het iets heeft opgeleverd!

[Janneke]

Vanaf oktober zit ik al in een dip en het valt mij op dat ik dat altijd (vanaf dat ik van mijn zware depressie af ben) tussen oktober en januari heb. Vorig jaar had ik er ook last van en toen ben ik zelfs naar de huisarts gegaan maar zij heeft het gewoon weggewuifd met 'je hebt gewoon een zwaar ochtendhumeur'.

Erg onprofessioneel.
Er bestaat een officiele 'entry' in de DSM: seasonal affective disorder, nota bene afgekort : SAD.
En er bestaat een uitstekende effectieve therapie tegen: de lichtbak.
Voor volgens jaar: begin al half september, maar voor nu heeft het ook beslist zin.
Als je huisarts zo belachelijk blijft doen: koop gewoon zelf zo'n bak. (Even iets van ruim honderd eur uit de zak, maar mijn ding is inmiddels 15 jaar oud.)

Elke ochtend een tijdje voor dat ding zitten (en ik wil het ook nog wel eens 5 minuutjes 'savonds doen). Hoe veraf en hoe lang precies: dat staat in de gebruiksaanwijzing.

Na plm. 3 weken hoor je resultaat te hebben.
(Ikzelf zit me heerlijk t verkneukelen du momente dat ik het ding aanzet:"JAAA!!! Licht!! NU voel ik me weer mens!!) En idealiter: begin je volgend jaar in september, dan hoort er nauwelijks iets sad.achtigs te gebeuren.

Als "diersoort mens" komen we uit Afrika en het is al erg lang bekend, dat mensen in bijv. Scandinavische landen enorm met depressie kunnen worstelen: logisch, we zijn niet gebouwd op die lange en vooral donkere winters...

Veel en lang slapen hoort bij SAD.

En die oorlog in je hoofd, die is heel akelig, maar in wezen een signaal van je lichaam, dat je op een bepaald punt (nl. lichtgebrek) niet meer kunt.
Hiephoi, we leven n 2011 en dat lichtgebrek is aan te vullen!!!

[Amanda3785]

Update:

De huisarts was heel erg begripvol. Ik had nu een ander dan vorig jaar. Deze man gaat mijn huisarts (die ik vorig jaar had) uiteindelijk vervangen dus dat zit goed. Hij kon heel duidelijk zeggen dat ik een winterdepressie had (of inderdaad SAD) en vroeg wat ik zelf zou willen. Ik heb aangegeven dat ik eigenlijk geen antidepressiva wil omdat ik dan zware medicijnen moet gebruiken voor iets dat maar een paar maanden per jaar speelt.
Lichttherapie vonden we beide een hele goede optie maar er is één probleem. Ik heb vorig jaar al twee plekken huidkanker gehad en dan wordt het sterk afgeraden om de lichttherapie te doen. Hij moet nu dus in overleg met mijn dermatoloog om te kijken of het echt ernstige gevolgen heeft aangezien er ook gezegd wordt dat de lichtbak geen UV-stralen door laat. Hij belt me uiterlijk volgende week terug.
Hij was echt heel vriendelijk en probeerde echt aan alle opties te denken. Hij vond het zelf ook heel moeilijk om een oplossing te bedenken als de lichttherapie niet kan vanwege de huidkanker, maar ik denk dat ik dan alsnog voorstel om antidepressiva te gaan gebruiken als laatste optie.

Tot zijn telefoontje moet ik me toch even behelpen helaas.

Groetjes,

Amanda

[LittleOldMe]

Wat een opluchting dat je nu zo'n meedenkende huisarts hebt. Er komt in elk geval een voorstel aan volgende week. Tot dan:

Hang in there, girl!

[Janneke]

Update:

De huisarts was heel erg begripvol. Ik had nu een ander dan vorig jaar. Deze man gaat mijn huisarts (die ik vorig jaar had) uiteindelijk vervangen dus dat zit goed.

Hiephoi!!!

Lichttherapie vonden we beide een hele goede optie maar er is één probleem. Ik heb vorig jaar al twee plekken huidkanker gehad en dan wordt het sterk afgeraden om de lichttherapie te doen. Hij moet nu dus in overleg met mijn dermatoloog om te kijken of het echt ernstige gevolgen heeft aangezien er ook gezegd wordt dat de lichtbak geen UV-stralen door laat. Hij belt me uiterlijk volgende week terug.

Wat een nare voorgeschiedenis!
Volgens mij is de kern van de zaak, dat he hypothalamus licht ziet; desnoods smeer je je eerst voor je ontbijt in met factor 50...

[Amanda3785]

@Janneke: hahaha ja dat zou inderdaad ook nog een optie kunnen zijn. Mezelf goed insmeren . Ik zal het eens voorstellen als ik hem aan de telefoon heb!

[Amanda3785]

Hoi hoi,

Nou, mijn huisarts heeft overleg gehad met mijn dermatoloog en de lichttherapie mag gewoon doorgaan. Ik was helemaal opgelucht toen ik het hoorde, tot ik het ziekenhuis belde om een afspraak te maken. Ik kan pas 15 december terecht. Dat is bijna een maand van nu!

Volgende week ga ik zelf een lichtbak kopen en dan ga ik zelf alvast beginnen. Ik kan echt niet nog een maand wachten. Dus dan maar zelf een start maken en 15 december ga ik natuurlijk wel de lichttherapie doen.

Op dit moment voel ik me echt zwaar kl*te. De afgelopen dagen ben ik bijna de hele dag door depressief geweest op hooguit twee uurtjes na. Donderdag ben ik langer blijven liggen wat eigenlijk heel fout is geweest. Vanochtend had ik er ook weer flink last van, maar ik ben toch naar school gegaan omdat ik een gesprek zou hebben met mijn studiebegeleidster. Ik wilde haar tijdens dat gesprek meteen op de hoogte brengen.
Toen ik op school kwam, bleek ze ziek te zijn waardoor ik dus voor niets vroeg op ben gestaan en voor niet heel die strijd heb moeten leveren. Nadat ik twee hele leuke complimentjes had gehad van twee studiegenoten voelde ik me gelukkig een heel stuk beter.
Nu komt de depressie weer omhoog dus ik baal als een stekker.

Groetjes,

Amanda

[Amanda3785]

Pfff... Het gaat niet goed met me op dit moment. Vanochtend ging het ook niet echt geweldig en ineens sloeg dat om. Ik kreeg enorm veel zin om mijn kamer op te ruimen en alles te ordenen en had vol goede moed.
Mijn kamer is gedeeltelijk opgeruimd, maar naarmate nu de avond vordert voel ik me slechter en slechter en sta ik echt op het punt om mijn stage morgen weer af te bellen. Alleen weet ik heel goed dat als ik nu afzeg, ik mijn stage gedag kan zeggen en daarmee alles op het spel komt te staan. Ik hoop echt dat ik morgen de kracht heb om toch naar mijn stage te gaan. Ik hoop het, maar ik heb er een hard hoofd in.

[Janneke]

Hoi Amanda,
lastig hoor, die "vlagen."

Hoe is het vanmorgen gegaan...?

[Amanda3785]

Hoi Janneke,

Niet goed helaas. Ik heb me toch opnieuw weer ziekgemeld en daarbij aangegeven dat ik wel vanuit huis zal werken. Dat ben ik nu ook aan het doen. Ik ben voor de zekerheid ook maar op zoek naar een andere stage. Ook heb ik het bedrijf benaderd waar ik vorig jaar stage heb gelopen. Toen lukte het me wel heel goed om iedere dag te gaan ondanks de gevoelens die ik had.

Donderdag ga ik een lichttherapielamp kopen en ik hoop dat dat snel effect heeft zodat ik volgende week gewoon weer normaal kan functioneren. Want op den duur kan ik het niet meer rekken zo.

Groetjes,

Amanda

[Amanda3785]

Hoi hoi,

Een paar hele zware dagen achter de rug en ik heb me maandag toch opnieuw ziekgemeld. Gistermiddag heb ik heel veel nagedacht en besloten om toch een andere stage te gaan zoeken. Een frisse start doet mij altijd goed, maar ik merk ook dat het niet alleen de winterdepressie is die mij tegenhoudt om naar mijn stage te gaan. Iets van mijn stage knaagt aan mij en ik heb daar dus vanmiddag goed over nagedacht. Ik denk dat de stage te zwaar voor mij is. Ik krijg met mensen te maken die een zwaar criminele achtergrond hebben en hoewel het mij eerst een hele leuke uitdaging leek, denk ik nu dat dat een deel van mijn drempel is.
Ik heb dus het balletje op gegooid bij mijn oude stage. Vorig jaar had ik ook last van een winterdepressie maar lukte het me wel heel goed om naar die stage te gaan. En ook heb ik contact met een soortgelijk reïntegratiebureau als waar ik vorig jaar stage liep. Zij hebben mij vandaag terug gebeld en ik heb er een heel goed gevoel over.

Gisteravond heb ik ook nog andere opties doorgenomen en voor alle mogelijke opties heb ik voor mezelf een positieve uitkomst bedacht. Dit heeft mij enorm geholpen en voor het eerst sinds een hele tijd ging ik slapen zonder depressieve gevoelens. En vanochtend werd ik voor het eerst sinds een hele tijd weer wakker zonder depressief te zijn, maar juist met een heel fijn en positief gevoel (wat ik de rest van het jaar ook heb).

Ik ben nog voorzichtig om te zeggen dat het de goede kant op gaat. Een depressie gaat nu eenmaal met vallen en opstaan. Dus dat ik me weer rot ga voelen zit er goed in. Maar ieder positief moment pak ik aan en in die momenten probeer ik alles om ervoor te zorgen dat deze winterdepressie heel snel weg gaat.

En tja, misschien helpt het ook wel dat ik allerlei vitamines slik. Vitamine D voor de zonnestralen, vitamine B voor de stressvermindering en Sint Janskruid dat ook goed schijnt te helpen tegen winterdepressie. Donderdag ga ik ook de lichttherapielamp kopen en 15 december start de lichttherapie dus ik moet dit gewoon nog vol blijven houden en dan komt alles op z'n pootjes terecht.

Groetjes,

Amanda

[Amanda3785]

Hoi hoi,

Even een update. Nadat ik had besloten om mijn stage te beëindigen en een andere stage te gaan zoeken, zakte mijn depressieve gevoelens. Ik denk dat de stage toch te zwaar voor me is geweest en dat ertoe bij heeft gedragen dat ik me nog depressiever voelde dan vorig jaar.
Ik baal er wel ontzettend van dat ik deze stage op heb 'moeten' geven en dat ik überhaupt van stage ben gewisseld. Want toen ik met dit schooljaar begon liep ik stage bij een heel leuk bedrijf waar ik het super naar mijn zin had. Ik ben toen gewisseld van stage omdat het meer mijn richting was, mij een leukere uitdaging leek en ik een grotere kans had op een baan na mijn afstuderen.
Maar ja, je neemt nu eenmaal een beslissing op een bepaald moment en je kunt niet in de toekomst kijken.

Nu heb ik een stage gevonden waar ik me volledig kan concentreren op mijn afstudeeropdrachten. Het zijn mensen die heel relaxed zijn en waar alles mag en niets moet. Ik heb geen uitzicht op een vaste baan en het is misschien minder uitdagend, maar ik denk dat dit op dit moment het beste is voor mij.

Mijn stage opzeggen en tegen mijn ouders vertellen dat ik van stage wissel, was absoluut niet makkelijk. Ik moet het zelfs nog tegen mijn studiebegeleidster vertellen en ook daar zie ik enorm tegenop. Tegen mijn ouders heb ik gelogen. Zij zijn bijna anti-psychologisch en zullen niet begrijpen als ik hen vertel over mijn winterdepressie. Dus heb ik gezegd dat ik de doelgroep van mijn stage onderschat heb. Tegen mijn studiebegeleidster ga ik niet liegen. Zij zal het juist beter begrijpen als ik het hele verhaal gewoon eerlijk vertel.

Ik kijk nog steeds heel erg uit naar de lichttherapie. Nog 10 dagen wachten en dan kan ik er eindelijk mee beginnen. Hoewel mijn depressie nu een stuk minder is, heb ik het voor mijn gevoel wel nodig. Ik heb dan ook mijn nieuwe stage in laten gaan na de kerstvakantie zodat ik niet met hetzelfde probleem zit straks.

Groetjes,

Amanda

[JulianC]

Duurt wel lang zeg, voordat je er eindelijk mee mag beginnen. Ik ben wel benieuwd of het effect heeft straks, ik hoop het wel voor je iig!