Wie helpt mij ?

[Sunshine1]

hallo ,

ik ben Sunshine en 18 jaar .
zelf zit ik al een tijdje met iets en zoek een plekje om te kletsen .
met me moeder praat ik er ook wel over.
ben ook een keer (2 jaar geleden ) naar de dokter geweest ,
die zei dat het een lente dipje was.
maar duurt die lente zo lang ?

Zoon 2 jaar geleden begon het ,
ik was erg moe en kon zomaar ineens gaan huilen .
de ene keer was het erger dan de andere keer.
ik zit gewoon niet lekker in me vel .
ik ben van mezelf ook wel gevoelig , ik kan snel huilen .
maar de laatste tijd wel om alles.
ik kan het goed verbergen achter een big smile en niemand verwacht het van mij .
Maar soms kan ik ook om iets kleins wat zich opstapeld erg boos worden .
ik word dan zo boos dat ik niet weet wat ik zeg .,
een soort van waas voor me ogen en ben dan harstike boos.
en heel sterk .
maar op dat soort mommenten denk ik ook welleens ,
het hoeft van mij allemaal niet meer.
ik ben te laf om dat te doen , maar soms heb k wel die gedachte .

nu zou ik wel weer naar de dokter ervoor willen maar ik doe een opleding voor verzorgster in een verzorgingstehuis en ziekenhuis.
straks is het wat krijg je mediceinen en moet je het op je werk zegge .
dan krijg je gelijk zoon stempel .

maar het gekke is op me werk ben ik altijd vrolijk !
ik hou van me werk , straks gaan mensen me die stempel geven terwijl ik wel goed kan functoneren op me werk en heb veel vrienden .

ik ben bang ?!
maar voor wat .
wat moet k nou tog doen ?
iemand tips ?
of een idee ?
wat is het tog ?!
een depressie ? gewoon een dipje ? manisch depressief ?
ik weet het niet .

sorry voor me lange verhaal hooor

liefs Sunshine !

[Isaia]

Als je hiermee naar de huisarts gaat wil dat niet zeggen dat je meteen aan de medicijnen moet hoor.
Soms kan praten helpen bijv met een goede vriendin of een psycholoog. Een psycholoog gaat meestal samen met jou kijken waar die gevoelens vandaan komen. Zo kan ze je meestal verder helpen.
Goed van je dat je hier je verhaal doet.

[Sunshine1]

ik praat er over met me moeder en dat is heel fijn !
en met vriendinnen .

maar naar een psycholoog, nee dat is niks voor mij

[Isaia]

Dat hoeft ook niet hoor .....als je ergens maar je ei kwijt kunt. Zodat je niet in je eentje loopt te piekeren. Hoop voor je dat je wat aan dit forum hebt.

[Sunshine1]

ik hoop het .
het is ook al fijn dat verhaaltje even getypt te hebben .

maar ik heb het nu al 2 jaar .
het ene moment ben ik echt gelukkig maar sommige periodes.
verschrikkelijk !

[Isaia]

Naar voor je dat je het al twee jaar hebt. Wel fijn dat je je ook gelukkig kunt voelen. En schrijf hier maar lekker van je af hoor

[Janneke]

hallo ,

ik ben Sunshine en 18 jaar .
zelf zit ik al een tijdje met iets en zoek een plekje om te kletsen .
met me moeder praat ik er ook wel over.
ben ook een keer (2 jaar geleden ) naar de dokter geweest ,
die zei dat het een lente dipje was.
maar duurt die lente zo lang ?

Zoon 2 jaar geleden begon het ,
ik was erg moe en kon zomaar ineens gaan huilen .
de ene keer was het erger dan de andere keer.
ik zit gewoon niet lekker in me vel .

Hoe komt het, dat je niet goed in je vel zit..? Heb je daar een idee over?
(Want als je alleen maar tegen je arts zegt, dat je moe bent en snel gaat huilen, dan snap ik wel, dat hij/zij begint over een lente dip. Een arts is er om jou te helpen en je wordt niet beter, als hij/zij meteen gaat dreigen "Oh, je hebt vast iets HEEL ergs!!"

ik ben van mezelf ook wel gevoelig , ik kan snel huilen .
maar de laatste tijd wel om alles.
ik kan het goed verbergen achter een big smile en niemand verwacht het van mij .

Is er iets naars gaand, de laatste tijd - of beschrijf je hier een vicieuze cirkel...?
(Van lief en braaf doen, big smile - terwijl je het eigenlijk niets aan vindt. Dat kost energie - dus word je moe, en wie moe is, barst al gauw uit bij het minste of geringste, etc.)

Maar soms kan ik ook om iets kleins wat zich opstapeld erg boos worden .
ik word dan zo boos dat ik niet weet wat ik zeg .,
een soort van waas voor me ogen en ben dan harstike boos.
en heel sterk .

Prachtig!
(Ik houd erg van boos zijn - en steerk zijn heeft ook wel charmes. Bovendien zit je op dat moment buiten die vicieuze cirkel - gesteld, dat die er is.)

nu zou ik wel weer naar de dokter ervoor willen maar ik doe een opleding voor verzorgster in een verzorgingstehuis en ziekenhuis.
straks is het wat krijg je mediceinen en moet je het op je werk zegge .
dan krijg je gelijk zoon stempel .

In tijden van crisis - en anders ook: graag 1 ding tegelijk.
Als jij naar ene arts wilt, dan is dat prma, maar "willen" duidt niet direct op noodzaak. (Bij TBC heeft een arts wettelijke verplichtingen - en de patient ook.)
Gesteld, dat je naar je husarts gaat met dit verhaal, dan hoort het tot de mogelijkheden, dat je pillen zou krijgen (anti depressiva - ze genezen niets en zijn dus eigenlijk geen medicijn)(wat ze qua werking doen, is somebre stemming iets verlichten - dat kan een zegen zijn).
Wie antidepressiva slikt, hoeft dat niet aan de leidinggevende te melden (bepaalde medicijnen moet je wel melden - of moet je je ziek melden, omdat je door de werking/ bijwerking van het spul een tijd niet veilig je werk kunt doen).
En een beetje professionele leidinggevende geeft jou niet meteen een stempel... (Al hoef je dus niets te melden.)

maar het gekke is op me werk ben ik altijd vrolijk !
ik hou van me werk , straks gaan mensen me die stempel geven terwijl ik wel goed kan functoneren op me werk en heb veel vrienden .

Nou, dat is toch prachtig...?
Fijn, dat het daar goed gaat! - En gosh hoezo gaat het dan op allerlei andere gebieden niet goed...? Waar zit t m nou in...?

[Sunshine1]

Op dit moment voel ik me wel goed.
nieuwe school , nieuwe vrienden .
alles loopt lekker .

onlangs hebben we gehoord dat me moeder kanker heeft ,
bortstkanker.
op dat moment wisten ze niet of het goed of slecht was ,
ze konden het niet onderzoeken omdat het zo diep zat .

toen voelde ik me nog slechter omdat mijn moeder alles is ,
en ik met me vader geen goede band heb .

nu moet me moeder volgende maand weer terug voor nieuwe onderzoeken ,
om te kijken of het tog kwaadaardig is.

voor me moeder wil ik sterk blijven ,
maar op zoon moment val ik in een zwart gat .

iemand tips om in zoon tijd positief te blijven ?

wil niet weer me ellendig voelen .
gaat nu juist even goed

[Janneke]

Hoi Sunshine,
nou, dat is idd een stevige confrontatie, je moeder heeft (mogelijk) borstkanker. Tuurlijk 'val je in een gat' op zo'n moment.

Tips om dan positief te blijven: ten eerste: een vriendin van mij kan het soms zo mooi zeggen: "het leven is geen tandpasta reclame". (Het is pas goed, als er een big smile in beeld komt.)
Ga lekker tegen je moeder aanzitten, of naast haar - op een bankje in de zon, en zeg niets. Of zeg dat je van haar houdt. Of vraag, hoe zij zich voelt. Of klets over de gewone dingetjes.
Dat is "positieve inhoud geven aan" de band, die je met je moeder hebt - en die HEEL waardevol is.
Juist op zit soort momenten moet je die band bevestigen en aanhalen.

En daarnaast gewoon genieten van die dingen, die wel goed gaan.
(En dat aanpakken, wat niet goed gaat.) Dat is positef zijn.