bobslee

Kan dit soort gedachtes toch niet accepteren?

Hey! dit is mijn 3e berichtje en alleer eerst wil ik jullie natuurlijk bedanken. Want ik heb wel veel aan jullie informatie gehad en heb iets meer rust kunnen creeeren. Echter denk ik dat ik de kern van het probleem heb gevonden en vind ik dat lastig om te veranderen, daarom vraag ik jullie bij deze advies.

Ik ben van nature een lui persoon en iemand die niet doorzet maar snel opgeeft. Gemakzuchtig, nou hebben jullie kunnen zien dat ik op internet mezelf gek maakte en dat ik mezelf wijs maakte dat ik depressief was...ook angstig dat ik zelfmoord ging plegen.

En ik heb ( had daarvoor ook heel af en toe ) gedachtes van: pff zo wil ik niet meer maak er maar een einde aan, nou ben ik altijd bij positieve en heb ik geen 1 seconde ook maar gedreigd controle te verliezen. Ik heb niet eens nagedacht over hoe en wat, als ik daaraan denk zeg ik meteen STOP! Nee tegen mezelf en wordt ik somber. Ik vroeg me gewoon af heeft iedereen deze gedachtes weleens? En is dit normaal?

Bv. nu ook ik ben nog altijd bang dat ik op een dag controle verlies en iets doe bijmezelf, zo gek heb ik mezelf gemaakt. Als ik logisch nadenk weet ik dat het niet gaat gebeuren, maar op momenten van angst kan ik niet zo 1,2,3 controle krijgen.

Ik heb gewoon sommige momenten dat ik mezelf wel ''gek'' lijk te praten met: zie je nu voel je je ook niet goed pleeg maar zelfmoord. Die gedachtes ''zelfmoord'' dat maakt me heel erg overstuur, wellicht dat omdat het een angst van me is dat die gedachte er steeds inkomt? Ik weet niet of het dwanggedachtes zijn, maar ik ervaar het heeeleemaaaal niet als prettig. Ik hou van me leven ookal is het moeilijk met deze gedachtes af en toe ( misschien paar keer per dag? soms paar dagen niet ), ik hou van me familie en alleen aan deze gedachte al voel ik me verdrietig wil niemand pijn doen en ik voel me dan ook bijzonder somber daarna.

Nu wil ik graag weten

1. Is dit normaal dit soort gedachtes?
2. Dit betekend toch niet dat ik het leven niet meer zie zitten? ( Logischerwijs nee, maar ik wil graag jullie mening horen)
3. Wat is de beste manier om er vanaf te komen? ( Accepteren? Ik raak namelijk wel gefrustreerd als het uit het niets op een vrolijk moment weer komt maar als ik het accepteer voel ik me down en schuldig dat ik zo denk )
4. Op momenten dat ik me blij voel denk ik onderbewust van ...hope dat het nu niet komt, maar het komt zo toch wel.
Is dat normaal?

Veel dank zovast!!
bobslee

Re: Kan dit soort gedachtes toch niet accepteren?

Srry vergeet nog iets te vermelden; Op momenten dat ik me verveel of dat ik iets lastig vind of de wind tegen zit voel ik het snel. Dan lijk ik al heel snel te zeggen ''zie je wel....ik weet niet hoe het verder moet''

Is dat ook omdat ik nu me richt op het negatieve? En sterker nog hoe gaat dit over zo denken? Liefste zelf op te lossen, ik ben al zo ver gekomen en psycholoog is pas over half jaar optie eventueel
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Kan dit soort gedachtes toch niet accepteren?

Hoi Bobslee,
het lijkt me eerder, dat je lijdt aan "de ondragelijke lichtheid van het bestaan". (Wat de titel is van een mooi boek, met een 'heerlijke' ;) paradox.)
IK denk, dat het krek die paradox is, die jou parten speelt.
(Het idee, dat ieder mens in principe zelfmoord kan plegen, is een verdrierige gedachte - is het gewoon een naar onderwerp. Maar de mogelijkheid is een feit.)

En "don't think pink elephant" is een onderdeel van de lichtheid van het bestaan (di eidd ondragelijk kan zijn, maar ook speels).
Oooit een pimpelpaarse olifant, op z'n kop onde frambozenvla gezien...?
Nee?
Wat jammer. Ik ook niet, daar niet van, maar het lijkt me reuze grappig.

Maar gedachtes als "Je voelt je niet goed, pleeg maar zelfmoord" - geef die maar een grote mond terug, want "zoiets zeg je gewoon niet!" (En daarmee basta.)
bobslee

Re: Kan dit soort gedachtes toch niet accepteren?

Idd ik vind het eng dat iedreen het in principe zo kan doen , maar die gedachten kOmen automatisch ... 9 van de 10 keer denk ik van : ach ... Is niets ik wil het niet dus hoezo zou ik ooit controle verliezen ? Maar 1 van de 10 keer : hallo het is wel me leven ik dreig alles te verliezen ( gevolg onrust schuld angst somber ) maar deze gedachtes is dat normaal? Gewoon laten komen en niet meer onderbreken ? Lijkt me beter dan vechten ertegen , gewoon denken van is maar angst/ gedachtes ?
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Kan dit soort gedachtes toch niet accepteren?

Nu ja, wat heet "niet onderbreken" - om ze nou hun gang te laten gaan, zo leuk is dat niet...

Mar net zoals 'denk niet aan de roze olifant': als je van jezelf nadrukkelijk aan iets anders moet denken - gaat het geheid mis. Komt die roze JUmbo elke keer gegaranderd binnenstampen.

Denk je :"Ach, daar hebben we die rotgedachte of de roze olifant... weer"
om je vervolgens redelijk kalm enontspannen op iets anders te richten (al dan niet frambozenvla ;) ) zet zoden aan de dijk.
Dora

Re: Kan dit soort gedachtes toch niet accepteren?

Hoi Bobslee,

Ik denk dat als je je down en negatief voelt het niet gek is als je af en toe aan zelfdoding denkt. Mijn gedachten gaan ook vaak die kant op als ik me down voel of heel gespannen en wanhopig. Ik voelde me ook schuldig en verdrietig om dit soort gedachtes en was ook wel bang dat ik het daadwerkelijk in een opwelling of zo zou doen. Nu weet ik dat ik dat niet echt wil, niet meer leven. Het is gewoon zo dat je al die rot gevoelens niet meer wilt. Ik weet niet of je er zo een twee drie vanaf komt zolang je je nog rot voelt. Ik heb nu die gedachtes maar geaccepteerd, gewoon door te weten dat ik het niet meen. Die rot gevoelens wil ik niet in mijn leven.
Heel veel sterkte.
NikkiV

Re: Kan dit soort gedachtes toch niet accepteren?

Wat mij ooit eens heeft geholpe met gedachtes die je niet wenst;

zie t als een blaadje die op een rivier drijft, je ziet t voorbij kome en als je niet doet drijft t gewoon verder, maar op t moment dat je t blaadje wilt grijpen ontstaat er roering in t water en drijft tie ook niet weg.

gedachten komen en gaan en als er gedachten zijn die je niet verwacht op bepaalde momenten kun je denken of hardop zeggen, 'ha, das ook gek dat ik dat nu denk' en weer verdergaan...

hoop dat je er iets aan hebt, succes ermee
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Kan dit soort gedachtes toch niet accepteren?

Iedereen heeft wel eens gedachten die niet zo leuk zijn, minder mooi zijn of pijnlijk zijn. Het verdringen van die gedachtes maakt het meestal alleen maar erger. Je stopt ze ergens weg diep in je onbewuste en daar gaan ze spoken. Ze komen terug in dromen en nachtmerries en je krijgt onverklaarbare buien van negatieve gevoelens of angsten maar je kan het niet meer herleiden. Of je wordt makkelijk getriggerd door situaties die lijken op iets van vroeger en je mind legt gelijk negatieve verbanden en zegt: zie je wel, nu zal het ook wel weer zo gaan... en ja .. als je dat gaat denken.. dan gebeurt er precies wat je dacht. Je stuurt het bijna zelf die kant al op. Dat noemen ze de selfforfilling prophecie. De cirkel is gelegd en nu is het moeilijk om er uit te komen. Je zult er een andere houding en gedachte op na dienen te houden wil je ook andere opties en mogelijkheden blijven zien. Wil je er een positieve sturing aan kunnen geven.

Verdringing lost het niet op. Beter is om te accepteren dat elke medaille een keerzijde heeft. Dat het leven niet alleen maar leuk en lol is maar dat er ook nare dingen zijn, nare dingen gebeuren en dat het erbij hoort. Dat jij ook negatieve gevoelens kan en mag hebben. Dat je die maar beter onder ogen kan komen en kan toe laten en dat je het niet onderdrukt of niet accepteert van jezelf. Juist door ze te erkennen dat ze er zijn en te zeggen: ja dat ben ik, dat hoort ook bij mij.. kan je ze makkelijker los laten. Je hoeft er niets mee te doen namelijk. Ieder mens heeft zijn/haar schaduwkanten. Ieder mens heeft dagen dat het niet zo lekker gaat en dat je liever even niet mee draait die dag. Ieder mens heeft moeite met die negatieve gedachten zo nu en dan maar dat geeft niets.

Zolang je bewust blijft van wat je wel en niet wilt en dingen niet gaat verdringen, gaat het gewoon goed met bijna alle mensen. Lukt het je echt niet om ze na verloop van tijd voorbij te laten gaan en blijven negatieve gedachten je leven overheersen dan wordt het tijd om daar hulp voor te zoeken. Zodra het je echt gaat belemmeren in je functioneren, dan is een grens bereikt en dien je er iets mee te gaan doen voordat het je schade toe gaat brengen.
Inzicht als Uitweg..

Terug naar “Depressiviteit, somber zijn”