Hey! dit is mijn 3e berichtje en alleer eerst wil ik jullie natuurlijk bedanken. Want ik heb wel veel aan jullie informatie gehad en heb iets meer rust kunnen creeeren. Echter denk ik dat ik de kern van het probleem heb gevonden en vind ik dat lastig om te veranderen, daarom vraag ik jullie bij deze advies.
Ik ben van nature een lui persoon en iemand die niet doorzet maar snel opgeeft. Gemakzuchtig, nou hebben jullie kunnen zien dat ik op internet mezelf gek maakte en dat ik mezelf wijs maakte dat ik depressief was...ook angstig dat ik zelfmoord ging plegen.
En ik heb ( had daarvoor ook heel af en toe ) gedachtes van: pff zo wil ik niet meer maak er maar een einde aan, nou ben ik altijd bij positieve en heb ik geen 1 seconde ook maar gedreigd controle te verliezen. Ik heb niet eens nagedacht over hoe en wat, als ik daaraan denk zeg ik meteen STOP! Nee tegen mezelf en wordt ik somber. Ik vroeg me gewoon af heeft iedereen deze gedachtes weleens? En is dit normaal?
Bv. nu ook ik ben nog altijd bang dat ik op een dag controle verlies en iets doe bijmezelf, zo gek heb ik mezelf gemaakt. Als ik logisch nadenk weet ik dat het niet gaat gebeuren, maar op momenten van angst kan ik niet zo 1,2,3 controle krijgen.
Ik heb gewoon sommige momenten dat ik mezelf wel ''gek'' lijk te praten met: zie je nu voel je je ook niet goed pleeg maar zelfmoord. Die gedachtes ''zelfmoord'' dat maakt me heel erg overstuur, wellicht dat omdat het een angst van me is dat die gedachte er steeds inkomt? Ik weet niet of het dwanggedachtes zijn, maar ik ervaar het heeeleemaaaal niet als prettig. Ik hou van me leven ookal is het moeilijk met deze gedachtes af en toe ( misschien paar keer per dag? soms paar dagen niet ), ik hou van me familie en alleen aan deze gedachte al voel ik me verdrietig wil niemand pijn doen en ik voel me dan ook bijzonder somber daarna.
Nu wil ik graag weten
1. Is dit normaal dit soort gedachtes?
2. Dit betekend toch niet dat ik het leven niet meer zie zitten? ( Logischerwijs nee, maar ik wil graag jullie mening horen)
3. Wat is de beste manier om er vanaf te komen? ( Accepteren? Ik raak namelijk wel gefrustreerd als het uit het niets op een vrolijk moment weer komt maar als ik het accepteer voel ik me down en schuldig dat ik zo denk )
4. Op momenten dat ik me blij voel denk ik onderbewust van ...hope dat het nu niet komt, maar het komt zo toch wel.
Is dat normaal?
Veel dank zovast!!