Het houdt niet op...

[Mariefleur]

Ik denk dat ik afsteven op een depressie (ik weet het bijna zeker, het is niet de eerste keer)...
door een openstapeling van tegenslagen, en de vaststelling dat ik op de leeftijd van bijna 33 niks heb bereikt in dit leven, wordt het met de dag moeilijker om dragen... Geen werk (wel minstens 2 gesprekken per week, maar altijd afgewezen), geen man of vriendje, vrienden die ik door mijn sombere gedrag een voor een verlies, ruzies thuis, teveel opgegeven dromen.... zoals ik het zie, geen toekomst, ik vind geen hout meer om pijlen van te maken...
Dus mijn vraagje: zijn er hier in België ziekenhuizen of andere waar men met een depressie terecht kan? Hoe gaat dat in zijn werk? en meer nog, wat is de kostprijs daarvan?
Alvast bedankt...

[Martinzoekt]

Ik weet niet waar je vandaan komt, maar mijn psychologe en psychiater hadden het vorige week ook over eene mogelijke opname, ik schrok ervan, in brussel zijn er blijkbaar wel plaatsen waar dat kan, maar ik weet niet wat de kosten zijn, ook ik overweeg een opname. Ik heb zojuist ook een stuk geplaatst, met titel depressief. Ik voel met je mee. Ik denk erover om naar mijn mutualiteit te stappen en te vragen of die kosten ervoor gedekt zijn ofdat ik zelf iets moet betalen, als dat zo is, kan ik er niet aan denken. Ik heb geen geld. Ben nu ook al anderhalfjaar depressief, zonder werk, en de dagen worden steeds moeilijker. Ik heb weerstand tegen iedere vorm van actie, en slaap lang in de dag tot 2 uur. Heb je wel een psychiater,heb je het daar al aan gevraagd ? Of je huisarts.

[Mariefleur]

ik ben in behandeling bij een psycholoog ja, maar zelfs zij weet niet meer wat gedaan om mij er weer bovenop te helpen...
bij een psychiater heb ik mijn bedenkingen... heb ooit medicatie genomen waar ik nog slechter van werd, geen antidepressiva meer voor mij...
das een goed idee, om bij de mutualiteit eens te informeren, daar had ik nog niet aan gedacht... want ik heb ook, zoals jij ook zegt, het geld niet om een opname te bekostigen....
Als het leven morgen mooier wordt, ben ik weer vertrokken, maar dat zit er niet in... dus zie ik even geen andere oplossing meer.... eventjes weg van alles en iedereen, en hopen dat ik weer een plan vind voor de rest van mijn even een beetje beter te voelen...

ik wens jou ook alleszins veel sterkte

[Janneke]

Ik denk dat ik afsteven op een depressie (ik weet het bijna zeker, het is niet de eerste keer)...
door een openstapeling van tegenslagen, en de vaststelling dat ik op de leeftijd van bijna 33 niks heb bereikt in dit leven, wordt het met de dag moeilijker om dragen... Geen werk (wel minstens 2 gesprekken per week, maar altijd afgewezen), geen man of vriendje, vrienden die ik door mijn sombere gedrag een voor een verlies, ruzies thuis, teveel opgegeven dromen.... zoals ik het zie, geen toekomst, ik vind geen hout meer om pijlen van te maken...

Hoi Marie Fleur,
ten eerste: heel rot, dat je dromen zo in duigen aan het vallen zijn.

En ik zou bijna zeggen: wellicht zou je samen met je theraeute rouwtherapie moeten doen. Dat klinkt niet vrolijk en dat IS het - i am sorry - ook niet. Het klinkt ooktotaal anders dan 'probeten jou er weer bovenop te helpen'.
Voor alle duidelijkheid: ik gun het je van ganser harte, dat je er bovenop komt!!!
Maar wellicht heb je - op den lange duur - meer aan "afdalen in de pijn en kijken wat er mis is" dan aan een soort van opvrolijken.


(En als ik lees, dat je je opname zelf zou moeten betalen bij de zuiderburen, ben ik toch maar blij met die nderlandse belastingdruk. Die schijnt volgens ons kabinet te hoog te zijn, maar medisch noodzakelijke opname kost de patient hier geen cent, dat betalen we gewoon samen.)

[Martinzoekt]

hoi,

nou ik heb gebeld naar de mutualiteti en het blijkt dat het geheel vergoed word.
dus dat geeft in ieder geval de mogelijkheid, maar ik wil niet......
stel dat het voor een aantal weken is, dan kom ik daarna toch weer in dezelfde situatie dus wat lost het op.....ik moet het zelf zien vol te houden. Maar ik zal zien..

het beste voor jou ook..

[Janneke]

maar ik wil (een opname, J.) niet......
stel dat het voor een aantal weken is, dan kom ik daarna toch weer in dezelfde situatie dus wat lost het op.....ik moet het zelf zien vol te houden.

Hoi Martin,
dit is natuurlijk maar het halve verhaal.
Als het het DOEL van de opnema is, om jou door een moeilijke periode heen te slepen - dan is het dat je dus niet ' in dezelfde situatie' terugkeert.

Maar als "ritme houden" jouw grote probleem is, dan heeft een tijdelijke en ingrijpende maatregel als opname gewoon weinig zin.
Dan heb je meer aan *iets* wat jou helpt om zelf een voor jou werkbaar ritme te blijven.

[Janneke]

Hoi Marie Fleur,
ik ben soms een onverbeterlijke sloddervos,
mijn excuses!!!

[Mariefleur]

Hey Martinzoekt

Er zijn verschillende soorten opnames he...
Je kan je bijvoorbeeld in een algemeen ziekenhuis laten opnemen, om even uit te rusten bij wijze van spreken... maar mij is verteld dat er dan weinig therapie aan te pas komt...
Er zijn ook langere opnames met therapie... een intakegesprek door een multidisciplinair team die vanuit die gesprekken bepalen hoe ze je best kunnen helpen....

Ik denk dat ik zelf vandaag al een hele stap gezet heb...ipv te denken dat ik op een depressie afsteven, heb ik erkend dat ik er middenin zit... misschien kan ik van hieruit weer moed zoeken om te blijven proberen

[Janneke]

Hey Marie Fleur,
jezelf erkenning geven, dat het &*#^$*#%&$ gaat:
idd: een hele grote en nuttige stap!!!
(Nu de rest nog, sprak de pessimist.)

Het begin is er!! (Roept de optimist.)

Sucses met de rest!!!