Ik heb nu 2 jaar en 3 maanden een relatie.
we ontmoetten elkaar doordat we in hetzelfde studentenhuis woonden. na een maand of 2 vroeg ze mij. Het ging altijd prima. Ze had net een relatie van 2.5 jaar gehad en was eigenlijk blindelijk verliefd. ze was er ook altijd maar mee bezig dat ze bang was me kwijt te raken.
Ze kreeg wel vaak van tijd tot tijd last van depressies, ze kwam er wel altijd weer uit doordat we praten. Die depressies hadden vaak te maken met dingen van haar school. zoals stages en vakken waar ze veel moeite mee had. Ik heb haar daar altijd mee gesteund en geprobeert haar weer wat moed in te praten.
na iets meer dan een jaar verkering zijn we samen gaan wonen, eigenlijk woonden we al samen aangezien we in hetzelfde studentenhuis zaten. Als er twee iets hebben in een huis met meer studenten levert dat toch snel botsingen op.
We kregen een mooi appartementje waar nog wel ruimte was om elk een eigen kamer in te richten.
Haar studie wilde weer niet erg lukken en er kwam veel op haar af. Ze vond de studie ook opeens niet meer zo leuk. eigenlijk wilde ze wat anders. ze raakte dus weer in een dip waar ze eigenlijk niet meer goed uitkwam. Ze besloot te stoppen met haar studie en aangezien ze niet meer goed alleen kon zijn, het niet meer verder willen met leven, besloot ze opeens om bij haar ouders te gaan wonen. 150 km verderop. 3 uur treinen, mij dus alleen achterlatend.
Natuurlijk was het 't slimst geweest om voor haar proffesionele hulp te zoeken, maar helaas had ze toevallig daar in de buurt een tante die ook depressief is / was geweest welke haar wel even zou helpen.
Steeds als ik haar vroeg om toch echte hulp te zoeken beloofde ze het plechtig en uiteindelijk als ze dan weer bij haar ouders was draaide ze weer 180 graden.
gevolg is dat ze nu dus nog even ver is als ervoor. Dit heeft me erg gefrustreerd dat ik even rust wilde in onze relatie. eerst dacht ik aan een maand, maar na een week bleek ik wel weer zodanig afgekoelt dat ik er weer verder mee kon.
Na een paar maand besloot ze defenitief niet meer terug te komen en dus kon ik op zoek gaan naar een andere mede huurder. Mede omdat ze geen studiefinanciering meer krijgt aangezien ze gestopt is. alleen kon ik de huur sowieso niet opbrengen. We zien elkaar nog wel steeds elk weekend, maar ze voelt steeds minder voor me. Inmiddels heeft ze werk waar ze toevallig een leuke jongen ontmoette. En aangezien ze ook tegen haar werk op zag, zoals heel veel dingen die haar moeite kosten was het voor hem eenvoudig om even extra aardig tegen haar te doen.
Mijn eigen studie gaat door dit alles ook niet meer erg lekker. ik zit nu voor de 2e maal in het 2e jaar en het gaat weer zo bagger dat er een 3e keer aan zit te komen. Er zijn ontzettend veel dingen die ik in deze periode moet afronden wil ik volgend jaar op stage kunnen.
Ze begint nu dus steeds meer te twijvelen of ze verder wil met mij, dit omdat ze de laatste weekenden geen verliefdheid meer voelt. Maar is men in een relatie tot het eind verliefd?
Ik heb ook perioden gehad dat ik het even totaal niet meer zag zitten. mede door alle moeilijke tijden die ze doorbracht.
Ik kan er niet bij dat ze het straks beeindigt omdat ze nu even wat minder voelt. Ik voel echt nog steeds veel voor haar.
eigenlijk was het meer bedoelt om het gewoon even van me af te schrijven.