Mic schreef:
So lonely schreef:Moet ik vrouwen nog beter leren doorgronden en begrijpen?
Dat hoeft helemaal niet. Er zijn mannen die volgens mij geen idee hebben hoe vrouwen in elkaar zitten, maar toch een goede relatie hebben.
Maar ja, dit is inderdaad enorm generaliseren.
Blijf vooral jezelf...that's best.
Zijn er mannen die wel een idee hebben hoe vrouwen in elkaar zitten?
Waarschijnlijk wel, maar ik heb zo'n vermoeden dat die niet bij bosjes rondlopen.
Van mezelf dacht ik ook dat ik vrouwen enigzins begreep. Inmiddels weet ik wel weer beter.
Nu, alle vrouwen over dezelfde kam scheren is natuurlijk een foute uitgangspositie, dus dat schrijf ik dan even hier zodat het niet telkens moet herhaald worden.
Je bent samen met iemand, gedurende 11 jaar, dan denk je wel dat je de kantjes ervan kent, zowel de positieve als de kleine. En op een dag sta je daar, andere sloten op de deur, nieuwe papa voor de heel kleine kindjes, gepluimd tot op het bot, compleet voor schut gezet. Wat zou je dan denken dat je vrouwen in het algemeen zou begrijpen...
Het gras is altijd groener aan de overkant.
Tot de persoon die dat denkt de overkant een tijdje bewandelt. De schellen vallen van de ogen, de verdwenen vlinders vertroebelen niet langer het zicht op alles. Die prins op zijn wit paard blijkt een afgestofte boer te zijn op een aftandse merrie die verlangt naar het bevrijdende nekschot.
Kortweg, daar is opnieuw de realiteit, en ze slaat keihard toe.
Wat rest dan nog?
Trots. Trots staat dan in de weg van het rationele denken en voedt het besluit om niet opnieuw dezelfde "fout" te maken. Tenslotte is "levenspartner 1" naar alle waarschijnlijkheid ook met zijn leven verder gegaan.
Vermoedelijk alsnog te veralgemenend, maar soit, een canvas blijft een canvas, door eenieder te beschilderen naar believen.
Kleuren en smaken verschillen en er valt (praktisch) niet over te discussiëren (dit cliché boort elke discussie de grond in nog voordat ze van start kan gaan... en wat een onnozel cliché is het niet!)
Sommige mensen zijn waarschijnlijk wel iets te hard op zoek naar een nieuwe partner.
Voor het heil van deze post zal ik nu een man als uitgangspunt nemen: Misschien wel op zulk een wijze dat ze zichzelf redelijk opdringerig gedragen in het gezelschap van vrouwen. En dit zonder het zelf te merken. Net zoals de bullebak van zichzelf niet weet dat hij bullebak is.
Of de poëet die zulke pareltjes uit zijn pen laat vloeien dat hij ervan overtuigd geraakt dat ze elk vrouwenhart zullen kunnen doen smelten, terwijl ze in feite, onwetend, op een bepaald moment gewoon hun schrijvershobby hebben uitgebreid met het het facet "stalker".
Hoe dan ook, wie op zoek is naar een partner zal vele malen van een kale reis terug komen (tenzij je eruit ziet als Brad Pitt, of je vrouwen begint uit te nodigen op je jacht in Antibes), met als resultaat dat die vele afwijzingen aan je zelfvertrouwen zullen vreten als een bende hyena's aan een zebrajong.