Hey allemaal,
Ik vraag mij een paar dingen af.. aangezien ik mij bevind in continue terugkomende gedachten.
- is het stom gedacht dat ik vastgelopen ben door externe factoren? Ik kan het wel blijven zoeken bij mij zelf.. maar na ruim 10 jaar therapie te hebben gehad en dit ook al 2 jaar te hebben afgesloten, vraag ik mij dit af.
Het ontstaan is door mijn interne (denk)processen (en vervolgens mijn handelingen) gekomen, maar het vervolg.. Ik ben mij ervan bewust geworden dat ik het hef in handen ga nemen en ik, zelf verantwoordelijk ben voor mijn leven e.d.
Op basis van bovenstaande neem je opnieuw weer je beslissing en opnieuw kijk je anders naar een situatie. Doordat ik dus opnieuw elke keer dit traject (opleiding) oppak.. ben ik wel gevoeliger geworden voor de reacties uit mijn omgeving. Vanuit deze reacties lijkt dit dat het een nieuw bestaan creëert bovenop oftewel naast de persoon dat ik al ben. Waardoor ik geloof in het gecreëerde zelf (oftewel geloof in reacties, eigenlijk nonsens van anderen), waarbij ik vervolgens nog wel weet heb van mijzelf. Maar doordat het gecreëerde zelf de persoon is zoals men het vormgeeft, mag IK er niet meer zijn. Voortdurend krijg ik de indruk dat wanneer ik ergens moeite mee heb gehad, dit achteraf (pijnlijk, maar waar) ik mij teveel heb aangetrokken van de ander(en). Alsof ik misschien wel te intimiderend was binnen hun bedrijf. Wat ik bedoel te zeggen is eigenlijk.. dat ik dus elke keer weer ervoor kom te staan er niet bij te horen. En dit terwijl ik wel degelijk de capaciteiten heb en ook bewezen heb.
Huidige situatie is als volgt: ik werk en daar waar ik werk zijn routine taken. Ik houd het nog vol en dankzij mijn collega's vind ik het ook leuk en voel ik mij hier wel gewaardeerd! Hier hoor ik er wel bij! Hoe kan dat? Maar ik blijf aan mijn droom denken ook tijdens dit werk en wil graag zoals ik mijzelf zie het waarmaken en niet zoals anderen mijzelf zien (want dat is zoals ik nu in een positie ben geplaatst).
Ik ben op zoek naar stof tot lezen en ook begrip of herkenning? Ik wil zo graag door in het leven maar... het gaat door en niet op mijn manier!
Vrouw (27 jaar).