Gebruikersavatar
mantelzorger
Berichten: 2
Lid geworden op: 08 mar 2018 16:45

Klem zitten.

Beste lezers van dit forum,

De laatste tijd voel ik mij ontzettend gefrustreerd en weet ik gewoonweg niet wat ik het beste kan doen.

Ik ben al een paar jaar (4 jaar) aan het zorgen voor mijn moeder die al 4 jaar niet buiten de deur is geweest. Zij heeft een soort van straatangst en/of noemt gezondheidsredenen om niet naar buiten te gaan.

Zelf ben ik student: ik volg een HBO-studie en blijf steken in het laatste jaar (nu 5 jaar met de opleiding bezig). Nominaal duurt de studie 4 jaar. Het is een duale studie. Dat houdt in dat je de eerste 2 jaar voltijd studeert en dat je de laatste 2 jaar 1 dag naar school gaat en 4 dagen stage loopt. Deze stage duurt 80 weken.

Het probleem is dat ik graag zelfstandig wil wonen (dus zonder mijn moeder). Ik ben hoofdhuurder van een kleine sociale huurwoning en mijn moeder woont officieel bij mij in. In de ideale situatie zou ik de huur opzeggen en een kamer/appartement betrekken en mijn moeder hoofdhuurder maken van de huidige woning. Daar zit nu precies het probleem. De woningbouwcorporatie wil mijn moeder geen medehuurder dan wel hoofdhuurder maken (ook niet na overleg met het wijkteam). Dit is een vaste regel en is bedoelt om de doorstroom voor sociale huurwoningen te bevorderen. Dat houdt dus in dat als ik de huidige woning opzeg, en ik zelfstandig ergens anders ga wonen, mijn moeder op straat belandt. Ik heb al bekeken of het een mogelijkheid is dat mijn moeder eerst een andere woning regelt en ik dan ook iets voor mezelf zou uitzoeken. Dat blijkt ook lastig , omdat de wachtlijsten voor een sociale huurwoning heel lang zijn.

Aangezien ik degene ben die buitenkomt is het aan mij de taak om de dagelijkse boodschappen te doen. Ik heb aan deze activiteit nogal een hekel. Ik vind mezelf aardig voor schut lopen door iedere keer met een trolley (boodschappen wagentje) vol boodschappen naar huis te lopen. Verder regel ik alle financiën en met een beperkt inkomen (studielening van mij en bijstandsuitkering van mijn moeder) probeer ik de eindjes aan elkaar te knopen. Soms loop ik een maandje achter met de huur maar dat loop ik meestal snel weer in (na 3 maanden huurachterstand kan je immers het huis uitgezet worden). Overige schulden worden langzaam afbetaalt, maar mijn studieschuld wordt door het lenen steeds hoger. Gelukkig heb ik binnenkort een parttime baan naast mijn studie.

Mijn studie gaat niet de goede kant uit. Ik loop ontzettend achter. Mijn vrees is dat ik de studie niet afmaak en ik met een torenhoge studieschuld achterblijf (nu al EUR. 50.000 schuld). Ik kan er niet precies de vinger opleggen waarom het zo slecht gaat. Is het de mantelzorgtaak? Is het een gebrek aan inzet? Is het een gebrek aan talent of intellectueel vermogen? Komt het omdat ik me vaak ongelukkig voel en het leven soms haat? Is het een combinatie van dit alles? Soms zou ik het liefste willen dat ik niet had gekozen voor een moeilijke studie en gewoon lekker was gaan werken.

Ik voel me soms heel verdrietig en/of gefrustreerd om de situatie. Ik zou heel graag een relatie willen hebben, maar ik schaam me kapot dat ik niet zelfstandig woon en dat ik in een oud klein appartementje woon. Maak ik wel een kans op een leuke vriendin vraag ik me dan af. Ik voel me een ontzettende loser. Als man heb ik soms wel behoefte aan meer. Daarom bezoek ik soms een prostituee. Ik ben daar helemaal niet trots op, maar het voelt soms ontzettend fijn (hoe stom het ook klinkt).

Het enige wat mij op de been houdt is een positieve instelling en veel sporten en films en series kijken. Ik houd ervan om bijv. marathons te lopen. Ik was ooit 120 kilo en ben 30 kilo kwijt geraakt.

Terug naar de kern. Ik weet echt niet wat ik moet doen. Moet ik de huur opzeggen en de consequentie aanvaarden dat mijn moeder op straat komt? Zal ik ermee kunnen leven dat ik mijn bloedeigen moeder op straat heb gegooid? Moet ik gewoon tot mijn 50e bij mijn moeder blijven wonen? Mijn vader heeft een bedrijf in het buitenland. Soms twijfel ik eraan om alle schepen achter mij te verbranden en te emigreren.

De schoolpsycholoog en het wijkteam zijn personen en.of instanties waarmee ik de problemen bespreek. Het lucht ontzettend op, maar het zet eerlijk gezegd weinig zoden aan de dijk.

Wat zouden jullie doen?
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Klem zitten.

Warm welkom dappere, lieve mantelzorger. :) Want ik vind echt dat jij dat bent en ik vind ook dat jij erg veel tolereert.
Wellicht ben je ook veel te lief, al herken ik dat lieve wel, dat kan goed uitpakken, maar het kan ook ervoor zorgen dat er weinig tijd is voor jezelf. Dat je niet goed toekomt aan je eigen leven. Toch is dat heel graag wat jij wilt.
Als je de situatie niet met je moeder durft te bespreken, is het misschien een goed idee om daarbij hulpverlening in te schakelen bij het gesprek met je moeder en / of dat de instanties of de huisarts met haar gaan praten. Ik heb het idee dat het allemaal niet zo gezond is. Zij heeft veel problemen, al langere tijd, ik ben benieuwd wat zij daar nu momenteel aan doet. Hoe werkt zij aan haar problemen? Hoe zorgt ze er zo goed mogelijk voor dat (een deel) niet op jou schouders komt? Problemen op allerlei vlakken is lastig. Psychische en lichamelijke problemen bij elkaar hebben is niet niets. Toch zijn er bepaalde dingen aan te doen.

Het moet niet zo zijn dat je moeder de situatie maar best vind. Dat ze het wel goed vind zo en daarmee jou toch wat laat aanmodderen. Dat is niet fijn, niet prettig en niet gezond. Hoe lastig en moeilijk ook moet het niet zo zijn dat haar problematiek je zo in de weg zit, dat je zelf niet meer verder komt. Je hebt zelf namelijk ook nog een leven. En jij hebt het recht op een mooi, sociaal en vullend leven. Daar heeft iedereen recht op.

Als mantelzorgen te zwaar word, dan moet je kijken wat andere mogelijkheden zijn. Dat is heel menselijk. Je bent je moeder niet verplicht altijd maar voor haar te blijven zorgen. En zij moet er niet te gemakkelijk over denken en mee omgaan. Je mag hoe lastig het ook is, met hulp van anderen, voor andere wegen kiezen.

Mantelzorg is zwaar, en als het te zwaar word, dan moet je naar een andere richting.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
mantelzorger
Berichten: 2
Lid geworden op: 08 mar 2018 16:45

Re: Klem zitten.

Dankjewel memories. Je lieve bericht en de hele situatie bracht me een beetje aan het huilen dft001 . Misschien heb ik alles te lang laten opkroppen. Ik voel me toch ook wel een beetje opgelucht dat ik alles wat me dwars zit heb opgeschreven.

Ik weet niet of ik ooit in staat ben om de huur op te zeggen met de boven genoemde consequentie. Misschien heeft het tijd nodig. Nogmaals, ik ben opgelucht alles kwijt te zijn op dit forum 043 .
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Klem zitten.

Je mag altijd je verhalen kwijt.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~

Terug naar “Depressiviteit, somber zijn”